1928.10.21 Pogoń Lwów - Wisła Kraków 0:2
Z Historia Wisły
| Pogoń Lwów | 0:2 (0:0) | Wisła Kraków | 
| ||||||
| widzów: 4.000 | ||||||||||
| sędzia: Artur Marczewski z Łodzi | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
| Według "IKC" 1. gola strzelił Jan Reyman. | ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Spis treści |
Opis
Wisła lepsza taktycznie, Pogoń technicznie. Drużyna Wisły bardziej wyrównana. Operując stoppingiem i krótkimi podaniami zmęczyła szybko Pogoń. Co nie dziwi przy dobrej grze pomocy z Kotlarczykiem i doskonałej trójki środkowych ataku, wspieranych przez Balcera na skrzydle. Wynik więc nie dziwi. Pogoń zaczęła ostro, osiągając nieznaczną przewagę, ale bez rezultatu. Na początku II. połowy cios otrzymuje Pogoń (w 35 sekundzie po gwizdku sędziego Kowalski strzela na 1:0). Pogoń załamana nie podnosi się po tym ciosie, a Wisła do końca meczu kontroluje grę, co dokumentuje kwadrans później (gol Czulaka w 15'). 4000 kibiców. Ładny mecz.
WG Ikaca gola w 46’ strzelił Reyman III. Wygrana ta daje Wiśle "ogromne szanse na ponowne zdobycie" tytułu mistrzowskiego. Tym bardziej, że Cracovia przegrywa z Polonią 0:1, a Warta remisuje z Warszawianka 1:1 Na podstawie: Stadion nr 43 i IKC nr 194.
Relacje prasowe
„Ilustrowany Kuryer Codzienny”
1928, nr 294 (23 X)
Od zwycięstwa do zwycięstwa kroczy Wisła w finale mistrzostw ligowych.
„Czarny dzień“ drużyn lwowskich. Sukcesy Łodzian. Niespodziewana porażka Cracovii, Ruchu oraz remisowy wynik War ty. Krystalizowanie się tabeli ligowej. Hasmonea kandydatem do kl. A.
Kraków, 21 października. Wynik wczorajszych rozgrywek ligowych był niezmiernie korzystny dla kroczącej od pewnego czasu na czele tabeli ligowej „Wisły“, która dzięki świetnemu zwycięstwu w jej najpoważniejszych niemal z pośród pozo stałych zawodach z lwowską Pogonią zyskała niepomiernie, jeśli idzie o jej szanse na zdobycie i w tym roku mistrzostwa Polski. Ostatni wynik z Pogonią oraz warunki, w ja kich on nastąpił, kwalifikują bez zastrzeżeń Wisłę na tegorocznego mistrza Polski. Jest ona zespołem, który ostatnio kroczy w końcowych rozgrywkach ligowych, począwszy od meczu z Cracovią bez straty punktu. W spotkaniach z tak poważnymi przeciwnikami, jak są drużyny lwowskie Wisła nie utraciła ani jednego punktu, bez względu na to, czy spotkanie odbywało się na własnym, czy też na obcym terenie. Dwukrotnie tak Pogoń, Czarni jak i Hasmonea musiały się ugiąć przed Wisłą. Jednak mimo wszystko przed Wisłą stoi ciężkie zadania pokonania Turystów, Śląska oraz jednej z drużyn, z którymi pozostały jej rozrywki na samym końcu jesiennego sezonu, t. J, albo z IFC w Katowicach lub z ŁKS-em w Łodzi, aby utrzymać znowu w swych rękach tytuł mistrza Polski. Najpoważniejszy rywal Wisły do zaszczytnego tytułu mistrzowskiego, „Warta”, po ostatnim wyniku remisowym z Warszawianką do znała bardzo poważnego osłabienia. Również i stanowisko „Cracovii,” jak i „Legji” jest takiem, iż jedynie tylko teoretycznie można mówić o ich szansach na zdobycie mistrzostwa Polski. Prawdopodobnie stoczą one walkę o drugie, trzecie lub nawet czwarte miejsce z resztą drużyn. Porażka „Cracovii“ przyszła zupełnie niespodziewanie, ogólnie bowiem znaną była ostatnio słaba forma Polonji; okazało się tymczasem ponownie, iż ambicja częściej, aniżeli umiejętność decyduje o wyniku, a ta bezspornie była po stronie Polonji. Jest to pierwsze zwycięstwo Polonji po 7 latach na terenie krakowskim.
