1961.04.08 Ruch Chorzów - Wisła Kraków 4:0
Z Historia Wisły
| Ruch Chorzów | 4:0 (1:0) | Wisła Kraków | 
| ||||||
| widzów: 5.000-8.000 | ||||||||||
| sędzia: Misiak z Opola | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Spis treści |
Relacje prasowe
Echo Krakowa. 1961, nr 80 (5 IV) nr 4900
Pech nie opuszcza „wiślaków“
Tegoroczny sezon nie zaczął się zbyt szczęśliwie dla piłkarzy Wisły. Najpierw u progu sezonu osłabiona została linia obrony przez dyskwalifikację Monicy i odnowienie się kontuzji Budki. Przed .pierwszym meczem mistrzowskim zabrakło w zespole Michela, który doznał kontuzji w towarzyskim spotkaniu ź Hutnikiem. I kiedy obecnie ten ostatni wraca do zdrowia, w drużynie osłabiona zostanie dla odmiany linia ataku, gdyż zderzenie Miceusza z Koryntem w meczu Wisła — Lechia okazało się groźniejsze w skutkach, niż początkowo przypuszczano.
Tak więc najbliższy wyjazdowy mecz Wisły z Ruchem Chorzów nie zapowiada się wesoło. Jak z kolejnego kłopotu wybrnie kierownictwo sekcji piłkarskiej Wisły i trener? A tymczasem trzeba pamiętać, że mecz Wisła — Ruch będzie ciężką walką zespołów o wydźwignięcie się ze strefy zagrożonej spadkiem
Echo Krakowa. 1961, nr 84 (10 IV) nr 4904
RUCH CHORZÓW—WISŁA KRAKÓW 0:4 (0:1). Bramki zdobyli: Folok i Łysko po 2.
Sędziował p. Misiak z Opola. Widzów ok. 5 tysięcy. RUCH: Wyrobek — E. Pohl, Siekiera, Pala — Nieroba, Pieda — Polok, Bem, Lerch, Szmidt, Łysko.
ATAK WISŁA: Leśniak — Zelman, Kawula, Mazur — Michel, Jędrys — Sykta, Wójcik, Miceusz, Śmiałek, Kościelny.
Zaledwie 5 tysięcy najzagorzalszych sympatyków Ruchu zjawiło się. w sobotę na chorzowskim stadionie, przy czym niemal wszyscy spodziewali się anemicznej gry swych pupilów i... porażki z jedenastką Wisły. Tymczasem tych nielicznych kibiców, jak i pozostałych, którzy oglądali fragmenty tego meczu na srebrnych ekranach telewizyjnych spotkało przyjemne rozczarowanie, gdyż chorzowianie po początkowym okresie słabej gry zaprezentowali — jak na nich — wręcz rewelacyjną formę, zdobywając 2 mistrzowskie punkty.
„PIĘTĄ ACHILLESOWĄ”
W odróżnieniu od Ruchu piłkarze Wisły zagrali wręcz słabo i na porażkę całkowicie zasłużyli, mimo że po 35 min. gry mogli prowadzić co najmniej 2:0. Być może, że wówczas inaczej potoczyłyby się losy tego ważnego dla obu zespołów pojedynku. Niestety, nawet bezbłędna okresami gra w defensywie nie na wiele się przydaje daje, skoro atak nie umie wyrobić sobie dogodnej pozycji strzałowej a jeśli nawet wyrobi ją sobie, to poszczególnych zawodników nie stać na oddanie silnego, plasowanego strzału, po którym piłka ugrzęzłaby w bramce przeciwnika.
KAWULA NAJLEPSZY
Jeszcze przed meczem, kiedy dostrzegliśmy w protokole sędziowskim dwa nazwiska, byliśmy pełni obaw o wynik meczu. Trener K. Finek wraz z kierownictwem, zdecydowali się na wystawienie do gry dwóch kontuzjowanych zawodników: Kawuli i Miceusza.
Jak się później okazało było to tylko połowicznie szczęśliwe pociągnięcie, gdyż podczas gdy Kawula mimo blokady nogi (kolana) spisał się doskonale, będąc bezwzględnie najlepszym zawodnikiem na boisku, to Miceusz kompletnie zawiódł, wdając się niepotrzebnie w przegrywane z reguły pojedynki. Zresztą nie tylko center ataku zagrał słabo, lecz również wszyscy pozostali, z wyjątkiem Śmiałka — napastnicy. W ogóle kwintet ofensywny wiślaków nie sprawiał (z małymi wyjątkami) większego kłopotu przeciętnej obronie Ruchu, oraz nie umiał przytrzymać piłki, aby dać chociaż na chwilę „oddech” własnymi pomocnikom, obrońcom i bramkarzowi. W tej sytuacji defensywa krakowska grała zupełnie nieźle, ale w miarę upływu czasu w ogniu falowych ataków Ruchu, wykruszały się siły zawodników i wówczas posypały się bramki. W formacjach tych poza Kawulą najlepiej grali Leśniak i Michel
Niezaradność czy pech
Oczywiście jest to ocena gry wiślaków w przekroju całego spotkania. Bowiem jak już wspomniałem, do 35 min. krakowianie spisywali się nieco lepiej i mieli przewagę. Cóż jednak z tego, jeśli atak nie wykorzystał nadarzających się okazji do zdobycia bramek! W 8 i 10 min. strzały Śmiałka obronił Wyrobek. W 18 min. ten ostatni zebrał znów oklaski przy obronie strzału Sykty W 23 min. Śmiałek został nawet sfaulowany na polu karnym przez Siekierę, ale sędzia nie zarządził—-ewidentnej „jedenastki”.
