1983.11.12 Wisła Kraków - Motor Lublin 0:0
Z Historia Wisły
| Wisła Kraków | 0:0 | Motor Lublin | 
| ||||||
| widzów: 4.000-6.000 | ||||||||||
| sędzia: J. Banasz z Katowic | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Spis treści |
Relacje prasowe
Echo Krakowa. 1983, nr 221 (11/13 XI) nr 11504
Przebudzona „Biała gwiazda podejmuje lubelski Motor
ZWYCIĘSTWO piłkarzy Wisły nad sosnowieckim Zagłębieni i to aż 4:1, na dodatek w wyjazdowym spotkaniu, było dla kibiców „Białej gwiazdy” wydarzeniem ogromnie radosnym. Nareszcie ich pupile ocknęli się z letargu, nareszcie zagrali tak jak tego oczekują ich zwolennicy. Trzy bramki popularnego Andrzeja Iwana, wysokie noty otrzymane przez krakowian w rankingu katowickiego „Sportu”, dały wiele satysfakcji wszystkim sympatykom tej drużyny. W tej sytuacji czekają oni na kolejną wygraną wiślaków, w kończącym jesienną rundę meczu z lubelskim Motorem.
Późno, bo późno, ale ocknęli się krakowianie i jeżeli zdobędą w sobotę kolejne dwa punkty będą mogli, w miarę spokojnie, trenować w okresie zimowej przerwy, z nadzieją na lepsze efekty wiosennej rundy. Aby tak było trzeba jednak wygrać z Motorem, zespołem, który swą postawą przyjemnie zaskakuje fachowców. Kierowany przez znanego piłkarza warszawskiego — Leszka Ćmikiewicza Motor, drużyna bez sławnych nazwisk spisuje się bardzo dobrze i po czternastu kolejkach spotkań jesiennej rundy zajmuje bardzo wysokie. czwarte miejsce w ligowej tabeli, mając w swym dorobku 18 punktów. Ostatni, co prawda zwycięski mecz z Pogonią, nie był najlepszym występem lublinian, niemniej aby ich pokonać trzeba w grę włożyć wiele sił i ambicji. Czy Wisłę stać na taką grę? Z całą pewnością tak! I choć krakowianie nie lubią gry przeciwko zmasowanej obronie rywali, a należy się spodziewać. że zespół Motoru zastosuje taką właśnie — wzmocnionej defensywy — taktykę na stadionie przy ul., Reymonta mamy nadzieję, że zdołają przełamać gardę rywali i wygrać te ważne zawody. To już ostatni mecz w tej rundzie, ostatnia szansa zobaczenia wiślaków w ligowych szrankach, myślę więc, iż warto będzie obejrzeć te zawody, że piłkarze „Białej gwiazdy” nie zrobią kibicom przykrej niespodzianki, lecz zakończą ligową rundę zwycięsko.
Echo Krakowa. 1983, nr 222 (14 XI) nr 11505
Kompromitujący finał kompromitującego sezonu
WISŁA — MOTOR 0—0. Sędziował p. Józef Banasz z Katowic — słabo. Żółte kartki: Motyka i Skrobowski z Wisły oraz Szaniawski z Motoru.
WISŁA: Zajda — Motyka, Budka, Skrobowski, Jałocha (od 40 min Nawałka) — Lipka, Targosz, Nawrocki, Krupiński — Iwan, Wróbel (od 75 min Banaszkiewicz).
Po zwycięskim 4:1 Wisły w Sosnowcu, kibice „Białej gwiazdy” uwierzyli, że ich pupile pod koniec jesiennej rundy odzyskali nagle wysoką formę j zakończą ligowe rozgrywki mocnym akordem, wygraną z lubelskim Motorem. Kilka tysięcy ludzi, którzy mimo zimna przyszli na stadion przy ul. Reymonta, ogromnie się jednak rozczarowało. To była znów Wisła grająca na swym normalnym w tej rundzie poziomie, drużyna bez koncepcji taktycznej, bez polotu, szybkości, waleczności, zespół kilkunastu młodych ludzi odrabiających z niechęcią i byle jak swą cotygodniową pańszczyznę.
Goście zaprezentowali się w Krakowie także bardzo kiepsko.
