1956.09.30 Wisła Kraków - Dynamo Moskwa 2:5
Z Historia Wisły
| Wisła Kraków | 2:5 (0:3) | Dynamo Moskwa | 
| ||||||
| widzów: 35.000 | ||||||||||
| sędzia: Józef Kowal z Katowic (Stalinogród) | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
- Mecz transmitowany przez radio.
Spis treści |
Galeria
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 Przywitanie kapitanów |
 Leży Władysław Kawula, obok Leszek Snopkowski. |
 |
 Fragment pojedynku Wisła Kraków – Dynamo Moskwa rozegranego z okazji 50-lecia Wisły. Leszek Snopkowski w pojedynku o piłkę z napastnikiem radzieckim. W głębi Michel. |
 |
 |
 Drużyny przed meczem. |
 Fragment meczu. |
 Przywitanie kapitanów. |
 Uroczysta inauguracja meczu. |
 |
 Strona tytułowa Sportowca |
 |
 |
 Rogoza w akcji |
 Ryszard Budka obserwujący atak Dynama |
 |
 |
 |
 |
Relacje prasowe
Echo Krakowa. 1956, nr 231 (1 X)
Ze stoperem w ręku na meczu Dynamo (Moskwa)
Składy drużyn: DYNAMO (MOSKWA)— : Jaszin : (Bielajew), Hadiońow, Kesariew, Kuźniecow, Sokołow, Bajkow, Szabrów, Fiedosow, (Mamykin), Mamiedow, IIjin, Riżkin.
WISŁA: — Machowski II, Kawula, Snopkowski, Budka, Michel, Jędrys, Machowski I (Maniecki), Kościelny II, Gamaj, Rogoża, (Morek), Adamczyk.
A oto ciekawsze momenty meczu:
3 min. — Kościelny oddał ładny, ostry strzał, jednak Jaszin przytomnie piłkę wypiąstkował w pole.
5 min. — groźna sytuacja pod bramką Wisły, Machowski II z dużą dozą szczęścia, obronił niebezpieczny, bliski strzał Riszkina.
W chwilę później, środkowy napastnik Dynamo — Mamiedow zaprzepaścił doskonałą okazję na zdobycie bramki spóźniając się o ułamek sekundy do centry skrzydłowego.
13 min. — I znów notujemy daleki strzał Kościelnego, tym razem niecelny. Piłka przeszła bowiem obok słupka bramki moskwiczan.
Dwie minuty później „Wiślacy” przeprowadzili jedną z najładniejszych akcji, w efekcie której Gamaj podał piłkę Machowskiemu.
Ten strzelił lecz ponad bramką Jaszina.
18 min. — Iljin wykorzystał błąd obrony i z bliskiej odległości umieścił piłkę w siatce, uzyskując prowadzenie dla swego zespołu. W minutę później po ładnym zagraniu Mamiedowa zakończonym podaniem do IIjina — ten ostatni, znów wpisał się na listę strzelców, podwyższając wynik na 2:0.
23 min. — Kawula egzekwował rzut wolny tuż sprzed linii pola karnego „Dynamowców”. Lekki strzał nie był wcale trudny do obrony dla Jaszina.
28 min. — Z zagrania Mamiedowa, Riżkin z kilku metrów zdobył trzecią bramkę dla gości.
32 min. — Wisła, uzyskuje rożny egzekwowany przez Machowskiego. Przesłaną piłkę łapał w pięknym stylu Jaszin, tuż sprzed głowy nadbiegającego Adamczyka.
34 min. — Centrę Adamczyka przejął Machowski, podciągnął dwa metry i strzelił w aut obok bramki Jaszina. Po chwili Machowski II interweniuje w bezpiecznej sytuacji.
43 min. — Po kornerze bitym przez Kościelnego, Machowski Strzelił w róg bramki. Jaszin przytomnie obronił. .
Po pauzie nastąpiła zmiana w I drużynie Wisły. W miejsce Rogozy wszedł na boisko Morek.
59 min. — Doskonała sytuacja nadarzyła się Wiśle do zdobycia bramki. Piłkę otrzymał nieobstawiony w danej chwili Machowski i zdawało się, że tym razem akcja uwieńczona zostanie powodzeniem.
