1952.12.07 Wisła Kraków - Legia II Warszawa 0:0
Z Historia Wisły
| CWKS Warszawa Ib | 0:0 (0:0, 0:0) | Gwardia Kraków | 
| ||||||
| widzów: 5.000 | ||||||||||
| sędzia: Szieifer ze Szczecina | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
| Mecz trwał 150 min. Według "Życia Warszawy" CWKS nie wykorzystał rzutu karnego. | ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Spis treści |
Relacje prasowe
Echo Krakowskie. 1952, nr 291 (5 XII) nr 2181
Obecnie CWKS grać będzie we Wrocławiu z Gwardią krakowską, która pod nieobecność zeszłoroczne go zdobywcy Pucharu, jako finalista z roku 1951 bronić będzie miejsca w finale tegorocznym.
Drużyna krakowska zdając sobie sprawę z wagi wrocławskiego spotkania wytęży swe siły by przejść zwycięsko przedostatnią przeszkodę na drodze do zaszczytnego trofeum.
Mimo osłabienia brakiem Mordarskiego i Mamonia, Gwardia do niedzielnego meczu staje z dużymi szansa mi na zwycięstwo, pod warunkiem, że cala drużyna da z siebie maksimum ambicji i poświęcenia. Musi ona bowiem pamiętać o tym, że reprezentuje całe piłkarstwo krakowskie, któremu w tym roku nie było dane odegrać poważniejszej roli w lidze. Dlatego też mecze pucharowe stanowią dla krakowskiej piłki nożnej okazję do rewanżu za niefortunne mecze ligowe, a tytuł zdobywcy Pucharu Polski jest nie mniej cenny od tytułu mistrza ligi. O tym powinni pamiętać piłkarze Gwardii stający do niedzielnego meczu.
Echo Krakowskie. 1952, nr 292 (6 XII) nr 2186
Przez radio słuchamy przebiegu meczu Piłkarskiego Gwardia-CWKS Ib
Jak już podawaliśmy, jutro we Wrocławiu rozegrane zostanie półfinałowe ■spotkanie piłkarskie o Puchar Polski i pomiędzy krakowską Gwardią a warszawskim CWKS I b. Zwycięzca tego meczu walczyć będzie w finale największej imprezy piłkarskiej Polski o cenne trofeum.
Chcąc umożliwić tysięcznym rzeszom entuzjastów piłkarstwa śledzenie przebiegu tego ciekawego spotkania, Polskie Radio przeprowadza transmisję z drugiej połowy zawodów.
Rozgłośnia krakowska nada w swym programie o godz. 12,15 sprawozdanie ze stadionu olimpijskiego we Wrocławiu, na którym rozgrywane będą zawody. Sprawozdawcą będzie popularny speaker krakowskiej rozgłośni Polskiego Radia — red. Tadeusz Oszast
"Przegląd Sportowy" z 1952.12.08
CWKS i Gwardia grać będą jeszcze raz. Pucharowy mecz we Wrocławiu nie dał rezultatu po 150 minutach
WROCŁAW, 7.12 (tel. wł. od specjalnego wysłannika).
CWKS 1b - Gwardia Kraków 0:0 (0:0, 0:0). Mecz w przepisanym czasie zakończył się wynikiem nierozstrzygniętym, nie dały też rezultatu dwie następne dogrywki 2 razy po 30 minut. Sędziował dobrze Szieifer ze Szczecina. Widzów 5.000.
[...]
Chociaż spotkanie trwało 2 i pół godziny a przejmujące zimno dawało się wszystkim dotkliwie odczuć, nikt nie opuścił stadionu ani na chwilę, gdyż pełna emocji gra trzymała widzów w nieustannym napięciu. Od pierwszego gwizdka o godzinie 11 rano aż do ostatniego o 2 po południu stadion im. Gen. Świerczewskiego rozbrzmiewał pełnymi emocji głosami, gdyż liczne sytuacje podbramkowe, piękne zagrania. CWKS podczas przepisowego czasu, a Gwardii w dogrywce, stały na dawno nie widzianym we Wrocławiu poziomie.
