1950.07.02 Polonia Warszawa - Wisła Kraków 2:1
Z Historia Wisły
| Kolejarz Warszawa | 2:1 (0:0) | Gwardia Kraków | 
| ||||||
| widzów: 10.000 | ||||||||||
| sędzia: Fomin z Radomia | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Spis treści |
Relacje prasowe
Echo Krakowskie. 1950, nr 177 (29 VI) nr 1478
Trzecia z krakowskich drużyn, wyjeżdża do Warszawy, gdzie będzie gościem tamtejszego Kolejarza. Spotkanie: GWARDIA — KOLEJARZ będzie poniekąd egzaminem dla krakowskiego zespołu, który będzie musiał udowodnić, że posiada bramkostrzelny atak, jak na mistrza Polski przystało.
Przeciwnik nie jest łatwy do pokonania! Udowodnił to w ostatnim spotkaniu z leaderem tabeli Ruchem, któremu strzelił trzy bramki. Tak więc począwszy od Jurewicza a skończywszy na Mordarskim wszyscy zawodnicy Gwardii będą musieli grać przez pełne 30 minut (a nie podpierać się pod boki i patrzeć jak koledzy się męczą — przyp. red.).
"Piłkarz" z 1950.07.03
Kolejarz Warszawa - Gwardia 2:1 (0:0)
WARSZAWA (tel. wł.). Mecz lidera ligi i mistrza Polski z Kolejarzem warszawskim wywołał duże zainteresowanie, mimo równocześnie odbywających się zawodów Czechosłowacja—Polska w lekkiej atletyce. Mecz rozegrano na boisko przy ul. Marymonckiej. Boisko to nie odpowiadało gwardzistom, gdyż jest ono wąskie i krótkie oraz wyboiste. Przyzwyczajeni grać na dobrym trawiastym i szerokim boisku, gracze krakowscy nie mogli rozwinąć właściwej gry i gubili się w krótkich passingach.
Do przerwy szło jeszcze jako tako. Gorzej było po pauzie, gdy Kolejarze warszawscy narzucili gwałtowne tempo i zdecydowanie szli na każdą piłkę, nie przebierając w środkach. Początkowo wybitną przewagę miała Gwardia, która przygniotła silnie przeciwnika, często srzelając na bramkę Borucza. Bronił on jednak dobrze wszystkie strzały gwardzistów.
Kolejarze a atakowali tylko wypadami, przy czym Popiołek był najaktywniejszym Graczem, często stwarzając niebezpieczne sytuacje pod bramką Jurowicza.
Po pauzie warszawianie z miejsca ruszyli ostro do ataku, będąc teraz zespołem nieco lepszym. Defensywa Gwardi dzielnie odpierała ataki kolejarzy, nie potrafiła jednak przeszkodzić zdobyciu dwóch bramek, które dla kolejarzy zdobył Popiołek i Szularz.
Specjalnie dobrze zagrali Dudek i Flanek oraz cała linia pomocy z Szczurkiem na czele, która wspomagała swój atak dobrymi piłkami. Atak krakowski nie potrafił długo przedostać się przez linię obrony Kolejarzy. Udało się to dopiero Mamoniowi, który zdobył honorowy punkt dla krakowian.
Sędzia p. Fomin z Radomia, publiczności około 10.000.
"Przegląd Sportowy" z 1950, nr 51
Czy Gwardia podzieli los Ruchu w spotkaniu z Kolejarzem W-wa?
Gwardia Kraków wróciła znów na czoło tabeli. Czy na długo? Ruch stracił pozycję lidera. Czy obejmie ją ponownie? Związkowiec Kraków był już na pierwszym miejscu tabeli. Czy ma szanse powtórzenia wiosennego wyczynu?
Kolejarz stołeczny ma teraz dobrą passę, popartą zresztą dobrą formą. W ubiegłą niedzielę pozbawił czołowej pozycji Ruch, w najbliższą może taki sam figiel spłatać Gwardii! Sytuacja jest dość prosta. W niedzielę Gwardia walczy w Warszawie z Kolejarzem, Unia Ruch wyjeżdża do Poznania na mecz z tamtejszym zespołem kolejarskim, a Związkowiec Kraków gości Górnika z Radlina. Najwięcej szans na zdobycie 2 pkt. ma Związkowiec, bo to i własne boisko i słabszy przeciwnik... Unia Ruch może jeszcze uszczknąć punkt Kolejarzowi Poznań, w co jednak poważnie wątpimy, a wreszcie Gwardia stoi naszym zdaniem przed arcytrudnym zadaniem - zdobycia 2 pkt. w Warszawie.
