1949.03.20 ŁKS Łódź - Wisła Kraków 2:8

Z Historia Wisły

(Różnice między wersjami)
Linia 21: Linia 21:
==Relacje prasowe==
==Relacje prasowe==
-
==="Przegląd Sportowy" nr 23===
 
-
[[Grafika:Piłkarz 1949-03-21a.JPG|thumb|200px|right]]
 
[[Grafika:Piłkarz 1949-03-21c.JPG|thumb|200px|right]]
[[Grafika:Piłkarz 1949-03-21c.JPG|thumb|200px|right]]
 +
[[Grafika:Piłkarz 1949-03-21a.JPG|thumb|200px|right]]
 +
==="Piłkarz" z 1949.03.21===
 +
'''Pogrom ŁKS-u na własnym podwórku'''
 +
 +
'''Gwardia-Wisła - ŁKS 8:2 (3:1)'''
 +
<br>ŁÓDŹ. (Tel. wł.). Pierwszy mecz ligowy rozegrany w Łodzi pomiędzy krakowską Gwardią-Wisłą a Łódzkim Klubom Sportowym, — wzbudził zrozumiałe zainteresowanie i zgromadził na stadionie ŁKS-u ponad 8.000 widzów.
 +
Goście krakowscy zademonstrowali doskonałą grę, stojącą na wysokim poziomie technicznym i zdeklasowali zupełnie gospodarzy. Widać było, te drużyna krakowska przygotowana jest dobrze kondycyjnie i strzałowo.
 +
 +
Najlepszą częścią zespołu był atak, w którym wyróżnili się bardzo szybki i niebezpieczny Mamoń na skrzydle oraz Gracz i Kohut.
 +
Rupa był pracowitym łącznikiem, jak również Giergiel, grający na prawym skrzydle. Bardzo dobra była linia obrony: Flanek—Kubik, a pracowita — cała linia pomocy, Jurowicz nie popisał się przy obronie strzelonych przez ŁKS dwóch bramek.
 +
 +
ŁKS na tle dobrze grającej Gwardii - Wisły wypadł bardzo blado i tylko przez pierwsze 12 minut stawił skuteczny opór gościom. Błędem oczywistym było wstawienie najgorszego gracza Patkolo — na środek pomocy, co miało na celu zaszachowanie Gracza lub Kohuta. Oczywista eksperyment ten nie udał się zupełnie.
 +
 +
Mecz w sumie był bardzo interesujący i ze strony gości stał technicznie na b. dobrym poziomie.
 +
<Br>Już w 12 min. Kohut jest strzelcem pierwszej bramki, a za chwilę Rupa zdobywa drugą. W 18 min. obrońca Włodarczyk dalekim strzałem zdobywa pierwszą bramkę dla ŁKS_u, przy czym piłka kozłuje wybiegającego Jurowicza i wpada do bramki. Wypad Wisły w 20 min. przynosi jej trzecią bramkę, zdobytą przez Gracza. Następuje okres przewagi Wisły, która strzela w słupki i ręce Szczurzyńskiego lub też przenosi ponad bramką.
 +
Ale i ŁKS ma okazję do strzelenia. kiedy to Baran w 32 min. strzela obok słupka.
 +
 +
Po pauzie Mamoń w 3 min. zdobywa czwartą bramkę. Gracz za chwilę piątą, — ale Gwoździński po akcji całego ataku zdobywa drugą bramkę dla ŁKS-u.
 +
 +
I znowu Wisła przychodzi do głosu. Kohut Jest strzelcem szóstej bramki w zamieszaniu podbramkowym, a Legutko dalekim strzałem zdobywa siódmą bramkę dla gości. Giergiel nie wykorzystuje niemal 100 procentowej okazji, lecz w chwilę potem Rupa zdobywa ostatnią bramkę i ustala wynik na 8:2. Opuszczającą boisko drużyną Gwardii-Wisły, publiczność oklaskuje gorąco.
 +
 +
Sędziował dobrze p. Brzuchowski z Warszawy.
 +
==="Przegląd Sportowy" nr 23===
 +
'''Gwardyjskie natarcie Wisły rozbiło w puch pozycje ŁKS-u 8:2 (3:1)'''
'''Gwardyjskie natarcie Wisły rozbiło w puch pozycje ŁKS-u 8:2 (3:1)'''

Wersja z dnia 22:31, 21 sty 2011

300 mecz Wisły w I lidze
1949.03.20, I ligi, 1. kolejka, Łódź,
ŁKS Włókniarz 2:8 (1:3) Gwardia - Wisła Kraków
widzów: 6.000
sędzia: Julian Brzuchowski z Warszawy
Bramki
Jan Włodarczyk 18'



