1972.10.04 Legia Warszawa - Wisła Kraków 1:1
Z Historia Wisły
| Legia Warszawa | 1:1 (0:0) | Wisła Kraków | 
| ||||||
| widzów: 8.000 | ||||||||||
| sędzia: Wiesław Karolak z Łodzi | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Relacje prasowe
Echo Krakowa. 1972, nr 233 (4 X) nr 8415
W szranki stają: Legia z Wisłą w Warszawie oraz Ruch z Górnikiem Zabrze w Chorzowie. Zarówno Legia jak i Górnik zajmują dalekie lokaty.
Wojskowi okupują przedostatnie, 13 miejsce ze skromniutkim dorobkiem 4 punktów wywalczonych w 6 meczach, natomiast Górnik Zabrze zajmuje 11 lokatę z 5 pkt. zdobytymi w 5 spotkaniach. Nie jest to dorobek, który może zaimponować, chociaż należy pamiętać, że to dopiero początek batalii mistrzowskiej, bo przecież lider — Gwardia po 7 spotkaniach ma na swym koncie 10 punktów. Tak więc obydwa mecze mają spory ciężar gatunkowy...
Zacznijmy od meczu Legia — Wisła, jako iż znajduje się on w centrum uwagi naszych Czytelników.: z układu tabeli — ponieważ wiślacy zajmują 9 miejsce z dorobkiem 6 pkt-.1 — można snuć nadzieję na zwycięstwo piłkarzy „Białej, Gwiazdy", lecz obserwacje ostatnich, „wyczynów" drużyny krakowskiej nie nastrajają optymistycznie. Zespól od czasu przerwy w rozgrywkach razi brakiem szybkości, zgrania i wygląda pa to, że szczególnie zawodnicy, na których spoczywał dotychczas ciężar walki, przechodzą regres formy. Przed Olimpiadą czołowi zawodnicy Wisły demonstrowali wysoką firmę, która dawała im nadzieję na. awans do reprezentacji. Niestety, kilku — którzy nota bene zasługiwali, aby przywdziać kostiumy, z Białym Orłem.— nie otrzymało reprezentacyjnych paszportów i tym się załamało. W efekcie nie przykładają się do treningu — jak dawniej i grają dużo, dużo, słabiej. Ale najwyższa pora, aby w zespole wiślackim zrozumiano, że z taką grą daleko się nie zajdzie.
Tym\. bardziej, iż sytuacja nie jest wesoła 1. bardzo łatwo z pierwszego miejsca spaść na ostatnie. Dlatego też spotkanie ż Legią ma wielki ciężar gatunkowy. Trzeba walczyć nie tylko o punkty, lecz także o to aby odzyskać zaufanie do własnych umiejętności.
Echo Krakowa. 1972, nr 234 (5 X) nr 8416
W meczu o mistrzostwo I ligi warszawska Legia zremisowała z krakowską Wisłą 1:1 (0:0). Bramki zdobyli: dla gospodarzy — Nowak w 66 min, dla gości — Kmiecik w 85 min. gry. Sędziował p. Karolak (Łódź), Widzów ok. 8 tys.
WISŁA: Gonet — Polak, Wójcik, Płonka, Musiał — Maculewicz, Lendzion, Studnicki — Kmiecik, Sarnat, Skupnik (Kapka).
Wczoraj w meczu z zawsze groźną Legią krakowianie wystawili możliwie najsilniejszy skład, chociaż nadal bez Antoniego Szymanowskiego i po nadzwyczaj ambitnej grze zdołali zremisować 1:1.
Krakowianie przez blisko cztery kwadranse odpierali ataki przeciwnika i — zgodnie z założeniem decydowali się tylko od czasu do czasu na kontrataki. Mieli o tyle ułatwione zadanie, że legioniści opierali swe akcje na solowych poczynaniach Gadochy, bądź Nowaka. Po jednym ze strzałów tego ostatniego piłka odbiła ka i wówczas grupka kibiców Odetchnęła z W 66 min. Nowak jednak szansę. Po prezencie obrony krakowskiej, która dopuściła legionistę do strzału ż nie większej odległości jak 4—5 m przed bramką Goneta, piłkarz warszawski uzyskał prowadzenie dla swych barw. Prowadząc 1:0 gospodarze szybko jednak „spuścili z tonu", co skwapliwie wykorzystali krakowianie przechodząc do energicznych ataków. I wówczas okazało się, że zespół warszawski nie posiada odpowiedniego zapasu sił. i Coraz l częściej zaczęło dochodzić do ostrych spięć w sąsiedztwie bramki Mowlika (wystąpił po raz pierwszy po dłuższej przerwie). Wiślacy kilkakrotnie byli bliscy wyrównania, lecz dopiero w 86 minucie udało się im zrealizować zamierzenia. Strzelcem wyrównującej bramki był olimpijczyk — Kmiecik z podania Lendziona.
W efekcie krakowianie zrealizowali plan taktyczny i cel jaki sobie postawili przyjeżdżając do stolicy, Dodajmy, że zdobycie 1 pkt.
oznacza również przełamanie passy porażek i odzyskanie wiary w swe siły. W zespole krakowskim wyróżnili się bramkarz Gonet, Musiał i Kmiecik. W Legli /najlepsi: Gadocha i Deyna.
