1982.09.11 Wisła Kraków - Cracovia 0:0
Z Historia Wisły
| Wisła Kraków | 0:0 | Cracovia | 
| ||||||
| widzów: 27.000-30.000 | ||||||||||
| sędzia: L. Paprocki z Poznania | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Relacje prasowe
”Tempo” z 1982.09.09
74 lała trwa „święta wojna"
Cracovia—Wisła w ligowym wydaniu
W annałach zapisano po raz pierwszy pod datą 1908: Cracovia — Wisła 1—1. I taki był początek krakowskiej „świętej wojny" — fenomenu sportowego i socjologicznego. Bo przecież pół Krakowa i kawał Polski zainteresowane były (i są) derbami rozgrywanymi na Błoniach. W najbliższą sobotę znowu zagrają już stoczterdziestyósmy raz..- W Europie bodaj tylko Rangersi i Celtic z Glasgow rozegrali więcej „bratobójczych" meczów. W Krakowie nie było przerwy — nawet w czasie okupacji; także wtedy, gdy oba zespoły dzieliła przepaść aż trzech klas rozgrywkowych.
Bodaj od lat I wojny światowej ciągnie się; nad Błoniami chóralny śpiew:
Jak długo na Wawelu
Zygmunta bije dzwon
Tak długo moja Wisła
Zwyciężać będzie wciąż!
Zwycięży gwiazda biała
Nasza wiślacka brać.
Zasługa to niemała
Tych, co umieją grać!
To oczywiście hymn wiślaków. Rywale nie pozostawali dłużni:
A Cracovia cym bum bum
Doskonale gra
Nic dziwnego cym bum bum
Bo Kałużę ma!
Za pięć dwunasta w obozie Wisły...
Nie najlepiej wiedzie się „Białej Gwieździe" w tegorocznych rozgrywkach. Pierwsze i jedyne jak dotąd zwycięstwo i cztery kolejne porażki usadowiły zespół na samym dole tabeli. Mundial wyeliminował z drużyny dwóch czołowych piłkarzy klubu — Piotra Skrobowskiego i Andrzeja Iwana, którzy odnieśli poważne kontuzje. Najbliższy mecz ma zatem bardzo duże znaczenie, nie tylko ze względu na prestiżową „świętą wojnę".
— Wie można jednak dać się zwariować — mówi trener ROMAN DURNIOK (sam kiedyś grał w barwach Cracovii). — To tylko sport, a miejsce na końcu tabeli jest efektem wielu problemów z jakimi się borykamy. Oczywiście sprawy personalne są najbardziej dokuczliwe. Wcześniej ubyło nam dwóch podstawowych zawodników, a ostatnio choroba wykluczyła z treningów K. Budkę i J. Kowalika. Nie trenuje z zespołem także jedyny nasz reprezentant — Jan Jałocha.. Mimo tych przeciwności lotu, z pewnością walczyć będziemy z „pasiakami" o zwycięstwo. Jeśli idzie o skład, z młodych zawodników największe szanse na występ w sobotę maję Szulżycki i Gorgoń. Dodajmy, że w przerwie poprzedzającej zaległy mecz z Widzewem, wiślacy przebywali w Koszalinie (wygrali z reprezentacją tego miasta 2—1), a we wtorek pokonali w Krakowie Piasta Gliwice 4—2. Zespół zasilił były zawodnik Hutnika — Bogdan Sysło.
