1959.06.14 Wisła Kraków - Ruch Chorzów 2:2
Z Historia Wisły
| Wisła Kraków | 2:2 (1:2) | Ruch Chorzów | 
| ||||||
| widzów: ok. 15.000 | ||||||||||
| sędzia: Pawlik | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Spis treści |
Relacje prasowe
Echo Krakowa. 1959, nr 137 (15 VI) nr 4347
Szczęśliwy remis dla Wisły i... Ruchu
W KRAKOWIE odbyło się spotkanie o mistrzostwo I ligi pomiędzy Wisłą a Ruchem, które zakończyło się wynikiem remisowym 2:2 (1:2). Bramki dla Wisły zdobyli: — Gamaj 2, dla Ruchu: Bochenek, Polok. Sędziował Pawlik z Sosnowca — słabo. Widzów 16 tys.
WISŁA: — Leśniak (Karczewski), Monica, Kawula, Budka, Michel, Snopkowski, Machowski, Gamaj, Adamczyk (Maniecki), Wł. Kościelny, K. Kościelny.
RUCH: — Wyrobek, E. Pohl, Siekiero, J. Pohl, Nieroba, Pieda. Bochenek, Polok, Lerch, Cieślik, Bem.
Spotkanie zostało rozegrane na grząskim, rozmokłym boisku, gdyż tuż przed meczem nad Krakowem przeszła ulewa. Mimo to mecz stal na niezłym poziomie a gra była szybka i emocjonująca.
KTO LEPSZY
Optycznie Wisła przewyższała drużynę Ruchu pod każdym niemal względem i 80 min. meczu upłynęło przy znacznej przewadze krakowian. Jednak przewaga w polu a nawet pod bramką to nie wszystko. W grze decydują bramki a z tymi nie było w Wiśle najlepiej. Przez 89 min.
Ruch prowadził 2:1 i był bardzo bliski wywalczenia zwycięstwa.
Piłkarze chorzowscy zaimponowali doskonalą szybkością i zrozumieniem nowoczesnej gry. Oby.
dwie bramki zdobyli w okresie przewagi Wisły przez zaskoczenie, po błyskawicznych zagraniach Bochenka. Za pierwszym razem skrzydłowy poszedł z piłką na przebój i z ostrego kąta zdecydował się m strzał. Piłka niefortunnie trafiła w nogę Leśniaka i ugrzęzła w bramce. Niedługo czekaliśmy na drugą bramkę, gdyż znów błyskawiczne zagranie prawoskrzydłowego gości, miękka centra i Polok w pełnym biegu przejął piłkę z woleja, Leśniakowi pozostało tylko wyciągnąć ją z bramki. 2:0 dla Ruchu i nastrój na stadionie żałosny.
PRZEWAGA WIŚLAKOW
Na szczęście wiślacy zrezygnowali z walki i nadal kowali. Akcje gospodarzy bramką Wyrobka mnożyły lecz bramkarz Ruchu umiał zawsze w porę zażegnać niebezpieczeństwo, mimo że strzały Gama, ja, Machowskiego i Wł. Kościelne, go nie były wcale słabe. Pierwszą bramkę dla Wisły uzyskał Gamaj po uprzednim zagraniu: K. Kościelny Adamczyk. Na drugą długo nie mogli się widzowie doczekać.
W tym czasie obrońcy Ruchu nie grzeszyli „fair” _ grą, ale sędzia zawodów p. Pawlik przymykał na te przewinienia oczy. Widownia zaczęła się denerwować a w końcu wygwizdywała większość sędziowskich werdyktów. Inna sprawa, że arbiter z Sosnowca prowadził mecz bardzo nieudolnie i nie odróżnił kilku fauli od czystych zagrań. Szkoda, że PKS wyznacza na spotkania z drużynami śląskimi sędziów z Zagłębia, gdyż publiczność ma wówczas podatny grunt do snucia różnych domysłów.
PIŁKARZE . MURARZE
Po zmianie stron w obydwu drużynach nastąpiły zmiany. W Wiśle za Adamczyka wszedł Maniecki, a w Ruchu za Poloka — Suszczyk i w ten sposób Ślązacy rozpoczęli grę w defensywie w szóstkę zostawiając w ataku 4 napastników z których ponadto łącznicy mieli za zadanie granie na własnej połowie boiska. Trudno krytykować Ruch za nastawienie się na grę defensywną — cel uświęcą bowiem środki. Widowisko straciło jednak na atrakcyjności a pod koniec zmieniło się w grę na polu karnym Wyrobka. Napastnicy Wisły nie mogli znaleźć jednak luki w „murze” piłkarzy Ruchu.
I dopiero na kilkanaście sekund przed końcem meczu po 8 kolejnych rzutach rożnych Gamaj ulokował głową piłkę w siatce uzyskując wyrównanie i ustalając wynik meczu na 2:2.
Na zakończenie trzeba jeszcze wspomnieć, że podczas meczu goście mieli 2 kapitalne okazje na podwyższenie wyniku, ale Lerch dwukrotnie strzelił w słupek. Również Cieślik popisał się kapitalnym strzałem przy którym Karczewskiego (grającego za kontuzjowanego w 50 min. Leśniaka) — wyręczył także słupek.
”Przegląd Sportowy” z 1959.06.15
http://buwcd.buw.uw.edu.pl/e_zbiory/ckcp/p_sportowy/1959/nr100/directory.djvu
KRAKÓW, 14.6 (tel. wł.). Wisła Kraków — Ruch Chorzów 2:2 (1;2). Bramki dli Wisły zdobył Gamaj w 26 i 90 minucie, dla Ruchu — Bochenek w 10 i Polok w 23 minucie. Sędzia Pawlik (Sosnowiec). Widzów ok. 15 tys.
