1956.05.06 Wisła Kraków - Górnik Zabrze 7:1
Z Historia Wisły
| Wisła Kraków | 7:1 (1:1) | Górnik Zabrze | 
| ||||||
| widzów: 20.000 | ||||||||||
| sędzia: Koczner z Gdańska | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Spis treści |
Relacje prasowe
Echo Krakowa. 1956, nr 106 (5/6 V)
Przed niedzielą ligową
Jutro Wisłą gra z Górnikiem Zabrze a Cracovia ze Stalą Mielec
Wprawdzie Wyścig Pokoju odsunął na dalszy plan piłkarskie rozgrywki mistrzowskie, tym niemniej i w czasie jego trwania odbywać się będą zawody w I i II lidze, zgodnie z terminarzem.
Odwołano jedynie 2 mecze: Stal Sosnowiec—ŁKS z dnia 6 bm. oraz Budowlani Opole—Wisła z 13 bm., gdyż drużyny Stali i Wisły grać będą w tym okresie w NRD I w CSR przed metą na etapach wyścigu. Pełny komplet ligowców wystąpi na naszych boiskach dopiero 20 maja, kiedy to pierwsza i druga liga rozegra 9 rundę mistrzostw.
W dniu jutrzejszym terminarz spotkań 1 ligi przewiduje następujące mecze: Wisła—Górnik Zabrze w Krakowie (godz. 11.30)
Echo Krakowa. 1956, nr 107 (7 V)
Adamczyk Machowski i Morek strzelcami bramek
WSZYSTKO zacięło się zgodnie z planem. Skład Wisły wypisano piórem kierownika p. Żaka, zawodnicy podpisali się piórem działacza p. Voigta, drużyna wybiegła na boisko wejściem od strony starych trybun, a jeden z najbardziej zagorzałych zwolenników założył na nos, jak zwykle słoneczne okulary... Sędzia spotkania o mistrzostwo I ligi pomiędzy Wisłą a Górnikiem Zabrze — Kocznar z Gdańska dał znad gwizdkiem i pierwszy atak chłopców z „białą gwiazdą” zatrzymał się dopiero na bramkarzu gości — Machniku. Nie upłynęło 5 min a Wisła prowadziła 1:0. Adamczyk ograł Dominika i podał do Machowskiego. Ten niewiele . się namyślając kopnął lewą nogą i piłka zatrzepotała w siatce. Jeszcze nie umilkły oklaski 20 tysięcznej widowni, a już następne ataki gospodarzy sunęły na połowę górników.
Nagle stop... i „maszynka” Wisły przestała działać. Ludzie na trybunach potracili głowy a ich pupile ze smutnymi minami schodzili na przerwę do szatni. Bowiem po 45 min. wynik meczu brzmiał 1:1, ponieważ jeden z groźnych ataków Górnika wykorzystał Jankowski strzelając nie do obrony.
I na nic nie zdałyby się dwa „czarodziejskie” pióra, ciemne okulary i „szczęśliwe” wejście od strony starego boiska, gdyby jedenastu piłkarzy Wisły nie pałało ambicją zwycięstwa Pierwsze trzy minuty drugiej połowy spotkania rozwiały obawy o wynik. Adamczyk już w 25 sekundzie uzyskuje prowadzenie a w 2 min. później Machowski strzela 3 gola Nagle stop... i Wisły przestała działać. Ludzie na trybunach potracili głowy a ich pupile ze smutnymi minami schodzili na przerwę do szatni. Bowiem po 45 min. wynik meczu brzmiał 1:1, ponieważ jeden z groźnych ataków Górnika wykorzystał Jankowski strzelając nie do obrony.
I na nic nie zdałyby się dwa „czarodziejskie” pióra, ciemne okulary i „szczęśliwe” wejście od strony starego boiska, gdyby jedenastu piłkarzy Wisły nie pałało ambicją zwycięstwa Pierwsze trzy minuty drugiej połowy spotkania rozwiały obawy o wynik. Adamczyk już w 25 sekundzie uzyskuje prowadzenie a w 2 min. później Machowski strzela 3 gola z karnego za faul na Adamczyku. Teraz bramki sypią się jak z roku obfitości. W 10 Q w 25 min. na listę strzelcowi w wpisuje się znów Adamczyk,(Mimo remisu a w 30 i 37 min. Morek. Goście załamują się zupełnie ii przegrywają 1:7.
"Przegląd Sportowy" z 1956.05.07
Rekordowy wynik w Krakowie
6 bramek w ciągu 15 minut zdobyła Wisła w spotkaniu z Górnikiem Zabrze KRAKÓW, 6.5 (tel. wł.)
