1948.05.23 Wisła Kraków - Rymer Rybnik 2:7

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 09:19, 16 kwi 2010 (edytuj) Zdzis (Dyskusja | wkład) ← Poprzednia edycja		Wersja z dnia 10:22, 11 lut 2011 (edytuj) (anuluj zmianę) Tomy (Dyskusja | wkład) Następna edycja →
Linia 28:		Linia 28:
	[[Grafika:Piłkarz 1948-05-25c.JPG|thumb|200px|right]]		[[Grafika:Piłkarz 1948-05-25c.JPG|thumb|200px|right]]
	[[Grafika:Piłkarz 1948-06-01c.JPG|thumb|200px|right]]		[[Grafika:Piłkarz 1948-06-01c.JPG|thumb|200px|right]]
-	Nadzwyczajny Dziennik Krakowa 1948 strona 7:
	[[Grafika:Start 1948-05-26a.JPG|thumb|200px|right]]		[[Grafika:Start 1948-05-26a.JPG|thumb|200px|right]]
	[[Grafika:Start 1948-05-26b.JPG|thumb|200px|right]]		[[Grafika:Start 1948-05-26b.JPG|thumb|200px|right]]
		+	==="Przegląd Sportowy" z 1948.05.24===
		+	'''Wisła - Rymer 2:7 (1:3)'''
-	Wisła jest chora...	+	Rymer - Wisła 7:2 (3:1). W 24 godziny po porażce Cracovii, jej rywalka - Wisła doznała znacznie dotkliwszego ciosu; na własnym boisku została formalnie rozgromiona przez Rymera, który w Krakowie uzyskał swój największy dotychczasowy sukces piłkarski, a zarazem zapewne najbardziej sensacyjny wynik ligowy ub. niedzieli.
-	Staliśmy się w ubiegłą niedzielę świadkami jednej z największych sensacji ligowych. Wisła doznała nienotowanej porażki, która jest tym dotkliwsza iż poniesiona została na swoim boisku z trzecim klubem Śląska, z drużyną nisko notowaną na krajowej giełdzie piłkarskiej.	+	Ślązacy już po kilku minutach gry prowadzili 2:0! Pierwsza bramka padła w 2 m. ze strzału Kurzeji, druga w 7 m., zdobyta przez Pierzchałę. 25 minuta przesądza już wynik meczu. Prymitywnie, lecz skutecznie grający Rymer, zdobywa przez Kurzeję 3-cią bramkę. Dopiero 40 m. przynosi Wiśle pierwszy punkt Cisowski bombą nie do obrony zmusza bramkarza Rymera do pierwszej kapitulacji. W 43 m. Wisła nie wykorzystuje rzutu karnego. Flanek strzela Chromikowi w ręce. Na minutę przed końcem I połowy Kohut daje się niepotrzebnie ponieść temperamentowi i będąc bez piłki, uderza łokciem w twarz napastnika Rymera, Rudę. Ślązak pada na ziemię i wije się z bólu. ( A, co z Kohutem?! - przyp. Red. ).
-	Sympatycy czerwonych przeżyli w niedzielnych popołudniowych godzinach silny wstrząs. Grubo silniejszy od szoku kibiców Cracovii, po przegranych meczach z Ruchem i z Garbarnią. Kibice Wisły po porażce Cracovii w spotkaniu z Garbarnią triumfowali niezdrowym triumfem z kategorii „Schadenfreude” ciesząc się z potknięcia białoczerwonych. Złośliwy los zakpił z wiwatujących w sobotę kibiców Wisły i im bardziej cieszył się sympatyk Wisły z porażki Cracovii w sobotę tym smutniejszą minę miał on w dwadzieścia cztery godziny później… Morał na przyszłość? „Nie śmiej się bratku, itd.” Ale wróćmy do tematu.	+	CORAZ GORZEJ
-	Przyczyna porażki Wisły nie były czerwone koszulki Rymera, a granatowe Wisły. Przyczyną porażki nie był brak Gracza czy Jurowicza, którzy tak jak cała drużyna znajdują się w słabej formie i w najlepszym wypadku, gdyby grali, zmniejszyliby może wynik, co jednak nie odgrywa większej roli. Przyczyna porażki Wisły tkwi głębiej tkwi w samej drużynie, która przechodzi ostry kryzys spotęgowany niesnaskami, fermentami, odbijającymi się na zewnątrz w postaci serii porażek pierwszej jedenastki. To nie przejściowa słaba forma, nie chwilowa niedyspozycja – to groźna choroba, symptomatem której są wszystkie wyniki uzyskane przez Wisłę w ligowych spotkaniach.	+	Po pauzie Wisła gra jeszcze gorzej, niż do przerwy. Podania dochodzą stale niemal do... przeciwnika, toteż Rymer ciągle jest przy piłce, szybko dobywa teren i strzela do bramki przy każdej okazji. Widownia łudzi się jeszcze. Lecz na próżno. Wiśle brak serca do gry. Rymer pracuje całą parą i zdobywa dalsze bramki. W 21 m. Flanek strzela z 30m czwartą bramkę, w 23 Ruda - piątą, w 25 - Pierzchała - szóstą i w 42 - Dybała - siódmą!
