Tekst źródłowy

Z Historia Wisły

dla 1954.07.18 Wisła Kraków - Zagłębie Sosnowiec 2:1

Nie masz uprawnień do tego działania z następującej przyczyny:

Wykonywanie tej operacji zostało ograniczone do użytkowników w grupie user.

Tekst źródłowy strony można w dalszym ciągu podejrzeć i skopiować.

{{Mecz
| data                       = 1954.07.18
| nazwa rozgrywek            = Puchar Polski, 1/2 finału 
| stadion(miasto)            = Warszawa, Stadion Polonii
| godzina                    = 
| herb gospodarzy            = Wisła Kraków herb5.jpg 
| herb gości                 = Zagłębie Sosnowiec herb5.jpg 
| gospodarze                 = Gwardia Kraków
| wynik                      = 2:1 (0:0)
| goście                     = [[Stal Sosnowiec]]
| ilość widzów               = 8.000
| sędzia                     = Bukowski z Radomia
| strzelcy bramek gospodarze = [[Włodzimierz Kościelny]] (g) 68'<br>[[Marian Machowski]] 70'<br><br>
| wyniki po kolei            = 1:0<br>2:0<br>2:1
| strzelcy bramek goście     = <br><br>Krężel
| skład gospodarzy           = 3-2-5<br>[[Zbigniew Lech]]<br>[[Jerzy Piotrowski]]<br>[[Mieczysław Szczurek]]<br>[[Stanisław Flanek]]<br>[[Leszek Snopkowski]]<br>[[Józef Mamoń]]<br>[[Marian Machowski]]<br>[[Włodzimierz Kościelny]]<br>[[Józef Kohut]] [[Grafika:Zmiana.PNG]] ([[Zbigniew Jaskowski]])<br>[[Wiesław Gamaj]]<br>[[Zdzisław Mordarski]]<br><br>trener: [[Michał Matyas]]
| skład gości                = 3-2-5<br>Dziurowicz<br> Masłoń<br> Musiał<br> Jochemczyk<br> Poloczek<br>Poćwa<br> Głowacki<br> Majewski<br> Uznański<br> Krężel<br> Wspaniały<br><br>trener: 
| statystyki                 = 
}} 
==Relacje prasowe==
[[Grafika:Echo 1954-07-17.jpg‎|thumb|right|200 px]]‎‎
[[Grafika:Echo 1954-07-18a.jpg‎|thumb|right|200 px]]‎‎

==="Przegląd Sportowy" z 1954.07.19===

Szczęśliwe zwycięstwo Gwardii Kraków nad Stalą Sosnowiec zapewniło jej miejsce w finale

WARSZAWA, 18.7, Gwardia Kraków - Stal Sosnowiec 2:1 (0:0). Bramki zdobyli Kościelny i Machowski dla Gwardii oraz Krężel dla Stali. Sędziował Bukowski (Radom). Widzów ok. 8.000.

Gwardia: Lech, Piotrowski, Szczurek, Flanek, Snopkowski, Mamoń, Machowski, Kościelny, Kohut (Jaśkowski), Gamaj, Mordarski.

Stal: Dziurowicz, Masłoń, Musiał, Jochemczyk, Poloczek, Poćwa, Głowacki, Majewski, Uznański, Krężel, Wspaniały.

Gwardia zmobilizowała na ten mecz swój najsilniejszy skład ze Szczurkiem, Mordarskim i Kohutem na czele, lecz mimo ich obecności na boisku zagrała w sumie słabo. Odniosła bardzo szczęśliwe zwycięstwo wykorzystując chwilowe nieporozumienie w szeregach obronnych Stali. Wykorzystała wszystko, co było do wykorzystania, a ponieważ stało się to w ostatniej fazie gry, Stal musiała zejść z boiska pokonana. Na odrobienie 2 bramek było już za późno.

