1949.04.24 AKS Chorzów - Wisła Kraków 1:2
Z Historia Wisły
| AKS Chorzów | 1:2 (1:0) | Gwardia - Wisła Kraków | 
| ||||||
| widzów: 15.000 | ||||||||||
| sędzia: Naporski z Łodzi | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Relacje prasowe
"Przegląd Sportowy" z 1949.04.25
Chorzowianie przeważali do przerwy. Padli ofiarą własnego tempa
Gw. Wisła - AKS 2:1
CHORZÓW, 24.4 (tel. wł.) Wisła Gwardia - AKS 2:1 (0:1). Bramki: 16 min. Bożek dla AKS-u, 64 Kohut i 90 Cisowski dla Wisły Widzów ponad 15.000. Sędziował poprawnie Naporski z Łodzi
Wisła: Jurowicz, Kubik, Flanek, Łyko, Legutko, Dudek, Cisowski, Gracz, Kohut, Rupa, Mamoń.
AKS: Janik, Karmański, Jandudu, Kulik, Wieczorek, Pochaba, Cholewa, Skupień, Muskała, Bożek, Barański
Lider tabeli urwał dwa cenne punkty w meczu, którego przebieg początkowo bynajmniej nie wróżył krakowianom powodzenia. W pierwszej połowie miejscowi narzucili tempo, którego ofiarą padli później sami, gdyż od 60 min. gry słaniali się już tylko na nogach. Nie starczyło im już sił nawet na zorganizowanie gry na czas i w rezultacie nokautujący cios padł dosłownie w ostatniej minucie gry, pozbawiając AKS jednego punktu, na który chorzowianie zasłużyli.
Do przerwy AKS wyraźniej przeważał, przechodząc łatwo przez niepewnie grającą defensywę gości. Brak mu było tylko strzału kończącego akcję. Wisła w tym czasie nie przejawiała większej ochoty do gry. Pomoc trzymała się kurczowo własnej bramki, a ponieważ napastnicy krakowscy za wyjątkiem pracowitego Rupy zupełnie nie cofali się do tyłu, ułatwiło to miejscowym zadanie.
BARWIŃSKI W GAZIE
Znajdujący się w dobrej formie Barwiński siał zamieszanie na połowie Wisły, ogrywając bez trudu niezwrotnego Łykę i Kubika. Dzielnie sekundowali mu Muskała i debiutant Bożek, były napastnik szopienickiego HKS-u. Prawa strona grała słabiej, szczególniej Cholewa, który nie potrafił się uwolnić spod czułej opieki Dudka.
Cały ciężar gry w tym stanie rzeczy spoczywał na Jurowiczu, Flanku i Legutce. Im należy podziękować, że w tym czasie padła tylko jedna bramka ze strzału Bożka, który po ładnej akcji z Barańskim minął Kubika i Łykę i strzelił obok wybiegającego za późno Jurowicza. Wisła w tym czasie atakowała tylko wypadami, inicjatorami których byli najczęściej Kohut i Gracz.
Po przerwie, gdy AKS opadł na siłach, Wisła opanowała pole, atakując przeważnie lewą stroną. Dopiero wtedy można było zauważyć grę Mamonia. Krakowianin do przerwy niczym nie przypominał kandydata do reprezentacji, pozwalając się zakryć słabemu Karmańskiemu. Później wykazał że ma dużą szybkość, doskonały strzał. Chorzowianin mógł go utrzymać wówczas już tylko ręką, co też stosował z lepszym lub gorszym powodzeniem. Również i u Kohuta nastąpiła wyraźna poprawa. Ruszał się, wyrabiał pozycje kolegom, a wyrównująca bramka zdobyta głową po centrze Cisowskiego, stała się zwrotnym momentem w grze Wisły.
GRACZ ZAWODZI
Słabo jednak grał Gracz, który nie potrafił dać sobie rady z niezłym Pochabą, brak mu było przede wszystkim szybkości i przed przerwą grał beznadziejnie słabo i nie rehabilituje go bynajmniej decydująca o zwycięstwie bramka.
Jeśli chodzi o wartość zespołów, to drużyną bardziej wyrównaną była bezwzględnie Wisła. Jurowicz w bezpośrednim pojedynku potwierdził swą wyższość nad Janikiem. Zarzucić mu można tylko zbytnią nerwowość w wybiegach. Chorzowianin nie grał źle, ale bramka Kohuta obciąża wyłącznie jego konto. W obronie również przeważała Wisła. Janduda i Flanek zagrali na poziomie. Kubik mimo dużych braków w ustawieniu się i w wykopach był wyraźnie lepszy od surowego i powolnego Karmańskiego.
RÓWNE LINIE POMOCY
Linie pomocy u obu drużyn były równie złe, ale Wieczorek grał lepiej od Legutki, bijąc krakowianina lepszym ustawieniem, pewnością w podaniach, spokojem w grze. Z bocznych najlepiej wypadł Dudek. Debiut Kulika jako pomocnika był udany.