Grali może z nieco większą ambicją od gospodarzy, ale ogromnie chaotycznie, nieskutecznie. Mimo to mogli mecz wygrać. Już w 6 minucie, po jednej z akcji lublinian, Iwanicki, przy biernej postawie defensorów krakowskich, znalazł się kilka metrów przed bramką Zajdy. Golkiper krakowski wybiegł z bramki, rzucił się pod nogi szarżującego napastnika Motoru j zdołał obronić jego dość lekki strzał.
Gospodarze nie chcąc być lepsi też tylko raz stworzyli groźną sytuację pod bramką Kalinowskiego. Tuż po przerwie, w 48 min. Motyka celnie strzelił głową (był to pierwszy celny strzał ze strony wiślaków w tzw. "światło bramki” od początku meczu), ale bramkarz lubelski zdołał wybić piłkę na róg.
To było wszystko godne odnotowania w tym pierwszoligowym (ale tylko z nazwy) pojedynku. Owszem, było jeszcze kilka strzałów na bramkę, ale strzałów które mijały daleko lub wysoko poprzeczkę i słupki. Aż żałość brała gdy patrzyło się na te popisy zawodników, niedokładne podania, grę na stojąco, niecelne strzały.
Gospodarze od początku zawodów stosowali beznadziejny system stu podań, starając się wymanewrować obrońców lubelskich, lecz ponieważ robili to w żółwim tempie ,zawsze mało dynamicznie, za długo, obrońcy Motoru mieli czas by przeszkodzić wiślakom w oddaniu celnego strzału. Gdy nie zdążyli przeszkodzić, wówczas krakowianie i tak fatalnie pudłowali.
Był to doprawdy kompromitujący oba zespoły, polski futbol w ogóle, pojedynek, który na szczęście był ostatnim w tej rundzie. Pożegnaliśmy się z piłkarzami „Białej gwiazdy” na kilka miesięcy, bez żalu. Bo to co prezentowali w tej rundzie mogło wyprowadzić z równowagi nawet najbardziej zagorzałego, oddanego temu klubowi sympatyka. (lang)
Gazeta Krakowska. 1983, nr 268 (14 XI) nr 10837
Kompromitujące pożegnanie z ligą
Srogo zawiedli się kibice „Białej Gwiazdy”, którzy w sobotę wybrali się na stadion przy ul. Reymonta aby dopingować swoich pupili. Piłkarze krakowscy w poprzedniej kolejce odnieśli przekonywujące zwycięstwo w Sosnowcu i wszyscy liczyli, że również w meczu z Motorem pokażą dobrą piłkę i zdobędą 2 pkt. Niestety mecz po bardzo słabej wręcz kompromitującej grze zakończył się remisem 0:0. Zawiedli nie tylko gospodarze, ale również bardzo dobrze ostatnio spisujący się lubelski Motor. 22 piłkarzy przez 90 minut niemrawo poruszało się po boisku nie bardzo wiedząc co robić z piłką.
W tym słabiutkim spotkaniu było pięć akcji z których mogły paść bramki. Pierwszą bardzo groźną stworzyli już w 6 min. goście. Iwanicki po błędzie obrony krakowskiej znalazł się sam na sam z Zajdą, ale jego strzał był mało precyzyjny i piłka trafiła prosto w bramkarza Wisły. Do 40 min. Wisła przeprowadziła kilka akcji w pobliżu bramki Kalinowskiego, ale ostatnie podania i strzały wyraźnie nie wychodziły krakowskim zawodnikom.
Strzałami z dalszej odległości popisywali się Krupiński i Nawrocki, ich uderzenia były mało precyzyjne i piłka szybowała wysoko nad poprzeczką. Najdogodniejszą sytuację do zdobycia bramki miał w 43 min. Lipka, który w doskonałej sytuacji strzelił tuż nad poprzeczką.
Takich strzałów minimalnie mijających cel było jeszcze kilka. W 48 min. Motyka uderzył piłkę głową, która zmierzała tuż pod poprzeczkę, ale dobrą interwencją popisał się Kalinowski przerzucając ją nad bramką. W 55 min. Nawrocki mógł zdobyć upragnionego gola niestety niepotrzebnie pospieszył się i piłka po jego strzale poszybowała wysoko nad poprzeczką.