Jednak strzał był niecelny i piłka przeszła obok bramki.
60 min. — W miejsce Machowskiego wchodzi na boisko Maniecki. Przeprowadzona po tej zmianie akcja napastników Wisły kończy się strzałem Gamaja, obronionym przez Jaszina.
63 min. — Po ładnej centrze z lewej strony, piłkę dostał Fiedosow i głową zdobył czwartą bramkę dla gości;
64 min. — Zmiana w drużynie Dynamo. W miejsce Fiedosowa, wszedł na boisko Mamykin.
69 min. — Wśród ogromnego aplauzu widowni, Gamaj zdobył pierwszą bramkę dla Wisły.
74 min. — Zamiast Jaszina, w bramce Dynama staje Bielajew, I który w kilka sekund kapituluje i przed główką Gamaja. Stan meczu 4:2. Wynik dnia ustala Mamykin, zdobywając w 87 minucie piątą bramkę dla moskwiczan. / Sędziował. Kowol (Stalinogród)
Szybkość największym atutem piłkarzy moskiewskiej jedenastki
Szmer ponad 40-tysięcznej widowni przeszedł po trybunach odświętnie przybranego stadionu Gwardii-Wisły, wzmógł się, przerósł w huragan oklasków i zawisł przez długie chwile nad zieloną murawą. Zrzucona Z samolotu piłka, czekała na środku boiska na aktorów widowiska.
Już są... W wyjściu pod główną trybuną ukazały się sylwetki zawodników i sędziów. Jeszcze tylko prezentacja zawodników i rozpoczął się mecz inaugurujący jubileusz Naprzeciw drużyny jubilatki stanął świetny zespół moskiewskiego Dynamo, 11 piłkarzy, którym dobrze znane są arkana piłkarskie. Sprawozdanie minutowe tego widowiska zamieszczamy obok. Tu pozwolimy sobie na krótką Ocenę meczu i charakterystykę gry, szczególnie gości, którzy wygrali 5:2 (3:0) demonstrując grę na wysokim poziomie.
SZYBKOŚĆ, SZYBKOŚĆ W odróżnieniu od innych drużyn zagranicznych goście nie bawili się w zawiłe kombinacie, mimo że wyszkolenie techniczne ku temu mieli. Większość akcji / budowali od obrony a nawet od bramkarza począwszy, Grali szybko, nawet bardzo szybko i podawali piłki przed partnera, w uliczkę. Wyjście na pozycję nie przedstawiało moskwiczanom najmniejszej trudności, ponieważ dysponowali szybkością. Obserwując ich, szybkie zmiany pozycji, aż wierzyć się nie chciało, że na kilkunastu metrach mogą nadrabiać nad przeciwnikiem 2 m i jeszcze wyjść przed nich o 3—4 m. Główna broń piłkarzy Dynamo — to szybkość, lecz obok niej wymienić należy, przyjmowanie piłki. Nie była to jednak żadna „nadumiejętność“, bynajmniej. Trener Jakuszyn wpoił tylko w swych pupilów przyjmowanie podań w biegu i bez zatrzymywania piłki.
— Stoping w biegu to nasza broń na przeciwnika — powiedział po meczu.- Tak też było istotnie. Tempo, tempo i jeszcze raz tempo.
Jak tylko goście przejęli piłkę momentalnie w pełnym biegu akcja przenosiła się na połowę przeciwnika i dopiero pod bramką szwankowała nieco wyrobieniem pozycji strzałowych. Te jednak, które zaistniały, bądź to z winy przeciwnika, czy z własnej kombinacji wystarczyły tym razem, aby ambitnie walczący przeciwnik opuścił boisko, jako pokonany. Tym razem była to Wisła trudno. Nasi piłkarze mogą, z tej niekompromitującej porażki wynieść tylko korzyści.
Jaszin klasą...