-	Nawet dwa wysokie zwycięstwa nad Polonią warszawską i bytomską nie są zasługą „bramkostrzelnego” ataku czerwonych, a jedynie słabej formy ich przeciwników, no i dozy szczęścia, które nawiasem mówiąc towarzyszyło Wiśle aż do ubiegłej niedzieli. Na dobrą sprawę trzy porażki Wisły z AKS-em, Legią i Tarnovią mogły być cyfrowo wyższe, na dobrą sprawę remis z ZZK mógł przerodzić się w porażkę czerwonych.	+	Przy stanie 5:1 ma Wisła w 33 m okazję do poprawienia wyniku. Po trzech z rzędu rzutach z rogu sędzia Nowakowski dyktuje rzut karny przeciwko Rymerowi za rękę w zamieszaniu podbramkowym. Cisowski, podobnie jak w I połowie Flanek, nie wykorzystuje rzutu karnego, bijąc Chromikowi wprost w ręce. W 44 m. w zamieszaniu podbramkowym Kohut zmniejsza klęskę Wisły na 7:2. Radość Rymera i kibiców śląskich przybyłych na ten mecz, nie ma wprost granic.
-	Wisła miała szczęście… I gdyby nie pogrom niedzielny, to choroba jej leczona byłaby półśrodkami nie usuniętoby ogniska chorobo – twórczego, a jedynie pocieszałoby się oklepanym frazesem że kryzys sam minie, że silny organizm pacjenta sam zwalczy słabość. I dobrze się stało, że Rymer wygrał w tak wysokim stosunku, dobrze się stało, że zdarł aureole sławy z niektórych „gwiazd” które dotychczas uchodziły za bohaterów piłki nożnej a mówiąc językiem kibiców „mistrzyły się”. Zobaczymy w jaki sposób wstrząs niedzielny wpłynie na kryzys w klubie. Jeśli choroba Wisły nie jest daleko zaawansowana, to lekarz w osobie nowego trenera Kuchynki w przeciągu krótkiego czasu postawi „pacjenta” na nogi…	+	Powód do radości był słuszny, gdyż sukces Rymera w Krakowie był nie tylko nieoczekiwany, ale przeszedł najśmielsze oczekiwania obydwu stron!
-	Gorzej gdyby organizm cały był poważnie chory, gdyby mimo „zabiegów” Kuchynki kryzys trwał nadal… Wówczas należałoby znaleźć inne, radykalniejsze środki a przede wszystkim zastrzyk młodej krwi. Kibic Wisły wraz z swym klubem, ale ma on prawo oczekiwać po zarządzie klubu, który umiłował takich pociągnięć, które wykluczyłyby niespodzianki „a la Rymer”. Kibic Wisły nie chce rumienić się za swą drużynę! T.D.	+	Sędzia Nowakowski z Warszawy był b. łagodnym i miękkim arbitrem. Widzów ponad 8 tys.
		+	===”Piłkarz” z 1948.05.25===
		+	'''Wielki dzień górników Rymera'''
-	(„Echo Krakowa” – 27 maja)	+	'''Wisła rozgromiona 7:2 na własnym boisku'''
		+	PRZEBIEG SPOTKANIA
		+	Mecz z miejsca zaczął się sensacyjnie. W drugiej minucie z contry Jamka po fatalnej obronie Smolarka Kurzej
-	Przegląd Sportowy nr. 42 / 24 maja 1948 / strona 2:	+	DOBIJA PIŁKĘ DO PUSTEJ BRAMKI.
-	Wisła - Rymer 2:7 (1:3)	+	Nie zaniepokoiło to jeszcze widowni, kiedy jednak w 5 minut potem Dybała wjeżdża prawie do bramki, a plączącą się w tłoku piłkę
-	Rymer - Wisła 7:2 (3:1). W 24 godziny po porażce Cracovii, jej rywalka - Wisła doznała znacznie dotkliwszego ciosu; na własnym boisku została formalnie rozgromiona przez Rymera, który w Krakowie uzyskał swój największy dotychczasowy sukces piłkarski, a zarazem zapewne najbardziej sensacyjny wynik ligowy ub. niedzieli.	+	POSYŁA Z KILKU KROKÓW PIERCHAŁA DO SIATKI,
