1970.11.21 Wisła Kraków - ROW Rybnik 2:0
Z Historia Wisły
| Wisła Kraków | 2:0 (0:0) | ROW Rybnik | 
| ||||||
| widzów: 5-8.000 | ||||||||||
| sędzia: Hołub z Warszawy | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Relacje prasowe
Echo Krakowa. 1970, nr 274 (21/22 XI) nr 2844
Piłkarska jesień dobiega końca. Zespoły II ligi już zakończyły swe boje, jutro dobrną do półmetka drużyny ekstraklasy. No a potem zostanie już tylko, jedna kolejka Pucharu Polski i zawodnicy doczekają się wreszcie zasłużonego odpoczynku.
Na zakończenie piłkarskiej jesieni zobaczymy w Krakowie bardzo Interesujący pojedynek.
Zespół Wisły podejmuje na swym boisku rewelację rozgrywek — rybnicki ROW, opromieniony ostatnim zwycięstwem nad Górnikiem Zabrze. Wprawdzie zwycięska bramka dla ROW-u padła w sposób dość przypadkowy (Gomola sam wrzucił piłkę do bramki), niemniej zwycięstwo się liczy, a to że Lubański, Szaryński, Wilim i pozostali górnicy nie! zdołali w Rybniku strzelić ani jednej bramki świadczy bardzo dobrze o grze piłkarzy ROW.
Przyjeżdżają więc rybniczanie —i trzeci zespół w tabeli — jako faworyci do Wisły pętającej się u dołu ligowej tabeli. Ale piłka jest okrągła, krakowianie mimo niskiej lokaty całkiem źle nie grają i mamy nadzieję, że kiedy widmo degradacji zaczyna zaglądać w oczy, potrafią się zmobilizować i zdobyć punkty, tak bardzo potrzebne już choćby tylko dla psychicznego podbudowania drużyny, rozbijanej ostatnio przez działaczy własnej federacji przedkładających bliższą sercu i oczom stołeczną Gwardię, nad stanowiącą kawał historii sportu polskiego drużynę krakowską. No ale nie wolno się załamywać, trzeba walczyć z jeszcze większą ambicją i wbrew przeciwnościom losu, podtrzymać dobre tradycje podwawelskiego footballu.
Echo Krakowa. 1970, nr 275 (23 XI) nr 2845
Jesienne boje mistrzowskie dobiegły końca WISŁA Kraków — ROW Rybnik 2:0 (0:0). Bramki zdobyli: Polak z rzutu wolnego w 63 min. i Sarnat w 78 mini. gry. Sędziował p. Hołub z Warszawy. Widzów ok. 5 tys.
WISŁA: Stroniarz — Polak, Wójcik, Kawula, Musiał — Kotlarczyk, Krawczyk, Studnicki (Kmiecik od 46 min.) — Lendzion, Sarnat, Skupnik.
ROW: Kędzior — Kąsek, Golla, Wieczorek, Broją — Zdebel, Gach, Błachut, Szulik, Lerch, Frydecki.
Piłkarze Wisły zdawali sobie sprawę z trudnej sytuacji w tabeli i z ogromną wolą walki przystąpili do meczu ze zwycięzcą, za biskiego Górnika — rybnickim ROW-em. Początkowo, mimo licznych ku temu okazji, wiślacy nie mogli zmusić do kapitulacji doskonale usposobionego bramkarza gości — Kędziora. Obronił on 8 groźnych strzałów, w tym 3 razy wygrał pojedynki-sam na sam ze Skupnikiem, Sarnatem i Krawczykiem.
Po przerwie szturm na bramkę gości stał się jeszcze potężniejszy, w czym spora zasługa i wiatru, który od 46 min. dął krakowianom w plecy. Teraz rybniczanie musieli odpierać falowe ataki i z minuty na minutę kruszyły się Ich siły. Niezawodny Goiła zaczął popełniać błędy, a bramka wisiała już na przysłowiowym włosku.
W reszcie w 63 min. Polak egzekwował rzut wolny z ok. 25 m i strzelając bardzo silnie zmusił do kapitulacji Kędziora. Bramkarz ROW-u odbił wprawdzie piłkę, ale wyłamała mu ona dłonie i minęła w powietrzu linię bramkową, co zasygnalizował arbiter boczny.
Goście musieli więc zaczynać grę od, środka, i nadal bronić się z ogromną zaciętością przed atakami gospodarzy. Ale piłka wracała jak bumerang pod ich bramkę i w 78 min. po centrze Lendziona, Sarnat w efektownym wyskoku przejął, piłkę, na głowę i ulokował w siatce.
Wynik 2:0 utrzymał się do końca meczu, mimo jeszcze kilku pozycji krakowian do zdobycia kolejnej bramki. Mecz rozgrywany był w nadzwyczaj trudnych warunkach atmosferycznych. Dął silny wiatr, padał deszcz a boisko było śliskie i grząskie. Postawę zespołów i zaprezentowaną formę należy ocenić pozytywnie. Goście zastosowali w pierwszej części spotkania, (z wiatrem) taktykę, ataków z głębi pola (1—4—2—4) i zdołali przeprowadzić kilka akcji, a z powodzeniem i dużą dozą szczęścia bronili się przed ofensywnymi zakusami krakowian. Po zmianie stron nie wytrzymali szarży przeciwnika, a wiatr zrobił również swoje i Wtedy RÓW mało myślał o wypadach a całą uwagę przywiązywał do obrony. Celu nie osiągnął, gdyż trafił na dobrze dysponowanego przeciwnika, ale swoją postawą nie sprawił zawodu. W zespole zwycięzców najlepsi: Polak, Kawula, Musiał oraz Lendzion i Skupnik. W ROW-ie poza Kędziorem wyróżnili się: Golla, Zdebel, Gach i Lerch. (JAF)
