1975.03.22 Wisła Kraków - Arka Gdynia 2:0

Z Historia Wisły

1975.03.22, I Liga, 18. kolejka, Kraków, Stadion Wisły,
Wisła Kraków 2:0 (1:0) Arka Gdynia
widzów: ok. 15.000
sędzia: J. Gawlik z Gliwic
Bramki
Zdzisław Kapka 43’
Marek Kusto 81’
1:0
2:0
Wisła Kraków
4-3-3
Stanisław Gonet
Henryk Szymanowski
Antoni Szymanowski
Henryk Maculewicz
Janusz Surowiec
Kazimierz Gazda grafika: Zmiana.PNG (32’ Stanisław Krasny)
Krzysztof Gacek
Krzysztof Obarzanowski grafika: Zmiana.PNG (46’ Andrzej Garlej)
Zdzisław Kapka
Kazimierz Kmiecik
Marek Kusto

trener: Henryk Stroniarz
Arka Gdynia
4-3-3
Stanisław Burzyński
Zbigniew Bieliński
Andrzej Szybalski
Wiesław Kędzia
Jacek Pietrzykowski
Zbigniew Biarda
Zbgniew Kupcewicz Grafika:Zmiana.PNG (46' Mirosław Tłokiński)
Bogdan Wiśniewski
Edward Pilarski Grafika:Zmiana.PNG (74' Janusz Kupcewicz)
Mieczysław Rajski
Stefan Herisz

trener: Jerzy Słaboszowski

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl


Gratulacje dla Kusty po drugiej bramce dla Wisły, z murawy zbiera się obrońca Arki
Gratulacje dla Kusty po drugiej bramce dla Wisły, z murawy zbiera się obrońca Arki

Spis treści

Relacje prasowe

Echo Krakowa. 1975, nr 67 (21/23 III) nr 9162

Krakowskich kibiców pasjonuje oczywiście najbardziej zagadka meczu Wisły z gdyńską Arką, który już jutro odbędzie się na stadionie przy ul. Reymonta.

Faworytem są krakowianie.

Kibice „Białej Gwiazdy” liczą na pewne zwycięstwo swych pupilów, uważając piłkarzy Arki za, zespół skazany na porażkę.

Czy tak będzie? Patrząc na ligową tabelę, dorobek obydwóch drużyn, ich rutynę czy wreszcie skład osobowy opinia kibiców wydaje się w pełni słuszna i winna znaleźć odzwierciedlenie w wyniku meczu.

Wisła na 5 miejscu w tabeli Z dorobkiem 19 pkt, Arka na 15 pozycji z 12-toma punktami, goście beniaminek ligowy, gospodarze drugi po Ruchu pod względem stażu zespół w ekstraklasie. Wreszcie nazwiska Szymanowskiego, Kmiecika, Maculewicza. Kapki, Kusty... Jasne więc, że faworytem są wiślacy.

Ale w sporcie nie ma pewniaków, ileż to razy faworyci doznawali nieoczekiwanych porażek, ileż razy wielcy przegrywali z maluczkimi. By daleko nie szukać, któż wierzył w zwycięstwo rezerwy ROW-u nad Górnikiem w Pucharze Polski? Piłkarzom Arki można odmówić najwyższych umiejętności futbolowych, nie można natomiast nie brać pod uwagę w przedmeczowych kalkulacjach ich ogromnej ambicji, woli zwycięstwa.

Choć my, podobnie jak kibice, liczymy na wygraną krakowian, sądzimy jednak,. ?.ę zwycięstwo nie przyjdzie wiślakom łatwo. Ale to chyba dobrze, bo emocji będzie więcej i. więcej zadowolenia. Gdyby nie było emocji któż by chodził na zawody...

Mecz jutrzejszy będzie dla podopiecznych H. Stroniarza szansą rewanżu za remis w pierwszej rundzie, jaki wiślacy uzyskali w Gdyni. Było wówczas 1:1 a bramki strzelili: Kusto i Herisz, przy czym krakowski strzelec bramki za brutalny faul został pod koniec gry usunięty z boiska. Mamy nadzieję, że re want będzie się toczył w sportowej atmosferze, że arbiter nie będzie musiał sięgać do kieszeni po żółte czy czerwone kartki. Czekamy na dobrą postawę wiślaków, ich zwycięstwo i spore emocje.


Echo Krakowa. 1975, nr 68 (24 III) nr 9163

Tylko skromne 2:0 WISŁY z Arką

Wisła Kraków — Arka Gdynia 2:0 (1:0). Bramki zdobyli: Zdzisław Kapka w 43 min. i Marek Kusto w 81 min. gry. Sędziował Jan Gawlik z Gliwic. Widzów ponad 15 tys.

