1927.04.24 Wisła Kraków – Hasmonea Lwów 3:1

Kraków, 24 kwietnia. Wisła — Hasmonea 3:1 (1:1). Wynik, jeśli idzie o przebieg gry, nie ilustruje różnicy sił obu stron, gdyż Wisła zasłużyła na wyższe zwycięstwo. Zawody wczorajsze należy określić, jako prawdziwą twardą walkę o mistrzostwo, prowadzoną z całym wysiłkiem z obu stron, przyczem nierzadko goście lwowscy uciekali się do zbyt ostrej gry.

Drużyna lwowska wystąpiła w składzie następującym: Medllager, Redler, Birnbach, Schneider, Horowitz, Flescher, Parnes, Steurmann, Kibel, Wolfsthal i Urich, zespół Wisły był znowu zmieniony specjalnie w pomocy: na lewej grał Makowski, na środek powrócił Kotlarczyk, na prawej wystąpił Bajorek, a miejsce lewego łącznika zajął Wójcik II., b. gracz Cracovii.

W pierwszych minutach gra otwarta, atakuje jedna i druga strona, przyczem Hasmonea przedstawia się w tym okresie z jak najlepszej strony, drużyna twarda, ostra potrafi narzucić tempo i stworzyć bardzo niebezpieczne sytuacje podbramkowe, na które czeka tylko ich doskonały i groźny rzeczywiście strzelec, Steuermann. I może to jest jedną, słabą też stroną Hasmonei, iż cała gra jej ataku sprowadza się przeważnie do wyrobienia dogodnych pozycyj dla tego gracza. Już 10 min. przynosi bramkę dla Hasmonei, uzyskaną przez Steuermanna, który wyzyskał błędne, za słabe podanie piłki tyłom ze strony pomocnika Makowskiego. Następu je okres groźny dla Wisły, gdyż podnieceni zdobyciem punktu gracze Hasmonei starają się za wszelką cenę wynik utrzymać a nawet polepszyć. Ale niedługo to trwało, gdyż już w 8 minut potem sędzia dyktuje rzut karny za nieprzepisowe pchnięcie Wójcika przez obrońcę Lwowian. Adamek strzela pewnie i w ten sposób Wisła wyrównuje. Od tej pory aż do samego końca meczu Wisła jest w przewadze i poza nielicznymi wypadami gości stronę atakującą. Świadczy też o tem nad zwyczaj korzystny dla czerwonych stosunek kornerów, który wyrażą się w liczbie. Dalsze dwie bramki uzyskują Adamek w 7 min. z 2-go rzutu karnego za widoczną rękę gości na polu karnem, a wreszcie Balcer w 27 min. z solowego wybiegu, wykorzystując przytomnie błąd obrońcy Redlera.

Ocena: w drużynie Wisły, która, grała tym razem s wielką ambicją i pracowitością, postawić trzeba na pierwszym planie Kotlarczyka, aczkolwiek i boczni pomocnicy również odpowiedzieli swemu zadaniu. Makowski musi jednak nauczyć się rzucać piłkę z „autu”. W obronie Kaczor, mający słaby wykop stwarzał przez to niebezpieczne sytuacje, natomiast Skrynkowicz dalej dobry, aczkolwiek nieraz wysuwa się zbytnio naprzód. Na Foldze znać brak treningu. W linji napadu doskonały Balcer, mimo trudnego zadania, gdyż miał jako przeciwnika w pomocy lwowskiej Schneidra, stale go pilnującego. Wójcik bardzo pracowity, potrzebuje tylko zgrania z linją napadu, natomiast Adamek nieco słabszy, Czulak całkiem nieszczególny, poza oddawaniem i to na ślepo piłki na prawe skrzydło nie „widzi” nic i nie uznaje żadnej kombinacji, nie mówiąc o braku strzału i siły przebojowej, Reyman I bardzo pracowity kierownik ataku, ale bez treningu. W drużynie Hasmonei na pierwszy plan wybijają się nast. gracze: wspomniany Steuermann w ataku, Schneider w pomocy i Redler w obronie, reszta zwłaszcza w linji napadu nie dorównywa już tym trzem doskonałym siłom, aczkolwiek gra ich stoi na tym poziomie, iż czyni z Hasmonei drużynę ligową, silną, z którą wyniki we Lwowie będą zawsze stały pod znakiem zapytania. Sędziował p. Kowalski z Lublina, przyczem publiczność nie godziła się częstokroć z jego rozstrzygnięciami. Publiczności mimo niepogody do 2.500 osób.

