Artur Olejak
Z Historia Wisły
Artur Włodzimierz Olejak ( ur. 28 sierpnia 1893 w Krakowie - zm. 9 sierpnia 1944 w Lublinie ) - piłkarz Wisły, napastnik, prawy łącznik, reprezentant Krakowa i Galicji. Absolwent C.K. III Gimnazjum w Krakowie w roku szkolnym 1913/14.
We władzach TS Wisła w latach 1919-1921.
Zadebiutował w pierwszej drużynie Wisły 12 września 1909 roku w wygranym meczu 1:0 z Cracovią w wieku 16 lat i 15 dni. Uchodził za " Wielki talent piłkarski, siłą fizyczną nie dorównywał mu chyba żaden z współczesnych futbolistów polskich. Grał kombinacyjnie, a specjalnością jego był przebój, którego dzięki swej sile fizycznej, pomimo fauli obrońców zawsze dochodził do strzału. Był jedynym piłkarzem, który umiał strzelać "szpicem" doprowadzając strzał do sztuki". Tak pisał o Olejaku w czasopiśmie sportowym "Stadion" dnia 8.11.1927 r. historyk i ekspert piłki nożnej dr Stanisław Mielech.
W książce "Gole faule i ofsajdy" tak uzupełniał tę piłkarską charakterystykę:
Olejak był najgroźniejszym konkurentem Szeligowskiego i Poznańskiego i nieraz wstawiano go do reprezentacji Krakowa. Był on przebojowcem typu „tanka", łamiącego przeszkody. Był wysoki i bardzo silny fizycznie. Gdy minął obronę, nikt nie potrafił odepchnąć go od piłki, a strzelał bardzo silnie i celnie. Specjalnością jego były złośliwe „szpicaki", których bramkarze z powodu kapryśnych kozłów bardzo nie lubią bronić. Olejak posiadał wybitny zmysł kombinacyjny. Świetnie się z nim grało i dużo można było się od niego nauczyć. Olejak rozegrał w barwach Wisły 86 meczów. Najlepsze jego spotkanie to chyba Lwów - Kraków 0:7 (we Lwowie 6.VI.1913 r.), na którym strzelił 3 bramki.
Relacje prasowe
Raz, Dwa, Trzy: Ilustrowany Tygodnik Sportowy. 1932, nr 7
Nieco później pojawił się innego rodzaju talent w osobie
Artura Olejaka z Wisły, Co w jego grze rzucało się w oczy, to przedewszystkiem pociąg do kombinacji i „wózkowania”, w czem celował. Potężnie zbudowany, rzadko korzystał z dobrego biegu, natomiast dysponował złośliwym i dlatego bardzo skutecznym strzałem, wykonanym szpicem buta. Ta specjalność Olejaka nie znalazła nigdy potem lepszego wykonawcy.
Rówieśnikiem obu wymienionych był we Lwowie Lorek Papius z Czarnych, posiadający wiele podobieństwa z Szeligowskim. Dziedzictwo Szeligowskiego przejął jego partner z prawego skrzydła
Galeria
Drużyna Wisły około 1911 roku |
|||
W barwach Laudy w 1911 roku |
W barwach Laudy w 1911 roku |
||