-	Ślązacy już po kilku minutach gry prowadzili 2:0! Pierwsza bramka padła w 2 m. ze strzału Kurzeji, druga w 7 m., zdobyta przez Pierzchałę. 25 minuta przesądza już wynik meczu. Prymitywnie, lecz skutecznie grający Rymer, zdobywa przez Kurzeję 3-cią bramkę. Dopiero 40 m. przynosi Wiśle pierwszy punkt Cisowski bombą nie do obrony zmusza bramkarza Rymera do pierwszej kapitulacji. W 43 m. Wisła nie wykorzystuje rzutu karnego. Flanek strzela Chromikowi w ręce. Na minutę przed końcem I połowy Kohut daje się niepotrzebnie ponieść temperamentowi i będąc bez piłki, uderza łokciem w twarz napastnika Rymera, Rudę. Ślązak pada na ziemię i wije się z bólu. ( A, co z Kohutem?! - przyp. Red. ).	+	widownia odczuwa już posmak sensacji. Groźba porażki animuje drużynę Wisły która przechodzi teraz do ataku. Strzał Kohuta przechodzi obok słupka, - bombę Wapiennika z kilu kroków broni szczęśliwie Chromik, a już za chwilę musi ponownie interweniować przy strzale Cisowskiego.
		+	Rymer wytrzymuje nacisk Wisły i z kolei rewanżuje się groźnymi wypadami.
		+	W 25 min. Zasłonięty Smolarek z trudem odbija strzał Rudy, a nadbiegający Kurzeja
-	CORAZ GORZEJ	+	PO RAZ TRZECI PAKUJE PIŁKĘ W SIATKĘ.
-	Po pauzie Wisła gra jeszcze gorzej, niż do przerwy. Podania dochodzą stale niemal do... przeciwnika, toteż Rymer ciągle jest przy piłce, szybko dobywa teren i strzela do bramki przy każdej okazji. Widownia łudzi się jeszcze. Lecz na próżno. Wiśle brak serca do gry. Rymer pracuje całą parą i zdobywa dalsze bramki. W 21 m. Flanek strzela z 30m czwartą bramkę, w 23 Ruda - piątą, w 25 - Pierzchała - szóstą i w 42 - Dybała - siódmą!	+	W 39 min. Kohut strzela bramkę, jednak z pozycji „spalonej". W minutę potem przedziera się Cisowski i po pięknym biegu bomba nie do obrony
-	Przy stanie 5:1 ma Wisła w 33 m okazję do poprawienia wyniku. Po trzech z rzędu rzutach z rogu sędzia Nowakowski dyktuje rzut karny przeciwko Rymerowi za rękę w zamieszaniu podbramkowym. Cisowski, podobnie jak w I połowie Flanek, nie wykorzystuje rzutu karnego, bijąc Chromikowi wprost w ręce. W 44 m. w zamieszaniu podbramkowym Kohut zmniejsza klęskę Wisły na 7:2. Radość Rymera i kibiców śląskich przybyłych na ten mecz, nie ma wprost granic.	+	POPRAWIA WYNIK NA 3:1.
-	Powód do radości był słuszny, gdyż sukces Rymera w Krakowie był nie tylko nieoczekiwany, ale przeszedł najśmielsze oczekiwania obydwu stron!	+	W 44 min. egzekwuje Flanek rzut karny, zresztą zbyt pochopnie podyktowany —
-	Sędzia Nowakowski z Warszawy był b. łagodnym i miękkim arbitrem. Widzów ponad 8 tys.	+	STRZELA JEDNAK CHROMIKOWI W RĘCE.
		+
		+	Po przerwie gra zamienia się w oblężenie bramki Rymera, napastnikom Wisły w dniu tym nic się jednak nie udaje.
		+	k. uaowsa
		+	Wykorzystują to Ślązacy i z kolei przechodzą do ataku. Zaczyna się tragedia zwolenników Wisły. W 2-giej minucie Franke (który zamienił pozycję z Janikiem) strzela z 30 metrów, a wysunięty Smolarek
		+
		+	NIE MOŻE DOSIĘGNĄĆ PIŁKI.
		+
		+	Rymer prowadzi 4:1!
		+	Już w minutę potem Ruda wykorzystuje błąd Wisły i
		+
		+	PIŁKA PO RAZ PIĄTY TRZEPOCZE SIĘ W SIATCE WISŁY.
		+
		+	Klęska „czerwonych" jest już przypieczętowana, ale zwolennicy ich muszą przeżyć jeszcze trzy przykrości.
		+	Cisowski egzekwujący rzut karny naśladuje Flanka i strzela w bramkarza. Po przeciwnej stronie Pierchale udaje się minąć Legutkę, celnv jego strzał
		+
		+	OCIERA SIĘ O SŁUPEK I SMOLAREK PO RAZ SZÓSTY WYCIĄGA PIŁKĘ Z BRAMKI.
		+
		+	Zwycięstwo swej drużyny koronuje Dybała,
		+
		+	STRZELAJĄC 7-MĄ I OSTATNIĄ BRAMKĘ.
		+
		+	Dopiero niemal w ostatniej minucie Kohut z centry Cisowskiego
		+
		+	UMNIEJSZA KLĘSKĘ, POPRAWIAJĄC WYNIK NA 2:7.