Atak CWKS gubił się pod bramką.
Przede wszystkim na pochwałę zasługuje CWKS, któremu na podstawie całego przebiegu spotkania należało się zwycięstwo. Wojskowi przystąpili jednak do meczu z kompleksem niższości, który odbił się szczególnie na wykończeniu akcji podbramkowych.
Pięknie i składnie kombinujący w polu atak CWKS zupełnie zatracał się w sytuacjach podbramkowych. A kiedy okazało się, że Jurowicz broni nie tylko dzięki umiejętnościom, ale i ze szczęściem. Wówczas wszystkich napastników CWKS ogarnęło wyraźne zniechęcenie i niewiara w zdobycie bramki.
Inna sprawa, że napastnicy CWKS w dalszym ciągu nie posiadają umiejętności strzeleckich. Sąsiadek dwa razy "zabolonował" z trzech metrów pod bramką: po nim powtórzyli tę samą sztukę Górski i Giajcar. Mimo jednak słabej dyspozycji strzałowej napad wojskowych zasługuje na pochwałę, gdyż tak ładnie powiązanych akcji dawno u niego nie widzieliśmy. Najlepszą jego częścią była prawa strona Górski i Sąsiadek.
Kłaczek bohaterem defensywy
Doskonale zagrały w CWKS linie defensywne, ściśle współpracujące z atakiem, dokładnie i stale zasilające go piłkami, jak również skutecznie broniące bramki.
Bohaterem defensywy był ofiarnie broniący Kłaczek. Bramkarz CWKS miał tylko dwa niepotrzebne wybiegi w czasie całego meczu, które spowodowały groźne sytuacje. Poza tym bronił wręcz doskonale.
Gwardia na ogół zawiodła. Spodziewaliśmy się z jej strony bardziej skutecznych finezyjnych zagrań w napadzie, jak też większej skuteczności w defensywie. Tymczasem w ataku nic się nie kleiło, młodzież gra tylko na Kohuta, który znów poza ostrością niczym się nie wyróżnił; pozbawieni więc dobrego kierownika napadu grał chaotycznie, wszerz boiska.
W pomocy bardzo dobrze zagrał Szczurek, który wyłapywał wszelkie niedokładne podania, doskonale się ustawiał, wytrzymał kondycyjnie całe spotkanie i jeden raz tylko pozwolił się minąć Szymborskiemu, który zresztą czuł dla niego wyraźny szacunek.
W kornerach 7:3 dla CWKS
Mecz mimo ośnieżonego boiska i kilku stopni mrozu prowadzony był w szybkim tempie przez całe 2 i pół godziny i stał na dobrym poziomie. Grano krótkimi podaniami przy ziemi i całymi piątkami napadu, a nie tylko środkiem. Po półtoragodzinnej przewadze CWKS która wyraziła się stosunkiem kornerów 7:3, w pierwszym przedłużeniu gra się wyrównała. W drugim zaś przewagę miała Gwardia choć więcej sytuacji podbramkowych posiadał CWKS.
Wobec nierozstrzygnięcia meczu w ciągu 2 i pół godziny sędzia Szieifer zakończył spotkanie, które zostanie powtórzone.
[źródło]: http://buwcd.buw.uw.edu.pl/e_zbiory/ckcp/p_sportowy/1952/nr101/directory.djvu
Gazeta Krakowska. 1952, nr 294 (8 XII) nr 1302
Gwardia — CWKS Ib 0:0
W ciągu dwóch godzin toczyła się na stadionie im. gen.
Świerczewskiego we Wrocławiu zacięta walka o wejście do finału o Puchar Polski między zespołami CWKS i krakowskiej Gwardii.
W czasie dwóch I pół godzin ani jednemu napastnikowi obu drużyn nie udało się ulokować piłki w bramce (nawet rzut karny podyktowany za faul na Glajcarze, Szymborski strzelił w aut) i zawody zakończyły się wynikiem 0:0. Ponieważ regulamin Pucharu przewiduje, że spotkanie nie może trwać dłużej (razem z dogrywkami) niż 150 minut, sędzia Szlejfer ze Szczecina odgwizdał koniec meczu.