…i Cracovii
Jedno zwycięstwo i dwa remisy uzyskane na własnym boisku oraz dwie porażki na wyjazdach — to dotychczasowy plon beniaminka. Sobotni pojedynek poprzedził tygodniowy pobyt drużyny w Wiśle. Wcześniej „pasiaki" zwycięsko przeszły kolejną rundę Pucharu Polski, pokonując w Kielcach Błękitnych 3—1. Nie mamy takich problemów, jak wasi rywale — informuje nas drugi trener STANISŁAW ZAPALSKI (brał udział w derbach grając w „pasiakach", a pierwszy trener, Henryk Stroniarz, występował w obu klubach). — Przygotowujemy się do spotkania z Wisłę normalnie, jak do każdego innego meczu. Rozegraliśmy sparing z Zagłębiem Sosnowiec, przegrywając O—1. Jedyne nasze zmartwienie, to brak na zgrupowaniu M. Podsiadły, P. Nazimka i C. Tobollika, powołanych do kadry młodzieżowej na mecze z ZSRR i Finlandię. Wrócę oni tuż przed sobotnimi derbami. Oby bez kontuzji. Humory w drużynie dopisują, nikt jednak nie jest pewny zwycięstwa, bo nasze potyczki z wiślakami nigdy nie miały faworyta. Nawet teraz, a może tym bardziej, bo Wisła będąc „czerwoną latarnią” zechce jak najszybciej zmienić ten stan rzeczy.
Gdyby znów zagrał Kazimierz Kmiecik...
W sobotę, 23 maja 1970 roku, odbyły się 46. wielkie derby Krakowa w I-ligowym wydaniu. Na stadionie przy ul. Reymonta Wisła podejmowała Cracovię i wygrała 2—0. Drugą bramkę w tym spotkania strzelił Kazimierz Kmiecik. W 67 minucie meczu doszedł on do centry Skupnika i w pełnym biegu ulokował piłkę w siatce. Był to ostatni gol w meczu wiślaków z „pasiakami” w ekstraklasie.
Dwanaście lat później 11 września 1962 roku. znów stadion „Białej Gwiazdy" gościć będzie uczestników „świętej wojny" o ligowe punkty. Kmiecika zobaczymy, na trybunach, choć doprawdy zabrakło niezbyt wiele, by słynny Kaziu grał w jednej z drużyn. Gdyby mecz odbywał się miesiąc później?
Przed rokiem Kmiecik zakończył swoją krajową część kariery piłkarskiej i wyjechał do Belgii, gdzie podpisał dwuletni kontrakt z Royal Charleroi SC. Ten II-ligowy klub, do niedawna stojący mocno na nogach, grał w ubiegłym sezonie słabo, przetrwał duże kłopoty finansowa i na koniec ogłosił bankructwo. Jego konto zostało zablokowane i sprawę wzięli w ręce prawnicy, a zawodowy zespół przestał istnieć. Obecnie jest to drużyna amatorska. Kontrakt z Kmiecikiem został rozwiązany i w najbliższych kilku tygodniach sprawy zostaną ostatecznie uregulowane. Kmiecik spakował więc walizki i przyjechał w rodzinne strony.
Sytuacja. jaką zastał w swym dawnym klubie, wygląda diametralnie inaczej niż przed rokiem. Wówczas Wisła zakończyła rozgrywki na drugim miejscu i uzyskała prawo występów w Pucharze UEFA. Po kilkunastu miesiącach, przed szóstą serią gier sezonu 1982/83 zespół ten z dwoma punktami zamyka ligową tabelę. I nie tylko ostatnie miejsce jest przyczyną zmartwień. Sytuacja kadrowa „Białej Gwiazdy" jest wręcz tragiczna. Drużyna zdziesiątkowana kontuzjami i chorobami znajduje się niemal w rozsypce. Tak na dobrą sprawę, to trudno zestawić jedenastkę. W każdym prawie spotkaniu widzimy debiutantów. Najsłabszą formacją Wisły jest atak, którego obecna skuteczność jest praktycznie żadna. Nic zatem dziwnego, że pojawienie się w Krakowie Kazimierza Kmiecika wzbudziło wiele nadziei. Wszak to przecież jeden z najlepszych strzelców w historii polskiej ligi, czterokrotny zdobywca tytułu „króla strzelców".
— Czy zobaczymy Pana na krajowych boiskach — pytam Kmiecika?
