1981.06.07 Stal Mielec - Wisła Kraków 5:3
Z Historia Wisły
| Stal Mielec | 5:3 (3:1) | Wisła Kraków | 
| ||||||
| widzów: 10.000-15.000 | ||||||||||
| sędzia: J. Labus z Katowic | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Spis treści |
Relacje prasowe
Echo Krakowa. 1981, nr 110 (5/7 VI) nr 10945
Już TYLKO trzy kolejki spotkań pozostały piłkarskim zespołom ligowym do końca rozgrywek. W ekstraklasie trwa zacięta rywalizacja o mistrzowski tytuł, a w trójce najpoważniejszych kandydatów do zdobycia tego trofeum jest krakowska Wisła. Tyle, że w tej decydującej fazie gier, krakowianie mają najniekorzystniejszy układ gier. Dwa razy bowiem będą musnęli rozgrywać mecze na wyjazdach (w Mielcu i w Zabrzu) a tylko raz, z Motorem spotkają się na swoim boisku.
Lider rozgrywek — Widzew podejmować będzie Motor i Zagłębie a na wyjeździe spotka się z Ruchem. natomiast Legia zmierzy się u siebie y Zagłębiem i z Odrą a na wyjeździe E Lechem. Do walki o prymat może się jeszcze włączyć gdyński Bałtyk, mający 3 punkty mniej od drużyny łódzkiej i u siebie mecze z Ruchem oraz Lechem a wyjazd do Sosnowca, Teoretyczne rozważania niewiele jednak dziś dają, piłkarze bowiem prezentują się słabo, brakuje im kondycji, waleczności, stąd duże wahania formy tak poszczególnych graczy jak i całych drużyn, stąd jednak także tak w sumie ciekawy finisz ligowego sezonu.
W nadchodzącej kolejce spół „Białej gwiazdy” wystąpi w Mielcu, przeciwko tamtejszej Stali. Gospodarze są zagrożeni degradacją do niższej klasy, walczą z desperacją o ligowe punkty, stąd zadanie wiślaków dość trudne. Niemniej należy się spodziewać ofensywnej gry gospodarzy, którzy będą chcieli mecz rozstrzygnąć na swoją korzyść, stworzy się więc szansa dla skutecznych kontrataków krakowian, Na dodatek mielczanie wystąpią bez swego czołowego gracza — Hnatio, który za chamskie zachowanie w stosunku do sędziego meczu ŁKS — Stal p. Perza (Ile wziąłeś pieniędzy za mecz?) został usunięty z boiska i nie będzie grać przeciwko Wiśle.
Echo Krakowa. 1981, nr 111 (8 VI) nr 10946
W ROZEGRANYM wczoraj w Mielcu pierwszoligowym meczu piłkarskim miejscowa Stal pokonała krakowską Wisłę 5:3 (3:1). Bramki zdobyli: dla gospodarzy — Janikowski 3 (38 min. — głową, 57 i 70 min.), Łukasik (33 min.) i Oratowski (42 min. — z karnego), dla gości — Kmiecik 2 (32 i 88 min.) i Kapka (50 min ). Sędziował Jan Labus z Katowic — słabo, widzów — ok. 10 tys.
WISŁA: Adamczyk — Motyka (od 58 min. Świętek), Skrobowski, Budka, Jałocha — Lipka, Kapka, Nawrocki, Targosz — Iwan, Kmiecik.
Tylko przez pierwsze pół godziny, a właściwie do momentu strzelenia bramki przez Kmiecika w 32 min. toczyli wiślacy na mieleckim stadionie wyrównany ligowy bój z zespołem Stali. Taktyka wzmocnionej defensywy z wysuniętymi do przodu tylko dwoma zawodnikami, wspomnianym już Kmiecikiem i Iwanem przynosiła efekty w postaci korzystnego wyniku.
Kiedy krakowianie po szybkiej kontrze objęli prowadzenie wydawało się, że grać będą z jeszcze, większą konsekwencją.
Niestety, ich radość trwała zaledwie kilkadziesiąt sekund.
Potężna „bomba” Łukasika z 30 metrów w „okienko” wiślackiej bramki zupełnie zmieniła przebieg spotkania. Gra się ożywiła, mielczanie zaczęli atakować z coraz większym impetem. Coraz częściej też krakowscy defensorzy uciekali się do fauli, a taka ich postawa szybko skończyła się utratą dwóch kolejnych goli. Po wolnym Ciołka w 38 min. Janikowski efektowną „główką” ulokował piłkę w bramce Wisły. Cztery minuty później Budka nieprawidłowo zaatakował na polu karnym Budę a Oratowski wykorzystał podyktowaną przez arbitra, jedenastkę.
Zresztą defensywa „Białej gwiazdy” grała wczoraj w Mielcu kompromitująco słabo.
Uwaga ta szczególnie odnosi się do Skrobowskiego, który nie mógł sobie poradzić w żaden sposób ze zdobywcą trzech bramek Janikowskim, oraz do Budki i bramkarza Adamczyka. Inna sprawą, że ich koledzy z pomocy także dość szyb zapomnieli o asekuracji.