W Dynamo oddzielne noty, należą się Jaszinowi, który minio puszczonej bramki dał nam lekcję jak należy grać na przedpolu. Robinsonad nie widzieliśmy, ale to już wina naszych napastników. Jego zastępca — Bielajew puścił bramkę, nie miał jednak w sumie wiele roboty. Z obrońców najlepszy był lewy — Kuźniecow, szybki jak błyskawica i zdecydowany w akcjach. Zablokował szczelnie Machowskiego, który niczym nie mógł wczoraj zaimponować. Pomocnicy grali zdecydowanie W obronie a w ofensywie pozwalali sobie na sporą dozę inwencji, szczególnie prawy — Bajkow, który oddał kilka groźnych strzałów.
Atak grał w ciągłym i ustawicznym ruchu. Zmieniano pozycje i wszystko to odbywało się z dużym polotem i fantazją. Najbardziej zatrudniani byli skrzydłowi i z ich strony wiało największe niebezpieczeństwo dla naszego bramkarza, chociaż bardziej od nich podobali się środkowy — Memiedow (zdobywca 5 bramek w meczu ze Szwecją) oraz lewy łącznik Iljin. Fiedosow oddał kilka groźnych strzałów, po przerwie wymieniony został, jednak na Mamykina.
JAK GRAŁA WISŁA? W naszym zespole mimo niezłej optycznie gry, nie było wiary we własne siły. Odbiło się to na zdecydowaniu strzałowym napastników, szczególnie przed pauzą. Obrońcy boczni grali dobrze, ale już Snopkowskiemu zabrakło w kilku momentach zdecydowania, tak zresztą jak i Machowskiemu II. Właśnie z ich bezpośredniej winy padły: 2, 3 i 4 bramka. Ostatnia z nich była największym zaskoczeniem dla całej widowni, ponieważ centra IIjina szła o 4 m od Machowskiego i dopiero nieatakowany przez nikogo Fiedosow zmienił lot piłki w róg bramki.
POMOC NA PIĄTKĘ...
W Pomocy Jędrys i Michel walczyli o palmę pierwszeństwa. Jędrys lepszy był w ofensywie, natomiast Michel w. obronie.
Atak grał początkowo nieźle, ale później niemal cała siódemka zawodników, jaka przewinęła się w ciągu 90 minut niezbyt energicznie walczyła o piłkę. Na tym tle swojego rodzaju orłem był Adamczyk, a dzielnie sekundował mu po przerwie Gamaj. Grający po przerwie za Rogozę Morek, statystował, a znów Maniecki (za Machowskiego) walczył ambitnie, ale był stremowany, W sumie zabrakło naszym chłopcom bojowości, która i jest nieodzownym elementem w grze przeciwko tak dobremu . przeciwnikowi jak Dynamo-Moskwa.
(J, F.)
”Przegląd Sportowy” z 1956.10.01
Piękne rozpoczęcie uroczystości zbiegło się ze słabą formą Jubilatki
KRAKÓW. 30.9 (tel. wł.) Bardzo udaną oprawę miało uroczyste rozpoczęcie tygodnia Jubileuszowego z okazji 50-lecia krakowskiej Wisły. Na wygodnym, choć nie wykończonym jeszcze stadionie zebrało się ponad 35 tys. widzów. Uroczystość poprzedziła skromna lecz efektowna defilada pocztów sztandarowych krakowskich zrzeszeń (sztandar Cracovii niósł Glimas zaraz za sztandarami jubilata). Następnie sztafeta motocyklistów z Nowej huty przywiozła płomień ??: płomień jeszcze tydzień płonąc będzie na stadionie. Dalszym punktem programu było bardzo krótkie przemówienie prezesa Gwardii – Wisły płk. Kozłowskiego i tradycyjny hejnał zasłużonego klubu krakowskiego, niektórym ze starszych działaczy Wisły łzy cisnęły się do oczu, niektórzy próbowali zanucić stara znana wszędzie, gdzie tylko występowali sportowcy z białą gwiazdą na piersiach, piosenkę:
„Jak długo na Wawelu,
Zygmunta bije dzwon,
Tak długo nasza Wisła,
Płynie w morza toń.
Zwycięży Orzeł Biały,
Zwycięży Polski ród
Zwycięży nasza Wisła
bo to Krakowski klub”.
Przypominam słowa tej piosenki wszystkim wszystkim wiślakom najmłodszego pokolenia, by znaleźli w niej taki entuzjazm do pracy w tym klubie i takie oddanie jego barwom, jakie cechowały ich wielkich poprzedników.