Hasmonea: Medlinger; Redler-Birnback; Schneder-Horowitz-Flesher; Parmes-Steuermann-Habel-Wolfstbal-Urich

Pierwsza ligowa wizyta Hasmonei w Krakowie wypadła dla gości nienajlepiej. Poza startem-piętnastoma minutami pierwszej połowy meczu, kiedy niebiescy wyraźnie górowali nad Wisłą, twardzi, ambitni i pracowici gospodarze byli niemal stale w ataku. Ostoją ich drużyny był Skrynkowicz, najlepszy gracz ich drużyny Kotlarczyk i doskonały lewoskrzydłowy Balcer. Gracze pozostali nie dali się trójce wymienionej zdystansować, to też o ile możnaby dyskutować o pięknej gry krakowian, o tyle wszelkie debaty na temat jej twardości są zupełnie zbyteczne. Hasmonea to przedewszystkim Redler, Schneider i Steuermann, reszta niewątpliwie słabsza, ale w każdym razie stojąca na poziomie polskich graczy ligowych. Przebieg gry przyniósł już w 10-minucie bramkę uzyskaną przez Steuermanna, na którego notabene grał cały napad lwowian. Wyrównanie nastąpiło z rzutu karnego, egzekwowanego bez zająknienia przez Adamka. Po przerwie prowadzenie zdobył znów Adamek i znów z rzutu karnego, a zwycięstwo przypieczętował ostatecznie Balcer po przytomnym wykorzystaniu błędu Redlera.

Po pauzie Wisła ma znacznie więcej z gry, a goście ograniczają się do defenzywy. Zwycięski punkt przynosi drugi rzut karny, egzekwowany również przez Adamka. Niebawem Balcer zdobywa z solowego wypadu ostatni punkt dla czerwonych.

Gra obu drużyn stała naogół na niskim poziomie; wyróżniły się tylko jednostki, jak Adamek, Kotlarczyk i Balcer w Wiśle. Steuerman, Parnes u Lwowiaków. Publiczność składała się w większości ze zwolenników Hasmonei, toteż głośno wyrażała swoje niezadowolenie, z rzeczywiście bardzo słabego sędziego p. Kowalskiego z Lublina.

Wisła: Folga, Kaczor. Skrzynkiewicz; Bajorek. Kotlarczyk, Makowski; Adamek, Czulak, Reyman I, Wójcik II, Balcer, Hasmonea; Medlinger, Birnbach, Redler, Fleischer, Horowitz, Schneider, Urich, Wolfstahl, Hibel, Steuerman, Parnes. W początkach gra zmienia obustronne liczne ataki nie przynoszą skutku pomimo licznych sytuacyj podbramkowych. Dopiero w 10’ Steuerman wyzyskując błąd Makowskiego i Skrzynkowicza i zdobywa pierwszą bramkę. Okres ten należy do Hasmonei. W 18' pada wyrównanie z rzutu karnego, strzelonego przez Adamka. Tempo gry wzmaga się. Drużyna Wisły, grająca dotychczas chaotycznie, rozpoczyna ładne i celowe kombinacje i coraz więcej owłada polem Hasmonei. Po pauzie sytuacja podobna. Wisła stale w przewadze. Hasmonea broni się skutecznie. Jej poszczególne wypady banalnie niebezpiecznie W 10’ drugi rzut karny za rękę. Adamek strzela drugiego gola. W 28’ Balcer, wyzyskując błąd Redlera, który nie trafił piłki, podciąga pod bramkę i zdobywa trzeciego gola. W Wiśle najlepszą była linja pomocy z fenomenalnym Kotlarczykiem na środku. W ataku Reyman i Adamek najlepsi. Z Hasmonei na wyróżnienie zasługują przedewszystkiem obrona i pomoc Dobre były skrzydła ataku. Rzutów z rogów 13:3 dla Wisły. Sędziował p. Kowalski z Łodzi słaby. Publiczności około 3000.