1929.03.31 Wisła Kraków – Warszawianka 4:2
Z Historia Wisły
| Wisła Kraków | 4:2 (2:1) | Warszawianka Warszawa | 
| ||||||
| widzów: ok. 2.000 | ||||||||||
| sędzia: Bronisław Grabowski ze Lwowa | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
| Wisła niewykorzystała 2 rzutów karnych (Kowalski i Reyman) | ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Spis treści |
Relacje prasowe
Stadjon: ilustrowany tygodnik sportowy. R. 7, 1929, nr 14
1929.04.04
jedyny mecz ligi
Na Wielkanoc, z powodu szeregu spotkań międzynarodowych, odbył się jeden tylko mecz ligowy, a mianowicie w Krakowie mistrz Ligi — Wisła pokonał Warszawiankę 4:2 (2:1) po zaciętej obronie gości i grze bardzo żywej i interesującej. Wisła wystawiła swój najlepszy skład z Reymanem, zaś w Warszawiance brak było Korngolda, którego z 'powodzeniem zastępował Piliszek Na pomocy zadebiutował dawny gracz Legji — Terlecki, który wprawdzie zawinił obie samobójcze bramki, ale naogół spisywał się nieźle. W Wiśle bez zarzutu funkcjonowali skrzydłowi, wysyłani doskonale w bój przez „starego" Reymana. Pierwsza bramka dla Wisły padła po pięknym biegu Balcera ze strzału Reymana, potem wyrównał Jung, a następnie Balcer celnie splasował w róg. Po przerwie Wisła zdobywa dalsze dwie bramki strzelone samobójczo (jedna z nich po strzale Kowalskiego), a w międzyczasie Jung strzela głową z centry Haselbuscha drugi punkt. Godnym zanotowania jest fakt niewyzyskania przez Wisłę dwóch rzutów karnych (Kowalski i Reyman) oraz pierwszy strzał Reymana w pierwszych fazach gry po kornerze z trudnego volley‘a. Wisła górowała nad przeciwnikiem dość wyraźnie, choć i Warszawianka bardzo często i groźnie atakowała. Obrońcy krakowscy sprawili się nieszczególnie, w pomocy Kotlarczyk pracował jak zwykle, a dzielnie sekundował mu Makowski. Atak to właściwie tylko skrzydłowi (Balcer, Adamek i Reyman. Łącznicy, zwłaszcza Kotlarczyk II, to luka w napadzie. W Warszawiance Domański jak zwykle bardzo pewny. Obrońcy (Zarzecki i Wróblewski) słabi w wykopie, lecz dobrzy w taklingu. W pomocy Zwierz II czynny był tylko przez godzinę. W ataku, który naogół pracował szybko lecz chaotycznie, wybijał się młody Piliszek. Sędzia p. Grabowski (Lwów) nieco zdezorientowany.
„Ilustrowany Kuryer Codzienny”
1929, nr 88 (30 III)
Świąteczne imprezy sportowe w Krakowie.
Sportowców Krakowa czekają w czasie Świąt Wielkanocnych nielada sensacje sportowe. Będą niemi bezsprzecznie pierwsze zawody o mistrzostwo ligowe Polski między drużyną Warszawianki i Wisły w niedzielę, dnia 31 b. m. o godz. 3.45 popołudniu na boisku Wisły, które dostarczą zwolennikom mistrzostw niezwykłej emocji. Warszawianka bowiem jest drużyną nie zwykle niebezpieczną, o czem świadczą jej wyniki w zeszłorocznych mistrzostwach dwie remis z Cracovią, oraz jedno zwycięstwo z Wisłą. — Dziś Warszawianka, która przechodzi pod okiem zagranicznego trenera pilny trening, uchodzi za jedną z najsilniejszych drużyn polskich. Bilety po tańszych cenach do nabycia w firmach: J. Głogowiecki, Rynek Gł. 43, Skład zabawek, ul. Florjańska 33, Wurm, Szewska 9 i Herzog, Grodzka 42.
„Ilustrowany Kuryer Codzienny”
1929, nr 90 (3 IV)
Kraków, 2 kwietnia.