Najdogodniejszą sytuację do zdobycia bramki w drugiej połowie miał Adam Nawałka. W 66 min. Motyka z rzutu wolnego wrzucił piłkę na pole karne do Iwana ten natychmiast głową oddał ją do Nawałki, który z trzech metrów w 100-fprocentowej sytuacji przerzucił piłkę nad poprzeczką.
W końcówce próbowali trochę pograć goście, jednak strzały Iwanickiego i Kakietka minimalnie minęły cel.
WISŁA: Zajda — Motyka, Skrobowski, Budka, Jałocha (od 40 min. Nawałka) — Lipka, Targosz, Nawrocki, Krupiński — Iwan, Wróbel (od 74 min. Banaszkiewicz).
MOTOR: Kalinowski — Rakietek, Dębiński, Boguszewski, Grzanka — Fiuta, Iwanicki, Pop, Góra — Witkowski (od 79 min. Rabenda), Szaniawski (od 90 min. Kudyba).
Sędziował pan Józef Banasz z Katowic. Widzów 4 tysiące.
Żółte kartki: Motyka, Skrobowski — Wisła, Szaniawski.
(JK)
Opinie po meczu:
LESŁAW CMIKIEWICZ (Motor): Mecz słaby, a nawet bardzo słaby. Była to typowa walka o punkty. Moją drużynę mogę pochwalić tylko za ambicje i chęć do wywiezienia 1 punktu. Popełniliśmy zbyt dużo błędów, słabo również zagrał atak.
W takiej sytuacji trudno myśleć o zwycięstwie.
EDMUND ZIENTARA (Wisła); Nie było to ładne spotkanie.
Motor jest bardzo niewygodną drużyną, kryją każdy swego, są wybiegani. Z takim przeciwnikiem gra się bardzo ciężko. Byliśmy bliżsi zwycięstwa niestety moi napastnicy nie potrafili skierować piłki do siatki. Groźnej kontuzji doznał w trakcie meczu Jan Jałocha. Lekarz klubowy założył mu szynę gipsową
Beniaminek mistrzem jesieni!
Dopiero ostatnia kolejka piłkarskiej ekstraklasy dała odpowiedź na pytanie kto zostanie mistrzem jesieni. Nieoczekiwanie przodownictwo w tabeli objął wałbrzyski Górnik po zwycięstwie nad Ruchem przy jednoczesnej porażce Lecha w Szczecinie. Beniaminek sprawił dużą niespodziankę wyprzedzając faworyzowane drużyny Lecha i Widzewa, ale fakt, że debiutanci sięgają po najwyższe laury nie najlepiej świadczy o renomowanych firmach.
Najciekawsze spotkanie ostatniej kolejki rozegrały w Szczecinie drużyny Pogoni i Lecha. Blisko 20 tysięcy widzów oglądało emocjonujące spotkanie, które zakończyło się zwycięstwem ich drużyny. W drugim spotkaniu pretendującym do miana szlagieru kolejki Ruch przegrał niespodziewanie na własnym boisku z drużyną Ciołka i Kosowskiego. Celne strzały tych dwóch piłkarzy dały zwycięstwo drużynie z Wałbrzycha i pozwoliły objąć przodownictwo w tabeli. Równie ciekawie zapowiadał się mecz Legii z Widzewem, niestety mecz po bezbarwnej grze zakończył się remisem 0:0. Zespoły krakowskie uzyskały w ostatniej kolejce po 1 pkt. i z taką samą ilością punktów zajmują w tabeli 12 Cracovia i 13 pozycję Wisła.
Ostatnie mecze nie przyniosły zmian w klasyfikacji na najlepszego Strzelca. Wprawdzie Leśniak zdobył bramkę ale Ciołek również zanotował celne trafienie i z 11 bramkami samodzielnie prowadzi w tabeli najlepszych strzelców. Ostatnią kolejkę oglądało ok. 55 tys. widzów.
Sędziowie pokazali w 8 spotkaniach aż 13 żółtych kartek. Teraz żegnamy się z piłkarską ekstraklasą do 11 marca, kiedy to PZPN przewidział rozegranie pierwszej kolejki rundy rewanżowej, (jk)
