1912.07.09 Reprezentacja Pomorza - Wisła Kraków 1:2

Interesującemu matchowi przypatrywali się z żywem zaciekawieniem następca tronu pruskiego załogujący w Gdańsku, przez blisko godzinę i to w czasie, gdy „Wisła” jeden za drugim goalem strzelała w bramkę gdańskich przeciwników.

W drugim dniu w niedzielę założyli Gdańszczanie mistrzowską drużynę, w skład której wchodzili gracze reprezentatywni, biorący niedawno udział w zawodach w Berlinie, w Danii i gdzieindziej. Gra była nadzwyczaj ostra i prowadzona w szalonem tempie a skończyła się również zwycięstwem „Wisły” stosunku 2 do 1.Licznie zebrani przy boisku polscy kuracjusze z Zoppot zgotowali Krakowiakom burzliwą owacyę i po zakończeniu obu matchów serdecznie gratulowali zwycięstwa nad Niemcami. Prasa niemiecka nie szczędziła entuzjastycznego uznania dla gry krakowskich gości. Najpoczytniejsze gdańskie pismo: „Danziger neuetz Nachrichten” nazywa „Wiślaków” żonglerami piłki nożnej. Zachwyca się mistrzowską kombinacją i wyraża się o ich grze słowami „glanzende Kunst”. Również „Berliner Tagblatt” odniósł się z najwyższemi pochwałami co do gry „Wisły”.

Z powrotem z Zoppot zwiedziła drużyna „Wisły” Oliwę i Gdańsk, gdzie serdecznie przywitała ją Polonia gdańska, następnie Malbork, Toruń, Poznań i Wrocław. Syci wrażeń z dzięsięcioma uzyskanymi golami wrócili „Wiślacy” onegdaj do Krakowa.

Zaproszenie przyszło z Gdańska. Tamtejszy Eislauf Und Ballspielverein proponował Wiśle rozegranie latem 1912 roku w Sopocie, na „Maurenplatz nad morzem, dwóch tak zwanych międzynarodowych matchy”. Trudno dziś jednoznacznie stwierdzić, jakimi względami kierował się nadawca tego zaproszenia? Mimo to jednak, z dużą dozą prawdopodobieństwa można przyjąć, że termin i miejsce proponowanej konfrontacji raczej nie był dziełem czystego przypadku. Wszak o tej porze roku nie brakowało w Sopocie polskich kuracjuszy, którym można było zademonstrować wyższość niemieckiego footballu w spotkaniu z ich rodzimym zespołem, w dodatku z podwawelskiego grodu!

Najpewniej zdając sobie z tego sprawę, Wisła zaproszenie przyjęła i w sobotę, 6 lipca 1912 roku, stoczyła na sopockim Maurenplatzu „zwycięską walkę z pierwszą drużyną footballowi Gdańska z wynikiem 8:2”! Victoria Wisły była tym wymowniejsza, że „matchowi przypatrywał się z zaciekawieniem przez blisko godzinę następca tronu pruskiego, stojący załogą w Gdańsku”, który przezornie nie dotrwał jednak do końca pogromu gospodarzy! Nic więc dziwnego, że wobec takiego blamażu, następnego dnia zebrali oni „wyborową drużynę, w której skład wchodzili gracze, biorący nieraz udział w zawodach pierwszo klasowych w Berlinie i Danii. Gra była niezwykle ostra, prowadzona gwałtownym tempie, skończyła się jednak również zwycięstwem Wisły w stosunku 2:1. Licznie zebrani na boisku kuracjusze z Sopotu zgotowali krakowianom owację i po zakończeniu obu matchów serdecznie pogratulowali im zwycięstwa”. Także niemiecka prasa nie szczędziła słów uznania wislakom, nazywając ich nawet „żonglerami piłki nożnej”! W drodze powrotnej z Sopotu drużyna Wisły, serdecznie przyjmowana i oprowadzona przez miejscowych Polaków zwiedziła Oliwę i Gdańsk oraz Malbork, Toruń, Poznań i Wrocław…

Pobyt nad Bałtykiem nie był jedynym kontaktem Wisły z footballem zaboru pruskiego. Na początku listopada 1913 roku gościła ona u siebie reprezentację Wielkopolski, którą pokonała 4:0 i 9:2. Trzeba jednak pamiętać, że „dopiero w Krakowie piłkarze Wielkopolski po raz pierwszy spotkali się z trawiastym boiskiem, trybunami, parkanem, a także z ogromnym tłumem widzów”. Jak trudna była sytuacja polskiego sportu w zaborze pruskim niech świadczy fakt, że ówcześnie w Poznaniu nasi football iści nie posiadali żadnego „boiska, które by tylko w przybliżeniu odpowiadało wymaganiom choćby najskromniejszym”!

