Henryk Maculewicz

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 03:49, 20 wrz 2009 (edytuj) Dorotja (Dyskusja | wkład) ← Poprzednia edycja		Wersja z dnia 07:08, 4 paź 2009 (edytuj) (anuluj zmianę) PawelP (Dyskusja | wkład) Następna edycja →
Linia 172:		Linia 172:
	*'''1978.11.15 Polska - Szwajcaria 2–0 el. ME 1980		*'''1978.11.15 Polska - Szwajcaria 2–0 el. ME 1980
	''Pogrubiono występy Maculewicza jako Wiślaka.		''Pogrubiono występy Maculewicza jako Wiślaka.
		+	==Artykuły prasowe. Materiały do biografii==
		+	*[[:Grafika:Tempo 1977-01-03.jpg|O Maculewiczu - 1977]
		+	*[[:Grafika:Echo 1977-12-24-.jpg|Nagroda Echa Krakowa 1977]]
		+	*[[:Grafika:PS 1977.jpg|right|O tournee po USA i Maculewiczu]]
		+	*[[:Grafika:Echo 1978-12-23.jpg|Nagroda Echa Krakowa 1978]]
		+
	[[Kategoria:Reprezentanci Polski|Maculewicz Henryk]]		[[Kategoria:Reprezentanci Polski|Maculewicz Henryk]]

---

Wersja z dnia 07:08, 4 paź 2009

Henryk Józef Maculewicz

Informacje o zawodniku
kraj	Polska
pseudonim	Beton, Koń
urodzony	24.04.1950, Grudza
wzost/waga	180/78
pozycja	obrońca
reprezentacja	23A
sukcesy	MP 1978 Mundial 1978
Kariera klubowa
Sezon	Drużyna	Mecze	Gole
1966-1969	BKS Bolesławiec
1970-1971	Garbarnia
1971-1979	Wisła Kraków	193	11
1979-1981	Lens
1981-1984	Paris FC
1984-1987	Nanterre
W rubryce Mecze/Gole najpierw podana jest statystyka z meczów ligowych, a w nawiasie ze wszystkich meczów oficjalnych.

Henryk Józef Maculewicz (znany jako „Koń” lub „Beton”) urodził się 24 kwietnia 1950 roku we wsi Grudza na Dolnym Śląsku. Przygodę z piłką rozpoczął jako 16-latek w BKS Bolesławiec, skąd w 1970 roku zawędrował do Krakowa. Przez rok występował w Garbarni, gdzie wyrobił sobie opinię twardego, inteligentnie grającego stopera.

W 1971 roku przeniósł się do Wisły Kraków, której barwy reprezentował przez osiem lat. Był to swego rodzaju handel wymienny - Wisła pozyskała Maculewicza, oddając Garbarni dwóch zawodników - Zdzisława Koniora i Józefa Polonka.

W pierwszym sezonie Maculewicz przywdziewał koszulkę Wisły 13 razy, w tym 9 razy w lidze, z czego 5 - jako zmiennik. Nie był to więc dla "Konia" udany rok, a sam debiut (7 sierpnia 1971 roku, w wysoko przegranym w Łodzi meczu z ŁKS-em) wspominał jako koszmar - nie dość, że po raz pierwszy w życiu musiał zagrać na prawej obronie, to jeszcze strzelił bramkę samobójczą. W drugim meczu zdjęto go z boiska przed upływem godziny, w trzecim - sytuacja się powtórzyła...

Nic nie wskazywało na to, że młodzieniec, który rozczarował w swych pierwszych spotkaniach w barwach Wisły, trzydzieści pięć lat później dostąpi najwyższego zaszczytu i zostanie wybrany przez kibiców do "Jedenastki 100-lecia Wisły Kraków" razem z takimi sławami jak Henryk Reyman czy Władysław Kawula.