		+
		+	Widzów około 8 tysięcy. Sędzia p. Nowakowski a Warszawy słaby — krzywdził drużynę Rymera.
		+	==="Nadzwyczajny Dziennik Krakowa z 1948.05.27===
		+	'''Wisła jest chora...'''
		+
		+	Staliśmy się w ubiegłą niedzielę świadkami jednej z największych sensacji ligowych. Wisła doznała nienotowanej porażki, która jest tym dotkliwsza iż poniesiona została na swoim boisku z trzecim klubem Śląska, z drużyną nisko notowaną na krajowej giełdzie piłkarskiej.
		+
		+	Sympatycy czerwonych przeżyli w niedzielnych popołudniowych godzinach silny wstrząs. Grubo silniejszy od szoku kibiców Cracovii, po przegranych meczach z Ruchem i z Garbarnią. Kibice Wisły po porażce Cracovii w spotkaniu z Garbarnią triumfowali niezdrowym triumfem z kategorii „Schadenfreude” ciesząc się z potknięcia białoczerwonych. Złośliwy los zakpił z wiwatujących w sobotę kibiców Wisły i im bardziej cieszył się sympatyk Wisły z porażki Cracovii w sobotę tym smutniejszą minę miał on w dwadzieścia cztery godziny później… Morał na przyszłość? „Nie śmiej się bratku, itd.” Ale wróćmy do tematu.
		+
		+	Przyczyna porażki Wisły nie były czerwone koszulki Rymera, a granatowe Wisły. Przyczyną porażki nie był brak Gracza czy Jurowicza, którzy tak jak cała drużyna znajdują się w słabej formie i w najlepszym wypadku, gdyby grali, zmniejszyliby może wynik, co jednak nie odgrywa większej roli. Przyczyna porażki Wisły tkwi głębiej tkwi w samej drużynie, która przechodzi ostry kryzys spotęgowany niesnaskami, fermentami, odbijającymi się na zewnątrz w postaci serii porażek pierwszej jedenastki. To nie przejściowa słaba forma, nie chwilowa niedyspozycja – to groźna choroba, symptomatem której są wszystkie wyniki uzyskane przez Wisłę w ligowych spotkaniach.
		+
		+	Nawet dwa wysokie zwycięstwa nad Polonią warszawską i bytomską nie są zasługą „bramkostrzelnego” ataku czerwonych, a jedynie słabej formy ich przeciwników, no i dozy szczęścia, które nawiasem mówiąc towarzyszyło Wiśle aż do ubiegłej niedzieli. Na dobrą sprawę trzy porażki Wisły z AKS-em, Legią i Tarnovią mogły być cyfrowo wyższe, na dobrą sprawę remis z ZZK mógł przerodzić się w porażkę czerwonych.
		+
		+	Wisła miała szczęście… I gdyby nie pogrom niedzielny, to choroba jej leczona byłaby półśrodkami nie usuniętoby ogniska chorobo – twórczego, a jedynie pocieszałoby się oklepanym frazesem że kryzys sam minie, że silny organizm pacjenta sam zwalczy słabość. I dobrze się stało, że Rymer wygrał w tak wysokim stosunku, dobrze się stało, że zdarł aureole sławy z niektórych „gwiazd” które dotychczas uchodziły za bohaterów piłki nożnej a mówiąc językiem kibiców „mistrzyły się”. Zobaczymy w jaki sposób wstrząs niedzielny wpłynie na kryzys w klubie. Jeśli choroba Wisły nie jest daleko zaawansowana, to lekarz w osobie nowego trenera Kuchynki w przeciągu krótkiego czasu postawi „pacjenta” na nogi…
		+
		+	Gorzej gdyby organizm cały był poważnie chory, gdyby mimo „zabiegów” Kuchynki kryzys trwał nadal… Wówczas należałoby znaleźć inne, radykalniejsze środki a przede wszystkim zastrzyk młodej krwi. Kibic Wisły wraz z swym klubem, ale ma on prawo oczekiwać po zarządzie klubu, który umiłował takich pociągnięć, które wykluczyłyby niespodzianki „a la Rymer”. Kibic Wisły nie chce rumienić się za swą drużynę!
		+	T.D.
	[[Kategoria:I Liga 1948 (piłka nożna)]]		[[Kategoria:I Liga 1948 (piłka nożna)]]
	[[Kategoria:Wszystkie mecze 1948 (piłka nożna)]]		[[Kategoria:Wszystkie mecze 1948 (piłka nożna)]]
	[[Kategoria:Rymer Niedobczyce]]		[[Kategoria:Rymer Niedobczyce]]