Pierwsze w Krakowie zawody ligowe o mistrzostwo Polski i zarazem jedyne w czasie Świąt nie miały szczęścia do pogody. Zaśnieżone i mokre nieco boisko, chociaż znajdowało się mimo fatalnych warunków atmosferycznych w stosunkowo bardzo dobrym stanie, utrudniało w wielkim stopniu rozwinięcie gry i wyczerpywało ogromnie graczy. To też w drugiej połowie tempo gry opadło znacz nie; zmęczenie odczuć musiał każdy. Warszawianka zaprezentowała się tym razem lepiej’ jak w czasie swoich, poprzednich występów w Krakowie; znać u całości drużyny dobry trening, a także mniej widać i braków technicznych. U Wisły widać było nie znaczną poprawę od ostatniego spotkania, zresztą był to właściwie jej pierwszy występ w pełnym niemal składzie.
Odrazu z początku meczu przypuszcza Wisła cały szereg groźnych ataków, przyczem celne strzały chwyta bardzo dobrze usposobiony Domański. Wreszcie jeden z pięknych wypadów Balcera kończy się doskonałą centrą, nadbiegający Reyman I uzyskuje z łatwością pierwszą bramkę. W krótkim odstępie czasu wyrównuje dla Warszawianki jung, znajdujący się na pozycji „spalonej”, której sędzia nie zauważył. Wisła atakuje teraz silniej, napiera często prawą stroną, jednak centry Adamka są albo spóźnione albo trafiają w graczy Warszawianki. Na kilka minut przed pauzą z ładnej kombinacji Kowalski-Balcer, ten ostatni strzela drugą bramkę dla Wisły. Po przerwie podobny obraz gry, tylko z tą różnicą, że tempo osłabło. Warszawianka jest więcej ruchliwa, nawet lepiej startuje, ale pod względem kombinacji w linji ataku i techniki jeszcze dużo ustępuje Wiśle. W tej części gry zaraz po przerwie Balcer strzela trzecią bramkę dla Wisły, przyczem piłka odbija się uprzednio od gracza Warszawianki. Zmienne ataki obustronne bez przerwy. Drugą bramkę zdobywa dla Warszawianki znowu jung głową, wykorzystując brak zrozumienia między obrońcą Wisły a Koźminem. Przy stanie 3:2 Warszawianka, mając nadzieję uzyskania choćby remisowego rezultatu gra ofiarnie resztkami sił, jednak zdobycie czwartej bramki przez Kowalskiego ostudza zupełnie zapał jej graczy. Odtąd już gra mniej zajmująca i wynik pozostaje bez zmiany. Dodać tu należy równocześnie, iż Wisła nie wykorzystała przyznanych jej dwu rzutów karnych, egzekwowanych nieszczęśliwie przez Kowalskiego i Reymana I.
Ocena drużyn: U zwycięzcy najlepszą linją była pomoc; wszyscy trzej zawodnicy odpowiedzieli całkowicie swemu zadaniu, trio obronne słabe, przyczem zawodził najczęściej Skrynkowicz, w ataku dość słaby Kotlarczyk II, najlepszy Balcer, mimo braku treningu piłkarskiego. Adamek jeszcze nie w formie.
W Warszawiance najlepsi jej czołowi gracze Domański i Zwierz, na dobrym poziomie oba skrzydła, reszta przeciętna. Sędzia p. Grabowski ze Lwowa za słaby jeszcze do meczów ligowych, może dla braku treningu. Widzów około i.500.
Przegląd Sportowy nr 15, s. 3, 6 kwietnia 1929 roku:
PIERWSZE ZWYCIĘSTWO MISTRZA LIGI
Wisła nie bez trudu bije Warszawiankę 4:2
Pierwszy mecz ligowy Wisły rozegrany na boisku oślizgłem i częściowo pokrytem śniegiem, wykazał dość słabą formę u mistrza Ligi. Warszawianka natomiast zaprezentowała się wcale korzystnie i znacznie lepiej niźli w roku ubiegłym. Gra jej jest żywa, pełna temperamentu, a gracze w znakomitej kondycji fizycznej, o dobrym starcie, w walce o piłkę twardzi i nieustępliwi stanowią przeciwnika groźnego dla każdej drużyny ligowej.
Wisła w składzie: Koźmin; Pychowski, Skrynkowicz; Bajorek, Kotlarczyk I, Makowski; Adamek, Kotlarczyk II, Reyman I, Kowalski, Balcer.
