Dariusz Czernij
Z Historia Wisły
(→Kronika sportowa (boks)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Dariusz Czernij''', bokser Wisły, pozyskany ze Stali Rzeszów zawodnik wagi półśredniej (63,5 kg). Wisłę opuścił dla Igloopolu Dębica, gdzie osiągnął szczyt formy. Ciekawostką w jego sportowym życiorysie jest, że rozpoczął uprawianie boksu jako dziewiętnastolatek. | '''Dariusz Czernij''', bokser Wisły, pozyskany ze Stali Rzeszów zawodnik wagi półśredniej (63,5 kg). Wisłę opuścił dla Igloopolu Dębica, gdzie osiągnął szczyt formy. Ciekawostką w jego sportowym życiorysie jest, że rozpoczął uprawianie boksu jako dziewiętnastolatek. | ||
| - | + | [[Grafika:Tempo 1985-10.JPG|thumb|right|200px]] | |
Na XXVIII Mistrzostwach Europy w Boksie (29 maja-3 czerwca 1989, Ateny) wywalczył srebrny medal - wygrał w eliminacjach z Michele Piccirillo (Włochy) oraz z Jimem Penderem (Szkocja), w ćwierćfinale z Alim Çitakiem (Turcja), w półfinale z Christo Furnigowem (Bułgaria), a w finale przegrał z Igorem Rużnikowem (ZSRR). | Na XXVIII Mistrzostwach Europy w Boksie (29 maja-3 czerwca 1989, Ateny) wywalczył srebrny medal - wygrał w eliminacjach z Michele Piccirillo (Włochy) oraz z Jimem Penderem (Szkocja), w ćwierćfinale z Alim Çitakiem (Turcja), w półfinale z Christo Furnigowem (Bułgaria), a w finale przegrał z Igorem Rużnikowem (ZSRR). | ||
W 1985 podarował Wiśle – po dwudziestu czterech latach przerwy – tytuł indywidualnego mistrza Polski, pokonując w finale Bogdana Gajdę z Legii Warszawa. | W 1985 podarował Wiśle – po dwudziestu czterech latach przerwy – tytuł indywidualnego mistrza Polski, pokonując w finale Bogdana Gajdę z Legii Warszawa. | ||
Był też mistrzem Polski (już jako zawodnik Igloopolu Dębica) w latach 1987-1989. | Był też mistrzem Polski (już jako zawodnik Igloopolu Dębica) w latach 1987-1989. | ||
| - | + | ||
| + | ==Dorobek medalowy w zawodach rangi mistrzowskiej== | ||
| + | W tabeli zamieszczamy medale zdobyte podczas mistrzostw Polski. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | {|class="wikitable sortable" style="text-align:center;border:2px red solid" width=100% rules=all cellspacing=1 cellpadding=1 align="center" | ||
| + | !Data | ||
| + | !Medal / Puchar | ||
| + | !Ranga zawodów | ||
| + | !Dyscyplina | ||
| + | !Zawodnik | ||
| + | !Uwagi | ||
| + | |- | ||
| + | |1985.09.22 | ||
| + | |bgcolor=Gold|Złoto | ||
| + | |Mistrzostwa Polski | ||
| + | |[[1985.09.15-22 Mistrzostwa Polski w boksie|Boks: 63,5 kg]] | ||
| + | |[[Dariusz Czernij]] | ||
| + | | | ||
| + | |} | ||
| + | |||
==Kronika sportowa (boks)== | ==Kronika sportowa (boks)== | ||
Wersja z dnia 11:39, 8 sie 2014
Dariusz Czernij, bokser Wisły, pozyskany ze Stali Rzeszów zawodnik wagi półśredniej (63,5 kg). Wisłę opuścił dla Igloopolu Dębica, gdzie osiągnął szczyt formy. Ciekawostką w jego sportowym życiorysie jest, że rozpoczął uprawianie boksu jako dziewiętnastolatek.
Na XXVIII Mistrzostwach Europy w Boksie (29 maja-3 czerwca 1989, Ateny) wywalczył srebrny medal - wygrał w eliminacjach z Michele Piccirillo (Włochy) oraz z Jimem Penderem (Szkocja), w ćwierćfinale z Alim Çitakiem (Turcja), w półfinale z Christo Furnigowem (Bułgaria), a w finale przegrał z Igorem Rużnikowem (ZSRR).
W 1985 podarował Wiśle – po dwudziestu czterech latach przerwy – tytuł indywidualnego mistrza Polski, pokonując w finale Bogdana Gajdę z Legii Warszawa. Był też mistrzem Polski (już jako zawodnik Igloopolu Dębica) w latach 1987-1989.
Dorobek medalowy w zawodach rangi mistrzowskiej
W tabeli zamieszczamy medale zdobyte podczas mistrzostw Polski.
| Data | Medal / Puchar | Ranga zawodów | Dyscyplina | Zawodnik | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|
| 1985.09.22 | Złoto | Mistrzostwa Polski | Boks: 63,5 kg | Dariusz Czernij |
Kronika sportowa (boks)
1985
- 25 maja-2 czerwca. 26. Mistrzostwa Europy w boksie. Budapeszt.
- Eliminacje (1/8).
- 63,5kg Dragomir Ilie ROM - Dariusz Czernij POL AB w 1. rundzie.
- 15-22 września. 56. Mistrzostwa Polski w boksie. Wrocław.
- 63,5kg Dariusz Czernij wygrał w eliminacjach 5:0 z Zagórskim; w ćwierćfinale Tekień nie stanął do walki; w półfinale pokonał Dudę 5:0; w finale Gajdę 4:1.
