1920.06.20 Czarni Lwów - Wisła Kraków 1:1

Czarni (Lwów) - Wisła (Kraków) 1:1 (1:0). Co mogła pomódz bardzo zresztą ładna gra obu drużyn, jeżeli boisko było pełne wody, piłka była mokruteńka, gracze nie mogli się utrzymać na nogach. Poświęcenie to doprawdy grać w takich warunkach, ale nie ma na to rady, drużyna przyjechała z Krakowa i zawody rozegrać się muszą.

Czarni wystąpili w składzie nieco zmienionym, z dobrymi tyłami, ale słabym napadem, podczas gdy Wiśle brakło Reymana i Cepurskiego, a właściwie duszą gry całej był tam Śliwa.

Zaraz na początku gry atakuje energicznie Wisła, lecz takim samym napadem odwzajemniają się zaraz Czarni i strzelają w 6 minucie przez Nedbala pierwszą - ale i ostatnią bramkę. Wisła czyni usilne starania odwzajemnienia się, ale się jej to w pierwszej połowie nie udaje, obopólne zresztą silne ataki nie odnoszą żadnego skutku.

W II połowie atakuje Wisła coraz energiczniej. Ataki te były jednak tak słabe, że je doskonała pomoc i obrona Czarnych z łatwnością odparowywała. Tu znów robi dla Wisły w 11 min. Bramkę Danz, a i to była pierwsza i ostatnia bramka, a dalszy przebieg nie daje żadnego rezultatu.

Mimo mokrego boiska, mimo ślizgania się graczy i częstych upadków, była gra bardzo ładna i zajmująca, podawanie doskonale kombinowane i napad przeprowadzany precyzyjnie - tylko po obu stronach nie było komu porządnie strzelać.

Sędziował w miejsce kapitana Burforda z Krakowa, który nie mógł przybyć, p. Bilor starszy.

Zaznaczamy, że w tym składzie, w jakim wystąpiła Wisła przeciw Czarnym, grać ona będzie (tylko z Cepurskim jako obrońcą) przeciw Cracovii w niedzielę w Krakowie, o mistrzostwo klasy A.

Przykro raziło poważniejszych sportsmenów zachowanie się na niedzielnym matchu kilku wichrzycieli sportowych, znanych z przynależności klubowej, którzy wrzaskiem chcieli terroryzować sędziego i drużynę Czarnych, aby za wszelką cenę doprowadzić do przegranej lwowskiego klubu - Nazwisk tych panów na razie nie podajemy, lecz przy najbliższej sposobności zrobimy ze wszystkiego użytek. Podkreślamy tylko, że panowie ci zachowaniem swojem wystawiają najgorsze świadectwo swemu klubowi.

Zapowiedzi Czarnych nie spełniły się: kapt. Burford nie sędziował, a p. Bilor, który starał się go zastąpić, nie dokazał tego. Reyman i Cepurski nie tylko, że nie grali, ale w drużynie, która tydzień temu grała we Lwowie, brakło trzech napastników, mianowicie obu skrzydłowych Marcinkowskiego i Adamka i lewego łącznika Kowalskiego II.

Skutkiem tych luk w drużyne, Wisła chociaż przewyższała techniką Czarnych o całą klasę, nie mogła atakować, dlatego nie osiągnęła zwycięstwa. W napadzie Wisły grał właściwie Śliwa sam, bo Danz piłki unikał, a inni zupełnie zawiedli.

Grę rozpoczyna Wisła, lecz Czarni odbierają pilkę i w 6 m. strzela Nedbal pierwszego goala. Gra toczy się dalej na obu polach, ani jedna ani druga drużyna nie może nic uzyskać.

W drugiej połowie Wisła poczyna częściej atakować, ataki te jednak są takie słabe, że obrońcy Czarnych z łatwością je odbijają. Dopiero w 11 m Danz robi bramkę dla Wisły. Dwadzieścia minut przed końcem gry, lewy łącznik Wisły Kowalski I ciężko uszkodzony, schodzi z boiska i Wisła aż do końca gra w dziesiątke. Mimo to ma przewagę, jednak nie może jej wyzyskać.

U Czarnych obrona i pomoc grały doskonale, jedynie napad nie dostosował się zupełnie do całości. Brak w nim przede wszystkiem strzelców oryentacyi i zgrania. Licznych doskonałych pozycyi nie potrafili gracze napadu wyzyskać. W Wiśle wybijała się obrona i doskonały Śliwa w napadzie, u Czarnych, jak zwykle, Bilor i tym razem Hawling.

Stosunek rzutów narożnych 3:3, rzutów wolnych za faule 1:5 na korzyść Wisły.

W pierwszej połowie Czarni byli ruchliwi i więcej lotni od przeciwnika, co pozwoliło im częściej atakować bramkę gości. Jeden z takich ataków uwieńczył goal, strzelony przez prawego łącznika napadu.

Druga polowa gry należała do Wisły; i tu naprawdę podziwiano wysoką klasę, technikę i oryentacyę gości krakowskich, którzy aczkolwiek słabsi fizycznie i po 10 pierwszych minutach, straciwszy ze składu jednego gracza, potrafili mimo to dać widzom chwilami grę zajmującą i ładną. Czarni w drugiej połowie osłabli i ograniczyli się przeważnie do obrony, doskonale swe zadanie spełniającej.

Jedyną bramkę na rzecz Wisły strzelił Danz.

Funkcyę sędziego miał sprawować amerykański kpt. Barford, którego w ostatniej chwili zastąpił Bilor.

Orzeczenia jego spotykały się z głośnymi protestami zebranej publiczności.