1968.10.06 Śląsk Wrocław - Wisła Kraków 2:3
Z Historia Wisły
| Śląsk Wrocław | 2:3 (1:0) | Wisła Kraków | 
| ||||||
| widzów: ok. 12.000 | ||||||||||
| sędzia: Józef Różyński z Warszawy | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Mecz transmitowany przerz radio. Sprawozdawca W. Zakulski.
Spis treści |
Relacje prasowe
Echo Krakowa. 1968, nr 235 (5/6 X) nr 7194
ROZGŁOŚNIA Krakowska Polskiego Radia transmitować będzie w niedzielę, na fali ultrakrótkiej 68,75 MHz przebieg meczu piłkarskiego o mistrzostwo I ligi: Śląsk Wrocław — Wisła Kraków. Początek o godz. 12.10. Sprawozdawcą będzie red. W. Zakulski
W nadchodzącej kolejce spotkań piłkarze Wisły wyjeżdżają do Wrocławia na mecz ze Śląskiem. Zapowiada się interesujący pojedynek. Wiślacy, sądząc po ich ostatniej formie, są teoretycznym faworytem zawodów, ale trzeba pamiętać, że jedenastka Śląska zajmuje aktualnie ostatnie miejsce w tabeli i zapewne dołoży starań, aby wreszcie na swym boisku zdobyć punkty. W ubiegłym sezonie jeden mecz zakończył się bezbramkowo, a drugi wygrał Śląsk 1:0. Jak będzie obecnie — przekonamy się w niedzielę. Warto pamiętać, że przebieg spotkania transmituje Polskie Radio.
Echo Krakowa. 1968, nr 236 (7 X) nr 7195
Sukces Wisły we Wrocławiu
ŚLĄSK — WISŁA 2:3. Sędziował Rożyński z Warszawy. Widzów ok. 10 tys. Bramki strzelili: dla Śląska w 42 Kaczewski, w 86 Tokarz, dla Wisły w 79 Adamus, w 80 Studnicki, w 82 Hausner.
WISŁA: Stroniarz — Herod, Wójcik, Musiał, Kawula — Kotlarczyk (Adamus), Polak — Hausner, Sputo, Studnicki, Lendzion.
Tak jak w poprzednich meczach tak i w tym spotkaniu. wrocławianie mieli jakieś 80 procent gry i przeważali przez znaczną część spotkania.
Wojskowi wyrobili sobie także o wiele więcej sytuacji podbramkowych i oddali znacznie więcej strzałów na bramkę Stroniarza niż goście na bramkę Tomaszewskiego.
Losy spotkania rozstrzygnęły się niemal błyskawicznie, zaledwie w niespełna 4 minutach.
Krakowianie przyspieszyli akcje i wytrącili inicjatywę swym przeciwnikom. Mecz stał w sumie na przeciętnym poziomie, walką o punkty, ale był typową przy tym ciekawy. Zwycięstwo wiślaków jest w pełni zasłużone, ponieważ w okresie wielkiej przewagi gospodarzy piłkarze krakowscy grali mądrze, stracili tylko jedną bramkę a gdy nadarzyła się okazja — zdobyli trzy. W drużynie gości szczególnie podobali się pewnie broniący Stroniarz, obrońcy Wójcik i Kawula, pomocnik Adamus oraz napastnicy Hausner i Studnicki.
Echo Krakowa. 1968, nr 237 (8 X) nr 7196
W ciągu kilku spotkań wiślacy nie zdobyli tylu bramek, ile w ciągu niespełna 5 minut we Wrocławiu ze Śląskiem. W efekcie zdobyli 2 cenne punkty i z dorobkiem 9 pkt. oczekują na 4 pozostałe mecze w I rundzie mistrzostw. Dodajmy, że 3 z nich rozegrają piłkarze Wisły na własnym boisku
Gazeta Krakowska. 1968, nr 237 (5/6 X) nr 6414
W niedzielę o godz. 12.10 bezpośrednio z Wrocławia przeprowadzona zostanie transmisja całego meczu piłkarskiego o mistrzostwo I ligi pomiędzy Wisłą i Śląskiem Wrocław. Transmisja nadana będzie na fali UKF Krakowa 68,75 MHz. Sprawozdawcą będzie red. Witold Zakulski
Gazeta Krakowska. 1968, nr 238 (7 X) nr 6415
Ostatnia kolejka spotkań ligowych była niezwykle pomyślna dla krakowskich zespołów. Cracovia po zwycięstwie nad Arkonią w Szczecinie wysunęła się na czoło tabeli. Zespół biało-czerwonych prowadzi z przewagą 1 pkt. nad rywalami a ma Jeszcze zaległe jedno spotkanie. Duży sukces zanotowała również tarnowska Unia — która w przekonywającym stosunku 4:0 pokonała gliwickiego Piasta. W małych, derbach Garbarnia podzieliła się punktami z Hutnikiem.
Niezwykle cenne punkty zdobyła Wisła pokonując we Wrocławiu miejscowy Śląsk. Piłkarze krakowscy mimo że przegrywali spotkanie, potrafili się zmobilizować i strzelić przeciwnikowi aż 3 bramki. Mądrze zespołem pokierował w drugiej fazie spotkania, trener Mieczysław Gracz.
Śląsk — Wisła 2:3
Podziwiać należy Wisłę za jej dużą odporność psychiczną, walkę aż do ostatniej minuty i dobrą kondycję. Podobnie jak w meczu z Szombierkami goście byli o krok -od porażki, a jednak w końcowych minutach przechylili szalę zwycięstwa na swoją korzyść. Potrafili umiejętnie rozłożyć swe siły i kiedy przeciwnik zmęczony ustawicznymi atakami przez blisko 80 minut opadł z sił, ruszyli do kontrnatarcia, które dało im zwycięstwo.
Prowadzenie dla Śląska, który przeważał przez pierwszą część zawodów zdobył Kaczewski w 42 min.
Wprowadzenie po przerwie Adamusa w miejsce kontuzjowanego Kotlarczyka wzmocniło atak Wisły. Adamus był b. aktywny i w 79 min. wpisał się na listę strzelców uzyskując „główką” wyrównanie po rzucie rożnym egzekwowanym przez Hausnera. Bramka ta zdopingowała krakowian, którzy już w minutę potem zdobyli prowadzenie ze strzału Studnickiego. W dwie minuty potem Hausner zdecydował się na strzał z 20 m a piłka odbiła się o jednego z obrońców, wpadła do siatki obok zaskoczonego Tomaszewskiego. W 86 min.
Tokarz zmniejszył porażkę, strzelając drugą bramkę dla wojskowych. W zespole Wisły oprócz linii obronnych, w których wyróżnili się: Stroniarz w bramce, Kawula, Wójcik i Musiał, do najlepszych zawodników należeli: Lendzion, Hausner i Studnicki w ataku. W Śląsku najlepsi to: Malinowski, Siegert, Czarnecki, Kaczewski i Tokarz, który po pauzie zastąpił Jakubczaka.
WISŁA: Stroniarz, Herod, Wójcik, Musiał, Kawula, Kotlarczyk (Adamus). Polak, Hausner, Snuto. Studnicki, Lendzion.
Sędziował d. R6żvński z Warszawy. Widzów 15 tys.