Uroczystość zakończył efektowny pokaz gimnastyki akrobatycznej w wykonaniu mistrzowskich zespołów zrzeszenia.
Potem samolot zrzucił na boisko piłkę, a spod trybun wymaszerowali piłkarze Dynamo i Wisły. Po krótkiej rozgrzewce rozpoczął się mecz. Jedenastka mistrza Związku Radzieckiego wywołała w Krakowie żywe zainteresowanie, wszyscy liczyli tu na pokaz ładnej gry w wykonaniu gości, drużyny gospodarzy, znanej z tego, ze w tzw. „wielkich meczach" potrafi się wznieść na bardzo wysoki poziom. Niestety, wielu z tych, którzy wiedzą co to jest piłka nożna, spotkał mały zawód, szczególnie ze strony jedenastki jubilata. Zagrała ona przeciętnie, raczej nie na tym poziomie, na jaki ją stać, a tylko w krótkim 15-minutowym okresie gry po przerwie była równorzędnym parterem dla mistrza ZSRR. Goście prawie o klasę przewyższali wiślaków szybkością, startem do piłki i dojrzalszą taktycznie grą. Nie byli zmuszeni przez przeciwnika do najwyższego wysiłku, wydaje się też, że goście prowadząc 4:0, jakby przestali się wysilać na podwyższenie wyniku.
JASZYN - RYSZKIN - ILJIN
W zespole dynama zaimponował spokojem, pewnymi chwytami i doskonałymi wyrzutami piłki bramkarz Jaszyn. Nie miał on wprawdzie poważniejszego zatrudnienia — napastnicy Wisły jakby czując respekt przed wielką klasą tego piłkarza starali się go oszczędzać, strzelając bardzo mało i niecelnie — ale w sumie Jaszyn pokazał, że słusznie nosi miano najlepszego bramkarza ZSRR i może z powodzeniem rywalizować z mistrzami tego fachu w świecie. Jaszyn przepuścił jedną bramkę, ale wówczas nie docenił on możliwości Gamaja. Zdenerwował się tym i ustąpił miejsca rezerwowemu Biełajewowi.
W wyrównanym na ogół zespole gości podobali się dwaj napastnicy Ryszkin i Iljin. Obaj byli na zmianę faktycznymi kierownikami akcji ofensywnych, obaj tez byli strzelcami, względnie współtwórcami zwycięskich bramek. Pozostali znają doskonale swoje rzemiosło. Nie ma w ich zagraniach zbyt wielkiego polotu, ale jest pewność, poprawne opanowanie piłki, trochę twardości w walce. Jest też ważna w grze rzecz — rozeznanie aktualnych sytuacji na boisku i wynikająca z tego potrzeba kierowania piłki tam gdzie w danej chwili jest najkorzystniej.
...I TYLKO GAMAJ
Wisła nie była w niedziele w jubileuszowej formie. Miała dobre i słabsze okresy, a tych ostatnich było znacznie więcej. Najrówniej i najlepiej jeszcze grała linia pomocy Michel — Jędrys. Obrona popełniła dwa błędy w kryciu i te kosztowały drużynę dwie bramki, Z 7 napastników na poziomie był jedynie strzelec obu bramek Gamaj. Dziwnie słaby Machowski, nie lepszy, jakkolwiek ruchliwszy jego następca Maniecki, niezaradnie próbowali grać Adamczyk, Rogoza, a nawet wprowadzony po przerwie na boisko Morek. Brak zdecydowania w dobrze nieraz pomyślanych akcjach, zbyt słabe i niedokładne podania ułatwiały przeciwdziałanie obrońcom Dynamo. Natomiast dwie szybkie i nie skomplikowane nawet akcje uwieńczone zostały powodzeniem, dzięki temu tylko Wisła zeszła z boiska z honorem.
