Helena Woźniczko
Z Historia Wisły
Helena Woźniczko - siatkarka Wisły. Była ona kapitanem drużyny od jej momentu utworzenia aż do 1953 roku, kiedy to zakończyła swą piękną karierę sportową. Jej koleżanki z drużyny wicemistrza Polski w 1947 r. już wcześniej bądź wycofały się ze sportu zupełnie, bądź też jak Kazia Trynka-Gronuś, czy Marysia Jelonek — zaczęły pracować jako działaczki, Halszka natomiast, w gronie rozpoczynających uprawianie siatkówki dalej skutecznie broniła czołowej pozycji w Krakowie.
Na arenie ogólnopolskiej nie miałyśmy nigdy szczęścia — mówi o tamtych latach Halszka. „Zawsze po równorzędnej grze odpadałyśmy w półfinałach. Los lak dziwnie decydował, że w olbrzymiej większości naszych startów eliminowała nas warszawska „Sparta". To też przyrzekłam sobie, że nie przestanę wcześniej grać w „Wiśle", zanim się im nie zrewanżujemy. I choć sama nie doczekałam się tego, to jednak pierwsze zwycięstwo nad Spartą moich młodszych koleżanek przeżywałam jako swój własny sukces. I liczę bardzo, że już za parę lat rewanż za mamę wezmą także moje szybko rosnące córki".
Zapoznawszy się z sylwetką H. Woźniczkowej nie zdziwimy się zbytnio faktem, że Wanda Tumidajewicz jest dopiero drugim kapitanem siatkarek „Wisły". I choć rekord lat kapitaństwa Halszki nie jest łatwy do pobicia, to jej następczyni jest na najlepszej drodze ku temu. Jeszcze goręcej pragnę odebrać Halszce inny tytuł". Jak dotąd za jej kadencji siatkarki Wisły osiągnęły swój największy sukces — dzieli się swymi marzeniami wielokrotna reprezentantka Polski. Tym przyjemniej więc byłoby „uświetnić" moją kadencję zdobyciem jeszcze zaszczytniejszego tytułu — Mistrza Polski. A ponieważ tego samego pragną gorąco wszystkie moje koleżanki i pragnienie to popieramy solidnym treningiem, wobec tego wierzę w realizację naszych marzeń. I to może już w niedalekiej przyszłości — dodaje ciszej, jakby nie chciała czegoś spłoszyć. No cóż, przecież sportowcy bywają tak często przesądni.
Źródło: Księga jubileuszowa 50-lecia Wisły.