Ubiegła niedziela zapisze się w pamięci sportowego Lwowa, jako „czarny dzień” drużyn lwowskich; żadna bowiem z nich nie potrafiła zdobyć nawet jednego punktu. Zarazem w dniu tym został przypieczętowany los Hasmonei, która tylko teoretycznie ma szanse na utrzymanie się w Lidze, t J. w razie wygrania przezeń wszystkich meczów oraz przegrania również wszystkich przez ŁKS.
Zato drużyny łódzkie mogą się poszczycić same mi zwycięstwami, z nich jedno odniesione na obcym terenie przez Turystów, przeciw walczącej z rozpaczą Hasmonei świadczy jak najlepiej o obecnej ich formie. ŁKS również stanowi obecnie b. poważnego przeciwnika, skoro pobił w ładnym stylu tak twardo walczący w lidze zespół, jakim są obecnie Czarni. Niespodziankę prawdziwą zrobił Śląsk, wy grywając 1:0 z Ruchem, mecz tem jednak przejdzie bez większego wrażenia, skoro nie zaważy w żadnym wypadku w tabeli ligowej.
Wisła Pogoń 2:0 (0:0).
Lwów, 21 października. Zasłużone, aczkolwiek z trudem wywalczane zwycięstwo mistrza Ligi, zapewniające jej ogromne szanse na ponowne zdobycie tego zaszczytnego tytułu i w tym roku. Do pauzy pewną przewagę miała Pogoń, grająca z wiatrem i mając słońce, atoli nie umie wytworzyć sobie sytuacji na polu karnem. Obrona bowiem Wisły, a przedewszystkiem Kotlarczyk w pomocy, paraliżują wszystkie groźne ataki przeciwnika. Również atak Pogoni w składzie: Mauer, Zimmer, Kuchar, dr. Garbień i Szabakiewicz, nie po trafi zdobyć się na skuteczny strzał, to też akcje defensywne Wisły uwieńczone zostają każdorazowo powodzeniem. Po przerwie zaraz w 1 min. Wisła zdobywa pierwszą bramkę z ładnego strzału Reymana
Od tej pory stroną atakującą jest Wisła, która aż do końca zawodów utrzymuje w swych rękach inicjatywę, będąc panem boiska. Wynik podwyższa w 15 min. Czulak, wykorzystując przytomnie niebezpieczną sytuację pod bramką Pogoni, wytworzoną przez Balcera. Wynik mógłby być znacznie podwyższony, gdyby nie doskonała gra Albańskiego w bramce Pogoni. Atak tejże, zdetonowany powodzeniem Wisły, nie potrafił w tej części gry przyjść do głosu. Wisła pozostawiła we Lwowie jak najlepsze wrażenie, oraz udowodniła swe kwalifikacje na ponownego mistrza Polski. To też po zawodach spotkała schodzących z boiska graczy Wisły, jak i przy odjeździe autami do miasta, niezwykła owacja ze strony publiczności.
Na wyróżnienie zasługują z drużyny zwycięzców: niezrównany Kotlarczyk na środku pomocy, cała linja napadu, trio obronne wraz z znakomitym bramkarzem Koźminem dopisało, u Pychowskiego tylko wykop niepewny. W drużynie Pogoni najlepsi boczna pomocnicy, w ataku dr. Garbień, który tylko do pauzy wytrzymał jednak tempo, oraz Mauer, natomiast Kuchar, Szabakiewicz i Zimmer, nie stanęli na wysokości zadania. Sędziował b. dobrze p. Marczewski. Widzów około,4.000.
Przegląd Sportowy nr. 48/1928 str. 1:
Wisła przed zdobyciem mistrzostwa Ligi.
WISŁA -- POGOŃ 2:0
Wisła: Koźmin; Pychowski. Skrynkowicz; Bajorek, Kotlarczyk I, Makowski; Czulak, Reyman III, Reyman I, Kowalski, Balcer.
Pogoń: Albański; Maurer, Fichtel: Hanke, Prass, Deutschmann; Mauer, Zimmer, Kuchar, dr. Garbień, Szabakiewicz.
Zawody Wisła - Pogoń stały na wyjątkowo wysokim poziomie i zrehabilitowały po części nadszarpaną opinję meczów ligowych. Gra obu drużyn odpowiadała ich tradycji, to też po długim czasie byliśmy znów świadkami wartościowego widowiska piłkarskiego.
