1975.08.16 Legia Warszawa - Wisła Kraków 1:2
Z Historia Wisły
| Legia Warszawa | 1:2 (1:0) | Wisła Kraków | 
| ||||||
| widzów: ok. 20.000 | ||||||||||
| sędzia: Słabik z Katowic | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Relacje prasowe
Echo Krakowa. 1975, nr 177 (15/17 VIII) nr 9272
Trzy mecze — pięć punktów — pozycja lidera tabeli — oto dorobek krakowskiej Wisły po trzech kolejkach spotkań piłkarskiej ekstraklasy. Start więc znakomity i co się z tym wiąże, dodatkowy zastrzyk optymizmu dla kibiców, którzy od lat marzą, by „Biała Gwiazda” zdobyła mistrzostwo Polski.
Do końca ligowych bojów jeszcze bardzo, bardzo daleko, niemniej udany start nadaje poczynaniom piłkarzy pewności, zmusza rywali do ostrożnej gry. Czy tak będzie w Warszawie, w czwartej kolejce ligowych spotkań, w ramach której wiślacy zmierzą się z Legią? Mecz warszawski będzie trudnym egzaminem dla podopiecznych A. Brożyniaka. Legia, pod kierunkiem nowego trenera A.
Strejlaua, wystartowała także doskonale, wygrała dwa pierwsze mecze, by w trzecim doznać kompromitującej porażki 0:6 że Stalą w Mielcu. Pałają więc legioniści chęcią rehabilitacji, zmazania plamy na swym honorze, odzyskania zaufania i przychylności kibiców. Grać będą u siebie, z liderem tabeli, u więc zwycięstwo pozwoli odzyskać dobre imię,. uspokoić stargane mielecką klęską nerwy. Trafią więc wiślacy na przeciwnika, który uczyni wszystko by zdobyć obydwa punkty. Na dodatek, Andrzej Strejlau zna dobrze możliwości poszczególnych graczy krakowskich, jak też ich taktyczną strategię, bowiem pełniąc funkcję II trenera kadry narodowej, wiele razy obserwował zajęcia wiślaków, wspólnie z trenerami klubowymi ustalał plany szkolenia kadrowiczów.
Krakowski trener będzie więc zapewne szukał jakichś nowych wariantów taktycznych, które by zaskoczyły legionistów. Dla Wisły zdobycie punktu, a więc remis, byłby sukcesem. Należy więc spodziewać się, że A. Brożyniak zastosuje taktykę podobną do tej, która przyniosła remis w Mielcu. A więc wzmocniona defensywa, czwórka obrońców i czwórka w drugiej linii z Kmiecikiem i Kapką na czele, a w przodzie tylko dwaj szybcy napastnicy: Kusto oraz Gacek. Wyleczona kontuzja Maculewicza i udział tego zawodnika w warszawskim meczu winien poważnie wzmocnić defensywę wiślaków.
Szansą krakowian jest m. in. mała szybkość defensorów Legii, co daje szansę napastnikom krakowskim na przeprowadzenie skutecznych akcji w pełnym biegu. Na dobrą sprawę każdy wynik jest możliwy, z tym większą emocją i napięciem oczekujemy pod Wawelem, na końcowy rezultat warszawskiego spotkania.
Echo Krakowa. 1975, nr 178 (18 VIII) nr 9273
Trwa pasmo sukcesów piłkarzy „Białej Gwiazdy”
Legia — Wisła 1:2 (1:0). Bramki strzelili: dla Legii Białas w 30 min. a dla Wisły-Kmiecik w74 i 88 min. zawodów. Sędziował p. S. Galik z Katowic. Widzów ok 20 tys.
WISŁA — Gonet, A. Szymanowski, Maculewicz, Musiał (od 70 min. H. Szymanowski), Surowiec, Krasny (od 46 min. Gacek), Gazda, Kapka, Garlej, Kmiecik, Kusto.
75 w historii rozgrywek ligowych spotkanie warszawskiej Legii z krakowską Wisłą przyniosło w pełni zasłużony sukces drużynie spod Wawelu, która w przekroju meczu wykazała lepszą kondycję od gospodarzy i bardziej Urozmaiconą grę. Spotkanie toczyło się o wielką stawkę. Z jednej strony Legia chciała za wszelką cenę zmazać z siebie hańbę klęski mieleckiej, z drugiej Wisła dążyła do obrony pozycji lidera. Nic więc dziwnego, że napięcie przed meczem tak w szeregach zawodników, jak i kibiców było wielkie. Dla krakowian mecz ten miał jeszcze jeden niekorzystny moment, mianowicie opiekę nad Legią objął A. Strejlau, były pomocnik K. Górskiego, który z racji swych poprzednich obowiązków miał świetne rozeznanie w zespole Wisły, który wielokrotnie wizytował, ustalając z klubowymi szkoleniowcami zajęcia dla kadrowiczów, zapoznając się z metodami treningu, taktyki gry. Musiał więc aktualny opiekun wiślaków — A. Brożyniak przygotować na mecz warszawski taktykę, która byłaby inną niż dawniej stosowana, która wybiłaby legionistów z konceptu. I taką taktykę opracował, a zawodnicy doskonale wprowadzili ją w życie, Polegało założenie wiślaków na ciągłych roszadach. Co 15 minut gracze zmieniali pozycje, na których grali, np. w szpicy ataku walczył Kapka, potem Krasny, wreszcie Kmiecik. Musiał występował na środku drugiej linii itd.
Legioniści nie zdołali się połapać w czym rzecz, kryjąc „każdy swego często zapędzali się zbyt daleko za zmieniającymi miejsce wiślakami i w defensywie warszawian tworzyły się luki umożliwiające przeprowadzanie kontrataków. Mecz rozgrywany był zrywami, atak, kontratak i kolejny kontratak. Legia nie wytrzymała trudów meczu i w ostatniej fazie gry wiślacy dominowali na boisku strzelając zwycięskie bramki. Mieli jeszcze jedną znakomitą okazję, w 90 min. meczu, kiedy to M. Kusto szaleńczym sprintem uciekł z piłką Ćmikiewiczowi,. był już sam na sam z Mowlikiem, ale zmęczony biegiem potknął się o trawę, przewrócił i zaprzepaścił szansę.
A oto opinia o meczu kierownika Wisły — mjr Eugeniusza Kosiby: Rozegraliśmy dobrą partię, nasza taktyka zdała w pełni egzamin. Świetnie bronił Staszek Gonet, który podobnie zresztą jak i Mowlik w Legii należał do najlepszych graczy na boisku.
— Kogo wyróżnia Pan w drużynie? — Trenera Brożyniaka za świetne założenia taktyczne i cały zespół za realizację planu.
— A w Legii? — Bardzo groźny był Nowak, świetnie spisywał się Mowlik, doskonale grał Białas. W ogóle legioniści mają świetny atak i bramkarza. Nieco słabszą natomiast obronę.
Tyle mjr E. Kosiba, na którego ręce złożyliśmy, w imieniu kibiców serdeczne gratulacje dla całej drużyny za piękny sukces i utrzymanie pozycji przodownika tabeli. Myślę, że w środę podczas kolejnego spotkania ligowego, z Pogonią w Krakowie, sympatycy „Białej Gwiazdy” serdecznym dopingiem osobiście podziękują wiślakom za ich doskonałą postawę w dotychczasowych rozgrywkach ligowych.
