1928.07.15 Śląsk Świętochłowice – Wisła Kraków 1:2
Z Historia Wisły
| Śląsk Świętochłowice | 1:2 (0:2) | Wisła Kraków | 
| ||||||
| widzów: 500-2.000 | ||||||||||
| sędzia: Andrzej Przeworski z Warszawy | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
| Według "Polonii" gol Pruskiego; "Polska Zachodnia" przyznaje drugiego gola dla Wisły Janowi Reymanowi. | ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Spis treści |
Opis
Szczęśliwe zwycięstwo. Ślązacy górowali ambicją i startem do piłki. W Wiśle, grającej bez Reymana, widać przemęczenie sezonem.
Cracovia-Hasmonea 3:2; Warta -Czarni 2:1 i w tabeli zachowane status quo: Warta i FC (13-20, 14-20), Wisła i Cracovia (13-18).
Po półmetku rozgrywek Wisła zawodzi (częściowo skutkiem kontuzji: "Styl gry Wisły nie zmienił się od ubiegłego roku. W doskonałej formie był w sezonie wiosennym Reyman II i Kotlarczyk I. Kotlarczyk I. (obok Stalińskiego) jest graczem na miarę międzynarodową naszym najlepszym asem, najbardziej stylowym piłkarzem". Talentem jest Ketz. "Słabiej w bieżącym sezonie grywał Reyman I i Balcer, który nie robi żadnych postępów" - jest to talent ale lekkoatletyczny, za Adamka nie ma następcy komentarz: Mielech, Na półmetku ligi.
Większym powodzeniem cieszyła się drużyna Wisły uwieńczona na obrazie V. Hoffmana. Obraz ten wystawiono na na olimpijskim konkursie sztuki. Na podstawie: Stadion nr 29 i 30.
Relacja prasowa
„Ilustrowany Kuryer Codzienny”
1928, nr 196 (17 VII)
Lwowa. — Słabe zwycięstwa krakowskich drużyn.
Kraków, 16 lipca.
Po raz pierwszy wysunęła się na czoło naszych klubów ligowych poznańska Warta, która zostanie też prawdopodobnie mistrzem w pierwszej sesji rozgrywek wobec tego, iż po zostaje jej do rozegrania łatwy nadzwyczaj mecz ze Śląskiem, a w razie zwycięstwa nikt już nie będzie w stanie dogonić mistrza Poznania.
Ubiegła niedziela, obfitująca w drobne cyfrowo wyniki, jest wyjątkowo przykrą dla Lwowa, wszystkie bowiem zespoły lwowskie wracają z wyjazdów z przegraną i to nie znaczną różnicą jednej bramki, ale akurat wystarczającą do utraty dwóch cennych punktów.
Kraków natomiast wyniósł z trudem i to wielkim swoje cenne punkty, tak czy to chodzi o Cracovię, czy też Wisłę.
Wisła-Śląsk 2:1 (2:0).
Królewska Huta, 15 lipca. (Be). Drużyna Wisły wyjechała w osłabionym składzie z Koźminem w bramce i bez Rymana I. i odniosła łatwe, aczkolwiek nie wyraża tego rezultat cyfrowy, zwycięstwo nad swoim przeciwnikiem. Śląsk wystąpił w składzie wzmocnionym przez doskonałego środkowego pomocnika., b. gracza Zjednoczonych Przyjaciół Sportu, Dębskiego, Niezwykła ambicja i wysiłek togo gracza jednak nie wystarczył, aby zespół Śląska mógł być choć na chwilę niebezpiecznymi przeciwnikiem dla czerwonych. — Śląsk jest bowiem drużyną, stojącą nadal bardzo nisko technicznie, a jago atak gra wprost bezmyślnie.
Przebieg gry jednak pod jaj koniec, dzięki pewnym Wędom tyłów Wisły, sprawni, iż w tym okresie Śląsk zaczął częściej atakować, atoli tylko do pola karnego, gdzie piłka Stawała się łupem obrońców Wisły. Jedynym wyjątkiem był strzał Markiewki na parę minut przed końcem meczu, z którego padła jedyna bramka Śląska. Bramki dla gości padły, pierwsza na. parę minut przed pauzą „samobójcza”, strzelona przez obrońcę Śląska, Pytlika, drugą zaś zdobył z ładnego przeboju Kotlarczyk II, bezpośrednio niemal po gwizdku sędziego, zwiastującym zdobycie poprzedniej bramki. Odtąd gra była ospała i nudna bez zainteresowania, z jednej bowiem strony Śląsk był zdeprymowany, a Wisła już pewną zwycięstwa.
Na wyróżnienie zasługują, z Wisły doskonali Pychowski i Kolarczyk I, reszta na ogół średnia, przyczem Makowski lepszy jak Bajorek, Balcer miał tylko momenty bardzo ładne. Natomiast Kotlarczyk II, Reyman słabsi, Czulak zawiódł. Ze Śląska wyróżnili się tylko trzej gracze t. J. wspomniany Dębski, obrońca Pytli i środkowy napastnik Markiewka. Sędziował p. Piotrowski. Publiczności około 1.000 osób.
Przegląd Sportowy nr 29/1928 strona 2:
WISŁA – ŚLĄSK 2:1
Wisła odniosła zwycięstwo, w którem szczęście odegrało role niepoślednią. Krakowianie ustępowali przeciwnikowi w starcie do piłki i ambicji, to też gra wykazała wyraźną przewagę Śląska, zwłaszcza w drugie połowie meczu.
Na drużynie Wisły znać przemęczenie: opadła ona o klasę w formie i reprezentuje dziś tylko przeciętną drużynę ligową, a nie mistrza Ligi.
Mecz stał na niskim poziomie: obie drużyny kopały bezmyślnie: Wisła nadto grała niejednolicie. Zwłaszcza, że występowała bez Rejmana I. Dopisał w niej jedynie Folga w bramce, Kotlarczyk w pomocy i Pychowski w obronie: pozostali grali niżej swej zwykłej formy, szczególnie Balcer i Czulak. Pierwszy punkt uzyskała Wisła z winy obrońcy gości, który centrę Balcera skierował do własnej bramki. Zwycięski punkt strzelił nieuchronnie Rejman III.
Śląsk uzyskał jedyną bramkę dnia przez Markiewkę. Odmłodzona drużyna Śląska gra niezwykle ofiarnie i ambitnie, lecz brak jej jeszcze rutyny.
Sędziował bez zarzutu p. Piotrowski z Łodzi.
