1970.04.26 Wisła Kraków - Legia Warszawa 0:0
Z Historia Wisły
| Wisła Kraków | 0:0 (0:0) | Legia Warszawa | 
| ||||||
| widzów: 18.000 | ||||||||||
| sędzia: Kustoń | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Spis treści |
Relacje prasowe
Echo Krakowa. 1970, nr 97 (25/26 IV) nr 7667
W grodzie podwawelskim spodziewamy się dużych emocji, ponieważ zjeżdża do nas pogromca Galatasaray i St. Etienne, mistrz Polski — Legia. Przeegzaminuje ona drużynę „białej gwiazdy”, która pragnie występować w międzynarodowych rozgrywkach. „Intertoto”. I chociaż krakowianie nie zachwycili w ostatnim występie w Siemianowicach, kto wie czy W meczu z renomowanym zespołem, nie wzniosą się na wyżyny swych umiejętności.
Mecze Wisły z Legią z reguły były zacięte i stały na dobrym poziomie. Obydwie jedenastki reprezentują wysoki poziom wyszkolenia technicznego i taktycznego. Tylko goście szybciej przeprowadzają akcje i posiadają w swych Szeregach kilku dużej klasy zawodników. Najlepszego, piłkarza ubiegłego sezonu Deynę, świetnego technika — Brychczego, mistrza w grze głową — B.
Blauta i bardzo szybkiego wychowanka Garbarni — Gadochę. Tej doborowej czwórce wiślacy mogą przeciwstawić silną obronę z Kawulą i Musiałem na czele oraz dobry w grze defensywnej duet z drugiej linii — Polak — Kotlarczyk. Niestety, atak krakowski, to Wielka zagadkę. Zdarza się, że sprawia niespodzianki, ale... raz na pół sezonu.
Wiślacy grają o klasę lepiej z silnym przeciwnikiem, a w konkretnym wypadku zechcą z pewnością pokazać się z jak najlepszej strony. Z tego względu mecz zapowiada się nadzwyczaj Interesująco.
Echo Krakowa. 1970, nr 98 (27 IV) nr 7668
Zamiast egzaminu — mecz równych partnerów
W meczu o mistrzostwo ekstraklasy Wisła uzyskała z Legią Warszawa wynik bezbramkowy 0:0. Sędziował słabo p. Kustoń z Poznania. Widzów ok. 18 tys.
WISŁA: Stroniarz — Szymanowski, Wójcik, Kawula, Musiał — Kotlarczyk (od 35 min. Studnicki), Sputo, Polak — Lendzion, Adamus, Skupnik.
LEGIA: Grotyński — Stachurski, Z. Blaut, Zygmunt, Trzaskowski, B. Blaut, Deyna, Pieszko — Żmijewski, Małkiewicz, Gadocha.
Mistrzowie. Polski i pogromcy Galatasaray oraz St. Etienne — legioniści, zamiast przeegzaminować wiślaków, musieli stoczyć równorzędną partię aby wywieźć z grodu podwawelskiego cenny punkt. Mogą też serdecznie podziękować panu Kustoniowi z Poznania, że będąc daleko od akcji nie dopatrzył się w szarży Grotyńskiego na Lendzionie — faula i nie podyktował jedenastki. Arbiter przerwał dopiero grę. gdy piłka była na środku boiska a Lendzion ze złamanym nosem leżał pod bramką.
Wiślacy mogli ten mecz wygrać. Grali na tle półfinalisty Pucharu Europy wręcz bardzo dobrze, chociaż moglibyśmy mieć zastrzeżenia pod adresem kilku zawodników, że wstrzymują akcje, że brak im zdecydowania w sytuacjach podbramkowych. W sumie remis z utytułowanym przeciwnikiem należy uznać za sukces „białej gwiazdy”.
Pierwsza połowa spotkania była szybka i po pierwszym okresie wzajemnych anemicznych ataków, należała do gospodarzy. Tylko w 6 min. Gadocha sparaliżował widownię strzałem, po którym piłka trafiła w poprzeczkę. Później wypady gości zatrzymywały się na doskonale grającej czwórce obronnej: Szymanowskim, Wójciku, Kawuli i Musiale. Obaj boczni obrońcy tak uprzykrzyli życie Żmijewskiemu i Gadosze. że ci raz po raz zmieniali pozycje.
Po kwadransie gry wiślacy coraz groźniej, atakowali, lecz goście stosowali w obronie wszystkie chwyty, przy mało zdecydowanej — niestety — postawie arbitra. W 13 min. ordynarnego faula dopuścił się Trzaskowski na Lendzionie, w20 min. Stachurski kopnął Skupnika, w 58 min. Snuto zastosował nakładkę Pleszce a w 69 min. Zygmunt staranował i Sputę. Ale wcześniej, bo w 20 min. mogło być już 1:0 dla Wisły, lecz po nadzwyczaj silnym strzale Sputy piłka przeszła tuż obok słupka. W 39 min. nastąpił wyżej wspomniany faul Grotyńskiego na Lendzionie a w 81 min. bramkarz legionistów w akrobatycznym stylu wybił piłkę na róg po atomowym strzale Sputy. Dodajmy jeszcze, że dwukrotnie Grotyński zasłużył na uznanie za obronę strzałów Skupnika i Adamusa a Stroniarz wygrał w 67 min. pojedynek sam na sam z Deyną.
