Edmund Zientara
Z Historia Wisły
(→Galeria) |
|||
| (Nie pokazano 6 wersji pośrednich.) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Edmund Zientara w Wiśle== | ==Edmund Zientara w Wiśle== | ||
[[Grafika:Edmund_Zientara.jpg|right|thumb|200px|Edmund Zientara]] | [[Grafika:Edmund_Zientara.jpg|right|thumb|200px|Edmund Zientara]] | ||
| + | [[Grafika:Edmund Zientara.PNG|right|thumb|200px|Lata 70-te]] | ||
Edmund Zientara pojawił się w Wiśle w czerwcu 1983 roku. Przepracował cały sezon 1983/1984, a Wisła pod jego dowództwem zajęła ledwie jedenaste miejsce. Zientara nie potrafi zdobyć autorytetu wśród zawodników, co przełożyło się na wyniki. Z Białą Gwiazdą rozstał się we wrześniu, po kilku pierwszych kolejkach sezonu 1984/1985. | Edmund Zientara pojawił się w Wiśle w czerwcu 1983 roku. Przepracował cały sezon 1983/1984, a Wisła pod jego dowództwem zajęła ledwie jedenaste miejsce. Zientara nie potrafi zdobyć autorytetu wśród zawodników, co przełożyło się na wyniki. Z Białą Gwiazdą rozstał się we wrześniu, po kilku pierwszych kolejkach sezonu 1984/1985. | ||
| Linia 16: | Linia 17: | ||
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| - | |||
Edmund Jan Zientara urodził się 25 stycznia 1929 w Warszawie, tam też skończył liceum ogólnokształcące. Karierę rozpoczął w [[Polonia Warszawa|Polonii]] w 1947 roku, jednak dopiero w lokalnym rywalu - [[Legia Warszawa|Legii]] - święcił największe sukcesy. W wieku 22 lat został kapitanem "Wojskowych". Na początku przygody z piłką, grywał na pozycji napastnika, potem został przesunięty na pomoc i tak już zostało. W 1956 roku zdobył z [[Legia Warszawa|Legią]] "dublet" - mistrzostwo i puchar Polski. W sumie jako piłkarz poświęcił [[Legia Warszawa|Legii]] dwanaście lat,rozegrał w niej 157 spotkań i strzeli 3 bramki. "Merlo" był też zawodnikiem wspomnianej już [[Polonia Warszawa|Polonii]], [[Gwardia Warszawa|Gwardii]], [[Lublinianka Lublin|Lublinianki]] oraz Polonii Melbourne, w której zakończył karierę. | Edmund Jan Zientara urodził się 25 stycznia 1929 w Warszawie, tam też skończył liceum ogólnokształcące. Karierę rozpoczął w [[Polonia Warszawa|Polonii]] w 1947 roku, jednak dopiero w lokalnym rywalu - [[Legia Warszawa|Legii]] - święcił największe sukcesy. W wieku 22 lat został kapitanem "Wojskowych". Na początku przygody z piłką, grywał na pozycji napastnika, potem został przesunięty na pomoc i tak już zostało. W 1956 roku zdobył z [[Legia Warszawa|Legią]] "dublet" - mistrzostwo i puchar Polski. W sumie jako piłkarz poświęcił [[Legia Warszawa|Legii]] dwanaście lat,rozegrał w niej 157 spotkań i strzeli 3 bramki. "Merlo" był też zawodnikiem wspomnianej już [[Polonia Warszawa|Polonii]], [[Gwardia Warszawa|Gwardii]], [[Lublinianka Lublin|Lublinianki]] oraz Polonii Melbourne, w której zakończył karierę. | ||
