1948.11.14 Wisła Kraków - ŁKS Łódź 5:1

Z Historia Wisły

1948.11.14, I ligi, 24. kolejka, Kraków, Stadion Wisły, 11:45, sobota
Wisła Kraków 5:1 (3:0) ŁKS Łódź
widzów: 12.000
sędzia: Julian Brzuchowski z Warszawy
Bramki
Józef Kohut 23'
Józef Mamoń 33'
Józef Mamoń 43’
Mieczysław Gracz 47’
Józef Kohut 62’

1:0
2:0
3:0
4:0
5:0
5:1





78' Tadeusz Hogendorf
Wisła Kraków
3-2-5
Jerzy Jurowicz
Tadeusz Kubik
Stanisław Flanek
Jan Wapiennik
Tadeusz Legutko
Michał Filek
Kazimierz Cisowski
Mieczysław Gracz
Józef Kohut
Mieczysław Rupa
Józef Mamoń

trener: Josef Kuchynka
ŁKS Łódź
3-2-5
Henryk Szczurzyński
Zbigniew Łuć
Jan Włodarczyk
Tadeusz Sołtyszewski
Tadeusz Pietrzak
Marian Łącz
Tadeusz Hogendorf
Stanisław Baran
Longin Janeczek
Rudolf Patkolo
Władysław Kopera

trener: Zygmunt Otto

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl

„Dziennik Polski” nr 313 anons, 314 relacja.

Spis treści

Relacje prasowe

Echo Krakowa. 1948, nr 310 (12 XI) nr 959

Czerwoni rozegrają swój ostatni mecz w Krakowie, a tym razem przeciwnikiem ich będzie zespól ŁKS-u, posiadający jeden z najlepszych w Polsce kwintet ofensywny.

‎‎
‎‎
‎‎
‎‎

Toteż pojedynek dwóch szybkich i niebezpiecznych ataków powinien wypaść atrakcyjnie. O zwycięstwie zadecyduje lepsza gra formacji obronnych, a ponieważ wiemy, że w tym wypadku goście miano obecności Włodarczyka w obronie, ustępują zdecydowanie Wiśle, przeto o wynik możemy być spokojni.

Wisła wygra i to różnicą kilku bramek.

Echo Krakowa. 1948, nr 311 (13 XI) nr 960

ŁKS-Wisła


Ostatnim występem Wisły w bież. sezonie na swoim boisku będzie niedzielne spotkanie ligowe z ŁKS-em.

Zawody te wywołały duże zainteresowanie ze względu na dobry poziom reprezentowany przez drużynę łódzką, posiadającą jeden z najlepszych ataków w Polsce.

Goście przyjeżdżają do Krakowa w swym najlepszym składzie: z Patkolo, Baranem, Łączem i Janeczkiem na czele.

Wisła wystąpi do tego meczu w normalnym .zestawieniu z Jurewiczem, Flankiem, Legutką, Graczem i Kohutem w pierwszym rzędzie i dołoży starań, by .ostatni mecz na własnym boisku rozstrzygnąć na swoją korzyść.

Początek tych atrakcyjnych zawodów w niedzielę 14 b. m, o godz. 11



"Przegląd sportowy" z 1948, nr.97

Atak ŁKS-u podobał się w Krakowie mimo wysokiego zwycięstwa Wisły 5:1

Kraków, 14.11 (Tel. wł.). Wisła - ŁKS 5:1 (3:0). Bramki dla Wisły zdobyli: Kohut i Mamoń po 2 oraz Gracz 1, dla ŁKS - Hogendorf. Sędzia inż. Brzuchowski z Warszawy. Widzów około 12 tys. Wisła pożegnała liczne rzesze swoich zwolenników, demonstrując na ostatnim swym meczu w Krakowie formę, jaka musi zadowolić najwybredniejszego widza. Mimo niesłychanie trudnych warunków, z uwagi na kilkunastocentymetrową warstwę mokrego śniegu oraz mimo, że przeciwnik wykazał również dobrą formę, zwłaszcza w pierwszym okresie - osiągnęła Wisła wysokie zwycięstwo.