WISŁA KRAKÓW - GÓRNIK ZABRZE 7:1 (1:1). Bramki dla Wisły zdobyli: Adamczyk 3, Machowski i Morek po 2, dla Górnika Jankowski. Sędzia Koczner z Gdańska. Widzów 20 tys.
Wisła: Kalisz, Piotrowski, Snopkowski, Budka, Michel, Jędrys, Machowski, Kościelny II, Adamczyk, Budek, Morek.
Górnik: Machnik, Hajduk, Franosz, Dominik, Nowara, Olejnik, Zalewski, Kokot, Jankowski, Czech, Fojcik.
Wisła wygrała z Górnikiem Zabrze 7:1 (1:1) ustalając rekordowy wynik w bieżącym sezonie. Przed tygodniem miała Wisła w Sosnowcu swoje "5 minut" które zadecydowały o jej zwycięstwie nad Stalą. W meczu przeciw Górnikowi miała Wisła swój wielki kwadrans od początku drugiej części spotkania. W tym okresie drużyna krakowska zademonstrowała grę na wysokim poziomie.
W ciągu tych 15 minut Wisła ruszyła na przeciwnika z takim impetem, że wytrąciła mu bodaj najsilniejszą jego broń: szybkość i skuteczność. Na silne tempo gry jakie Górnicy narzucili przed przerwą, odpowiedziała Wisła tempem wprost morderczym. Efekt takiego uderzenia był piorunujący: górnicy, którym z przebiegu, a także i z wyniku pierwszej połowy gry uśmiechała się nadzieja wywiezienia jednego punktu z Krakowa - stracili w ciągu 8 minut 3 bramki, stając nagle w obliczu katastrofy, która istotnie nadeszła. Gdyby Machnik z właściwą dobremu i rutynowanemu bramkarzowi intuicją, nie zagrodził wielokrotnie drogi piłce do bramki i gdyby Kościelny II wykorzystał trzy, tak zwane, murowane sytuacje, gdy to bramka górników była już pusta, Wisła odniosłaby dwucyfrowe zwycięstwo.
Pół tuzina bramek zdobytych przez napastników Wisły w drugiej części meczu, nakazuje puścić w niepamięć pierwszy okres gry, kiedy to tylko prawa strona ataku zagrała na oczekiwanym poziomie, przysparzając wiele kłopotu defensywie Górnika. Z prawej strony padł też pierwszy piękny strzał na bramkę Machnika nie dający bramkarzowi górników żadnej szansy obronnej.
Była to szósta minuta gry, kiedy Machowski zdobył prowadzenie. Równie piękny jak Machowskiego był strzał Jankowskiego, dający górnikom wyrównanie. Ten sukces zabrzan poderwał ich do wyższych lotów, w wyniku czego górnicy byli do przerwy stroną atakującą.
Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki zmieniła się sytuacja po przerwie. Nastąpił wspomniany wyżej wielki kwadrans Wisły, która całkowitą przewagę w drugiej części meczu potwierdziła skutecznymi strzałami w równych odstępach gry.
W zwycięskiej drużynie na specjalne uznanie zasłużyli Snopkowski i Piotrowski w obronie, Jędrys w pomocy oraz Machowski w napadzie.
U pokonanych najjaśniejszymi punktami byli: Machnik, Olejnik i Jankowski. St. Habzda
”Dziennik Polski” z 1956.05.08
http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=9215
Płynie, Wisła, płynie...
Od sukcesu do sukcesu. Dotąd bowiem Wisła nie przegrała ani jednego meczu ligowego. Niedzielny zaś mecz z Górnikiem Zabrze wygrała w rekordowym stosunku 7:1.
Gdy zwrócono trenerowi Arturowi Woźniakowi uwagę na tę szczęśliwą passe, ten z uśmiechem odpowiedział: „To nie passa, tylko wynik wytężonej i nieustannej pracy". Pięknie. Jednak w pierwszej połowie meczu było krucho. Górnicy nie tylko byli zespołem równorzędnym, ale swą ambitną grą wybili z uderzenia wiślaków i mało brakowało, by Kalisz nie wyciągnął kilkakrotnie piłki z siatki. I gdyby w tym czasie zapytano widownię, czy chcą zakończenia meczu przy stanie 1:1, cała widownia (z wyjątkiem może „totalizaków") zawołałaby przekonywająco: „zgoda!"
Dopiero po przerwie, po „rekolekcjach" odbytych z trenerem i obdarzeniu drużyny stosowną recepturą, Wisła odnalazła siebie i w pięknym stylu zdobyła pół tuzina bramek, a z niewykorzystanych 100- procentowych pozycji, mogła zdobyć jeszcze 4. A więc się opłaca — dobra praca.