W reprezentacji zadebiutował w 1950 roku, meczem z Bułgarią. Stał się kapitanem tej reprezentacji. W 1960 roku pojechał z nią na Olimpiadę do Rzymu. Rok później rozegrał ostatni mecz w kadrze. Przeciwnikiem była Jugosławia. Zientarski strzelił jej bramkę. W sumie była to jedyna bramką jaką strzelił w 40 występach. | W reprezentacji zadebiutował w 1950 roku, meczem z Bułgarią. Stał się kapitanem tej reprezentacji. W 1960 roku pojechał z nią na Olimpiadę do Rzymu. Rok później rozegrał ostatni mecz w kadrze. Przeciwnikiem była Jugosławia. Zientarski strzelił jej bramkę. W sumie była to jedyna bramką jaką strzelił w 40 występach. | ||
| - | Jako trener również największe sukcesy odniósł z [[Legia Warszawa|Legią]]. Wywalczył z nią mistrzostwo (1970), oraz doprowadził ją do półfinału Pucharu Europy Mistrzów Krajowych. trenował jeszcze [[Stal Mielec]], Wisłę Kraków, [[Pogoń Szczecin]]. Po zakończeniu trenerskiej kariery podjął pracę w PZPN (Trener PZPN (juniorzy, młodzieżówka, szef wyszkolenia, sekretarz generalny (1991-1995), od lipca 1995 do 31 grudnia 1998 członek Prezydium PZPN (dyrektor generalny biura związku). W 1993 roku został honorowym Członkiem | + | Jako trener również największe sukcesy odniósł z [[Legia Warszawa|Legią]]. Wywalczył z nią mistrzostwo (1970), oraz doprowadził ją do półfinału Pucharu Europy Mistrzów Krajowych. trenował jeszcze [[Stal Mielec]], Wisłę Kraków, [[Pogoń Szczecin]]. Po zakończeniu trenerskiej kariery podjął pracę w PZPN (Trener PZPN (juniorzy, młodzieżówka, szef wyszkolenia, sekretarz generalny (1991-1995), od lipca 1995 do 31 grudnia 1998 członek Prezydium PZPN (dyrektor generalny biura związku). W 1993 roku został honorowym Członkiem PZPN. Za zasługi Działacza Kultury Fizycznej odznaczony został m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP. |
| - | + | ||
| - | + | Zmarł w wieku 81 lat we wtorek, 3 sierpnia 2010 roku w Warszawie. | |
| - | + | ||
| - | + | ||
==Piłkarska kariera== | ==Piłkarska kariera== | ||
| - | |||
{|style="text-align:left;border:2px red solid" width=60% rules=all cellspacing=1 cellpadding=1 align="center" | {|style="text-align:left;border:2px red solid" width=60% rules=all cellspacing=1 cellpadding=1 align="center" | ||
!Klub | !Klub | ||
| Linia 78: | Linia 75: | ||
==Trenerska kariera== | ==Trenerska kariera== | ||
| - | |||
{|style="text-align:left;border:2px red solid" width=60% rules=all cellspacing=1 cellpadding=1 align="center" | {|style="text-align:left;border:2px red solid" width=60% rules=all cellspacing=1 cellpadding=1 align="center" | ||
!Klub | !Klub | ||
| Linia 108: | Linia 104: | ||
|Cypr | |Cypr | ||
|- | |- | ||
| - | |'''Wisła''' | + | |'''Wisła Kraków''' |
|1983/1984 | |1983/1984 | ||
|Polska | |Polska | ||
|} | |} | ||
| - | + | '''''Uwagi:''''' | |
| - | '' | + | *Dane nie kompletne. |
==Sukcesy== | ==Sukcesy== | ||
| - | |||
Piłkarskie:<br> | Piłkarskie:<br> | ||
*1954 - puchar Polski z Gwardią<br> | *1954 - puchar Polski z Gwardią<br> | ||
| Linia 127: | Linia 122: | ||
*1978 - brązowy medal mistrzostw Europy juniorów | *1978 - brązowy medal mistrzostw Europy juniorów | ||
| + | ==Galeria== | ||
| + | <gallery> | ||
| + | Grafika:1959.11.08 Polska - Finlandia2.jpg|[[1959.10.18 Finlandia - Polska 1:3]] | ||
| + | Grafika:1959.11.08 Polska - Finlandia.jpg|[[1959.10.18 Finlandia - Polska 1:3]] | ||
