1967.04.23 Wisła Kraków - Ruch Chorzów 0:2
Z Historia Wisły
| Wisła Kraków | 0:2 (0:0) | Ruch Chorzów | 
| ||||||
| widzów: 10-12.000 | ||||||||||
| sędzia: Ślusarczyk z Kielc | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Spis treści |
Relacje prasowe
Echo Krakowa. 1967, nr 93 (20 IV) nr 6747
PRZEDSPRZEDAŻ biletów na mecz piłki nożnej o mistrzostwo I ligi Wisła — Ruch Chorzów prowadzą: „Orbis”, Rynek Gł., „Filmotechnika”, ul.. Mikołajska, „Sports-Tourist”, ul. Jana oraz GTS Wisła, Reymonta 22.
Echo Krakowa. 1967, nr 94 (21 IV) nr 6748
Wisła — Ruch.
Piłkarze Wisły goszczą 3 zespół ekstraklasy. Meczę z Ruchem zawsze gromadziły na stadionie sporo publiczności. Obydwie drużyny łączą serdeczne więzy przyjaźni, co sprawia iż zawodnicy grają fair i ambitnie.
Jesienią chorzowianie wygrali na własnym boisku 4:1, ale w ostatnie święta mecz pucharowy zakończył się zwycięstwem Wisły 1:0.
Jak będzie w niedzielę? Chorzowianie mają w zasadzie odmłodzony zespół, który mimo wysokiej lokaty w tabeli nie tworzy scementowanego kolektywu.
Wprawdzie i wiślacy nie reprezentują zbyt wysokich umiejętności, to jednak obrona krakowska jest do pewnego stopnia monolitem. Tylko atak gra anemicznie i nie można na nim polegać. Sympatycy Wisły chcieliby wreszcie doczekać się , skutecznej gry napastników.
Echo Krakowa. 1967, nr 95 (22/23 IV) nr 6749
Po raz 61.
Wisła — Ruch.
JAK wyliczyli statystycy niedzielny mecz Wisły z Ruchem będzie 61 spotkaniem w historii obu klubów, Dotychczas 23 mecze wygrali piłkarze Ruchu, 22 zakończyły się zwycięstwami Wisły a w 15 spotkaniach uzyskano wyniki remisowe. Bilans bramkowy korzystny jest dla Wisły 98:90.
Echo Krakowa. 1967, nr 96 (24 IV) nr 6750
„Samobójcza” bramka Wójcika i wyparł Hermana — Wisła Ruch—Chorzów 0:2.
WISŁA — RUCH CHORZOW 0:2 (0:0). Bramki zdobyli: Wójcik w 47 min. ze strzału „samobójczego” oraz Herman w. 65 min. gry. Sędziował p. Ślusarczyk z Kielc.
Widzów ok. 10 tys. WISŁA: Stroniarz — Monica, Kotlarczyk, Kawula, Budka — Polak, Wójcik — Lendzion (Sykta), Rusinek, Studnicki, Skupnik.
RUCH: Pietrek Piechniczek, Czenczek — Bula, Maszczyk — Rudnow, Gomoluch, Lerch (Herman), Faber, Nieroba, Janduda.
Piłkarze Ruchu zaprezentowali się W Krakowie z jak najlepszej strony. Grają nowocześnie. Nie bawią się w zawiłe kombinacje, stosują urozmaicone zagrywki, kierują piłkę , raz na skrzydło, to znów prostopadle do środka na dobieg. Napastnicy potrafią wy biegać na wolne pole, co stwarza dla obrony przeciwnika ciągłe niebezpieczeństwo. Tymczasem wiślacy jeszcze raz wykazali kunktatorstwo, rozgrywają piłkę wolno, i na niewielkiej przestrzeni. Wprawdzie obrońcy i Polak w pomocy próbowali stosować długie, podania na dobieg, ale kiedy tylko piłka dostawała się w posiadanie napastnika, momentalnie zatrzymywał ją, zwalając obronie Ruchu, szczelne zablokowanie drogi bramki Piotrka. Inna sprawa, że nawet przy takiej grze krakowianie mieli kilka idealnych pozycji strzeleckich, których nie potrafili wykorzystać nawet z najbliższej odległości. Odnosi się to szczególnie do Studnickiego i Rusinka, ale także pozostali nie wykazali koniecznej energii i zdecydowania.
Mecz miał dziwne oblicze. Więcej z gry; a szczególnie w pierwszej części meczu, mieli Wiślacy.
Tymczasem stracili bramki we wręcz nieoczekiwanych okolicznościach. Najpierw w 47; min. Herman uciekł Monicy i zacentrował piłkę na pole karne. Stroniarz wybiegł z bramki, lecz uprzedził go w wyskoku do piłki Wójcik i skierował piłkę do... siatki. Drugą bramkę, straciła Wisła w 65 min. po. solowym rajdzie Hermana, który ograł kolejno Budkę, i Kawulę, a widząc szarżującego Stroniarza posłał piłkę tuż obok niego, w sam środek bramki.
Dodajmy, że mecz był dość żywy i ciekawy, tym bardziej że obfitował w multum sytuacji podbramkowych. Wystarczy dodać, że gospodarze oddali 17 strzałów, ale większość obok celu. Goście 4 razy zmusili Stroniarza do interwencji i kilka razy strzelali niecelnie.