---

Wersja z dnia 10:22, 11 lut 2011

1948.05.23, I ligi, 7. kolejka, Kraków, Stadion Wisły,

	Wisła Kraków	2:7 (1:3)	Rymer Niedobczyce
	widzów: 8.000
	sędzia: Nowakowski z Warszawy
Bramki Kazimierz Cisowski 40' Józef Kohut 89' 0:1 0:2 0:3 1:3 1:4 1:5 1:6 1:7 2:7 2' Kurzeja 7' Pierzchała 25' Kurzeja 66' Flanek 68' Ruda 70' Pierzchała 87' Dybała
Wisła Kraków trener: Josef Kuchynka Rymer Niedobczyce
Flanek i Cisowski nie wykorzystali dwóch rzutów karnych.

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl

Spis treści 1 Relacje 1.1 "Przegląd Sportowy" z 1948.05.24 1.2 ”Piłkarz” z 1948.05.25 1.3 "Nadzwyczajny Dziennik Krakowa z 1948.05.27

Relacje

"Przegląd Sportowy" z 1948.05.24

Wisła - Rymer 2:7 (1:3)

Rymer - Wisła 7:2 (3:1). W 24 godziny po porażce Cracovii, jej rywalka - Wisła doznała znacznie dotkliwszego ciosu; na własnym boisku została formalnie rozgromiona przez Rymera, który w Krakowie uzyskał swój największy dotychczasowy sukces piłkarski, a zarazem zapewne najbardziej sensacyjny wynik ligowy ub. niedzieli.

Ślązacy już po kilku minutach gry prowadzili 2:0! Pierwsza bramka padła w 2 m. ze strzału Kurzeji, druga w 7 m., zdobyta przez Pierzchałę. 25 minuta przesądza już wynik meczu. Prymitywnie, lecz skutecznie grający Rymer, zdobywa przez Kurzeję 3-cią bramkę. Dopiero 40 m. przynosi Wiśle pierwszy punkt Cisowski bombą nie do obrony zmusza bramkarza Rymera do pierwszej kapitulacji. W 43 m. Wisła nie wykorzystuje rzutu karnego. Flanek strzela Chromikowi w ręce. Na minutę przed końcem I połowy Kohut daje się niepotrzebnie ponieść temperamentowi i będąc bez piłki, uderza łokciem w twarz napastnika Rymera, Rudę. Ślązak pada na ziemię i wije się z bólu. ( A, co z Kohutem?! - przyp. Red. ).