| + | Grafika:1960.09.28 Polska - Francja2.jpg|[[1960.09.28 Polska - Francja 2:2]] | ||
| + | Grafika:1991.07.10 Grzegorz Kaliciak powołanie reprezentacja juniorów.jpg|Powołanie dla [[Grzegorz Kaliciak|Grzegorza Kaliciaka]] do reprezentacji juniorów, 1991 rok, podpisane przez Zientarę jako kierownika szkolenia PZPN | ||
| + | </gallery> | ||
| + | |||
| + | ==Zientara w prasie== | ||
| + | *[[:Grafika:Tempo 1983-07-25.jpg|"Biała Gwiazda" z nowym trenerem - 1983]] | ||
| + | *[[:Grafika:PN 1984-10-16a.jpg|W zielonym dole cz.1 - 1984]] | ||
| + | *[[:Grafika:PN 1984-10-16b.jpg|W zielonym dole cz.2 - 1984]] | ||
| + | *[[:Grafika:Tempo 1984 dodatek2.jpg|1984]] | ||
Na podstawie: Wikipedia, [http://www. pzpn.pl], [http://portalwiedzy.onet.pl portalwiedzy.onet.pl], [http://www.pkol.pl www.pkol.pl], [http://www.legia.com legia.com], [http://www.ts-wisla.pl ts-wisla.pl] | Na podstawie: Wikipedia, [http://www. pzpn.pl], [http://portalwiedzy.onet.pl portalwiedzy.onet.pl], [http://www.pkol.pl www.pkol.pl], [http://www.legia.com legia.com], [http://www.ts-wisla.pl ts-wisla.pl] | ||
| Linia 133: | Linia 141: | ||
|poprzednik = [[Roman Durniok]] | |poprzednik = [[Roman Durniok]] | ||
|narodowość1 = Flaga pol.JPG | |narodowość1 = Flaga pol.JPG | ||
| - | |Data rozpoczęcia = | + | |Data rozpoczęcia = 06.1983 |
| - | |Data zakończenia = | + | |Data zakończenia = 09.1984 |
|narodowość2 = Flaga pol.JPG | |narodowość2 = Flaga pol.JPG | ||
|następca = [[Orest Lenczyk]] | |następca = [[Orest Lenczyk]] | ||
| Linia 141: | Linia 149: | ||
[[Kategoria: Reprezentanci Polski|Zientara Edmund]] | [[Kategoria: Reprezentanci Polski|Zientara Edmund]] | ||
[[Kategoria:Trenerzy (piłka nożna)|Zientara Edmund]] | [[Kategoria:Trenerzy (piłka nożna)|Zientara Edmund]] | ||
| + | [[Kategoria: Olimpijczycy|Zientara Edmund]] | ||
Aktualna wersja
Spis treści |
Edmund Zientara w Wiśle
Edmund Zientara pojawił się w Wiśle w czerwcu 1983 roku. Przepracował cały sezon 1983/1984, a Wisła pod jego dowództwem zajęła ledwie jedenaste miejsce. Zientara nie potrafi zdobyć autorytetu wśród zawodników, co przełożyło się na wyniki. Z Białą Gwiazdą rozstał się we wrześniu, po kilku pierwszych kolejkach sezonu 1984/1985.
Bilans trenerski
Czas pracy: czerwiec 1983 - wrzesień 1984
Ilość meczy: 45 (37 w I lidze, 8 w Pucharze Polski)
Bilans ligowy: 9-12-16 (bramki 34:45)
Procent zwycięstw: 24
Średnia punktów: 0,81
Biografia
Edmund Jan Zientara urodził się 25 stycznia 1929 w Warszawie, tam też skończył liceum ogólnokształcące. Karierę rozpoczął w Polonii w 1947 roku, jednak dopiero w lokalnym rywalu - Legii - święcił największe sukcesy. W wieku 22 lat został kapitanem "Wojskowych". Na początku przygody z piłką, grywał na pozycji napastnika, potem został przesunięty na pomoc i tak już zostało. W 1956 roku zdobył z Legią "dublet" - mistrzostwo i puchar Polski. W sumie jako piłkarz poświęcił Legii dwanaście lat,rozegrał w niej 157 spotkań i strzeli 3 bramki. "Merlo" był też zawodnikiem wspomnianej już Polonii, Gwardii, Lublinianki oraz Polonii Melbourne, w której zakończył karierę.