BRAMKI NA ZAMÓWIENIE
Do 70 min. Wyglądał na to, ze jubilata czeka niechlubna klęska. W 65 min. goście prowadzili 4:0, zdobywając tę czwarta bramkę dosłownie jak na treningu. Lewy łącznik Dynamo Ijlin minął po skrzydle dwóch przeciwników, spokojnie podciągnął do linii bramkowej i nie atakowany przez nikogo skierował wprost na głowę czekającego na piłkę Fiedosowa. Temu też nikt nie przeszkadzał, by prawy łącznik gości, jakby na zamówienie inżografów skierował piłkę w sam róg bramki, desperacko, lecz nie w porę interweniującego Machowskiego II. Właśnie z tej sceny mogą defensorzy Wisły zobaczyć, jak nie należy bronić swej bramki, a szczególnie jak nie powinno zostawiać się wolnego napastnika, oczekującego tuż przed bramką na dośrodkowanie. Można tu mieć pretensje, głównie do Snopkowskiego jako bardziej doświadczonego piłkarza niż jego młodsi koledzy. (…)
DWA STRZAŁY GAMAJA
Wisła miała do przerwy kilka okazji do poważniejszego zatrudnienia reprezentacyjnego bramkarza ZSRR, ale niezdecydowani napastnicy albo zwlekali ze strzałem, albo posyłali piłki daleko od bramki. Przed przerwą Wisła miała aż cztery rzuty rożne, niestety żaden nie został wykorzystany. Tuż przed przerwą prawy łącznik gości Fiedosow pokazał wiślakom jak powinien grać napastnik strzelając z odległości ok. 20 m z półobrotu tuż nad poprzeczką Machowskiego.
Po zmianie boisk Morek zmienia Rogozę, a po chwili zamiast Machowskiego I wszedł Maniecki. Od 60 min. gry trener Jakuszyn wycofał Fiedosowa, a na jego miejsce wstawił do gry Mamykina. Goście zdobywają wielką przewagą i grają więcej dla oka, niż dla zdobycia bramki. Czasem wyglądało to jakby nie chcieli się specjalnie wysilać, oczywiście tempo gry spadło i tylko, od czasu do czasu zagrzewani przez publiczność wiślacy próbowali zrywami atakować bramkę Jaszyna. Po czwartej bramce gospodarze ruszyli do ataku, wykorzystując widoczne niewysilanie się dynamowców. W 60 minucie Gamaj wypuszczony przez Jędrysa, który ładnie przeszedł środkiem boiska, strzelił w dolny prawy róg Jaszyna i poderwał tym samym całą drużynę do walki. Zanim rozgrzał się rezerwowy bramkarz Biełajew, który wszedł na miejsce Jaszyna, Gamaj w podobnej sytuacji strzelił po raz drugi i Wisła poprawiła poważnie niekorzystny początkowo wynik.
Utrata dwóch bramek zmusiła przeciwnika do energiczniejszej gry i na 3 min. przed końcem rezerwowy Mamykin otrzymawszy piłkę od Raszkina spokojnie wyrobił sobie pozycję do strzału i z daleka posłał piłkę w same okienko bramki Wisły. Mimo zmiennych ataków wynik 5:2 na korzyść Dynamo nie uległ już zmianie.
A teraz składy drużyn pierwszego jubileuszowego meczu Wisły:
DYNAMO: Jaszyn (Biełajew), Radionew, Kesariew, Kuznicow, Sokeiw, Bajkew, Szabrew, Fiedosow (Mamykin), Mamiedew, Iljin, Ryszkin.
WISŁA: Machowski II. Kawula, Snopkowski, Budka, Michel, Jędrys, Machowski (Maniecki), Kościelny, Rogoza (Morek), Gamaj, Adamczyk.
Sędziował Kowal z Stalinogrodu.
G. Aleksandrowicz
”Dziennik Polski” z 1956.10.02
http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=9352
Jubileusz 50-lecia gwardii-Wisły otwarty
Ostatnia niedziela września przebiegła pod znakiem uroczystości jubileuszowych Gwardii-Wisły. Przy pięknej jesiennej pogodzie i dźwiękach dziarskiego marsza wkroczyła na stadion defilada w której prócz jubilatki wzięły udział delegacje Cracovii, Garbami, Zwierzynieckiego, Kolejarza, LZS-u i innych zrzeszeń. Po wręczeniu przez sztafetę z Huty im. Lenina zapalonej pochodni, zasłużony mistrz sportu Jerzy Jurowicz zapalił znicz, który będzie płonął aż do zakończenia jubileuszowych uroczystości. Otwarcia zaś uroczystości dokonał przewodniczący Zarządu Wojewódzkiego Gwardiii-Wisły, płk. Tadeusz Kozłowski, po czym przy dźwiękach hymnu państwowego wciągnięto flagę państwową i Wisły na maszt. Po pięknych pokazach akrobatycznych, które spotkały się z dużym aplauzem 40-tysięczinej widowni, wbiegły na boisko drużyny Dynamo Moskwa i Wisły, które międzynarodowym meczem piłkarskim zainaugurowały sportowe imprezy jubileuszowe.
