1976.05.30 Wisła Kraków - Lech Poznań 8:0
Z Historia Wisły
| Wisła Kraków | 8:0 (3:0) | Lech Poznań | 
| ||||||
| widzów: 28.000-30.000 | ||||||||||
| sędzia: Włodzimierz Bródka z Gdańska | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Relacje z meczu
Był taki mecz: Kolejorz wykolejony
Data publikacji: 20-10-2016 10:37
Przed Wisłą w piątek ligowe starcie z Bruk-Betem Termalicą, lecz my wybiegniemy już nieco dalej w przyszłość. Wszakże wszystkie mecze z niecieczanami odbyły się w niedalekiej przeszłości i kibice dobrze je pamiętają. Może warto wspomnieć tylko sparing z 2012 roku, kiedy to trzy bramki zdobył… Daniel Sikorski. Tak, ten sam Daniel Sikorski, który później w 19 ligowych potyczkach strzelił aż jednego gola! Po piątkowym pojedynku z Bruk-Betem Wiślaków czeka pierwszy mecz 1/4 Pucharu Polski. Po raz drugi w ciągu dziesięciu dni podopieczni Dariusza Wdowczyka zawitają do Poznania na starcie z Lechem. By pokrzepić piłkarzy Białej Gwiazdy, w cyklu „Był taki mecz” wspomnimy dziś o najwyższym zwycięstwie Wisły z Kolejorzem. Wygranej, którą doskonale pamięta II trener krakowian, Kazimierz Kmiecik, autor aż pięciu goli w tamtym spotkaniu, które zakończyło się wynikiem… 8:0.
Na dwie kolejki przed końcem sezonu 1975/1976 szanse na zdobycie tytułu mistrzowskiego zachowały aż cztery drużyny: Stal Mielec, GKS Tychy, Wisła Kraków oraz Ruch Chorzów. Liderem była ekipa z Podkarpacia, która awansowała na czoło tabeli kolejkę wcześniej, po tym jak Biała Gwiazda pokonała dotychczas prowadzących tyszan aż 5:0. Nic więc dziwnego, że 30 maja 1976 roku na stadionie przy Reymonta pojawiło się aż 30 tysięcy sympatyków, którzy dopingowali Wisłę i czekali na dobre informacje z innych stadionów. Krakowianie, tracący punkt do Stali i GKS-u, musieli wygrać i liczyć na utratę punktów przez pierwsze dwa zespoły.
Za mało miejsca w gazecie!
Pierwszy z tych warunków gospodarze - po raz ostatni w tamtym sezonie występujący przy Reymonta - chcieli zrealizować już od samego początku. Przygniatająca przewaga Wiślaków udokumentowana została w gazecie „Tempo”, której to reporter opisał pierwszych pięć podbramkowych sytuacji, jakie miały miejsce do 15. minuty, przez co… zabrakło mu miejsca, by wspomnieć, jak padły wszystkie gole.
Poznaniacy dzielnie bronili się do 36. minuty meczu, kiedy to asystował Kapka, a Henryk Szymanowski plasowanym strzałem z dystansu pokonał Andrzeja Turka. Co ciekawe, był to pierwszy gol młodszego z braci Szymanowskich, strzelony po 97 meczach bez trafienia. Ogółem Henryk Szymanowski wystąpił w 230 meczach w najwyższej klasie rozgrywkowej w barwach Wisły, zdobywając trzy bramki, a jego brat - Antoni - w całej swojej karierze zdobył tyle samo bramek w oficjalnych rozgrywkach, wpisując się na listę strzelców: raz w Pucharze Polski, raz w I lidze i raz w reprezentacji Polski.
Szalony kwadrans Kmiecika!
Załamany straconą bramką Kolejorz szybko został skarcony kolejnymi dwoma trafieniami - tym razem autorstwa Kazimierza Kmiecika - i do szatni musiał schodzić z bagażem trzech goli. Kmiecik show dopiero się rozpoczynał! Napastnik Białej Gwiazdy już na początku drugiej połowy dołożył kolejne dwie bramki, m.in. za sprawą wykorzystanego rzutu karnego. Od 39. do 55. minuty snajper Wisły trafił czterokrotnie! „Badyl” strzelał raz za razem i nawet dobrze dysponowany bramkarz gości nie był w stanie go powstrzymać. A gdy Andrzej Turek radził sobie z Kmiecikiem, wspierał go Jan Jałocha, który w 71. minucie podwyższył wynik na 6:0. Tego dla bramkarza Lecha było za dużo. Turek zrezygnował z dalszej gry i poprosił o zmianę. Wprowadzony na murawę Wiesław Zakrzewski rozpoczął swój udział w meczu od… wyciągnięcia futbolówki z siatki. Autorem siódmego gola był nie kto inny niż Kazimierz Kmiecik, któremu ostatecznie zabrakło tylko jednej bramki do podwójnego hat-tricka. Na łamach „Tempa” podkreślone zostało, że od piętnastu lat nikomu nie udała się sztuka zdobycia pięciu goli w jednym meczu. Przed Kmiecikiem dokonał tego w 1962 roku Ernest Pohl, który do dziś przewodzi Klubowi 100 jako najskuteczniejszy gracz w historii Ekstraklasy.
Wyrównany rekord
Wiśle nadal było mało. Realne stawało się pobicie powojennego rekordu - wyniku 8:0 w starciu z Legią z 1948 roku. Piłkarze Dumy Wielkopolski czekali tylko na ostatni gwizdek sędziego Włodzimierza Bródki, a gdy ten miał już zabrzmieć, w ostatniej akcji meczu Jan Jałocha trafił po raz drugi, ustalając wynik spotkania na 8:0. Po niemal trzydziestu latach rekordowe osiągnięcie zostało wyrównane, a Kolejorz został odprawiony do domu z olbrzymim bagażem. Wykolejonemu Lechowi zajrzało w oczy widmo spadku, lecz zajął on ostatecznie bezpieczne 13. miejsce w lidze. Biała Gwiazda natomiast zrobiła swoje, jednak nie pomogły jej inne kluby i zakończyła rozgrywki na trzecim miejscu, premiowanym awansem do europejskich pucharów.
Wisła Kraków - Lech Poznań 8:0 (3:0)
1:0 H. Szymanowski 36’
2:0 Kmiecik 39’
3:0 Kmiecik 44’
4:0 Kmiecik 53’
5:0 Kmiecik 55’ (k.)
6:0 Jałocha 71’
7:0 Kmiecik 75’
8:0 Jałocha 90’
Wisła: Adamczyk - A. Szymanowski, Płaszewski, Maculewicz (76’ Płonka), Musiał - H. Szymanowski, Nawałka, Jałocha - Kapka, Kmiecik, Kusto (67’ Iwan)
Lech: Turek (74’ Zakrzewski) - Gut, Grześkowiak, Stępniak, Barczak - Napierała, Szewczyk, Szostak, Nowak - Jakóbczak, Szczepaniak (49’ Słowik)
Sędziował: Włodzimierz Bródka z Gdańska
Widzów: ok. 30 000
Jakub Pobożniak
Biuro Prasowe Wisły Kraków SA
Źródło: wisla.krakow.pl
