Andrzej Bujak
Z Historia Wisły
| |||
| | |||
| kraj |  Polska
| ||
| pseudonim | Andre | ||
| zmarł | 30.08.1951 Wrocław | ||
| pozycja | prawy obrońca | ||
| reprezentacja | Reprezentacja Krakowa i Galicji | ||
| | |||
|---|---|---|---|
| Sezon | Drużyna | Mecze | Gole |
| 1910-1923 | Wisła Kraków | 186 | |
| W rubryce Mecze/Gole najpierw podana jest statystyka z meczów ligowych, a w nawiasie ze wszystkich meczów oficjalnych. | |||
Andrzej Bujak - piłkarz, prawy obrońca, reprezentant Krakowa i Galicji.
Będąc zawodnikiem Wisły Kraków, był jednym z najlepszych obrońców, jacy grali na terenie Galicji do wybuchu I wojny światowej. Grając na swojej pozycji, był etatowym reprezentantem Krakowa w konfrontacji z innymi reprezentacjami miast. Grając w parze z Cepurskim stanowili żelazną parę defensorów Wisły. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, był jednym z nielicznych, którzy przyczynili się do odrodzenia swojego ukochanego klubu. Był czynnym zawodnikiem do 1923 roku, zaliczając jeden mecz o mistrzostwo Polski. Losy Andrzeja Bujaka po zakończeniu II wojny światowej nie są znane. W Krakowie na cmentarzu Bronowickim znajduje się mogiła z datą pochówku 15 października 1945 roku. Pozostaje pytanie czy był by to grób tego wybitnego piłkarza.
O Andrzeju Bujaku zachowało się niewiele informacji. Wiadomo, że ten obrońca Wisły był wszechstronnie wykształcony, władał czterema językami (m.in. greką i łaciną). Służył w Legionach, miał opinie wielkiego patrioty i w tym duchu wychowywał dzieci, Mieczysława i Teresę. Poślubił Bronisławę Gwardzińską.
"Syn Andrzeja, Mieczysław Bujak pseudonim "Gryf", to powstaniec warszawski, żołnierz oddziałów partyzanckich AK-WIN i 3. Armii USA, podporucznik LWP. W grudniu 1942 roku został zaprzysiężony w Armii Krajowej. Był łącznikiem i kolporterem podziemnej prasy. Walczył w ramach Batalionu Specjalnego "Jerzyki". W czasie Powstania Warszawskiego awansowany został do stopnia podporucznika. Od 1 X 1944 do 11 IV 1945 przebywał w stalagu. Został uwolniony przez wojska amerykańskie. Od 12 IV do 10 IX 1945 był żołnierzem jednostki pancernej (batalion czołgów) 3. Armii USA. Uczestniczył w walkach. 14 IX 1945 powrócił do Polski. Odnowił kontakty z kolegami z AK. Latem 1946 wstąpił do zgrupowania partyzanckiego WiN kpt. Mariana Bernaciaka "Orlika". Po śmierci "Orlika" i rozwiązaniu oddziału zgłosił się ochotniczo do LWP. Od 1 X 1948 do 1 X 1949 był dowódcą plutonu podchorążych. 19 VIII 1950 został aresztowany przez funkcjonariuszy operacyjnych GZI MON. 25 IV został skazany przez Wojskowy Sąd Okręgowy nr IV we Wrocławiu na dwukrotną karę śmierci. Zarzucano mu udział w działaniach partyzanckich WiN, gromadzenie broni i amunicji, "agitację antypaństwową" wśród podchorążych i "działalność szpiegowską". 30 sierpnia 1951 roku został rozstrzelany "metodą katyńską" w więzieniu przy ul. Kleczkowskiej we Wrocławiu."
Źródło: www1.ipn.gov.pl
