Franciszek Brożek

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 21:55, 13 gru 2009

'

Informacje o zawodniku

W rubryce Mecze/Gole najpierw podana jest statystyka z meczów ligowych, a w nawiasie ze wszystkich meczów oficjalnych.

Franciszek Brożek - snajper, bramkarz, żołnierz

Za: http://www.wislakrakow.pl/

Wypowiadając nazwisko Brożek, wszyscy od razu kojarzymy go z naszym najlepszym aktualnie strzelcem. Przy okazji zakończonego w minioną niedzielę V Memoriału Olimpijskiego w strzelectwie sportowym, warto może wspomnieć kim był, noszący takie samo nazwisko jak Paweł, patron tej imprezy. A jest o kim pisać. Był bowiem piłkarzem, strzelcem, żołnierzem, bohaterem.

Powszechnie znany jest fakt, że w roku 1907, do założonego rok wcześniej zespołu piłkarskiego Wisły, przyłączyła się drużyna Czerwonych; ale nie tylko. W barwach Królowej Polskich Rzek zapragnęli także grać chłopcy z II Gimnazjum im. św. Jacka. Wśród nich był Franciszek Zachariasz Brożek. Szybko przebił się do pierwszego składu wiślaków, grając na pozycji bramkarza. Do roku 1912 w barwach Białej Gwiazdy rozegrał 68 spotkań.

W dniu 1 sierpnia 1914 roku został powołany do armii austriackiej, a po zakończeniu działań wojennych ochotniczo wstąpił w szeregi Wojska Polskiego. Za udział w wojnie polsko-bolszewickiej został odznaczony orderem Virtuti Militari. Jako zawodowy oficer 13 Pułku Piechoty stacjonującego w Pułtusku, wziął udział w Pierwszych Narodowych Zawodach Strzeleckich zorganizowanych w 1924 roku we Lwowie.

Dzięki wynikom tam osiągniętym, został zakwalifikowany do kadry olimpijskiej na Igrzyska w Paryżu. 27 czerwca 1924 roku, na olimpijskiej strzelnicy w leżącym 140 km od Paryża Reims, Franciszek Brożek wystartował - wraz z kolegami z zespołu narodowego - w drużynowej konkurencji karabinu dowolnego. Występ ten nie był zbyt udany, bo taki być nie mógł. Polacy mieli bowiem nieco archaiczną broń, o amunicji już nie wspominając. Dlatego też, na osiemnaście startujących drużyn, nasi reprezentanci zajęli piętnaste miejsce, z wynikiem 477 pkt.. Na rezultat ten złożyły się m.in. 94 pkt. „wystrzelane” przez kpt. Brożka. I choć formalnie podczas swego olimpijskiego startu zawodnikiem Białej Gwiazdy nie był, to jego wiślacki rodowód nie może budzić najmniejszych zastrzeżeń.

Franciszek Zachariasz Brożek do końca swego życia nie zrzucił munduru i wojskowej czapki z Białym Orłem. W roku 1940 roku został rozstrzelany przez NKWD w Charkowie.

wislakrakow.com (TS Wisła / Dariusz Zastawny)

Olimpiada 1924

Franciszek Brożek był w gronie pierwszych polskich olimpijczyków - reprezentował nasz kraj na Igrzyskach w Paryżu w 1924 roku. Startował w strzelectwie sportowym, w kategorii karabin dowolny - strzelanie drużynowe z pozycji leżącej z 400 m, 600 m i 800 m. Drużyna Polski (oprócz Brożka M. Borzemski, B. Gościewicz, S. Kowalczewski, W. Świątek) zajęła 15 miejsce na 18 startujących ekip, zdobywając 477 punktów (z czego Brożek 94 pkt.) i tracąc 199 punktów do zwycięzców. Według wspomnień naocznego świadka tego startu, S. Polakiewicza: "to byli świetni zawodnicy, mieli jednak mało nowoczesną broń i przede wszystkim beznadziejną amunicję. Gdzie nam było do Amerykanów?". Brożek nie trenował strzelectwa w Wiśle - jej zawodnikiem w sekcji piłkarskiej był w pierwszych latach istnienia klubu.

Żołnierskie losy

Franciszek Brożek – Uczestnik wojen o niepodległość Polski w latach 1918-1920. Do Wojska Polskiego wstąpił w styczniu 1919 r. Walczył w wojnie polsko-ukraińskiej 1919 r., a potem w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. Dwukrotnie ranny, dostał się do niewoli bolszewickiej. Pisano o nim w opinii: "Zawsze na czele powierzonego oddziału przykładem bohaterskim porywający, kochany przez żołnierzy i szanowany przez dowódców - był wzorem oficera frontowego". Po powrocie z niewoli z WP związał swój los i piął się po szczeblach wojskowej kariery. Jako kapitan otrzymał przydział do 13 pp. w Pułtusku. W 1927 r. awansowany do stopnia majora. Do 1930 r. dowodził batalionem w 18 pp. w Skierniewicach. Awansowany na podpułkownika w 1936 r. służył w Korpusie Ochrony Pogranicza w Iwieńcu (woj. nowogródzkie). Walczył w Kampanii Wrześniowej 1939 r. jako wyższy oficer KOP. Dostał się do niewoli sowieckiej. „Jego nazwisko znalazło się na listach jeńców wojennych Starobielska pod numerem 153, a zatem został rozstrzelany w gmachu NKWD w Charkowie wiosną 1940”. Za udział w wojnie polsko-bolszewickiej odznaczony orderem Virtuti Militari. Podczas uroczystości katyńskich 2007 r. mianowany pośmiertnie przez Prezydenta RP na stopień pułkownika.

1

2