Ostatnia forma kolejarzy stołecznych nakazuje nam typować ich jako zwycięzców niedzielnego spotkania, a więc automatycznie przewidywać porażkę Gwardii. Jeśli i Unia Ruch straci punkty w Poznaniu, to Związkowiec Kraków wydostanie się na czoło tabeli, pod warunkiem oczywiście, że pokona w sobotę Górnika. Tak więc Kolejarz Warszawa, zespół do niedawna jeszcze błąkający się w dole tabeli, urósł w ciągu kilku tygodni do roli czołowej potęgi ligowej, która kruszy najtwardsze przeszkody na drodze do lepszej lokaty i która najwięcej przykrych niespodzianek sprawia właśnie grupie czołowej.
W pozostałych trzech spotkaniach nie można liczyć na rewelacje. Ogniwo Kraków powinno zdobyć przynajmniej 1 pkt. w walce z CWKS, odmłodzeni Budowlani z Chorzowa bez specjalnych chyba tarapatów pokonają outsidera Związkowca Wartę, a wreszcie ŁKS Włókniarz powinien dokonać tej samej sztuki z pogarszającym się z meczu na mecz Górnikiem z Bytomia.
Tak więc w niedzielę ujrzymy wreszcie koniec rozgrywek I rundy mistrzowskiej. Program jednak nie został w pełni wyczerpany - do rozegrania zostają jeszcze trzy mecze, które będą miały poważny wpływ na układ dołów tabeli. Te trzy spotkania rozegrane zostaną: 9 lipca: Kolejarz Poznań - Ogniwo Cracovia i Kolejarz Warszawa - ŁKS Włókniarz 23 lipca: CWKS W-wa - Budowlani Chorzów A 30 lipca rozpoczniemy zabawę na nowo....
"Przegląd Sportowy" z 1950, nr 52
Po Unii kolej na Gwardię
Kolejarz W-wa bije lidera 2:1
Kolejarz W-wa - Gwardia Kraków 2:1 (0:0). Bramki padły w kolejności: 61 min. - Popiołek (Kol.), 76 min. Szularz (Kol.), 78 min. - Mamoń (Gw.) Sędziował Fomin (Radom), widzów około 10.000.
Kolejarz W-wa: Borucz, Wołosz, Łabęda, Szczepański, Brzozowski, Szczawiński, Jaźnicki, Popiołek, Łącz, Szularz, Wesołowski.
Gwardia Kraków: Jurowicz, Dudek, Planek, Wapiennik, Szczurek, Snopkowski, Mordarski, Gracz, Kohut, Rupa, Mamoń.
Stało się tak, jak przewidywaliśmy, Kolejarz W-wa pokonał z kolei drugiego lidera - Gwardię, niestety gra tym razem była gorsza a krakowianie zawiedli bodaj w jeszcze większym stopniu niż ślązacy. O Unii wiedzieliśmy, że nie ma wyrównanej jedenastki, że są w jej szeregach lepsi i gorsi zawodnicy. O Gwardii ustaliła się od lat opinia, że tworzy zespół silny i wyrównany, dobry i niebezpieczny. Otóż po meczu dzisiejszym nie wiemy, dla kogo "niebezpieczny". Przede wszystkim atak. Pięciu zawodników i pięć nazwisk o ustalonej już reputacji, kombinacje w polu szybkie i dokładne, a strzału "za grosz"! Jeden Mordarski próbował z powodzeniem niepokoić Borucza. Inni tracili energię na bezproduktywne zagrania. Z takim atakiem Gwardia nie może być dzisiaj groźna dla żadnego poważnego przeciwnika, z wyjątkiem chyba... polskich ligowców, którzy jakoś nadal nie potrafią opanować wielu prostych elementów piłki nożnej, jak stoping, podanie główką czy zmiana.
GWARDIA LEPSZA TECHNICZNIE
Na wyboistym, małym boisku Ogniwa oglądaliśmy mecz ciekawy tylko dlatego, że zacięty i ambitny. Poziom techniczny tego spotkania nie mógł zadowolić. Przewagę i to wyraźną miała Gwardia, cóż, kiedy jej napad nie strzelał. Kolejarze wykazali natomiast więcej bojowości, co przy na ogół wyrównanej grze dało im zasłużone zwycięstwo. Najlepiej spisywały się formacje obronne obu zespołów, chociaż i one nie ustrzegły się wielu błędów. Widzieliśmy przykre kiksy u Brzozowskiego i Szczurka, u Szczepańskiego i Snopkowskiego.