Piątka łódzkich napastników grała chwilami wprost porywająco. Gdyby pomoc i obrona potrafiły wesprzeć swoją ofensywę przez cały czas meczu tak jak dokonały tego przez pierwsze 20 minut, gdyby nie świetna obrona Jurowicza, parującego m. in. przy stanie 0:0 ostry strzał Janeczka z odległości 5 - 6 metrów, to losy spotkania mogłyby się potoczyć innym szlakiem.

tak jak w ub. niedzielę, tak i tym razem wyróżnić kogoś w drużynie Wisły byłoby krzywdą dla pozostałych. Trzeba jednak wspomnieć, że w pierwszej fazie gry młody obrońca Kubik walczył o lepsze z internacjonałem Flankiem - że powrót Filka wzmocnił dokładność podań pomocy, że obok niezawodnej dwójki - Gracz - Kohut - szybki jak burza Mamoń ma lwią zasługę w zdobyczy bramkowej, nie tylko dlatego, że sam dwukrotnie wpisał się na listę strzelców, ale również, że wyrobił swoim partnerom wiele pozycji do strzałów. Drużyna łódzka, po świetnym pierwszym okresie, potrafiła jeszcze skonsolidować się pod koniec meczu i skupiwszy siły, zagrozić Wiśle w ostatni kwadransie, zdobywając wówczas honorową bramkę. Nie potrafiła jednak oprzeć się huraganowym atakom Wisły w środkowej fazie meczu, kiedy to Wiślacy oswoiwszy się z terenem, stosując naprzemian bądź krótkie podania, bądź długie przerzuty, wprowadzili taki chaos w szeregi łodzian, że potrafili w ciągu pół godziny uzyskać równie piękne, jak przekonywujące zwycięstwo.

Wisła: Jurowicz, Kubik, Flanek, Wapiennik, Legutko, Filek, Cisowski, Kohut, Rupa, Mamoń.

ŁKS: Sczurzyński, Łuć, Włodarczyk, Sołtyszewski, Pietrzak, Łącz, Hogendorf, Baran, Janeczek, Patkolo, Kopera.

Ręce widzów, które przed meczem rozgrzewały się wojną na śnieżne kule, były później gorące od braw, jakimi nagradzano akcje obu drużyn. Piękne parady Jurowicza i Szczurzyńskiego zagrodziły drogę do siatki strzałom Janeczka, Barana, Kohuta, Mamonia i Gracza. Serię bramek otworzył Kohut, strzelając w 23 m. z najbliższej odległości. W 5 m. później stojący w bramce Rupa wyręczył Szczurzyńskiego i uchronił ŁKS od straty bramki po strzale Mamonia, ale za następnych 5 m. było już 2:0. Strzelcem był Mamoń, który przejął dokładne podanie Gracza. ten sam zawodnik w 10m. później dobił obroniony przez Szczurzyńskiego strzał Gracza i ustalił wynik do pauzy.

W 2 m. po przerwie zmieniła się cyfra na tablicy. Wystawiono "4" - choć goście reklamowali, że zdobywający bramkę Gracz był na pozycji spalonej. Sędzia pozostał jednak stanowczy i nakazał rozpoczęcie od środka. Również stanowczo postąpił sędzia za chwilę, dając rzut wolny z linii pola karnego przeciw ŁKS, choć podcięcie Gracza miało miejsce na polu karnym. Ten rzut wolny, podobnie jak wiele poprzednich, pozostał bez rezultatu. Natomiast przebój Mamonia i dobre podanie do środka wyzyskał Kohut, zdobywając 5-tą bramkę dla Wisły. Była to 18-ta minuta drugiej połowy i zdawało się, że ŁKS będzie "rozniesiony". Jego obrońcy, grając "za szeroko", ułatwili rzut Kohutowi sam na sam z bramkarzem, lecz Szczurzyński ofiarnie rzuciwszy się pod nogi, zażegnał niebezpieczeństwo. Z kolei ŁKS doszedł do przeciwnatarcia, wyzyskując upadek sił u przeciwnika, zdobył na 12 m. przed końcem honorowy punkt ze strzału Hogendorfa.