1932.03.14 Wisła Kraków - Naprzód Lipiny 0:4
Z Historia Wisły
| Wisła Kraków | 0:4 (0:0) | Naprzód Lipiny | 
| ||||||
| widzów: | ||||||||||
| sędzia: Schneider | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Spis treści |
Relacje prasowe
Przegląd Sportowy nr 22 – 16 marca 1932:
Naprzód (Lipiny) – Wisła 4:0 (0:0). Wiosenne rozgrywki piłkarskie przynoszą nam stale masę niespodzianek. Drużyna Naprzodu w obecnej formie przedstawia się bardzo korzystnie. Gracze są w doskonałej kondycji, o szybkim starcie do piłki, dobrem zgraniu i orientacji strzałowej. Wisła, która grała wczoraj w osłabionym składzie bez Koźmina, Pychowskiego, Balcera i Rejmana nie jest jeszcze w swej zeszłorocznej formie. Do przerwy czerwoni wytrzymali tempo. Po pauzie, mając prócz silnego przeciwnika do zwalczenia ostry wiatr przeciwny, nie wytrzymali gospodarze trudów. Fatalna bramka, która padła po wykopie ich bramkarza i gra w dziesiątkę zdetonowała do reszty drużynę krakowską. Z poszczególnych graczy wyróżnić należy Oleksika w obronie, Kotlarczyka I, Bajorka w pomocy oraz Łykę w ataku.
Opis meczu
Po kilku początkowych posunięciach Adamek przebija się przed bramkę i strzela koło słupka. Goście rewanżują się szybkim atakiem. Piłkę odbitą przez Lubowieckiego chwyta Zug i strzela ostro. Seylhuber broni przytomnie. Do przerwy gra zmienna. Kombinacja Nastula – Stefan kończy się dolnym strzałem w róg, obronionym przez bramkarza Wisły. Za chwilę znowu Wysocki broni bombę Łyki z kilku kroków. Z tej samej pozycji strzela niezadługo Kisieliński. Wysocki broni znowu na róg. Po przerwie sytuacja ulega zmianie. Goście wspomagani przez wiatr uzyskują przewagę nad zmęczonym przeciwnikiem i już w 3 minucie prowadzą z kombinacji Stefan – Kumor. W 10-ej minucie Kania stojący na połowie boiska odbija wykop bramkarza Wisły: piłka mija wracającego do bramki Seylhubera. Goście prowadzą 2:0.
Następuje serja ataków Naprzodu. W czasie jednego z nich Kotlarczyk walczy z Zugiem o piłkę. Nadbiegający Kumor wyręcza obu wtłaczając ją do bramki. 3:0. W 27-ej minucie strzał Kumora odbija Seylhuber z pod nóg na nadbiegającego Zuga, który kieruje piłkę do siatki ustalając wynik spotkania. Ostatnie chwile przynoszą jeszcze zryw gospodarzy, który jednak nie nosi w sobie zarodka bramki.
„Ilustrowany Kuryer Codzienny”
1932, nr 75 (15 III)
Fatalna porażka Wisły.
Naprzód (Lipiny) Wisła 4:0 (0:0).
Kraków, 14 marca.
Wśród mało sprzyjających warunków odbyło się zapowiedziane rewanżowe spotkanie wicemistrza Ligi z drużyną śląską Naprzodu. Zimno, ostry przenikliwy wiatr, boisko pokryte śnieżną pokrywą, nie sprzyjały rozwinięciu normalnej gry, a z drugiej strony były raczej atutami dla Ślązaków, którzy grają przez całą zimę i przyzwyczajeni są do gorszych nawet warunków. Nie usprawiedliwia to jednak całkowicie Wisły, wśród której widać rozprzężenie w drużynie, skoro do meczu poważnego, bo poprzedzającego pierwsze ligowe spotkanie, a nadto po fatalnej porażce 2:7 w Lipinach, występuje aż czterech rezerwowych graczy, a jeden z zawodników obrażony(!) słabą grą swoich współpartnerów, ośmielił się opuścić boisko i pozostawić swoich graczy, aby ci w dziesiątkę walczyli z przeciwnikiem.
Wynik meczu odpowiada przebiegowi gry; do pauzy dzięki wiatrowi, drużyna Wisły była niemal równorzędnym przeciwnikiem, choć w sytuacjach podbramkowych górował Naprzód. Rezerwowy bramkarz Wisły Seyrlhuber obronił z powodzeniem trzy ciężkie pozycji, dzięki udałym robinsonadom. Atak Wisły nie umiał pracować w swym anormalnym składzie, w którym tylko Kisieliński był na swojej pozycji. Po przerwie, Ślązacy mając wiatr za sobą, opanowują zupełnie boisko, przypuszczają jeden atak za drugim. Osłabiona naporem przeciwnika do pauzy defenzywa Wisły nie potrafi stawić czoła, na skutek czego Naprzód strzela cztery bramki, w tem dwie przez środkowego napastnika Kumora, jedną przez Nastulę i jedną przez środkowego pomocnika Kanię, tę ostatnią nie bez winy bramkarza Wisły.
Na wyróżnienie z drużyny śląskiej zasługuje cała niemal linja napadu z Kumorem na czele, z pomocy Mozgalik i bramkarz Wysocki. W Wiśle najgorszy atak, najlepsza stosunkowo pomoc, natomiast łączniki, z których Stefaniuk był nie na swojej pozycji, najsłabsze. Publiczności nie wiele.
Drużyna Naprzodu wykazała swą doskonalą grą, iż nie ustępuje niejednemu ligowemu zespołowi.