Nie dziwnego, że dobrze usposobieni stalowcy, w szeregach których na szczególne wyróżnienie zasłużyli Buda i Ciołek stworzyli mnóstwo sytuacji strzeleckich, w dodatku, na szczęście dla Wisły, wiele z nich jednak zaprzepaszczając.
Celne trafienia krakowian były w niemałym stopniu efektami ofensywnej gry mielczan, którzy , tym samym mniej uwagi poświęcali obronie własnego przedpola bramkowego.
W sumie mecz był bardzo emocjonującym i mógł się podobać ze. względu na dużą ilość akcji no i oczywiście z racji zdobycia przez oba zespoły aż 8 goli. Wygrała drużyna lepsza, stosująca bardziej urozmaicony styl gry. Szkoda tylko, że ,do najsłabszych aktorów tego piłkarskiego widowiska należał sędzia — p. Jan Labus. Jego werdykty krzywdzące w równym stopniu tak gospodarzy jak i gości spotkały się z bardzo krytycznym przyjęciem przez kibiców.
Gazeta Krakowska. 1981, nr 113 (8 VI) nr 10206
A jednak chyba Widzew
Na dwie kolejki przed zakończeniem rozgrywek ekstraklasy WIDZEW uzyskał 2-punktową przewagę nad rywalami. To dużo zważywszy, iż przeciwnicy łodzian wykazują chimeryczną formą. Odnosi sią to szczególnie do naszej WISŁY, która uległa gładko Stali w Mielcu, prezentując słabą formą. Niestety od kilku tygodni wiślacy grają grubo poniżej swoich możliwości, potwierdza się opinia części fachowców, że krakowianie byli źle przygotowani do tegorocznego sezonu. Zaprzeczał temu gorąco na każdej konferencji trener Franczak, ale fakty mówią co innego.
Wisła spadla na 3 miejsce wyprzedzona przez LEGIĘ. Z krakowianami zrównał krok BAŁTYK, tylko jeden punkt mniej mają SZOMBIERKI. Jeśli krakowianie myślą poważnie o starcie w Pucharze UEFA w ostatnich dwóch meczach (w środą z Motorem u siebie i potem z Górnikiem na wyjeździe) muszą zagrać znacznie lepiej i zdobyć minimum 3 pkt.
Na dole tabeli przed spadkiem uratował sią definitywnie Górnik Zabrze i Stal Mielec, w najgorszej sytuacji są Zagłębie i Zawisza, który po niechlubnej aferze przeżywa gwałtowny kryzys.
(OBSŁUGA WŁASNA.) Hokejowym rezultatem zakończył się mecz Wisły ze Stalą w Mielcu.
Krakowianie przegrali 3:5 (1:3).
Dodajmy zasłużenie z przeciwnikiem, który był dobrze dysponowany. Mielczanie chwilami wręcz ośmieszali przeciwników, którzy nie mogli poradzić sobie z żywiołowością i pomysłowością „stalowców”. Ci ostatni atakowali cały czas non-stop.
Wisła straciła aż 5 bramek i „tylko” 5, gdyż Stal mogła ich uzyskać jeszcze co najmniej drugie tyle. Sporo groźnych strzałów obronił Adamczyk, dalsze minimalnie mijały słupki jego „świątyni”. Na tle Stali krakowianie zawiedli. Wyjątkowo słabo zagrała obrona, głównie stoperzy, którzy co najmniej 3 bramki mają na swoim sumieniu. Chwilami obrońcy nie wiedzieli „co jest grane” i w zasadzie każda akcja gospodarzy mogła zakończyć się utratą bramki. Pozostali też nie błyszczeli choć atak praktycznie Składający się z dwóch zawodników (Iwan, Kmiecik) potrafił strzelić 3 bramki. Wszelkie słabości Wisły, które są powszechnie znane i powtarzane aż do znudzenia uwidoczniły się raz jeszcze w tym meczu.
Okrasą meczu były bramki, padło ich 8, a najpiękniejszą uzyskał w 32 min. strzałem z 30 m obrońca Łukasik. Było to w kilkadziesiąt sekund po zdobyciu gola przez Kmiecika. Po tym posypały się dalsze gole.
Zdobyli je: Janikowski po dośrodkowaniu Ciołka, Oratowski 7. karnego (za faul Budki), Kapka (w 50 min.) kończąc ładnym strzałem akcję Motyki i Iwana. Potem dwukrotnie Janikowski uderzeniami z bliskiej odległości (w asyście kilku obrońców Wisły), a festiwal strzelecki zakończył celnym wolejem w 88 min. Kmiecik, W sumie mecz ciekawy, żywy, a jego wyróżniającymi się graczami byli mielczanie: Łukasik, Buda i Janikowski.
STAL: Stawarz, Polak, Oratowski, Mrowieć, Łukasik, Buda, Ciołek, Stelmach, Tyburski, Janikowski, Frankowski.
WISŁA: Adamczyk, Motyka (58 min. Świętek), Skrobowski, Budka, Jałocha, Lipka, Kapka, Targosz, Nawrocki, Iwan, Kmiecik.
Sędziował J. Labus z Katowic. Widzów ok. 10 tys. (FIL)
