1914.06.14 Cracovia - Wisła Kraków 3:1

sportowych, najstarszych w Krakowie, rozegrają ze sobą po raz pierwszy w tym roku zawody piłką nożną. Match podobny, dwóch najsilniejszych drużyn w mieście, które wtedy starają się pokazać swą najlepszą formę, budzi zagranicą olbrzymie zainteresowanie, dzień spotkania ich jest wielkiem zdarzeniem w sferach sportowych danego miasta. Toteż i w Krakowie match ten, mający się rozegrać o mistrzowstwo Galicyi i puhar srebrny llustr. Kuryera Codz. stanowi największą atrakcyę z pośród wszystkich matchów dla miłośników sportu. Obie drużyny wystąpią w najlepszym składzie, obie będą się starać z jak największą ambicyą bronić barw swego klubu i walczyć o zwycięstwo. Cracovia ufna w swe siły po zwycięstwie nad Amatorami wiedeńskimi i berlińskim Unionem, Wisła natomiast po słabszych wynikach w początkach sezonu podniosła się w Opawie nad D. Sport-Vereinem w Zielone Święta.

Dziś:

[...]

Match "Cracovii" z "Wisłą" o godzinie 5 po południu.

Z dawna oczekiwane spotkanie obu tych drużyn, rywalizujących z sobą od szeregu lat, stanowiło dla sfer sportowych naszego miasta pierwszorzędną sensacyę, tem większą, że „Wisła” od paru lat nie udzielała się publicznie, prócz nielicznych matchów z dość słabymi klubami obcymi w rodzaju Bielitz-Bialaer, Preussen etc., tak, że ogół sportowców krakowskich nie miał sposobności ustalenia sobie sądu o kwalifikacyach i sprawności sportowej „Wisły”. Z drugiej zaś strony ostatnie zwycięstwo „Wisły” nad Opawą zaświadczało, że gracze jej nie próżnowali, lecz pielęgnowali sport piłki nożne w znajdują się obecnie w takiej formie, że sprostaćby mogli nawet najsilniejszemu przeciwnikowi. O „Cracovii” nie było zgoła potrzeby się niepokoić, albowiem świetne jej tryumfy nad drużynami wiedeńskiemi, berlińskiemi itd. dawały dostateczną rękojmię, że prestige’u swego jako mistrzowskiej dotąd drużyny galicyjskiej będzie usilnie bronić i palmy pierwszeństwa wydrzeć sobie nie pozwoli. Wszystkie te okoliczności razem wzięte zapowiadały bardzo ciekawą i zawziętą walkę i sprawiły, że na boisko sportowe przybyła publiczność w imponującej liczbie, zapełniając do ostatniego miejsca loże, trybuny i „galeryę”, którą na placu gier prezentuje wał ziemny, mieszczący się naprzeciwko trybun.

Wśród wielkiego napięcia rozpoczęła zawody „Wisła” atakiem, odpartym rychło przez sumiennie pracującą obronę. „Wisła”, przywiązując snać wielką wagę do wyniku zawodów, gra niezwykle ambitnie, zagrażając zrazu nawet bardzo poważnie bramce „Cracovii”. W pewnym momencie stwarza napad „Wisły” pod bramką „Cracovii” dość niebezpieczną sytuacyę; jeden z napastników, stanąwszy na martwym punkcie (off side) odbiera ze skrzydła piłkę i strzela na bramkę. Piłka grzęźnie w siatce ale już po gwizdku sędziego, który jeszcze na czasie zauważył off side i polecił wstrzymanie gry. Incydent ten wpływa znacznie na spotęgowanie tempa i zdwojenie wysiłków po obu stronach. W miarę czasu „Cracovia” opanowuje coraz więcej teren i bierze najwidoczniej górę nad partnerami. Mnożą się teraz pod bramką „Wisły” niebezpieczne sytuacye, sypią się gęste strzały, doskonały bramkarz „Wisły” p. Szubert popisuje się swą umiejętnością. Ale wszelkie wysiłki pomocy, obrony i bramkarza „Wisły” nadaremne; napad „Cracovii” prze na bramkę bardzo intenzywnie, rozwijając nad wyraz piękną i kombinacyjną grę. Wreszcie w 20 minucie strzela Tadek po rzucie z rogu z ładnej kombinacyi pierwszą bramkę.

Match prowadził sędzia p. Dżułyński, ze Lwowa, wydelegowany w tym celu przez Polski Związek piłki nożnej.

Zapasy te miały przebieg wcale interesujący. Zwycięska w przeszłym roku „Wisła" wystąpiła i teraz w doskonałej formie, a nie potrzeba dodawać, że i „Cracovia" przeciwstawiła jej grę conajmniej równowartościową. W pierwszej połowie gra toczy się zmiennem szczęściem po obu połowach boiska. Strzeloną w początku przez „Wisłę" bramkę unieważnia sędzia, ponieważ, jego zdaniem, zrobiona ona była z „off-sde’u". Natomiast biało-czerwoni po pewnym czasie robią bramkę niezakwestyonowaną i „half-time" kończy się wynikiem 1:0 dla biało-czerwonych.

Po pauzie z początku tempo gry zdaje się jeszcze bardziej ożywiać. „Wisła” w ładnej kombinacyi poprowadziła piłkę pod bramkę biało-czerwonych i zdublowanym po odbiciu przez bramkarza strzałem pakuje ją w siatkę. Lecz zdobycie wkrótce potem przez „Cracovię" drugiej bramki „gasi" zupełnie czerwonych. Tempo ich staje się ospałe, ataki słabe, kilka dobrych z boku, lecz zbyt dalekich strzałów zostają z łatwością schwytanych przez bramkarza „Cracovii”. Ta zaś atakuje bezustannie i pomimo dobrej obrony „Wisły" jeszcze raz zdobywa bramkę. Pewna część publiczności przyjmuje to takim radosno-tryumfalnym hałasem, jakby to jaki obcy najeźdźca odparty został od bram grodu.

Gra kończy się z rezultatem 3:1 na korzyść „Cracovii", znaczącym jej zwycięstwo. Sędziował p. Dżułyński ze Lwowa, wydelegowany przez Polski Związek piłki nożnej.

Los nie był dla Cracovii życzliwym, dał jej bowiem bramkę pod słońce. Białoczerwoni przeprowadzają atak pod bramkę Wisły, który kończy się strzałem chybionym. Na drużynach znać silne zdenerwowanie, które szło niejako na graczy z licznie zebranych zwolenników obydwu drużyn. To też gra nie przedstawiała się z początku tak jak jej się należało spodziewać, obie drużyny grają ostrożnie, starając się przedewszystkiem nie dopuścić do utraty punktu. Po pierwszym kwadransie wpada piłka do siatki Cracovii. Sędzia jednak nie uznaje tej bramki jako strzelonej z ofside'u. - W 18 minucie pakuje Jałowiecki z kornera piłkę w siatkę Wisły. Pauza 1:0 dla Cracovii. Po pauzie atakuje chwilę Wisła ostro, silny strzał odbija Sulima, piłka jednak pada pod nogi Śliwy, który wyrównywa stosunek goali. Białoczerwoni rozpoczynając od środka przypuszczają silne planowe ataki, zwieńczone drugą bramką, strzeloną wprost nadzwyczajnie przez Poznańskiego. Zwycięstwo Cracovii prawie już pewne, ataki jej już nie tak energiczne, napad kombinuje swobodnie, celowo i dobrze. Mimo dobrej obrony tak backów, jak i bramkarza, uzyskuje Kowalski trzeciego goala. Sedziował p. Dżułyński ze Lwowa dobrze.