Antoni Beaupre

Z Historia Wisły

Antoni Beaupre.
Antoni Beaupre.
Informacje o Antonim Beaupre i Głosie Narodu w Krakowskiej Księdze Adresowej 1912
Informacje o Antonim Beaupre i Głosie Narodu w Krakowskiej Księdze Adresowej 1912

Dr Antoni Beaupre urodził się 2 maja 1860 roku w Krzemieńcu, zmarł 12 maja 1937 roku w Krakowie. Spoczywa na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Antoni Beaupre był synem Józefa Antoniego Beaupre (krzemieniecki lekarz, przyjaciel Juliusza Słowackiego, patriota dwukrotnie zesłany na Syberię) i Seweryny z Iwanowskich. Ukończył słynne Gimnazjum Św. Anny w Krzemieńcu oraz prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim (1878-1882). W 1886 roku uzyskał tytuł doktora prawa.

Funkcję prezesa Wisły (trzeciego z kolei) sprawował od 28 lipca 1911 roku (zastąpił Włodzimierza Ustyanowicza) do lipca 1912 roku, gdy zmienił go Antoni Januszewski.

Zawodowo Antoni Beaupre parał się dziennikarstwem, pisał m.in. dla "Nowej Reformy", był redaktorem naczelnym „Głosu Narodu” (1901–14) a następnie "Czasu" (1920-1937).

Antoni Beaupre był członkiem powołanego w 1924 roku stowarzyszenia „Związek Uczestników Oswobodzenia Miasta Krakowa”. Jego rola w wyzwoleniu Krakowa spod władzy zaborców 31 października 1918 roku wymaga jednak dalszego udokumentowania.

Od 1905 roku prezes Syndykatu Dziennikarzy Krakowskich, wiceprezes Zarządu Głównego Związku Dziennikarzy Polskich RP (od 1931), członek międzynarodowych stowarzyszeń dziennikarzy.

Współzałożyciel Klubu Konserwatywnego (1896) i Stronnictwa Prawicy Narodowej (1907), koordynator stronnictw konserwatywnych BBWR. Jako rzecznik powrotu Warmii i Mazur do Macierzy, przewodniczył Polskiej Komisji Plebiscytowej w Olsztynie.

W 1922 roku został członkiem Związku Obrony Kresów Zachodnich.

Kawaler Orderu Polonia Restituta.

Źródło: dziejekrakowa.pl

Spis treści

Ciekawostki

Pozew Tadeusza Boya-Żeleńskiego

Antoni Beaupre był stroną w sprawie uważanej za pierwszy w Polsce proces o naruszenie praw autorskich. Pozew złożył Tadeusz Boy-Żeleński, któremu nie spodobało się, że Beaupre jako redaktor "Czasu" wprowadził poprawki w jego felietonie. Beaupre usunął z tekstu słowa, które uznał za zbyt dosadne, a mianowicie "dziwki", "zdziry" oraz "pederaści i lesbijki". Boy argumentował, że taka ingerencja pozbawiła tekst charakterystycznych elementów jego stylu. W pierwszej instancji Beaupre został skazany na karę grzywny, w apelacji został jednak uniewinniony. Proces wzbudził duże zainteresowanie opinii publicznej i według niektórych ocen zdobycie rozgłosu było jednym z motywów działania Boya. Żeleński zarówno przed, jak i po procesie pozostawał w dobrych relacjach z Beaupre.

Na podstawie: Dominika Giza, Tadeusza Boya-Żeleńskiego proces z krakowskim „Czasem” o prawa autorskie, Wielogłos, Pismo Wydziału Polonistyki UJ 4 (26) 2015, s. 45–58

Galerie

Uroczystości

W prasie

Pogrzeb

Requiescat in pace

Grób Antoniego Beaupre na Cmentarzu Rakowickim

30.04.2013

02.11.2018

Linki