WISŁA: Gonet — H. Szymanowski, Maculewicz, A. Szymanowski, Surowiec — .Obarzanowski (od 46 min. Garlej), Gazda — Kusto, Kapka, Gacek, Kmiecik.

ARKA: Burzyński — Bieliński, Biarda, Szybalski, Kędzia — Wiśniewski, Pietrzykowski, Rajski — Zb. Kupcewicz (od 46 min. Tłokiński), Pilarski (od 74 min. J. Kupcewicz), Herisz.

Nie było to widowisko wielkiego formatu, o nie! Na domiar złego przenikliwe zimno wręcz utrudniało śledzenie lotu piłki, nic więc dziwnego, że publiczność potrzebowała mocnej podniety. A tu zaledwie 2 bramki, i to uzyskane przy końcu każdej z dwóch odsłon. Mecz, jeśli chodzi o ocenę, nie mógł zadowolić tych, którzy oczekują od piłkarzy „Białej Gwiazdy” wysokiego lotu.

Przeciwnik przez całą pierwszą połowę spotkania zażarcie się bronił, często nie przebierając nawet w środkach. Tymczasem ataki krakowian były wielce nieporadne, nie mówiąc już, że te nieliczne kończyły się strzałami... na wiwat.

Dopiero zdobyte przypadkowo przez wiślaków prowadzenie stało się zapowiedzią ciekawszej gry. W 43 min. Kusto silnie skierował piłkę na pole karne, Kapka przejął ją na nogę (z ok. 12 m) i piłka w karambolowy sposób zmieniła kierunek i z ogromną siłą ugrzęzła, tuż przy słupku, w siatce.

Po przerwie piłkarze Arki musieli rozluźnić szyki w obronie, stwarzało wiślakom wyborną okazję do podwyższenia wyniku.

Lecz nic z tych rzeczy! Wprawdzie ataki na bramkę Burzyńskiego stały się częstsze, lecz nie było komu wykończyć akcji zaskakującym i co najważniejsze, celnym strzałem. Piłka szybowała więc obok bramki a w nielicznych wypadkach padała łupem doskonale spisującego się golkipera gości. Między 64 a 71 min. meczu, w ciągu zaledwie 7 min. najlepszy piłkarz na boisku — Kazimierz Gazda aż 4 razy wykładał — niemal jak na talerz — piłkę swym współpartnerom, lecz Kusto, Kmiecik, Kapka i znów Kmiecik fatalnie pudłowali. Tymczasem sporadyczne wypady gości stawały się niebezpieczne a w 81 min. tylko zdecydowaniu A.

Szymanowskiego może Wisła zawdzięczać, że nie utraciła bramki po akcji Herisza. Wreszcie, kiedy zanosiło się na skromniutkie zwycięstwo 1:0 Marek Kusto przypomniał sobie lepszą i skuteczniejszą grę, i po solowej akcji, kapitalnym strzałem, ulokował piłkę w samym „okienku” bramki, rozpaczliwie robinsonującego Burzyńskiego.

W sumie mecz nie mógł , się podobać, a postawa wiślaków nie daje gwarancji sukcesów w meczach wyjazdowych. Owszem, drużyna jest dobrze przygotowana cod względem kondycyjnym, ale zawodnicy nadal mają inklinacje do „małej gry”, nie mówiąc, że dyspozycja strzałowa jest wręcz ciemną plamą na ich piłkarskich kwalifikacjach. W Wiśle najlepszymi zawodnikami byli: A. Szymanowski, K. Gazda i S. Gacek oraz pewnie interweniujący St. Gonet. Arka najsilniejszy punkt miała w bramkarzu. (JAF)


Gazeta Krakowska. 1975, nr 67 (21/23 III) nr 8405

Wisła podejmuje Arkę Po emocjach pucharowych wracamy znowu na ligowe boiska. Pilnie obserwować będziemy formę naszych reprezentantów, gdyż szybkimi krokami zbliża się termin meczu z Włochami, przed tym jednak już w najbliższą środę nasza narodowa jedenastka zmierzy się z reprezentacją USA. W lidze najciekawiej zapowiada się mecz w Mielcu, gdzie wicelider podejmować będzie przodownika tabeli — Ruch. Zobaczymy jak porażka ze St. Etienne odbije się na dyspozycji mistrza Polski. W każdym razie zapowiada się ciekawe spotkanie, a w razie zwycięstwa gospodarzy walka o I miejsce w lidze nabierze znowu rumieńców.

W Krakowie Wisła zmierzy się z Arką (godz. 16.30). Goście w dwóch pierwszych meczach zaprezentowali się słabo, co nie oznacza jednak, że można ich bagatelizować. Wiadomo z Jakim zębem walczą drużyny zagrożone spadkiem. Należy przypuszczać, że goście obiorą defensywny wariant gry. Z taką taktyką liczy się trener wiślaków — H. Stroniarz, toteż ostatnie treningi krakowskich piłkarzy prowadzone były pod tym kątem. Na szczęście — jak poinformował nas trener — w drużynie wszyscy są zdrowi. Do bramki powróci Gonet, który jak wiadomo nie grał w meczu ze Śląskiem. Skład wiślaków ustalony zostanie tuż przed meczem.



