1973.05.06 Stal Mielec - Wisła Kraków 2:0

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 11:25, 16 maj 2020; PawelP (Dyskusja | wkład)
(różn) ← Poprzednia wersja | Aktualna wersja (różn) | Następna wersja → (różn)
1973.05.06, I Liga, 20. kolejka, Mielec, Stadion Stali,
Stal Mielec 2:0 (1:0) Wisła Kraków
widzów: ok. 15-18.000
sędzia: S. Eksztajn z Warszawy
Bramki
Karaś 7'
Grzegorz Lato 72'
1:0
2:0
Stal Mielec

Kukla
Rześny
Kosiński
Janus
Hansel
Gąsior
Grzegorz Lato
Henryk Kasperczak
Popowicz
Domarski
Karaś

trener:
Wisła Kraków
4-3-3
Stanisław Gonet
Antoni Szymanowski
Henryk Maculewicz
Jerzy Płonka
Adam Musiał
Henryk Szymanowski
Wiesław Lendzion
Zbigniew Krawczyk grafika: Zmiana.PNG (61’ Andrzej Garlej)
Kazimierz Kmiecik
Ryszard Sarnat
Marek Kusto

trener: Jerzy Steckiw

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl

Mecz transmitowany przez Polskie Radio.

Spis treści

Relacje prasowe

Echo Krakowa. 1973, nr 105 (5/6 V) nr 8592

Krakowian frapuje pytanie: czy jedenastka „Białej Gwiazdy” zdoła się otrząsnąć po wysokiej przegranej w Poznaniu, po której bez wiary w swe siły zagrała u siebie z ROW-em oraz nie popisała się w występach towarzyskich w Bielsku i Tarnowie? Wydaje się, że najmłodszy zespół ekstraklasy, jakim jest Wisła, jeszcze nie raz i nie dwa będzie demonstrować „huśtawkę” formy, bo taki jest przywilej młodości, Ale wiadomo również, że drużyna szybko będzie wracać do równowagi. Innymi słowy mamy prawo spodziewać się po podopiecznych trenera mgr J. Steckiwa zwyżki formy.

I to nie w meczu na własnym boisku, lecz na nadzwyczaj gorącym terenie Mielca (jesienią wygrała Stal 3:0).

Z Rzeszowszczyzny nadchodzą wieści, że trwa niemal bój między sympatykami Stali a jej kierownictwem. Bój o... bilety, bo stadion mielecki może pomieścić najwyżej 18 tys. widzów a chętnych oglądania Stali w pojedynku z Wisłą jest niemal dwa razy więcej.

Tak więc krakowianie muszą być przygotowani psychicznie na solidny doping przeciwnika i nie wolno się im tym zrazić. Mając przewagę w wyszkoleniu technicznym (to nie podlega dyskusji), muszą tak rozegrać partię, aby zniwelować szybkość gospodarzy. Dodajmy zresztą, że większość wiślaków wcale nie jest taka wojna. Wiara we własne siły, mądra taktycznie gra, dyscyplina w grze obronnej (niepozbywanie się piłki) oraz w budowaniu akcji zaczepnych, plus zwyżka formy dwóch najlepszych snajperów w ekstraklasie (Sarnat i Kmiecik), mogą stanowić przysłowiowy „języczek u wagi”, w tym ważnym dla obydwu zespołów spotkaniu.

Przypomnijmy bowiem, że w wypadku wygranej gospodarzy, powiększają oni dystans nad rywalami i trudno byłoby ich już dogonić.


Echo Krakowa. 1973, nr 106 (7 V) nr 8593

Stal Mielec — Wisła Kraków 2:0 (1:0). Bramki zdobyli: Karaś w 7 min. oraz Lato w 72 min. gry. Sędziował p. Stanisław Eksztajn z Warszawy. Widzów ok. 18 tys.

WISŁA: Gonet — A. Szymanowski, Płonka, Maculewicz, Musiał — H. Szymanowski, Lendzion, Krawczyk (Garlej) — Kmiecik, Sarnat, Kusto.

W meczu tym przeciwko Wiśle sprzysięgły się złe moce, ale też i sami krakowianie nie mają nadzwyczajnej odporności nerwowej i mocnej wiary w zwycięstwo. Rozpoczęli mecz pod wiatr i nastawili się na zwalnianie akcji i rozbijanie ataków przeciwnika, co im się tylko częściowo udało, bo niestety — już w 7 min. po błędzie obrony Karaś uzyskał dla mielczan prowadzenie. Wprawdzie później do końca pierwszej połowy krakowianie nie dopuścili już gości blisko swej świątyni i grali bardzo uważnie, to jednak po przerwie znów wystarczył moment nieuwagi, aby w okresie, kiedy gospodarze drżeli o wynik, dąć sobie strzelić drugą bramkę, która przesądziła o porażce.

Trzeba stwierdzić, że po zmianie stron, stalowcy z atakujących, przeszli do obrony i wówczas krakowianie mogli się podobać. Cóż z tego, kiedy w parze z wyszkoleniem i pomysłowością nie idzie zdecydowanie. Strzały krakowian, mijały, często cel,. bądź bronił je z dużym szczęściem Kuklą.

— Mecz był wyrównany i o zwycięstwie gospodarzy zadecydował przysłowiowy lut szczęścia — stwierdził trener Wisły — mgr J.