Warszawianka: Domański; Zarzecki, Wróblewski; Terlecki, Zwierz II, Hahn I; Hasselhusch, Jung, Szenajch, Pniszek, Luxenburg.
Sama gra po niewyzyskanych przez Wisłę dogodnych sytuacjach w pierwszych minutach, wykazuje lekką przewagę gości, których atak dość często przedziera się przez niedysponowaną obronę Wisły. Powoli jednak inicjatywę przejmują czerwoni. Reyman I wysyła zręcznie obu skrzydłowych do walki, w czem znakomicie sekunduje mu Kowalski, który klasycznie wykłada piłki Balcerowi. Ten ostatni już w pierwszym kwadransie gry przerywa się przez obronę gości, pięknie wykłada piłkę nieobstawionemu Reymanowi, który lekkim przyziemnym strzałem zdobywa pierwszego gola dla swych barw.
Po kilku minutach wyrównuje Jung, wyzyskując błąd obrońcy Wisły. Za chwilę nadarza się gospodarzem sposobność do podwyższenia wyniku z rzutu karnego, jednak Kowalski strzela w ręce Domańskiemu.
W dalszych minutach, po ładnem przerzuceniu piłki przez Kowalskiego do Balcera, ten ostatni strzela nieuchronnie, ustalając wynik 2:1 do pauzy dla Wisły.
Po przerwie Wisła naciera coraz groźniej. Po jednym z licznych w tej części gry jej ataków, piłka odbija od nogi obrońcy gości dostaje się do Balcera, który ostrym strzałem zdobywa dla barw czerwonych trzecią bramkę. Warszawianka nie zraża się jednak sukcesem przeciwnika lecz odwzajemnia się atakami, wprawdzie nie częstemi, jednak niemal zawsze groźnemi.
Z typowego dla warszawiaków wypadu, po dośrodkowaniu przez prawoskrzydłowego, Jung po raz wtóry umieszcza piłkę w siatce gospodarzy. Czwarty punkt dla Wisły odzyskuje Terlecki, który w ostatniej chwili zmienia kierunek centry Kowalskiego.
Pod koniec gry lewy obrońca gości zawinia rzut karny, który Reyman strzela obok słupka. Tak mija ostatnia sposobność podwyższenia wyniku i przy stanie 4:2 dla Wisły, sędzia p. Grabowski ze Lwowa odgwizduje zawody.
Z napastników Wisły na czoło wybijał się groźny zawsze Balcer, w pierwszej części gry umiejętnie wyzyskiwany przez Kowalskiego. Po przerwie Reyman I wysyła częściej w bój Adamka. Najrówniejszą linją czerwonych była pomoc, grająca zupełnie poprawnie, dobra ofensywnie, skuteczna w defensywie.
Obrona mniej pewna, specjalnie słaby Skrynkowicz, który zawinił pierwszą bramkę.
Warszawianka dysponuje atakiem lotnym, o dużej sile przebojowej i niebezpiecznym strzale. W pomocy grą swą wyróżnia się Zwierz II. Obrońcy całkiem przeciętni, przyczem Wróblewski gra zbyt ostro i często niezgodnie z przepisami, przez co niepotrzebnie naraża swą drużynę na dotkliwe kary w postaci rzutów karnych.
Przegląd Sportowy. R. 9, 1929, nr 16
1929.04.13
Wisła (Kraków) założyła protest do Ligi przeciw Cracovii, która naznaczyła mecz z Austrią na tę samą godzinę, o której Wisła rozgrywała mecz ligowy z Warszawianką. Cracovia jednak najprawdopodobniej żadnej kary nie poniesie, ponieważ zakaz konkurencyj nie obowiązuje w czasie Wielkiejnocy i Zielonych Świąt
Express Poranny, ROK 1929 (8), Nr. 90.
Świąteczny mecz ligowy Wisła -- Warszawianka 4 :2 (2:l)
Warszawianka była dla mistrza Ligi przeciwnikiem groźniejszym, niżby się można tego spodziewać. Przy grze bardzo żywej zwycięzcy zdobyli bramki przez Reymana, Balcera i z dwu strzałów debiutującego w szeregach Warszawianki Terleckiego (dawniej Legja). Bramki dla białoczarnych padły ze strzałów Junga. Wisła nie wyzyskała dwu rzutów karnych. Sędzia p. Grabowski ze Lwowa.
