Łyżwiarstwo

Z Historia Wisły

W zasadzie łyżwiarstwo jako sekcja nie zapisało się w kronikach TS Wisła. Co nie oznacza, że nie istniało, zarówno w wersji łyżwiarstwa szybkiego jak i figurowego.

W 1924 roku Tadeusz Krupa, późniejszy hokeista Wisły, zdobył brąz w mistrzostwach Krakowa na dystansie 500 m. Krupa równie znakomicie zaprezentował się wówczas w konkurencji zwanej "jazdą sztuczną', jak nazywano jazdę figurową na lodzie.

W połowie lat 50-tych nastąpił chwilowy, poprzedzający upadek, rozkwit wiślackiego łyżwiarstwa szybkiego, głównie za sprawą Janusza Tlałki, który zaczynał karierę jako wiodący kolarz w Wiśle, a w 1955 roku został mistrzem Polski w biegu na łyżwach na dystansie 10 kilometrów.

Historia sekcji

Panczeniści Wisły oficjalnie startowali w połowie lat 50-tych. Postacią numer jeden był Jan Tlałka, prywatnie ojciec znanych alpejek - sióstr Tlałkówien, który w roku 1955 zdobył tytuł mistrza Polski na 10 km. Jednak już trzydzieści jeden lat wcześniej, w roku 1924, przyszły hokeista Białej Gwiazdy Tadeusz Krupa, zdobył trzecie miejsce w mistrzostwach okręgu krakowskiego na dystansie 500m. W trakcie tych samych zawodów, które odbyły się w Parku Krakowskim, wygrał on ćwiczenia obowiązkowe w konkurencji zwanej wtedy jazdą sztuczną, dzięki czemu także i w łyżwiarstwie figurowym zaznaczyła Wisła swoją obecność na arenach sportów zimowych.

Źródło: "Sto lat w blasku Białej Gwiazdy", Dariusz Zastawny

Sezony

Łyżwiarstwo 1924, Łyżwiarstwo 1951, Łyżwiarstwo 1952, Łyżwiarstwo 1953, Łyżwiarstwo 1954, Łyżwiarstwo 1955, Łyżwiarstwo 1956