Atak Wisły, biorąc pod uwagę przebieg całego meczu okazał się wyraźnie lepszy od chorzowskiego. Nie bawił się w zawiłe kombinacje, umiał prostymi środkami zdobywać szybko teren, brak mu tylko było celnego strzału. Akcje napastników AKS-u robiły natomiast wrażenie zupełnie przypadkowych! Muskała na środku uganiał się za piłką po całym boisku tak, że nie mógł związać akcji, którym brak było jakiejkolwiek myśli. Debiutant juniorek Skupień wypadł beznadziejnie słabo, natomiast z Bożka chorzowianie będą mieli jeszcze pociechę.
W sumie mecz niezbyt interesujący, stał na przeciętnym poziomie ligowym. (JZ)
"Piłkarz" z 1949.04.25
Ostatnie sekundy dały Wiśle cenne punkty
Wisła – AKS 2:1 (0:1)
CHORZÓW (z. o.) AKS chorzowski wynikiem niedzielnym sprawił dużą niespodziankę 18 tysiącom widzów, którzy zjawili się na stadinie chorzowskim.
Drużyna chorzowska, mimo że do spotkania tego wystąpiła bez zdyskwalifikowanych: Gajdzika i Durnioka udowodniła, że kryzys jaki przechodziła na początku sezonu minął i pomimo niedzielnej porażki ma ona wyższe aspiracje. Niestety mało pochlebnych słów można powiedzieć o jedenastce lidera tabeli.
WISŁA ROZCZAROWAŁA WIDZÓW CHORZOWSKICH.
Do pauzy goście grali wręcz słabo, a dopiero w ostatnich dwudziestu minutach zdołali uzyskać przewagę nad gospodarzami. Widownia śląska po leaderze tabeli ligowej spodziewała się więcej. Do spotkania tego drużyny wystąpiły w następujących składach:
Wisła; Jurowicz. Flanek. Kubik. Dudek, Legutko. Łyko. Mamoń. Rupa. Kohut, Gracz, Cisowski.
AKS: Janik. Janduda, Karmański, Ochaba, Wieczorek, Kulik, Barański, Dołek, Muskała, Skupień, Cholewa.
Napad Wisły w niczym nie przypominał dawnych umiejętności strzeleckich. Mamoń poza szybkością i dość czystymi dośrodkowaniami — nie zaimponował. Cisowski był najsłabszym w jedenastce, jedynie przytomnie strzelona bramka zdołała go trochę zrehabilitować. Kohut, poza kilkoma biegami był przez długi okres gry niewidoczny. Gracz — jak zawsze — pracowity, stworzył kilka pozycji kolegom. — Rupa dobry w polu, nie oddał ani jednego groźnego strzału na bramkę przeciwnika.
W czwórce obrońców Karmański był najtwardszy. Flanek najrozumniejszy. Januda popełnił kilka błędów taktycznych i daleko mu jeszcze do zeszłorocznej formy. Kubik miał ciężkie zadanie z Barańskim. Jurowicz w bramce kilka razy przytomnie interweniował, a puszczonej bramki nie mógł obronić. Nie do obrony były również bramki puszczone przez Janika. Pierwsza padła raczej z winy Janudy a przy drugiej strzał był tak ostry, że bramkarz był wyraźnie zaskoczony.
Przebieg gry:
Początkowo przeważają gospodarze, których ataki są jednak bardzo anemiczne i w najgorszym razie likwidowane są na przedpolu pola karnego Wisły. Dopiero w 15 min. Barański przejmuje piłkę od obrońcy, przekazuje ją nieobstawionemu Bolkowi, który strzałem nie do obrony zdobywa pierwszą i jedyną dla gospodarzy bramkę. Do końca tej części meczu w dalszym ciągu atakuje AKS, a Barański, Bolek i Muskała stwarzają szereg niebezpiecznych sytuacji podbramkowych. W 39 min. Jurowicz z trudem zdołał obronić, skierowując piłkę na corner.
Na minutę przed końcem pierwszej części gry. Kohut z 5 metrów strzela ostre, ale Janik wybija piłkę w pole.
Po zmianie boisk pierwsze minuty naleją w dalszym ciągu do AKS-u. ale Wisła z minuty na minutę coraz bardziej przychodzi do głosu.
W 14 min. Legutko po rzucie wolnym z kilku metrów zamiast strzelać, daje piłkę do Gracza, który przestrzeliwuje. W 34 min. Cisowski dośrodkowuje do Kohuta, który chwyta piłkę na głowę i nieatakowany przez Jandudę, wyrównuje. Przewaga gości wzrasta, ale nic nie wskazuje na to, że wynik remisowy może ulec zmianie. Dosłownie w ostatnich sekundach Cisowski z podania Gracza zdobywa drugą bramkę, uzyskując zwycięstwo dla swych barw.
Sędziował bez zarzutu p. Naporski z Łodzi.