Gazeta Krakowska. 1975, nr 68 (24 III) nr 8406

Najważniejszy mecz ligowy ostatniej kolejki rozegrany został w Mielcu. Osłabiony czterema czołowymi zawodnikami chorzowski Ruch nie sprostał miejscowej Stali i przegrał 0:1. Po tej porażce przewaga lidera zmalała do 3 pkt. Wszystko wskazuje na to, że walka o tytuł mistrzowski rozegra się między tymi dwoma drużynami. Trwa też zacięta walka o trzecią lokatę w tabeli. Krakowska Wisła — choć zagrała przeciętny mecz — uporała się z Arką, natomiast jej najgroźniejsi rywale do brązowego medalu — Lech i Śląsk podzieliły się punktami. Jest to niewątpliwie sukces gości, którzy już z dwóch trudnych meczów wyjazdowych (do Mielca i Poznania) przywieźli po i pkt., a w obu spotkaniach byli dosłownie o krok od zdobycia kompletu punktów. Podobnie jak w Mielcu, również i w Poznaniu Śląsk stracił zwycięstwo w ostatnich sekundach i to ze strzału samobójczego Rachwińskiego. Odnotujmy jeszcze zwycięstwo Górnika Zabrze na wyjeździe w Rybniku i powrót na boisko po 21 miesiącach przerwy Lubańskiego, który w pierwszym swoim występie strzelił bramkę. Brawo panie Włodzimierzu!

2:0 Wisły po słabym meczu

(OBSŁ. WŁ.) Wisła wygrała z Arką Gdynia 2:0 (1:0), a więc zainkasowała dwa pkt. a jednak kibice opuszczali stadion nie w pełni usatysfakcjonowani. Od drużyny mającej aspiracje uplasowania się w pierwszej trójce, należy wymagać lepszej, a przede wszystkim bardziej skutecznej gry. Tym bardziej, ze sobotni przeciwnik Arka zaprezentowała się bardzo słabiutko, dość powiedzieć, że pierwszy i jedyny w całym meczu groźniejszy strzał oddali goście dopiero w 63 min. spotkania. Najlepszym zawodnikiem Arki był bramkarz Burzyński, który uchronił swój zespół od wyższej porażki.

U gospodarzy szwankują nadal dwa elementy — rozgrywanie ataku pozycyjnego i skuteczność. W ataku pozycyjnym za dużo jest kombinacji w środku pola, za mało dalekich przerzutów i gry skrzydłami.

Przysłowiową piętą Achillesową wiślaków pozostaje skuteczność pod bramką. Jeśli seryjnie nie wykorzystuje się stuprocentowych sytuacji — to trudno mówić o pechu, świadczy to o nikłych umiejętnościach strzeleckich.

Przez cały mecz wiślacy mieli zdecydowaną przewagę. W pierwszej połowie najciekawsze momenty, to trzy udane interwencje Burzyńskiego przy dalekich i ostrych strzałach napastników Wisły (H. Szymanowskiego w 17 min., Kmiecika w 27 min. i Gacka w 38 min.).

Idealnej sytuacji już w 2 min. nie wykorzystał Kusto, który przegrał pojedynek sam na sam z bramkarzem gości. W 43 min. Kusto wykorzystał kiks obrony Arki, podciągnął piłkę po skrzydle, ostro scentrował i Kapka strzałem z 10 m uzyskał prowadzenie.

Po przerwie wiślacy nadal naciskają. Stuprocentowych sytuacji nie wykorzystują w 57 min. Kapka (przenosi nad poprzeczką 4 m!) oraz dwukrotnie Kmiecik w 66 i 70 min. Dopiero w 81 min. pada druga bramka zdobywa ją Kusto po solowej akcji, strzałem l odległości 15 m.

Wisła tylko momentami mogła się podobać. Najlepsi w krakowskiej drużynie to A. Szymanowski i Gazda, który jako jeden z nielicznych umiejętnie rozciągał grę skrzydłami. (ANS) WISŁA: Gonet — H. Szymanowski, Maculewicz, A. Szymanowski, Surowiec — Obarzanowski (Garlej), Gazda (Krasny), Kmiecik — Kusto, Kapka, Gacek.

ARKA: Burzyński — Bieliński, Szybalski, Pietrzykowski, Kędzia — Z. Kupcewicz (Tłokiński), Biarda, Wiśniewski — Pilarski, Rajski (J. Kupcewicz), Herisz.