Widzieliśmy grę faul, której oczywiście nie usprawiedliwia stawka meczu. Widzieliśmy co gorsze, niesforną, szowinistyczną publiczność, widzieliśmy wreszcie, i to jest zdecydowanie najgorsze, niesportowe zachowanie się zawodników na boisku. Od Gracza, Kohuta czy Łącza mamy prawo wymagać, by po decyzji sędziego nie gestykulowali z widoczną ironią, by nie odgrywali małych komedyjek, które mogą tylko wywołać jedną reakcję: awantury na widowni.
Gra faul mści się. Właśnie pierwsza bramka dla Kolejarza była wynikiem faulu. Dudek "przejechał się" po Szczawińskim, poszkodowany egzekwował rzut wolny, piłkę otrzymał Popiołek i strzałem nie do obrony zdobył prowadzenie. Co można powiedzieć o aktorach spotkania? Wszyscy bez wyjątku grali ambitnie, ale nie wszyscy posiadali odpowiednio wysokie kwalifikacje techniczne. W Gwardii bardzo dobrze zwłaszcza do przerwy zagrał Szczurek, który zgodnie z systemem obronnym swego zespołu grał rolę ofensywnego środkowego pomocnika. Obok niego można jeszcze wyróżnić Jurowicza, który nie ponosi winy za puszczone bramki, Wapiennika, który dobrze radził sobie z Wesołowskim oraz Mordarskiego. W Kolejarzu tym razem zawiedli z wyjątkiem Borucza i Wołosza, dotychczasowi "najlepsi". Słabo, denerwująco pod względem opanowania piłki wypadł Łącz. Wesołowski, a jak już minął - nie wiedział co robić z piłką. Brzozowski kilka razy skiksował, tak jak i Szczepański. Słabo gra nadal Jaźnicki. Poprawę notujemy u Szularza i Łabędy. Pozostali, a więc Borucz, Wołosza, Szczawiński i Popiołek zasłużyli na noty dobre. (gw.)
Sport, 1950, nr 17
Kolejarz Warszawa-Gwardia Kraków — Wszystko byłoby dobrze, ale nie wiemy czy w niedzielę będzie mógł zagrać Edek — mówią war szawscy Kolejarze. — Edek, to Brzozowski; środkowy pomocnik, dyrygent formacji obronnych Po Jonii. W ostatnim meczu z Unią Chorzów Brzozowski doznał kontuzji. Nie ma dotąd żadnej pewności. czy do niedzieli wyleczy ją na tyle, by mógł zagrać. — Było z nami bardzo słabo na początku sezonu, teraz jest lepiej, a naszą ambicją jest, aby w drugiej rundzie Polonia odegrała decydującą rolę wśród czołowych zespołów ligowych. — stwierdzają „czarne koszulki”. Te ambitne plany stołecznych kolejarzy stanowią ostrzeżenie dla Gwardii. Nie jest wykluczone. iż po chorzowskim, również krakowski lider ligi zapozna się w Warszawie z goryczą porażki. Wszystkie znaki wskazują, że Polonia wyspecjalizowała się w płataniu niespodzianek właśnie liderom tabeli... * * *
Gwardia jodzie do stolicy w składzie, w jakim wystąpiła ubiegłej niedzieli przeciw poznańskie mu Kolejarzowi. Kierownictwo krakowian zdaje sobie sprawę, iż tym. razem zadanie będzie daleko trudniejsze, tym więcej, że tradycja spotkań z warszawskimi kolejarzami wykazuje ich przewagę. Nie jeden to raz w ostatnich latach Polonia krzyżowała plany Gwardii... Trener Kuchynka nakreślił już szczegółowy plan taktyczny warszawskiej batalii, zdając sobie sprawę, iż główną bronią warszawian jest właśnie doskonałe taktyczne rozpracowanie przeciwników. Nie tylko więc na boisku, ale w sztabie głównym Gwardii przygotowują się krakowianie do niedzielnego meczu.