Zawody zostaną powtórzone w ciągu bieżącego tygodnia.
Wojskowi rozpoczęli zawody serią szybkich, niebezpiecznych ataków. Szczególnie groźne sytuację pod bramką krakowian stwarzała trójka Szymborski — Glajcar i Sąsiadek.
Nieprzebytą zaporą dla napastników CWKS był jednak wszędobylski, niezwykle pracowity Szczurek oraz przeżywający renesans formy Jurowicz. W ostatnich minutach obydwie drużyny starają się zmienić wynik, ale żadnej ze stron to się nie udaje.
W drużynie wojskowych oprócz wymienionych: Szymborskiego, Glajcara i Sąsiadka, dobrze grała obrona, bramkarz Kłaczek mimo kontuzji bronił z poświęceniem, a dodać trzeba, że równie ze szczęściem.
W Gwardii doskonale gra! Szczurek, obok niego wyróżnił się pewnymi interwencjami Jurowicz, na dobrą notę zasłużyli również Flanek i Mamon.
Mimo mrozu mecz zgromadził ponad 6 tys. widzów.
Do spotkania drużyny wystąpiły w następujących składach: GWARDIA: Jurowicz, Snopkowski, Szczurek, Flanek, Ślizowski, Mamoń. Kotaba, Jaskowski, Kohut, Kościelny, Rogoża.
CWKS: Klaczek. Korynt, Zieliński, Budzyński. Wieczorek, Bieniek, Sąsiadek, Górski, Szymborski, Olejnik (Janeczek), Glajcar.
Sport, 1952, [R. 8], nr 100
CWKS — Gwardia Kraków 0:0
WROCŁAW (tel. wł.). Ponad 6.000 wrocławian czekało przez dwie i pól godziny na silnym mrozie na wyłonienie Finalisty Pucharu Polski. Mecz CWKS Gwardia Kraków nie przyniósł jednak rozstrzygnięcia, w normalnym czasie wynik brzmiał 0:0. dogrywka dwa razy po 15 minut zakończyła się znów wynikiem bezbramkowym, a dalsze półgodzinne przedłużenie też nie przy niosło bramki. W tej sytuacji sędzia Szlajfer odgwizdał koniec zawodów.
Na boisku pokrytym cienką warstwą śniegu przy temperaturze minus 8 stopni drużyny stanęły w następujących zestawieniach: GWARDIA: Jurewicz. Snopkowski, Szczurek, Flanek,. Ślizowski, Mamon, Kotaba, Jaskowski, Kohut. Kościelny. Rogoża. CWKS: Kłaczek. Korynt. Zieliński, Budziński, Wieczorek, Bieniek, Sąsiadek. Górski, Szymborski. Olejnik, Glajcar.
Zawody rozpoczęły się serią szybkich akcji CWKS-u na bramkę Gwardii. Kierownik ataku wojskowych Szymborski raz po raz wysyłał w bój skrzydłowych Sąsiadka i Glajcara, którzy stwarzali niebezpieczne sytuacje pod bramką krakowian. Jeżeli w tym okresie CWKS nie zdobył bramki, jest to w pierwszym rzędzie zasługą Szczurka i Jurewicza. Szczurek grał wprost doskonale, nie spóźniając się nigdy w akcji. Jurewicz przeżywał drugą młodość. Zasłużony mistrz sportu bronił tak spokojnie i tak pewnie, lak gdyby stawka była bez znaczenia. Swym spokojem wielokrotnie uratował swą drużynę od porażki. W drugiej połowie gra Gwardii wybitnie się poprawiła, a w końcowej dogrywce krakowianie mieli już przewagę i znajdowali się o krok od zwycięstwa. W CWKS-ie oprócz Szymborskiego. Glajcara i Sąsiadka dobrze grała obrona. Bohaterem był Klaczek: grał bowiem kontuzjowane. kulał do tego stopnia, że trudno mu było poruszać się. Mimo to wytrwał na posterunku do końca gwizdka. CWKS popełnił taktyczny błąd w 37 m:n. drugiej połowy, wycofując Olejnika, na którego miejsce wszedł słabo