CORAZ GORZEJ

Po pauzie Wisła gra jeszcze gorzej, niż do przerwy. Podania dochodzą stale niemal do... przeciwnika, toteż Rymer ciągle jest przy piłce, szybko dobywa teren i strzela do bramki przy każdej okazji. Widownia łudzi się jeszcze. Lecz na próżno. Wiśle brak serca do gry. Rymer pracuje całą parą i zdobywa dalsze bramki. W 21 m. Flanek strzela z 30m czwartą bramkę, w 23 Ruda - piątą, w 25 - Pierzchała - szóstą i w 42 - Dybała - siódmą!

Przy stanie 5:1 ma Wisła w 33 m okazję do poprawienia wyniku. Po trzech z rzędu rzutach z rogu sędzia Nowakowski dyktuje rzut karny przeciwko Rymerowi za rękę w zamieszaniu podbramkowym. Cisowski, podobnie jak w I połowie Flanek, nie wykorzystuje rzutu karnego, bijąc Chromikowi wprost w ręce. W 44 m. w zamieszaniu podbramkowym Kohut zmniejsza klęskę Wisły na 7:2. Radość Rymera i kibiców śląskich przybyłych na ten mecz, nie ma wprost granic.

Powód do radości był słuszny, gdyż sukces Rymera w Krakowie był nie tylko nieoczekiwany, ale przeszedł najśmielsze oczekiwania obydwu stron!

Sędzia Nowakowski z Warszawy był b. łagodnym i miękkim arbitrem. Widzów ponad 8 tys.

”Piłkarz” z 1948.05.25

Wielki dzień górników Rymera

Wisła rozgromiona 7:2 na własnym boisku

PRZEBIEG SPOTKANIA Mecz z miejsca zaczął się sensacyjnie. W drugiej minucie z contry Jamka po fatalnej obronie Smolarka Kurzej

DOBIJA PIŁKĘ DO PUSTEJ BRAMKI.

Nie zaniepokoiło to jeszcze widowni, kiedy jednak w 5 minut potem Dybała wjeżdża prawie do bramki, a plączącą się w tłoku piłkę

POSYŁA Z KILKU KROKÓW PIERCHAŁA DO SIATKI,

widownia odczuwa już posmak sensacji. Groźba porażki animuje drużynę Wisły która przechodzi teraz do ataku. Strzał Kohuta przechodzi obok słupka, - bombę Wapiennika z kilu kroków broni szczęśliwie Chromik, a już za chwilę musi ponownie interweniować przy strzale Cisowskiego. Rymer wytrzymuje nacisk Wisły i z kolei rewanżuje się groźnymi wypadami. W 25 min. Zasłonięty Smolarek z trudem odbija strzał Rudy, a nadbiegający Kurzeja

PO RAZ TRZECI PAKUJE PIŁKĘ W SIATKĘ.

W 39 min. Kohut strzela bramkę, jednak z pozycji „spalonej". W minutę potem przedziera się Cisowski i po pięknym biegu bomba nie do obrony

POPRAWIA WYNIK NA 3:1.

W 44 min. egzekwuje Flanek rzut karny, zresztą zbyt pochopnie podyktowany —

STRZELA JEDNAK CHROMIKOWI W RĘCE.

Po przerwie gra zamienia się w oblężenie bramki Rymera, napastnikom Wisły w dniu tym nic się jednak nie udaje. k. uaowsa Wykorzystują to Ślązacy i z kolei przechodzą do ataku. Zaczyna się tragedia zwolenników Wisły. W 2-giej minucie Franke (który zamienił pozycję z Janikiem) strzela z 30 metrów, a wysunięty Smolarek

NIE MOŻE DOSIĘGNĄĆ PIŁKI.

Rymer prowadzi 4:1! Już w minutę potem Ruda wykorzystuje błąd Wisły i

PIŁKA PO RAZ PIĄTY TRZEPOCZE SIĘ W SIATCE WISŁY.

Klęska „czerwonych" jest już przypieczętowana, ale zwolennicy ich muszą przeżyć jeszcze trzy przykrości. Cisowski egzekwujący rzut karny naśladuje Flanka i strzela w bramkarza. Po przeciwnej stronie Pierchale udaje się minąć Legutkę, celnv jego strzał

OCIERA SIĘ O SŁUPEK I SMOLAREK PO RAZ SZÓSTY WYCIĄGA PIŁKĘ Z BRAMKI.