Leopold Gwoździński
0:1
0:2
1:2
1:3
1:4
1:5
2:5
2:6
2:7
2:8
12' Józef Kohut
15' Mieczysław Rupa

21' Mieczysław Gracz
49' Józef Mamoń
55' Mieczysław Gracz

75' Józef Kohut
87' Tadeusz Legutko
89' Mieczysław Rupa
ŁKS Włókniarz
3-2-5
Henryk Szczurzyński
Jan Włodarczyk
Zbigniew Łuć II
Tadeusz Sołtyszewski
Tadeusz Łuć I
Rudolf Patkolo
Tadeusz Hogendorf
Stanisław Baran
Longin Janeczek
Marian Łącz
Leopold Gwoździński

trener: Władysław Król
Gwardia - Wisła Kraków
3-2-5
Jerzy Jurowicz
Tadeusz Kubik
Stanisław Flanek
Andrzej Łyko
Tadeusz Legutko
Jan Wapiennik
Władysław Giergiel
Mieczysław Gracz
Józef Kohut
Mieczysław Rupa
Józef Mamoń

trener Josef Kuchynka

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl


Relacje prasowe

"Piłkarz" z 1949.03.21

Pogrom ŁKS-u na własnym podwórku

Gwardia-Wisła - ŁKS 8:2 (3:1)
ŁÓDŹ. (Tel. wł.). Pierwszy mecz ligowy rozegrany w Łodzi pomiędzy krakowską Gwardią-Wisłą a Łódzkim Klubom Sportowym, — wzbudził zrozumiałe zainteresowanie i zgromadził na stadionie ŁKS-u ponad 8.000 widzów. Goście krakowscy zademonstrowali doskonałą grę, stojącą na wysokim poziomie technicznym i zdeklasowali zupełnie gospodarzy. Widać było, te drużyna krakowska przygotowana jest dobrze kondycyjnie i strzałowo.

Najlepszą częścią zespołu był atak, w którym wyróżnili się bardzo szybki i niebezpieczny Mamoń na skrzydle oraz Gracz i Kohut. Rupa był pracowitym łącznikiem, jak również Giergiel, grający na prawym skrzydle. Bardzo dobra była linia obrony: Flanek—Kubik, a pracowita — cała linia pomocy, Jurowicz nie popisał się przy obronie strzelonych przez ŁKS dwóch bramek.

ŁKS na tle dobrze grającej Gwardii - Wisły wypadł bardzo blado i tylko przez pierwsze 12 minut stawił skuteczny opór gościom. Błędem oczywistym było wstawienie najgorszego gracza Patkolo — na środek pomocy, co miało na celu zaszachowanie Gracza lub Kohuta. Oczywista eksperyment ten nie udał się zupełnie.

Mecz w sumie był bardzo interesujący i ze strony gości stał technicznie na b. dobrym poziomie.
Już w 12 min. Kohut jest strzelcem pierwszej bramki, a za chwilę Rupa zdobywa drugą. W 18 min. obrońca Włodarczyk dalekim strzałem zdobywa pierwszą bramkę dla ŁKS_u, przy czym piłka kozłuje wybiegającego Jurowicza i wpada do bramki. Wypad Wisły w 20 min. przynosi jej trzecią bramkę, zdobytą przez Gracza. Następuje okres przewagi Wisły, która strzela w słupki i ręce Szczurzyńskiego lub też przenosi ponad bramką. Ale i ŁKS ma okazję do strzelenia. kiedy to Baran w 32 min. strzela obok słupka.

Po pauzie Mamoń w 3 min. zdobywa czwartą bramkę. Gracz za chwilę piątą, — ale Gwoździński po akcji całego ataku zdobywa drugą bramkę dla ŁKS-u.

I znowu Wisła przychodzi do głosu. Kohut Jest strzelcem szóstej bramki w zamieszaniu podbramkowym, a Legutko dalekim strzałem zdobywa siódmą bramkę dla gości. Giergiel nie wykorzystuje niemal 100 procentowej okazji, lecz w chwilę potem Rupa zdobywa ostatnią bramkę i ustala wynik na 8:2. Opuszczającą boisko drużyną Gwardii-Wisły, publiczność oklaskuje gorąco.

Sędziował dobrze p. Brzuchowski z Warszawy.