Właściwie można by na nim skończyć sprawozdanie z drugiego meczu półfinałowego o Puchar Polski, gdyby nie konieczność zwrócenia uwagi zawodników i publiczności na fakt, że o przerwaniu gry decyduje wyłącznie gwizdek sędziego i że sygnały liniowego są sygnałami tylko dla sędziego głównego i zaprzestanie gry w takich okolicznościach może się przykro skończyć dla tych, którzy nieświadomie lub rozmyślnie nie będą się chcieli do tego zastosować. Tak też było na tym meczu. Jeden z sędziów liniowych dał znak chorągiewką, sędzia główny nie przerwał gry, zawodnicy Stali czekali na gwizdek, skrzydłowy Gwardii scentrował, a Kościelny głową skierował piłkę do siatki obok zdezorientowanego Dziurowicza. Obrońcy Stali nie ochłonęli jeszcze po tej "niespodziance", jeszcze biegali z pretensjami do liniowego, kiedy po następnym ataku Gwardii piłka po raz drugi ugrzęzła w ich siatce. Wynik meczu został w ten sposób przesądzony. Była już 70 min. gry i Gwardia, dysponująca rutynowaną defensywą, mogła już być spokojna o finał. Flanek, Szczurek, Mamoń i Piotrowski wiedzą jak należy grać na utrzymanie wyniku. Udało się im to w zupełności, jakkolwiek na 2 min. przed końcem Stal wywalczyła wreszcie upragnioną bramkę. Na wyrównanie zabrakło jednak czasu.

Poziom meczu był dużo niższy od sobotniego półfinału. Śliski teren, śliska piłka, padający prawie przez cały czas spotkania deszcz nie stwarzały wprawdzie dobrych warunków do gry, ale mimo to od obu drużyn oczekiwaliśmy czegoś więcej. Mieliśmy i mamy prawo oczekiwać by czołowe zespoły I i II ligi wniosły do gry jakąś myśl, by w realizowaniu swych zamierzeń ofensywnych wykorzystały wszystkie swe umiejętności jakie niewątpliwie posiadają i jakie nieraz też u nich stwierdziliśmy.
Gwardia zagrała zaledwie 10 minut na poziomie. Jeżeli za te 10 minut należy się jej awans do finału to zgoda. Ale z taką grą nie rokujemy jej żadnych szans w niedzielnym meczu z jej warszawską imienniczką.

Nie dobrze się stało, że zawodnicy i liczni sympatycy Stali mają okazje doszukiwać się przyczyn porażki w błędzie sędziego. Ale przyczyn szukać należy również i u siebie, w niezdecydowanym ataku sosnowiczan, w niewykorzystaniu kilku dogodnych sytuacji podbramkowych. Te wszystkie przyczyny razem złożyły się na porażkę Stali, która w oczach publiczności okazała się niesprawiedliwa.

Publiczność warszawska, która mimo deszczu dzielnie wytrwała do końca meczu, zawiedziona słabszą grą Gwardii dążyła sympatią młodszych i ambitnych stalowców i dlatego nie dziwimy się jej rozgoryczeniu po porażce Stali. Sosnowiczanie zasłużyli wczoraj na sympatie i mamy wrażenie, że mieć ją będą w Warszawie w przyszłych spotkaniach.

[[Kategoria:Puchar Polski 1954 (piłka nożna)]]
[[Kategoria:Wszystkie mecze 1954 (piłka nożna)]]
[[Kategoria:Zagłębie Sosnowiec]]

Szablony użyte na tej stronie:

Szablon:Mecz

Wróć do strony 1954.07.18 Wisła Kraków - Zagłębie Sosnowiec 2:1.

Źródło: "http://historiawisly.pl/wiki/index.php?title=1954.07.18_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_-_Zag%C5%82%C4%99bie_Sosnowiec_2:1"

Tekst źródłowy

Z Historia Wisły

Widok

Osobiste

Nawigacja

dla edytorów

kwestie prawne

Szukaj

Narzędzia