W zespole krakowskim poza czwórką obrońców, wyróżnili się: Stroniarz, Polak, Sputo i najlepszy w ataku Lendzion. W Legii najkorzystniejsze wrażenie sprawiali: Grotyński, B. Blaut, i Małkiewicz.
Echo Krakowa. 1970, nr 99 (28 IV) nr 7669
POWRÓT Sputy do drużyny Wisły po długiej przerwie spowodowanej kontuzją wypadł pomyślnie. Wprawdzie piłkarz ten nie odzyskał jeszcze pełnej szybkości i zwrotności, ale w grze wykazał ambicję i zdecydowanie zwłaszcza w sytuacjach podbramkowych. Oddał dwa przedniej marki strzały. Za pierwszym razem piłka minęła minimalnie Cel a w drugim wypadku Grotyński resztkami sił zdołał wybić ją na róg.
Gazeta Krakowska. 1970, nr 97 (25/26 IV) nr 6892
Rozgrywki pucharowe zmniejszyły w znacznym stopniu zainteresowanie piłkarskimi pojedynkami ligowymi. Nic w tym dziwnego, było co oglądać w meczach Górnika z Romą! Dziś wznawiają rozgrywki drużyny I i II ligi, znowu kibice piłkarscy przeżywać będą radości i smutki „swoich” zespołów. Kraków gościć będzie półfinalistę Pucharu Europy, mistrza Polski Legię. Zapełnią się w niedzielę trybuny (godz. 16.30), wielu będzie chętnych oglądania czołowej drużyny europejskiej, wielu będzie chciało być świadkiem atrakcyjnego pojedynku Wisła — Legia. Zespół „białej gwiazdy” potrafi zmusić przeciwnika do naj¬ większego wysiłku, potrafi porwać widownię efektowną grą. Jeśli napastnicy Wisły skuteczniej będą strzelali — mogą pokusić się o zdobycie dwóch punktów.
Gazeta Krakowska. 1970, nr 99 (28 IV) nr 6894
Piłkarze Wisły wykonali plan. W dniu 26 bm. zajmują szóste miejsce w tabeli i wezmą udział w rozgrywkach Pucharu Lata. Zespół „białej gwiazdy” prezentuje średni poziom futbolu polskiego. Udowodnił te we wczorajszym spotkaniu z mistrzem Polski Legią stanowiąc równorzędnego przeciwnika.
Z czołówki odpadło sosnowieckie Zagłębie przegrywając w Wałbrzychu. Walka o tytuł mistrza Polski rozegra się prawdopodobnie pomiędzy czołową czwórką tabeli - Legią, Ruchem, Polonią i Górnikiem, który ma dwa zalegle spotkania.
Znacznie więcej spodziewaliśmy się po występie mistrza Polski Legii w Krakowie. W meczu 1 ligi z Wisłą niemrawo poczynali legioniści i poza brutalną okresami grą niczym nie zaimponowali.
W 41 min. bramkarz Grotyński sfaulował Lendziona, arbiter jednak nie zareagował.
Po dłuższej przerwie wystąpił w Wiśle Sputo, jego powrót do drużyny należy uważać w pełni za udany. Ładnymi podaniami zachęcał swych kolegów do ofensywnych akcji, a jego przebój w 53 min. i silny strzał z trudem obroniony przez Grotyńskiego wywołał oklaski na widowni. Jeszcze raz w 81 min. Sputo popisał się kapitalnym strzałem i tym razem Grotyński wybił piłkę na róg.
Legia grała wolno, nonszalancko. Wyszkoleniem technicznym przewyższała Wisłę, jej poczynania były Jednak zbyt szablonowe.
W 6 min. spotkania Gadocha niespodziewanie oddał groźny strzał. Poprzeczka uratowała Stroniarza przed utratą bramki.
Kontratak Wisły i Lendzion główką strzela tuż ponad bramką. Potem gra przeniosła się na środek boiska, zbyt mało było spięć podbramkowych. Mecz zakończył się wynikiem remisowym 0:0.
W Wiśle obok Sputy należy wyróżnić całą defensywę z Kawulą, Szymanowskim, Musiałem i Wójcikiem. W Legii najlepszym piłkarzem był pomocnik B. Blaut, w ataku niebezpieczne rajdy przeprowadzał Gadocha.
Wisła: Stroniarz, Szymanowski, Wójcik, Musiał, Kawula, Kotlarczyk (Studnicki), Lendzion, Sputo, Polak, Adamus, Skupnik.
LEGIA: Grotyński, Stachurski, Z. Blaut, Trzaskowski, Zygmunt, B. Blaut, Żmijewski, Deyna, Malkiewicz, Pieszko, Gadocha. Sędziował p. Kustoń (Poznań),