"Przegląd Sportowy" nr 23

Gwardyjskie natarcie Wisły rozbiło w puch pozycje ŁKS-u 8:2 (3:1)

ŁÓDŹ, 20.3. (Tel. wł.) – Wisła – ŁKS 8:2 (3:1). Bramki dla Wisły zdobyli: Kohut 2, Rupa 2, Gracz 2, Legutko i Mamoń po jednej, dla ŁKS – Włodarczyk i Gwoździński. Sędziował inż. Brzuchowski z Warszawy. Publiczności około 6.000.

Wisła: Jurowicz, Kubik, Flanek, Łyko, Legutko, Wapiennik; Giergiel, Gracz, Kohut, Rupa, Mamoń.

ŁKS: Szczurzyński, Włodarczyk, Łuć II; Sołtyszewski, Łuć I, Patkolo; Hogendorf, Baran, Janeczek, Łącz, Gwoździński.

Końcowy wynik spotkania nie tylko wskazuje najwyraźniej na układ sił obu walczących przeciwników, lecz najwierniej odtworzył film z życia piłkarzy w okresie zimowym.

Na tle dobrze przygotowanej kondycyjnie Wisły, ŁKS wypadł tak słabo, iż wydawało się nam, że przeciw gościom wystawiono drużynę oldbojów.

Wiślacy do każdej piłki startowali szybko i zdecydowanie. Błotnisty teren nie stanowił dla nich wielkiej przeszkody. Oczywiście, iż na miękkim terenie najlepiej czuł się Gracz. Nie on jednak grał pierwsze skrzypce. Najbardziej błyszczał na lewym skrzydle Mamoń. Zagorzali kibice przymykali oczy, gdy na lewej flance Mamoń bez trudu rozprawiał się z Włodarczykiem i w każdym pojedynku zostawiał łodzianina daleko z tyłu. Czyż dziwić się należy, że na trybunach ciągle dopytywano się bardziej wtajemniczonych: - gdzie, lub… w czym Włodarczyk utopił swą szybkość?...

Ale czy tylko on jeden? Również ślad zimowej drzemki ujawniał się w żółwiej niezaradności braci Łuciów w defensywie, Hogendorfa w ataku, lub Szczurzyńskiego – w bramce.

Nie można jednak za tak wysoką porażkę obciążać winą wyłącznie wymienioną czwórkę, lub nawet pełną jedenastkę, gdyż poza nią kryje się jeszcze jedna osoba. Jest nią kierownik sekcji piłkarskiej Włókniarza.

Modna obecnie w sporcie strategia wyprowadziła sternika ligowców łódzkich na najbardziej niebezpieczną drogę. Błędnie uczyniono, poświęcając Patkolę na „posterunek” przed Graczem. Patkolo na lewej pomocy okazał się bezradnym, piątka ataku łodzian grała bez niego anemicznie, a Gracz fruwał po boisku jak i kiedy chciał.

Nie pomogła wiele zmiana po przerwie. Stoperem był Janeczek. Nie wiele zademonstrował, lecz przynajmniej wkraczał do pojedynków energicznie i ambitnie.

Szczegółowo pisać o walorach krakowskich gwardzistów po pierwszym meczu z tak słabo przygotowanym przeciwnikiem byłoby ryzykiem.

Bo cóż powiedzieć o grze krakowskiej pomocy, gdy ta większą uwagę zwracała niejednokrotnie na dokładne, przyziemne podania, niż na gubiących w polu piłkę – przeciwników.

Cóż można powiedzieć o Jurowiczu, gdy ten najczęściej marzł na swej pozycji. O wiele więcej dało by się napisać o ataku gości. Do nich pozostali Wiślacy mogą mieć uzasadnione pretensje, że ŁKS nie zeszedł z boiska z dwucyfrową porażką. Łagodnie usposobiony Gracz będąc często kilka metrów przed bramką nie chciał odważyć się na strzał. Również i Kohut kilkakrotnie wolał sprawić przyjemność swym kolegom, niż zatrudnić w decydującym momencie Szczyrzyńskiego. A ponadto pechowe słupki. One również tym razem pomagały wybitnie gospodarzom.

W sumie Wisła wypadła korzystnie. Widać, że krakowianie postanowili już na początku zbierać do swej szkatułki cenne punkty na tytuł mistrzowski.

Udało się to im w zupełności w Łodzi, ale nie należy dzisiaj już wołać: „hop”!

[-Wygramy różnicą 4 bramek – mówił Miscio Gracz w przeddzień spotkania. Okazało się, że był złym prorokiem, różnica wyniosła bowiem 6. - Lepiej tańczyć po meczach, niż w martwym sezonie, jak robili to inni – brzmiał ogólny i słuszny komentarz piłkarzy krakowskich.] (W.L.)