Przechodząc z kolei do krytyki drużyny podnieść należy u Wisły równomierniejszy rozkład sił i doskonale rozwinięty zmysł gry pozycyjnej. Dobre ustawianie się pozwala drużynie krakowskiej przetrzymać dobrze tempo od początku do końca.
Najlepiej spisywała się obrona. Pychowski i Skrynkowicz nie stanowili może ekstraklasy, jednak nie można im niczego zarzucić. Koźmin spełnił również swoje zadanie, choć wybiegł jego przy spokojniejszym przeciwniku mogłyby się były skończyć gorzej. W pomocy istnieje znaczna różnica pomiędzy Kotlarczykiem, a bocznymi sąsiadami, dzięki czemu pożyteczna jego gra wypadła tym razem mniej efektownie. Bajorek i Makowski grali przeciętnie.
Napad miał wiele trudnych momentów, jednak piątkę tę widzieliśmy już w znacznie lepszej formie. Reyman I, pilnie strzeżony, nie mógł rozwinąć swych walorów. Prawa strona Czulak - Reyman III prezentowała się stanowczo lepiej od lewej, Dobry technicznie Czulak przewyższał o klasę Balcera, który nie mógł dać sobie rady z Hankem.
Pogoń zadowolić mogła całkowicie w pierwszej połowie, Napad mimo braku Bartselna grał b. sprawnie. Doskonała technicznie para Zimmer - Mauer, stwarzała mnóstwo efektownych sytuacyj, które nie dawały jednak pozytywnego rezultatu. Garbień brał już za najlepszych czasów, bomby jego były najlepszej marki. Szabakiewicz dopiero po przerwie rozegrał się należycie. Kuchar pracował jak zwykle za trzech, nerwowością swą jednak popsuł kilka szans.
Gra napadu ułatwiona była dobrą postawą pomocy. Hanke całkowicie ujarzmił lewą stronę. Deutschmann, zaskoczony w pierwszej chwili systemem gry przeciwnika, doszedł stopniowo do formy. Prass był przed przerwą zupełnie dobry, później ujawniły się okresy słabości. Również gra obrońców dostosowała się do reszty. Maurer wykazywał wielką inicjatywę, wysuwając się dobrze naprzód. Również Pichtei był dobry, za wyjątkiem jednego fatalnego pociągnięcia, które przyczyniło się do utraty drugiej bramki. Albański wykazał ponownie, że stoi całkowicie na wysokości zadania.
Po przerwie sytuacja się zmieniła. Niedynamiczna gra wydała ujemne owoce, kilku graczy osłabło na siłach, to też Wisła uchwyciła inicjatywę w swe ręce. Mimo to zawody miały i w tym okresie b. interesujący przebieg i trzymały widownię w naprężeniu do ostatniej chwili. Grę rozpoczyna Wisła przeciw wiatrowi. Po ładnym biegu Balcera odpowiada Pogoń kontratakiem Manera. I oto pierwsza sytuacja nie wyzyskana.
Pogoń naciska coraz energiczniej. Maner nie trafia do pustej bramki. Bieg Czulaka i doskonale dośrodkowanie.... Reyman nie trafia w piłkę. Gra otwarta z przewagą Pogoni. Pod koniec zamieszanie pod bramką Wisły, tocząca się do siatki piłkę wykopuje w ostatniej chwili obrońca. Połowa 0:0.
Po przerwie Wisła grając z wiatrem odbiera Pogoni piłkę, przeprowadza ładny atak, krótki wykop obrońcy, piłka dostaje się pod nogi Kowalskiego. Wisła prowadzi 1:0. Pogoń jeszcze nie kapituluje, rezultatem tej akcji są jednak tylko trzy rogi. Gra otwarta do 15-ej minuty. Atak lewą stroną kończy się zbyt silną centrą. Fichtel dostaje piłkę pod nogę, miast wykopać, przepuszcza ją dla Deutschmanna, którego miejsce zajmuje jednak Czulak. Wisła prowadzi 2:0. Od tej chwili atakującą stroną jest Wisła. Pogoń ogranicza się do energicznej obrony i niebezpiecznych wypadów, likwidowanych jednak przez obronę, względnie Koźmina. Sędzia p. Marczewski, dobry. Widzów 4.000.