W ciągu 8 sezonów Henryk Maculewicz reprezentował Wisłę Kraków 235 razy, w tym 193 razy w rozgrywkach ligowych. Strzelił dla "Białej Gwiazdy" 14 bramek, w tym kilka naprawdę ważnych, bo decydujących o zwycięstwie czy remisie - na przykład 27 września 1975 roku to celna główka "Konia" w 9. minucie okazała się jedyną bramką meczu, zapewniającą Wiśle trzy punkty.

Twardą, męską, odważną grą Maculewicz rzetelnie pracował na szacunek kibiców, stając się z czasem ich ulubieńcem. Utalentowany, choć nie bardziej niż większość jego boiskowych kolegów, wspiął się na wyżyny piłkarskiego kunsztu dzięki ciężkiej, solidnej pracy, uczciwemu podejściu do treningów i ciągłemu doskonaleniu własnych umiejętności.

Maculewicz słynął z potężnej mocy strzałów, które budziły trwogę wśród obrońców i bramkarzy rywali, nawet jeśli oddawane były z drugiej połowy boiska. Określenia "Koń" i "Beton" miały doprawdy swoje uzasadnienie ...

Zdzisław Kapka wspominał między innymi taką historię: "Jesienią 1976 graliśmy ze Śląskiem. Heniek dorwał piłkę na środku boiska i za chwilę zobaczyłem, że szykuje się do strzału. Zdążyłem krzyknąć, aby się nie wygłupiał, bo za daleko, ale on nie posłuchał i bardzo dobrze, bo piłka po jego potwornym uderzeniu o mało nie rozerwała siatki bramki wrocławian. Strzelił z czterdziestu metrów! Gdy podbiegłem z gratulacjami, czułem się dziwnie. Podziw dla siły i precyzji jego strzału musiał malować się na mojej twarzy, a w głębi duszy trochę mu zazdrościłem ..."

Boiskowa dojrzałość i twarda gra spodobały się też Kazimierzowi Górskiemu. Ówczesny selekcjoner Reprezentacji Polski powołał Maculewicza, który swój debiut w koszulce z Orłem Białym zaliczył 31 października 1974 roku w Warszawie, w meczu z Kanadą (2:0). Maculewicz reprezentował Polskę 23 razy, ostatni raz w barwach narodowych wystąpił 15 listopada 1978 roku we Wrocławiu, gdy Polska pokonała Szwajcarię 2:0.

Rok 1978 wspomina zapewne w sposób szczególny - został wówczas z Wisłą Mistrzem Polski, wybrano go najlepszym piłkarzem Krakowa oraz wyjechał na Mistrzostwa Świata w Argentynie, gdzie wystąpił we wszystkich meczach Biało - Czerwonych (Polska zajęła 5. miejsce).

W klubie grał jako stoper, na Mundialu wystąpił jako boczny obrońca. Złośliwi twierdzą, że Jacek Gmoch, który prowadził wówczas kadrę narodową, na siłę znalazł miejsce w składzie dla Maculewicza, który imponował selekcjonerowi głównie ... wyższym wykształceniem technicznym ("Koń" ukończył Akademię Górniczo - Hutniczą ze stopniem inżyniera metalurga, był też absolwentem Akademii Wychowania Fizycznego). Jacek Gmoch sam szczycił się tytułem inżyniera, dlatego ponoć łaskawszym okiem spoglądał na tych, którzy oprócz biegania za piłką potrafili się zmobilizować do nauki.

Po argentyńskiej przygodzie Maculewicz jeszcze tylko jeden sezon grał w Wiśle, z którą pożegnał się meczem z Arką przy Reymonta 10 czerwca 1979 roku.

Sezony 1979/1980 oraz 1980/1981 spędził we francuskim Racing Club de Lens, gdzie był podstawowym zawodnikiem - zagrał w 51 meczach, strzelił jednego gola. Potem bywało różnie, głównie z powodu bardzo ciężkich kontuzji, w tym zerwania ścięgna Achillesa. Dlatego pobytu w innych francuskich klubach - Paris FC w sezonach 1981-84 oraz później w półamatorskim Nanterre - nie może zaliczyć do szczególnie udanych.