TRADYCJE SPOTKAŃ MIĘDZYNARODOWYCH
Wisła ma w swym dorobku sportowym także bogate tradycje spotkań piłkarskich z drużynami zagranicznymi. W latach bowiem 1910 do 1956, Wisła rozegrała 152 spotkania międzynarodowe, z których wygrała 54, przegrała — 79, a zremisowała — 19. Do cennych sukcesów zaliczyć należy m. in, zwycięstwo nad angielską drużyną zawodową Chelsea 1:0 w 1936 roku, nad Kispesti Budapeszt 2:0 w 1946 roku i nad Spartą Praga 5:3 w 1949 roku. Zremisowała zaś z takimi drużynami, jak z Admira Wiedeń 2:2 w roku 1924; z Vasasem Budapeszt 1:1 w r. 1928; z Wackerem Wiedeń 3:3 w r. 1932; z Ujpesti Budapeszt 1:1 w 1935 r.; z Armią Renu 2:2 w 1946 r, oraz z Kinizsi 2:2 w 1953 roku.
TYLKO 15 MINUT EMOCJI..
Mecz Wisły z drużyną Dynamo Moskwa, wielokrotnym mistrzem Związku Radzieckiego, wzbudził ogromne zainteresowanie nie tylko w Krakowie, ale w całym kraju. Toteż stadion wykazał nadkomplet widzów i szczyt emocjonalnego wyczekiwania. Spodziewano się przecież wiele nie tylko no drużynie radzieckiej, ale i po Wiśle. Dynamo, które oglądaliśmy, jest drużyną doskonale wyszkoloną, ograną i równą we wszystkich formacjach. Wprawdzie gra ich nie czarowała pięknem akcji, ale były one szybkie, długimi błyskawicznymi przerzutami zdobywano teren i strzelano bramki z najbliższej odległości nie do obrony. Grano więc skutecznie, a o to przecież chodzi. Dokładne zaś podania, technika i idealne krycie, utrudniały Wiśle nawiązanie równorzędnej gry, podkreślić przy tym należy, że jakkolwiek dynamowcy grali twardo, to jednak fair, a ich zachowanie się na boisku było nienaganne. Gdyby Wisła przeciwstawiła się jako silniejszy przeciwnik, zapewne Dynamo zaprezentowałoby dalszy repertuar swych umiejętności i możliwości. Wisła natomiast grała poniżej swych możliwości, akcje jej się nie kleiły, przetrzymywano za długo piłkę, zaś atak nie wykorzystał jeszcze dwu „murowanych" sytuacji do strzelenia dalszych bramek. Dlatego też mecz ten nie był efektowny i nie dostarczył spodziewanych emocji. Dopiero utrata czwartej bramki pobudziła atak Wisły do energiczniejszej akcji i wtedy to padły dwie bramki ze strzałów Gamaja. Radość jednak widowni i emocje były krótkotrwałe, gdyż dalsze wysiłki wiślaków nie przyniosły poprawy wyniku, a wręcz odwrotnie Dynamo zdobyło piątą bramkę.
Mimo to porażkę Wisły 2:5 z tak renomowanym i świetnym przeciwnikiem należy zaliczyć do... „połowicznych" sukcesów. Imprezy jubileuszowe dopiero się zaczęły, mamy więc nadzieję, że w dalszych imprezach sportowcy Wisły spiszą się lepiej.