Podobnie zresztą rzecz się miała z wiślakami, którzy dość długo korzystali z boiska piłkarskiego Cracovii, jako że swoje własne, wybudowane na Oleandrach, oddali do użytku dopiero 5 kwietnia 1914 r. Z tej okazji fottballiści Wisły podejmowali lwowskich Czarnych, których pokonali 3:2. W tym samym czasie Wisła liczyła 83 członków i prowadziła tylko trzy drużyny piłki nożnej, których zawodnicy uprawiali także lekkoatletykę, traktując ją jednak jako sport uzupełniający. Dlatego też można powiedzieć, iż w okresie przed pierwszą wojną światową Wisła była typowym klubem footballowym.

Wisła: Szubert, Bujak, Pustelnik, Polaczek, Szczerbiński, Zawodny, Kusy, Zawisza, Przystawski, Olejak, Adamski.

BuEV: Wronka, Peters, Vigelahn, Händschke, Bielefeldt, Lehnhardt, Will, Winkelmann, Liebsch, Dr. Littschwager, Bork.

Gry na trawie na Sopockim Tygodniu Sportowym. Futbol odgrywa dużą rolę na tegorocznym Sopockim Tygodniu Sportowym, gdyż nie mniej niż osiem zespołów będzie grać tym razem w Sopocie. W ramach zawodów olimpijskich Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków zmierzy się z obiema pierwszymi drużynami Ballspiel und Eislaufvereins Danzig w sobotę i w niedzielę o 5 1/2 na placu Mancowym (Manzenplatz). Wisła należy do austriackiej I klasy i uchodzi za zespół niezwykle silny, który już odnosił sukcesy w grach z dobrymi wiedeńskimi klubami i również na niemieckiej ziemi w Breslau odnosił zwycięstwa. Wisła składa się częściowo ze studentów krakowskiego uniwersytetu i zagra w Niemczech po raz pierwszy od wielu lat. Mistrz Federacji Bałtyckiej stawi czoła zagranicznym gościom we wzmocnionym składzie, gdyż od niedawna posiada wśród swoich członków Vorsa, słynnego prawoskrzydłowego mistrzowskiej niemieckiej drużyny Holstein-Kiel. W efekcie siły ataku gdańskiej drużyny zostały poważnie wzmocnione. Drużyny zagrają w następujących składach:

Wisła: Szubert, Bujak, Pustelnik, Polaczek, Szczerbiński, Zawodny, Kusy, Zawisza, Przystawski, Olejak, Adamski.

BuEV: Wronka, Peters, Vigelahn, Händschke, Bielefeldt, Lehnhardt, Will, Winkelmann, Liebsch, Dr. Littschwager, Bork.

Der Ballspiel und Eislauf Verein hofft die gestrige Scharte heute auswetzen zu können, den er stellt den Krakauern heute seine erste Mannschaft gegenüber.

[...]

BuEV ma nadzieję zrekompensować wczorajszą porażkę, gdyż dzisiaj staje na przeciwko Krakowian w swoim pierwszym składzie.

Następujący mecz pomiędzy pierwszą drużyną Ballspiel und Eislaufvereins Danzig, mistrzem Bałtyckiego Związku Sportowego, i Towarzystwem Sportowym Wisła Kraków (austriacka I klasa), był bardzo interesujący. Obie drużyny były równie mocne i gra była zupełnie otwarta. W pierwszej połowie walka toczyła się głównie pod bramką Krakowian, ale austriacki bramkarz był w stanie złapać każdą piłkę ku ogólnemu aplauzowi i także jego gdańscy koledzy odpierali każdy atak. Do przerwy nie było żadnej strzelonej bramki i wydawało się, że walka powinna zakończyć się remisem. Jednak ostra gra Gdańska pozwoliła na zdobycie gola, na który Krakowianie odpowiedzieli i wkrótce nastąpił kolejny gol. Wśród wysiłków Gdańska by wyrównać rozbrzmiał ostatni gwizdek sędziego i z wynikiem 2:1 Kraków opuszczał plac gry jako zwycięzca. Gra fair powszechnie się podobała. Tajny radca dr. Kolbe wziął udział w ceremonii rozdania nagród.