Zwycięstwo swej drużyny koronuje Dybała,

STRZELAJĄC 7-MĄ I OSTATNIĄ BRAMKĘ.

Dopiero niemal w ostatniej minucie Kohut z centry Cisowskiego

UMNIEJSZA KLĘSKĘ, POPRAWIAJĄC WYNIK NA 2:7.

Widzów około 8 tysięcy. Sędzia p. Nowakowski a Warszawy słaby — krzywdził drużynę Rymera.

"Nadzwyczajny Dziennik Krakowa z 1948.05.27

Wisła jest chora...

Staliśmy się w ubiegłą niedzielę świadkami jednej z największych sensacji ligowych. Wisła doznała nienotowanej porażki, która jest tym dotkliwsza iż poniesiona została na swoim boisku z trzecim klubem Śląska, z drużyną nisko notowaną na krajowej giełdzie piłkarskiej.

Sympatycy czerwonych przeżyli w niedzielnych popołudniowych godzinach silny wstrząs. Grubo silniejszy od szoku kibiców Cracovii, po przegranych meczach z Ruchem i z Garbarnią. Kibice Wisły po porażce Cracovii w spotkaniu z Garbarnią triumfowali niezdrowym triumfem z kategorii „Schadenfreude” ciesząc się z potknięcia białoczerwonych. Złośliwy los zakpił z wiwatujących w sobotę kibiców Wisły i im bardziej cieszył się sympatyk Wisły z porażki Cracovii w sobotę tym smutniejszą minę miał on w dwadzieścia cztery godziny później… Morał na przyszłość? „Nie śmiej się bratku, itd.” Ale wróćmy do tematu.

Przyczyna porażki Wisły nie były czerwone koszulki Rymera, a granatowe Wisły. Przyczyną porażki nie był brak Gracza czy Jurowicza, którzy tak jak cała drużyna znajdują się w słabej formie i w najlepszym wypadku, gdyby grali, zmniejszyliby może wynik, co jednak nie odgrywa większej roli. Przyczyna porażki Wisły tkwi głębiej tkwi w samej drużynie, która przechodzi ostry kryzys spotęgowany niesnaskami, fermentami, odbijającymi się na zewnątrz w postaci serii porażek pierwszej jedenastki. To nie przejściowa słaba forma, nie chwilowa niedyspozycja – to groźna choroba, symptomatem której są wszystkie wyniki uzyskane przez Wisłę w ligowych spotkaniach.

Nawet dwa wysokie zwycięstwa nad Polonią warszawską i bytomską nie są zasługą „bramkostrzelnego” ataku czerwonych, a jedynie słabej formy ich przeciwników, no i dozy szczęścia, które nawiasem mówiąc towarzyszyło Wiśle aż do ubiegłej niedzieli. Na dobrą sprawę trzy porażki Wisły z AKS-em, Legią i Tarnovią mogły być cyfrowo wyższe, na dobrą sprawę remis z ZZK mógł przerodzić się w porażkę czerwonych.

Wisła miała szczęście… I gdyby nie pogrom niedzielny, to choroba jej leczona byłaby półśrodkami nie usuniętoby ogniska chorobo – twórczego, a jedynie pocieszałoby się oklepanym frazesem że kryzys sam minie, że silny organizm pacjenta sam zwalczy słabość. I dobrze się stało, że Rymer wygrał w tak wysokim stosunku, dobrze się stało, że zdarł aureole sławy z niektórych „gwiazd” które dotychczas uchodziły za bohaterów piłki nożnej a mówiąc językiem kibiców „mistrzyły się”. Zobaczymy w jaki sposób wstrząs niedzielny wpłynie na kryzys w klubie. Jeśli choroba Wisły nie jest daleko zaawansowana, to lekarz w osobie nowego trenera Kuchynki w przeciągu krótkiego czasu postawi „pacjenta” na nogi…

Gorzej gdyby organizm cały był poważnie chory, gdyby mimo „zabiegów” Kuchynki kryzys trwał nadal… Wówczas należałoby znaleźć inne, radykalniejsze środki a przede wszystkim zastrzyk młodej krwi. Kibic Wisły wraz z swym klubem, ale ma on prawo oczekiwać po zarządzie klubu, który umiłował takich pociągnięć, które wykluczyłyby niespodzianki „a la Rymer”. Kibic Wisły nie chce rumienić się za swą drużynę!

T.D.