Najcięższe w życiu chwile Maculewicz przeżył jednak później - w 1987 roku w Gabonie, gdzie po zakończeniu zawodniczej kariery pracował już jako trener, w klubie Libreville. Uczestniczył wówczas w wypadku samochodowym, z którego cudem uszedł z życiem. Przez wiele tygodni pozostawał w śpiączce, lekarze nie robili rodzinie wielkich nadziei. Tymczasem "Beton" okazał się twardszy niż śmierć i powrócił do życia, choć kilka lat musiał spędzić intensywnie się lecząc, wędrując od szpitala do szpitala. Wypadek i doświadczenia z nim związane sprawiły, że w 1992 roku Maculewicz postanowił na stałe powrócić do Polski.

"Jedenastka" Stulecia Wisły Kraków Jerzy Jurowicz - Adam Musiał, Władysław Kawula, Henryk Maculewicz, Antoni Szymanowski - Adam Nawałka, Zdzisław Kapka, Mirosław Szymkowiak - Henryk Reyman, Kazimierz Kmiecik, Maciej Żurawski

Źródła: Encyklopedia Piłkarska Fuji Andrzeja Gowarzewskiego, sitercl.com, Rzeczpospolita, Gazeta Krakowska

wislakrakow.com(dorotja)

Źródło: The White Star Division

Mecze w Reprezentacji Polski

Henryk Maculewicz wystąpił w 23 spotkaniach Reprezentacji Polski (we wszystkich jako Wiślak). Nie zdobył bramki, otrzymał dwie żółte kartki.

• 1974.10.31 Polska – Kanada 2–0, mecz towarzyski
• 1976.04.24 Francja - Polska 2–0, mecz towarzyski
• 1976.10.16 Portugalia - Polska 0–2, żółta kartka, el. MŚ 1978
• 1976.10.31 Polska - Cypr 5–0, el. MŚ 1978
• 1977.05.15 Cypr - Polska 1–3 (do 85 minuty), el. MŚ 1978
• 1977.06.10 Peru - Polska 1–3, mecz towarzyski
• 1977.06.12 Boliwia - Polska 1–2, mecz towarzyski
• 1977.06.19 Brazylia - Polska 3–1, mecz towarzyski
• 1977.08.24 Austria - Polska 2–1, mecz towarzyski
• 1977.09.07 ZSRR - Polska 4–1, mecz towarzyski
• 1977.09.21 Polska - Dania 4–1 el. MŚ 1978
• 1977.10.29 Polska - Portugalia 1–1 el. MŚ 1978
• 1977.11.12 Polska - Szwecja 2–1 (od 65 minuty), mecz towarzyski
• 1978.03.22 Luksemburg - Polska 1–3, mecz towarzyski
• 1978.06.01 Polska - RFN 0–0 MŚ 1978
• 1978.06.06 Polska - Tunezja 1–0 MŚ 1978
• 1978.06.10 Polska - Meksyk 3–1 (od 85 minuty), MŚ 1978
• 1978.06.14 Argentyna - Polska 2–0, żółta kartka, MŚ 1978
• 1978.06.18 Polska - Peru 1–0 MŚ 1978
• 1978.06.21 Polska - Brazylia 1–3 MŚ 1978
• 1978.08.30 Finlandia - Polska 0–1, żółta kartka, mecz towarzyski
• 1978.09.06 Islandia - Polska 0–2 el. ME 1980
• 1978.11.15 Polska - Szwajcaria 2–0 el. ME 1980

Pogrubiono występy Maculewicza jako Wiślaka.

Artykuły prasowe. Materiały do biografii

• [[Grafika:Tempo 1977-01-03.jpg|O Maculewiczu - 1977]
• Nagroda Echa Krakowa 1977
• right|O tournee po USA i Maculewiczu
• Nagroda Echa Krakowa 1978