STECKIW. Gospodarze mieli dwie okazje do zdobycia bramek 1... obydwie wykorzystali, kiedy nasi chłopcy mieli ich po przerwie więcej i nic z tego nie wyszło.

Muszę jednak pochwalić H. Szymanowskiego, który wyłączył z gry Kasperczaka. Także Maculewicz dobrze pilnował Domarskiego.

— Wisła to groźny zespół — .ocenił trener Stali p. KAROLY KONTHA. Ten młody zespół ma przed sobą duże perspektywy,


Gazeta Krakowska. 1973, nr 106 (4 V) nr 7830

Na boiskach piłkarskich robi się coraz goręcej! Dosłownie, bo tegoroczna wiosna nie skąpi piłkarzom swych słonecznych promieni, w przenośni, bo rozgrywki ekstraklasy osiągnęły wiosenny półmetek, zaczynają wchodzić powoli w decydujące stadium i tym samym stają się coraz bardziej emocjonujące.

Już teraz w ekstraklasie zarysowują się wyraźnie dwie grupy: pierwsza, do której można zaliczyć 6 pierwszych zespołów, nosi przysłowiową „buławę mistrzowską w plecaku”, druga, to pozostałe 8 zespołów, które są w sytuacji raczej nie do pozazdroszczenia i całą uwagę skupiają na odsunięciu „przeciwności losu” jaką może być degradacja.

Przysłowiowym „języczkiem u wagi” nadchodzącej 20 kolejki w ekstraklasie jest bez wątpienia mecz Wisły z liderem mielecką Stalą. Mecz ten, a raczej końcowy rezultat frapuje, nie tylko zwolenników „Białej Gwiazdy” i krakowskich kibiców piłkarskich, ale bez przesady całą piłkarską Polskę. Rewelacyjna mielecka Stal kroczy jak dotąd w rundzie wiosennej bez porażki i będzie starała się nie zaprzepaścić otwierającej się przed nią wielkiej szansy na mistrzowski tron i dołoży wszelkich starań by mecz ten na „własnych śmieciach” wygrać.

Wisła, jak na złość, przechodzi aktualnie pewien spadek formy, co wydatnie pokazały ostatnie mecze ligowe z Lechem, ROW i towarzyski z BKS, nie ma nic do stracenia i ze swej strony będzie za wszelką cenę starała się udowodnić, że z walki o najwyższe piłkarskie trofeum jeszcze nie zrezygnowała. Uzbrójmy się zatem w cierpliwość i bądźmy mimo wszystko dobrej myśli.



Gazeta Krakowska. 1973, nr 108 (7 V) nr 7832

Lider bogatszy o dwa punkty

Stal -Wisła 2:0 (1:0)

(Obsługa własna) Piłkarze krakowskiej „Wisły”, chociaż zagrali znacznie lepiej niż w ostatnich dwóch meczach nie potrafili jednak zdobyć mieleckiej twierdzy i przegrali ze „Stalą” po zaciętym i wyrównanym pojedynku 0:2 (0:1). Lider ekstraklasy wzbogacił się więc o kolejne punkty i umocnił swą pozycję w tabeli.

Od pierwszych minut meczu piłkarze „Stali” Mielec ruszyli do ofensywy, przeprowadzając raz po raz szybkie ataki na bramkę Goneta. Już w 7 minucie spotkania, Karaś przy biernej postawie obrońców krakowskich zdobywa z najbliższej odległości pierwszą bramkę dla gospodarzy. Krakowianie grali w tym okresie bardzo nerwowo i niedokładnie, atakując tylko z wypadów. Przewaga „Stali” powiększała się więc z minuty na minutę, ale napastnicy gospodarzy strzelali niecelnie.

Po 30 minutach meczu napór mielczan ustał. Wykorzystali to krakowianie przeprowadzając kilka groźnych akcji. Pierwszy celny strzał na bramkę „Stali” oddał w 30 minucie Krawczyk, ale bramkarz gospodarzy był na posterunku. Dogodne sytuacje strzeleckie mieli także Kusto, Sarnat i Kmiecik, jednakże nie zdołali umieścić piłki w siatce.

Po przerwie „Wisła" ruszyła do bardziej zdecydowanego ataku. Wejście na boisko Garleja w miejsce Krawczyka okazało się dobrym pociągnięciem trenera Steckiwa Krakowianie zepchnęli teraz „Stal” do defensywy. Pod bramką Kukli dochodziło do ostrych spięć. Dwukrotnie bliski zdobycia gola był szybki Garlej, ale jego strzały świetnie obronił bramkarz gospodarzy. Wydawało się, że krakowianie zdobędą w końcu wyrównującą bramkę. Stało się jednak inaczej. Szybki kontratak mielczan w 70 minucie, błąd obrony krakowskiej i Lato z najbliższej odległości zdobył drugą bramkę dla swej drużyny, przesądzając tym samym losy meczu.

Spotkanie było szybkie i mogło się podobać licznie zgromadzonej publiczności. W drużynie „Wisły” dobrze zagrali obok wspomnianego już Garleja, Maculewicz, który wyłączył z gry Domarskiego i H. Szymanowski, który skutecznie opiekował się Kasperczakiem. W „Stali” wyróżnili się: Kukla, Gąsior, Popowicz i Lato.

Wisła: Gonet, A. Szymanowski, Maculewicz, Musiał, Płonka, H. Szymanowski, Lendzion, Krawczyk (od 60 min. Garlej), Kmiecik, Sarnat, Kusto.

T. Górski