Gazeta Krakowska. 1956, nr 192 (13 VIII) nr 2462
Dynamo Moskwa na jubileuszu Wisły
W turnieju jubileuszowym krakowskiej Wisły wezmą udział prócz Cracovii i „jubilatki” Wisły doskonała drużyna piłkarska Dynamo Moskwa. Poza tym gospodarze wysłali zaproszenie do Budapesztu do czołowych drużyn węgierskich Voeroes Lobogo lub Vasas. Jeśli jedna z dwóch drużyn węgierskich zgodzi się grać w Krakowie, to jubileusz 50-lecia krakowskiej Wisły będzie nie lada biesiadą dla amatorów piłki w dobrym wydaniu.
Gazeta Krakowska. 1956, nr 234 (1 X) nr 2505
Szczelnie wypełniła w niedzielę publiczność trybuny okalające boisko krakowskiej Gwardii. Prawie 35 tysięcy widzów ściągnęło na udekorowany stadion, by uczestniczyć w rozpoczynającym się tygodniu jubileuszowym 50-lecia Gwardii-Wisły.
Wkrótce po godzinie 14-tej przy dźwiękach „odwiecznego” wiślackiego hymnu „Jak długo na Wawelu...” wkroczył przez bramę wejściową stadionu barwny pochód sportowców. Prowadził go znany na wielu boiskach Europy, b. reprezentant Polski — bramkarz Wisły Jerzy Jurowicz, Tuż za nim poczet sztandarowy z flagą Wisły, a dalej sztandar Gwardii niesiony przez olimpijczyka, zdobywcę brązowego medalu w Cortinie — Gronia-Gąsienicę. Za obu sztandarami kroczyły delegacje Cracovii, Zwierzynieckiego, Garbarni, Budowlanych, LZS, Startu, Kolejarza, a następnie delegacje poszczególnych sekcji Gwardii-Wisły.
W chwilę później na stadion przybyła sztafeta motorowa Gwardii-Wisły wioząc pochodnię rozpaloną w Stalowni Huty im. Lenina. Sztafeta przekazała pozdrowienia od robotników nowohuckich, a przywiezioną pochodnią Zasłużony Mistrz Sportu J. Jurowicz rozpalił znicz, który płonąć będzie na stadionie Gwardii przez cały tydzień uroczystości jubileuszowych.
Przy dźwiękach hymnu państwowego czwórka czołowych sportowców Gwardii: Helena Gąsienica-Daniel, Tadeusz Kwapień, Stefan Wójcik i Boczkaja wciągnęła na maszty flagi polską i Wisły. Krótkim przemówieniem uroczystość Jubileuszu otworzył przewodniczący Zarz. Woj. ZS Gwardia w Krakowie płk. Kozłowski, witając serdecznie wszystkich uczestników
Korowód sportowców, wśród których widzieliśmy wielu mistrzów sportu oraz zasłużonych działaczy przedefilował przed trybunami, a na zieloną murawę stadionu wybiegli gimnastycy i gimnastyczki sekcji akrobatycznej Gwardii-Wisły. Wykonane przez nich pokazy, zakończone utworzeniem napisu „50 lat” przyjmowane były przez widzów z pełnym aplauzem. Uroczystości zakończone zostały rzuceniem z samolotu piłki, którą rozegrano następnie spotkanie piłkarskie Wisła — Dynamo.
DYNAMO MOSKWA wygrywa z Jubilatką 5:2 (3:0]
Pierwszą imprezą jubileuszową krakowskiej Gwardii-Wisły, był w niedzielę mecz z wicemistrzem ZSRR Dynamo (Moskwa). Spotkanie po ładnej grze zakończyło się zwycięstwem gości 5:2 (3:0), W drużynie 7-krotnego mistrza ZSRR oglądaliśmy kilku doskonałych piłkarzy. Tak się jakoś złożyło, że doskonały bramkarz gości Jaszyn nie miał właściwie pola do popisu i jego interwencje ograniczyły się do likwidacji nielicznych wypadów Wisły.
— Pierwszy strzał, zaraz na początku gry obronił przerzucając piłkę na rzut rożny, a przy drugim skapitulował. Jego zastępca Bielajew, który zagrał od 70 min. był również mało zatrudniony.
Przepuścił tylko pierwszy strzał, z którego padła dla Gwardii-Wisły druga bramka.
Doskonale zagrał pomocnik Kuźniecow, który bez trudu wygrywał pojedynki biegowe …