W 30 min. Kościelny z najbliższej odległości oddał 2 kolejne po sobie strzały, ale za pierwszym razem Wyrobek wybił piłkę w pole a powtórnie na róg. Jeszcze w 32 min. Sykta podał piłkę w „uliczkę” do Wójcika, który ładnym przyziemnym strzałem w biegu zmusił Wyrobka do interwencji nogą. Na tym jednak koniec... popisów strzeleckich wiślaków.
Później do głosu doszli chorzowianie i w 40 min. (Polok), w 68 min. (Polok), w 75 min. (Łysko) oraz w 88 min. (Łysko) zdobyli 4 bramki. Pierwsze trzy były nie do obrony, ale ostatnia obciąża konto obrońców i Leśniaka, którzy jednak byli już w tym okresie nie tylko u kresu sił, ale także wytrąceni z równowagi przez niezaradność napastników.
Frandofert
Gazeta Krakowska. 1961, nr 84 (10 IV) nr 4005
Kolejna runda rozgrywek I i II ligi nie była zbyt pomyślna dla zespołów krakowskich. Jedyny sukces odniosła Garbarnia, która w „bratobójczej” walce odebrała 2 punkty Unii Tarnów. Wisła przegrała kolejny swój pojedynek, tym razem z chorzowskim Ruchem, aż 0:4.
Na kompromitująco słabym poziomie zagrał w Chorzowie atak Wisły. Koniecznie trzeba będzie pomyśleć o jego wzmocnieniu. Możliwe, że sytuacja zmieni się kiedy wyleczy kontuzje Miceusz.
Atak przegrał mecz
Ruch — Wisła 4:0 (0:0)
Rozegrane w sobotę na stadionie w Chorzowie spotkanie piłkarskie Ruch — Wisła zakończyło się zasłużonym zwycięstwem jedenastki chorzowskiej 4:0 (1:0). Bramki zdobyli Polok 2 (w 41 i 70 minucie gry) oraz Łysko 2 (w 67 i 88 minucie gry). Sędzia Misiak i Opola. Widzów około 6 tys.
Początek spotkania nie zapowiadał bynajmniej katastrofalnej porażki Wisły. Początkowo gra jest równorzędna, obydwie drużyny grają raczej wolno i przez 10 minut nie dochodzi do żadnych spięć; W miarę upływu czasu ataki Ruchu nabierają jednak precyzji, natomiast linia napadu Wisły gra coraz gorzej. Przed przerwą Wisła miała jedyną okazję do zdobycia bramki. W 30 minucie gry, po rzucie rożnym Wyrobek końcami palców powstrzymał piłkę po strzałę Kościelnego na linii bramkowej, obrona Ruchu wybiła ją w pole, a Kościelny po raz drugi z 16 metrów strzelił mocno w lewy górny róg. Bramkarz Ruchu zdążył jednak „wyprysnąć” w górę i wypiąstkować. Od 37 minuty gry Ruch całkowicie opanowuje sytuację. Leśniak broni serię groźnych strzałów. Czyni to doskonale, za co zbiera, sporo oklasków. W 41 min. gry Polok przejmuje długie podanie, idzie jak „burza” do przodu, strzela z pełnego biegu i 1:0.
Po przerwie Wisła gra zupełnie źle. Atak prawie nie istnieje. Wystarczy powiedzieć, że w tym okresie gry zanotowaliśmy jeden, niegroźny zresztą strzał Sykty na bramkę Wyrobka (80 min.). W tej sytuacji pomoc i obrona Wisły, na których spoczywał cały ciężar gry, nie mogły po wstrzymać nieustannych ataków Ruchu i od 67 minuty zaczęły padać dalsze bramki.
Najpierw Polok wykorzystał zamieszanie po rzucie rożnym i głową zdobył drugą bramkę.
Potem Łysko, zresztą jeden z najsłabszych graczy na boisku, wpisał się dwukrotnie na listę strzelców. Ostatnia bramka obciąża częściowo konto Leśniaka. Poza tym błędem bronił on bardzo dobrze, dwukrotnie zdejmował piłkę z nóg Szmidta i Lercha, będąc w sumie jednym z jaśniejszych punktów w zespole Wisły. Oprócz Leśniaka dobrze grał Kawula oraz Michel. W Ruchu poza Wyrobkiem na wyróżnienie zasłużyli Siekiera i Pohl w obronie, linia pomocy, a także Lerch i Polok w ataku,
Galeria
 |
 |
 |
 |
 |