W reprezentacji zadebiutował w 1950 roku, meczem z Bułgarią. Stał się kapitanem tej reprezentacji. W 1960 roku pojechał z nią na Olimpiadę do Rzymu. Rok później rozegrał ostatni mecz w kadrze. Przeciwnikiem była Jugosławia. Zientarski strzelił jej bramkę. W sumie była to jedyna bramką jaką strzelił w 40 występach.
Jako trener również największe sukcesy odniósł z Legią. Wywalczył z nią mistrzostwo (1970), oraz doprowadził ją do półfinału Pucharu Europy Mistrzów Krajowych. trenował jeszcze Stal Mielec, Wisłę Kraków, Pogoń Szczecin. Po zakończeniu trenerskiej kariery podjął pracę w PZPN (Trener PZPN (juniorzy, młodzieżówka, szef wyszkolenia, sekretarz generalny (1991-1995), od lipca 1995 do 31 grudnia 1998 członek Prezydium PZPN (dyrektor generalny biura związku). W 1993 roku został honorowym Członkiem PZPN. Za zasługi Działacza Kultury Fizycznej odznaczony został m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP.
Zmarł w wieku 81 lat we wtorek, 3 sierpnia 2010 roku w Warszawie.
Piłkarska kariera
| Klub | Lata | Kraj | Il. wys. | il. goli) |
|---|---|---|---|---|
| Polonia Warszawa | 1947-1950 | Polska | 22 | 0 |
| Legia Warszawa | 1950-1952 | Polska | 22 | 0 |
| Lublinianka | 1952 | Polska | ||
| Gwardia Warszawa | 1953-1955 | Polska | 23 | 3 |
| Legia Warszawa | 1953-1955 | Polska | 135 | 3 |
| Polonia Melbourne | 1962-1965 | Polska | ||
| W sumie: | ||||
Trenerska kariera
| Klub | Lata | Kraj |
|---|---|---|
| Legia Warszawa | 1969/1971 | Polska |
| Pogoń Szczecin - asystent | 1972/1975 | Polska |
| Stal Mielec | 1975/1977 | Polska |
| reprezentacja Polski juniorów | 1977/1978 | Polska |
| reprezentacja olimpijska | 1978/1980 | Polska |
| Praca na Cyprze | 1980/1981 | Cypr |
| Wisła Kraków | 1983/1984 | Polska |
Uwagi:
- Dane nie kompletne.
Sukcesy
Piłkarskie:
- 1954 - puchar Polski z Gwardią
- 1956 - mistrzostwo Polski z Legią
- 1956 - puchar Polski z Legią
Trenerskie:
- 1969/1970 - mistrzostwo Polski z Legią
- 1969/1970 - 1/2 finału Pucharu Europy Mistrzów Krajowych z Legią
- 1875/1976 - mistrzostwo Polski ze Stalą Mielec
- 1978 - brązowy medal mistrzostw Europy juniorów
Galeria
 Powołanie dla Grzegorza Kaliciaka do reprezentacji juniorów, 1991 rok, podpisane przez Zientarę jako kierownika szkolenia PZPN |
Zientara w prasie
- "Biała Gwiazda" z nowym trenerem - 1983
- W zielonym dole cz.1 - 1984
- W zielonym dole cz.2 - 1984
- 1984
Na podstawie: Wikipedia, pzpn.pl, portalwiedzy.onet.pl, www.pkol.pl, legia.com, ts-wisla.pl
 Poprzednik
| Okres pracy: 06.1983 - 09.1984 | Następca | ||||||
.
| .Roman Durniok | 
| 
| Orest Lenczyk. | .
| |||