WISŁA: Leśniak (od 56 minuty Karczewski), Monica, Kawula, Budka. Michel, Snopkowski, Machowski, Gamaj, Adamczyk (od 45 minuty Maniecki), Wł. Kościelny i K. Kościelny.
RUCH: Wyrobek. E. Pohl, Siekiera, J. Pohl, Nieroba, Pieda, Bochenek, Polok (od 45 minuty Suszczyk), Lerch, Cieślik, Bem.
Ten mecz zachowają krakowianie na długo w swojej pamięci. Dostarczył on bowiem widzom tyle emocji, ile próżno szukać by w kilku innych zawodach razem. Obie drużyny zademonstrowały poziom godny dwóch najstarszych rywali w naszej ekstraklasie, a przy tym grę bardzo ambitną co szczególnie godzi się podkreślić, umiejętność kończenia każdej akcji ostrym, zaskakującym strzałem. Końcówka tego spotkania rozpaliła stadion do białości. Wisła, która w przebiegu całego meczu była zespołem nieco lepszym, zamknęła dosłownie przeciwnika w ostatnich kilkunastu minutach na jego polu karnym. Chorzowianie bronili się. jak lwy, wybijając w tym krótkim okresie czasu aż 9 razy piłkę na korner i ściągając niemal cały swój zespół pod własną bramkę dla utrzymania wyniku 2:1 na swoją korzyść. W tym czasie sędzia „przeoczył" aż 2 przewinienia na polu karnym Ruchu, które kwalifikowały się do podyktowania jedenastek. W pierwszym wypadku jeden z obrońców Ruchu podciął Gamaja gotującego się do strzału w odległości 5—6 m od bramki, w drugim młodszy Pohl zagrał ręką w najbliższej okolicy bramki Wyrobka.
Ale wreszcie ten dziewiąty, kolejny i ostatni w tym meczu korner przyniósł Wiśle wyrównanie, którego autorem był Gamaj, zdobywca pierwszej bramki dla drużyny krakowskiej, a przy tym piłkarz, który przez całe 90 minut spotkania ubiegał się wespół, z bramkarzem Ruchu Wyrobkiem o miano najlepszego zawodnika na boisku. Odnosi się wrażenie, że pojedynek ten został podobnie, jak mecz nie rozstrzygnięty. Wyrobkowi zawdzięcza drużyna chorzowska, że wywiozła z Krakowa tak cenny dla siebie punkt. Wprawdzie ani Kościelny II, ani Machowski, ani Adamczyk, a już najmniej Maniecki nie naprzykrzali się zbytnio bramkarzowi Ruchu, ale za to Gamaj i „reaktywowany" Włodzimierz Kościelny oraz Michel i Kawula posłali na bramkę niebieskich tak dużo i celnych strzałów, że przepuszczenie tylko dwóch z nich wystawia Wyrobkowi jak najlepsze świadectwo. Oprócz Wyrobka bardzo dobrze w Ruchu grali młodszy Pohl, Nieroba, a przede wszystkim imponujący szybkością, przystosowaniem się do śliskiego terenu i aktywnością przez cały czas meczu Bochenek, Lerch i Cieślik. Wobec słabej, okresami nawet beznadziejnej gry Machowskiego, Manieckiego, Snopkowskiego i K. Kościelnego ciężar spotkania w drużynie gospodarzy dźwigała na swych barkach oprócz Gamaja i Włodzimierza Kościelnego czwórka defensywy i Michel. Leśniak, który bronił z wielkim poświęceniem doznał kontuzji, a zastępujacy go Karczewski kilkoma interwencjami dowiódł, że można na niego liczyć.
Mecz miał o tyle ciekawy i charakterystyczny przebieg, że Ruch prowadził już po 23 minutach 2:0 i Wisła musiała odrabiać utracony teren. Obie bramki dla Ruchu padły z szybkich i energicznych wypadów, natomiast obie bramki dla Wisły padły po długotrwałym oblężeniu bramki Wyrobka.
St. Habzda
”Dziennik Polski” z 1959.06.16
http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=5960
Skończyły się kłopoty, w każdym razie na kilka tygodni. Chwalebnie skończyła rozgrywki I runda mistrzowskich spotkań ligowych, dla jednych dobrze, dla drugich gorzej, dla innych wreszcie całkiem źle. Do tych ostatnich zaliczają się niestety obaj krakowscy ligowcy. Co prawda Wisła zajmuje na półmetku 9 lokatę z ilością 9 punktów, jednak to nie jest to, czego od tej drużyny wymagają jej sympatycy. Ilość ta pozwala co prawda na dość spokojne przeczekanie przerwy w spotkaniach, ale nie jest wystarczającą, aby osiąść na laurach.
Niedzielny mecz Wiśle mimo wszystko nie wyszedł. Bardzo ważny jest choćby jeden punkt zdobyty w meczu z Ruchem, ale wiślaków stać było na pokonanie drużyny śląskiej. A właśnie w takich spotkaniach ważne jest zdobywanie punktów, trudniej będzie o to na wyjeździe względnie z poważnym i trudnym przeciwnikiem. Ale, jak już powiedzieliśmy 9 punktów zdobyte w I rundzie ustawia tą drużyny w środkowej grupie, wciąż jednak jeszcze z pewną tendencją spadkową. Aby ją od siebie raz na zawsze odsunąć, trzeba mądrze wykorzystać przewagę, a potem wsiąść się do solidnej roboty.
