1972.06.01 Wisła Kraków - Pogoń Szczecin 2:1
Z Historia Wisły
| Wisła Kraków | 2:1 (2:0) | Pogoń Szczecin | 
| ||||||
| widzów: ok. 5.000-7.000 | ||||||||||
| sędzia: Greiner z Katowic | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Relacje prasowe
Echo Krakowa. 1972, nr 127 (31 V/1 VI) nr 8309
Im częściej oglądamy na srebrnym ekranie wielkie światowe wydarzenia piłkarskie, tym bardziej utyskujemy na rodzime drużyny i zawodników. Lecz, mimo wszystko, kochamy „kopaną" i śledzimy wydarzenia ligowe z dużą uwaga, Tym bardziej w okresie wiosny, kiedy walka o tytuł mistrza Polski, o awans do ekstraklasy i obrona przed spadkiem wkraczają w decydującą fazę.
W Krakowie obce są nam uniesienia 2 nadmiaru sukcesów, a coraz częściej doznajemy rozczarowań. Najtęższe głowy nie mogą wydźwignąć naszej piłki z Impasu.
Teraz dziwimy się, jak to się dzieje, że wiślacy, którzy mają w swych szeregach tylu rzeczywiście utalentowanych graczy, spisują się tak anemicznie. 4 mecze i zaledwie 2 remisy. Cóż więc będzie w czwartek, kiedy „Białej Gwieździe” przyjdzie zmierzyć się z drużyną z Wałów Chrobrego ? Pogoń Szczecin już nieraz zalewała wiślakom sadła. Wprawdzie dziś nie błyszczy i spadek do II ligi zagląda jej w oczy, ale właśnie tym bardziej może zagrać ambitnie j.,..
Lepiej zresztą odpukać w niemalowane drzewo i zapomnieć, że kiedyś właśnie dzięki. Pogoni krakowianie kosztem ŁKS-u pozostali w, ekstraklasie. Chcemy wierzyć, że jutro zespól trenera M. Kurdziela z Szymanowskim, Musiałem, Polakiem, Kmiecikiem i ...Krawczykiem na czele zmusi swych zwolenników do oklasków i będzie je zbierał przy otwartej kurtynie .
Echo Krakowa. 1972, nr 128 (2 VI) nr 8310
Wisła Kraków — Pogoń Szczecin 2:1 (2:0). Bramki zdobyli, dla zwycięzców — Sarnat w 4 min. i Kapka w 22 min., dla pokonanych — Justek w 85 min. gry.
Sędziowali E. Greiner jako główny i J. Hołek oraz jako liniowi (wszyscy z Katowic). Widzów ok. 5 tyś.
B. Bagniewski WISŁA: Gonet — A. Szymanowski. Kotlarczyk, Wójcik, Musiał — Polak, Lendzion, Studnicki (od 59 min. Garlej) — Kmiecik, Sarnat (od 78 min. H. Szymanowski), Kapka.
POGON: Frąszczak — Boguszewicz, Janduda, Malinowski, Jatczak — Wawrowski, Kasztelan, Justek — Mańko, Czubak (od 46 min. Wierzbicki), Wolski.
Piłkarze Wisły przez 80 min. przewyższali przynajmniej o... dwie klasy swych przeciwników i w zasadzie robili co chcieli na boisku, tylko nie potrafili więcej niż dwa: razy zmusić do kapitulacji dobrze broniącego i mającego ogromne szczęście Frąszczaka.
W ogóle odnosiło się wrażenie jakby wiślakom zależało tylko na pokazaniu ładnej gry, ale nie na zwycięstwie. Bo Jakże Inaczej zrozumieć wiele płynnych akcji, wiele wypracowanych pozycji, przy jednoczesnym zdobyciu zaledwie dwóch bramek. W 4 min. Kmiecik egzekwował rzut różny a Sarnat wyskoczył wysoko nad przeciwników i precyzyjną główką skierował piłkę w sam róg bramki Frąszczaka. Drugą bramką zdobył w 22 min. Kapka przejmując piłkę w zamieszaniu podbramkowym, wynikłym po rogu egzekwowanym również przez Kmiecika. Dodajmy, że zawodnik ten obok: Sarnata (do momentu odnowienia kontuzji) i Szymanowskiego był najlepszy w jedenastce gospodarzy a nawet na boisku w ogóle.
Goście przez długi czas byli „przyparci do muru” i nie przypuszczali, Iż mogą w tym spotkaniu coś zdziałać. Dopiero kiedy Justek po „strzale rozpaczy” ulokował piłkę w siatce gospodarzy, uwierzyli, że mogą nawiązać walkę. Ale na wyrównanie zabrakło już czasu.
Na marginesie tego meczu dziwi wręcz uparte forsowanie do gry przez trenera M, Kurdziela pewnych (niesprawdzających się) zawodników a odsuwanie Krawczyka oraz nie wykorzystanie zbierającego uznanie fachowców w Hiszpanii — Płonki. Takie " „przeciąganie struny” może się., okazać niebezpieczne! (JAF) MONACHIUM