— Być może tak. Jest to jednak kwestia kilku tygodni. Obecnie będę musiał jeszcze wyjechać do Belgii, by ostatecznie zakończyć wszystkie sprawy formalne wynikające z mojego kontraktu z Charleroi. Sądzę, że de końca bieżącego miesiąca sprawa zostanie zakończona.
— Co wówczas?
— Gdy otrzymam propozycję gry, będę chciał z niej skorzystać.
—Kibice obydwa krakowskich l-ligowców mają nadzieję, że to właśnie w ich szeregach zobaczą Pana niebawem?
— W tej sprawie nie podjąłem jeszcze decyzji.
—W najbliższą sobotę ligowe derby. Której a drużyn będzie Pan kibicował?
— Oczywiście Wiśle, przecież a tym klubem związane było prawie całe moje dotychczasowe piłkarskie życie. Wprawdzie i Cracovię darzę sympatią, grałem w tym zespole w wieku juniora, jednak kibicować będę swym niedawnym kolegom.
— Kto wygra?
— Trudno bawić się w prognozowanie rezultatu. Wisła w obecnej sytuacji kadrowej nie stanowi zapewne wysokiej klasy. Cracovia też, sądząc po wynikach, gra przeciętnie. Jednak — choć to banalne — derby, a szczególnie te w Krakowie, to spotkania o tak wielkiej specyfice, tak odmienne od innych ligowych pojedynków, że tu wynik może być dużym zeskoczeniem. Szkoda tylko, że stawką tego meczu jes ostatnie miejsce w tabeli.
—Rozumiem, że piłka nożna jest nadal Pana głównym zajęciem. Jak zatem a aktualną formą?
— Wprawdzie przez kilka pierwszych dni brakowało czasu, to jednak już teraz, pomimo drobnej kontuzji nogi, trenuję. Najczęściej są to biegi po lesie, gry na małym boisku z kolegami. Trzeba cały czas pamiętać, by utrzymywać piłkarską formę no takim poziomie, by po kilkunastu dniach intensywnego treningu możne było wystąpić na ligowym boisku.
— Tego oczekujemy my, kibice.
Kazimierz Kmiecik za kilkanaście dni ukończy 31 lat. Jego samopoczucie wydaje się być znakomite a piłkarskie umiejętności, te na najwyższym poziomie, demonstrował tak licznie, że przypominać ich nie ma potrzeby. Mam nadzieję, że w przeciągu kilkunastu-kilkudziesięciu dni, popularny Kaziu załatwi sprawy formalne i już w październiku, w koszulce z białą gwiazdą będzie strzelał gole w sposób, który tylko on potrafi.
JERZY NAGAWIECKI
”Tempo” z 1982.09.13
Więcej dymu, niż… ognia
WISŁA – CRACOVIA 0:0
Czterdziesty siódmy raz walczyły o mistrzowskie punkty odwieczne rywalki: Wisła i Cracovia (łącznie z towarzyskimi był to 148 mecz). Dwunasty raz pojedynek określany pod Wawelem „świętą wojną” zakończył się… krakowskim targiem – remisem.
Prognozy faworyzowały młody zespół „pasiaków”, który od powrotu do ekstraklasy wykazywał ofensywny styl gry poparty szybkością. Tym bardziej, że „Biała Gwiazda” boryka się z ogromnymi kłopotami kadrowymi.(…)
Mecz był – jak zwykle w derbach – niezwykle zacięty, walczono nieustępliwie, czasem nawet zbyt ostro, jednak efekty okazały się mizerne. W tej „świętej wojnie” więcej więc było dymu, niż ognia! (…)
W 15 min. nieuważnie prowadzący ten mecz arbiter poznański przepuścił zagranie ręka Wróbla i po jego centrze Koczwara uratował Cracovię przed ewentualną utratą bramki(…)
W 72 min. Adamczyk uratował wiślaków od utraty gola po akcji Gacek-Blachno, a w 84 min. Koczwara o ułamek sekundy uprzedził strzał Kmiecika. (…)