Sport, 1950, nr 18
Kolejarz pokonał Gwardię w Warszawie
Bramki dla Kolejarza: 61 min. Popiołek, 76 min. Szularz; dla Gwardii: 79 min. — Mamon. Sędzia p. Fomin z Radomia. Widzów około 10 tys. Drużyny grały w następujących składach: GWARDIA: Jurewicz, Pianek, Dudek, Snopkowski, Szczurek, Wapiennik, Mordarski, Gracz, Kohut, Rupa, Mamon. KOLEJARZ: Borucz, Wolosz, Łabęda, Szczepański, Brzozowski, Szczawiński, Jaźnicki, Popiołek, Łącz, Szularz, Wesołowski.
Do przerwy, mimo, iż gospodarze grali z wiatrem, nie potrafili cyfrowo podkreślić lekkiej przewagi. Inna rzecz, że Gwardia doskonale kryła, gracze jej zarówno w obronie, pomocy, jak i w ataku byli szybsi w starcie, przeważali technicznie, a przede wszystkim górowali w grze głową i celowości podań. Goście, grając dawnym systemem, pilnowali swymi bocznymi pomocnikami skrzydeł przeciwnika, a Wapiennik zupełnie unieruchomił Wesołowskiego. Szczurek pilnował Łącza, który wypadł nader słabo. Po przerwie Kolejarze nabierają rozpędu, lepiej kryją, są szybsi w starcie. Obrona ich popełnia wprawdzie kilka błędów, pomoc jednak gra dobrze, atak miał kilka ładnych akcji, zainicjonowanych przez szybkiego Wesołowskiego.
U gości w linii wyróżnił się Mordarski, najniebezpieczniejszy strzelec i główny inicjator ataków. Gracz i Kohut pilnowani byli troskliwie przez Brzozowskiego i Szczawińskiego i obaj niestety, wykazywali tendencje do gry niezbyt czystej. Pomoc dobra, podobnie jak o obrona, (W końcowych fazach meczu nieco chaotyczna). Jurowicz nie ponosi winy za puszczone bramki. U gospodarzy w ataku najlepszy Popiołek, a po przerwie b. dobry Wesołowski. Słabo tym razem zagrał Łącz, który nie wykorzystał dwóch okazji, z których powinny były paść bramki dla gospodarzy. Pomoc pracowita, obrona na poziomie. Borucz niezawodny. W przebiegu gry notujemy w czwartej i ósmej minucie ostre Strzały Jaźnickiego i Popiołka. Do 25 minuty duża przewaga miejscowych. Następny okres 10-minutowej przewagi Gwardii. W 31 min. wspaniały strzał Mordarskiego, Borucz z trudnością broni na korner. Notujemy dalsze akcje ataku Gwardii, prowadzonego przez Mordarskiego. Końcowe fazy gry przed przerwą należą do Kolejarza. Po przerwie zaznacza się przewaga gości. W szóstej minucie wspaniała bomba Kohuta o centymetr mija poprzeczkę. Po kwadransie gra się wyrównuje, W 61 minucie szybka akcja ataku gospodarzy, piłkę otrzymuje nieobstawiony Popiołek i plasowanym strzałek zdobywa pierwszą bramkę dla Kolejarza. W 70 minucie przedłużone podanie Szularza, chwyta Łącz i piłka po raz drugi grzęźnie w siatce Gwardzistów, jednak sędzia nie uznaje jej. W 76 min. piłkę otrzymuje Szularz i z 10 mtr. nieuchronnie strzela w prawy róg. 2:0 dla Kolejarza. Trzy minuty później akcja ataku gwardzistów, Brzozowski popełnia błąd i Mamoń strzela nieuchronnie z najbliższej odległości. Ostatnie minuty, to gra wyrównana przy kilku b. szybkich i groźnych atakach Kolejarza. (sg)
Gazeta Krakowska. 1950, nr 181 (3 VII) nr 496
Kolejarz Warszawa-Gwardia Kr. 2:1 (0:0)
Spotkanie ligowe, rozegrane pomiędzy Kolejarzem W-wa a Gwardią Kr, zakończyło się niespodziewaną porażką krakowskiej Gwardii 2:1 (0:0).
Do przerwy gra wyrównana i napastnicy Gwardii mieli okazję do uzyskania prowadzenia.
Po zmianie pól Polonia zdobywa dwie bramki przez Popiołka i Sularza a Mamoń uzyskał honorowy punkt dla Gwardii.
Echo Krakowskie. 1950, nr 189 (11 VII) nr 1490
Wydział Gier i Dyscypl. ukarał ostatnio 2-tygodniową dyskwalifikacją za niesportowe zachowanie się w czasie meczu Gwardia — Kolejarz czołowego napastnika gwardzistów", M. Gracza. Nałożona kara kończy się z dniem 22 lipca