grający w tym dniu Janeczek .Możliwe, że wojskowi wygraliby spotkanie, gdyby nie przeprowadzili tej zmiany. Przebieg spotkania był interesujący i dostarczył widzom wiele emocji. W 4 min. Górski strzela wolnego w aut. W 9 min. Ostry strzał Bieńka trafia w poprzeczkę. W chwilę później wojskowi bija róg, piłkę łapie na głowę Olejnik; w ostatniej chwili Mamon ratuje głową. Teraz kontratakuje Gwardia: Kohut przebija się. ale z 2 metrów przed bramką nie wykorzystuje sytuacji... Kontratak wojskowych kończy się raidem Glajcara, który strzela z ostrego kąta: Jurewicz broni pięknie nakrywką. Wkrótce po tym odwrócony tyłem do bramki Sąsiadek strzela bardzo pięknie. Piłka mija o centymetry bramkę. W 30 min. los uśmiecha się do CWKS-u. Po pięknej kombinacji Glajcar mija wszystkich i pędzi samotnie na bramkę. Ślizowski nie widząc innego wyjścia zatrzymuje Glajcara ręką, sędzia Szlajfer wskazuje na punkt rzutu karnego — Szymborski strzela w aut. Krakowianie zdobywają chwilową przewagę. Kotaba. a petem Jaskowski strzelają na bramkę, lecz Kłaczek broni. Tuż przed przerwą groźny -atak CWKS-u kończy się spalonym Glajcara. W sytuacji pod bramką CWKS podczas zderzenia Kohuta z Kłaczkiem, bramkarz wojskowych odnosi lekką kontuzję. Po zmianie pól CWKS znowu atakuje, lecz bez wyniku. W 12 minucie za faul Wieczorka sędzia dyktuje rzut wolny, którego wykonawcą jest Kohut. Piękny strzał ładniejszą robinsonadą broni Kła czek, wybijając piłkę na róg. Te raz krakowianie przychodzą do głosu: strzela Rogoża, Kotaba, Jaskowski. W 20 min. cały atak Gwardii Jest pod bramką CWKS. Klaczek niefortunnie wybiega, lecz kilkakrotne ..dobitki” na bramkę wojskowych są bezskuteczne W 31 min. następuje ¡eden z najbardziej dramatycznych epizodów spotkania. Przy piłce Szymborski, ściąga na siebie wszystkich obrońców Gwardii, podaje do Glajcara. który strzela ostro i celnie. Jurewicz robinsonuje, lecz me dosięga piłki. Na szczęście dla krakowian piłką odbiła się od słupka i wpada W ręce Jurewicza. W 37 min z boiska schodzi Olejnik, tego miejsce zajmuje Janeczek. Zawody w normalnym czasie kończą się rogiem dla Gwardii. W dogrywce dwa razy po 15 minut obserwujemy przewagę krakowian: bramka dla Gwardii „wisiała“ w powietrzu. W 4 min. w zamieszaniu podbramkowym sytuacje ratuje Kłaczek. W 14 min. Sąsiadek pudłuje z 3 metrów.- Drużyny zmieniają boiska. Gwardia gniecie teraz, ale niemniej CWKS ma dwa razy szanse zdobycia bramki: w 10 min. przestrzeliwuje Górski, a w 14 min. Jurowicz wspaniale broni strzał Sąsiadka. Jeszcze jedną dogrywka: teraz już do zwycięskiego gola. W okresie tym notujemy: pierwsza minuta — Sąsiadek z 4 metrów nie umie zmusić Jurowicza do kapitulacji, w 15 min, strzał Flanka odbija się od poprzeczki, w 25 min. — Janeczek jest sam pod bramką — strzela w aut. W 27 min Flanek strzela. Klaczek broni z trudem. Ostatnim wysiłkiem woli drużyny starają się przechylić zwycięstwo na swoją szalę, ale żadnej ze stron to się nie udaje. 150 minut strzygnięcia,. gry nie dało rozstrzygnięcia. Mecz będzie powtórzony
M. Draigor
