Henryk Maculewicz

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 20:17, 14 lis 2018; Zdzis (Dyskusja | wkład)

(różn) ← Poprzednia wersja | Aktualna wersja (różn) | Następna wersja → (różn)

**Henryk Józef Maculewicz**
Kariera klubowa

Informacje o zawodniku
kraj	Polska
pseudonim	Beton, Koń
urodzony	24.04.1950, Grudza
wzost/waga	180/78
pozycja	obrońca
reprezentacja	23A (0)
sukcesy	Mistrz Polski: 1978 Mundial: 1978
Sezon	Drużyna	Mecze	Gole
1966-1969	BKS Bolesławiec
1970-1971	Garbarnia Kraków
1971-1979	Wisła Kraków	193(236)	11(17)
1979-1981	Lens	51	1
1981-1984	Paris FC
1984-1987	Nanterre
W rubryce Mecze/Gole najpierw podana jest statystyka z meczów ligowych, a w nawiasie ze wszystkich meczów oficjalnych.

Henryk Józef Maculewicz (znany jako „Koń” lub „Beton”) urodził się 24 kwietnia 1950 roku we wsi Grudza na Dolnym Śląsku. Przygodę z piłką rozpoczął jako 16-latek w BKS Bolesławiec, skąd w 1970 roku zawędrował do Krakowa. Przez rok występował w Garbarni, gdzie wyrobił sobie opinię twardego, inteligentnie grającego stopera.

W 1971 roku przeniósł się do Wisły Kraków, której barwy reprezentował przez osiem lat. Był to swego rodzaju handel wymienny - Wisła pozyskała Maculewicza, oddając Garbarni dwóch zawodników - Zdzisława Koniora i Józefa Polonka.

W pierwszym sezonie Maculewicz przywdziewał koszulkę Wisły 13 razy, w tym 9 razy w lidze, z czego 5 - jako zmiennik. Nie był to więc dla "Konia" udany rok, a sam debiut (7 sierpnia 1971 roku, w wysoko przegranym w Łodzi meczu z ŁKS-em) wspominał jako koszmar - nie dość, że po raz pierwszy w życiu musiał zagrać na prawej obronie, to jeszcze strzelił bramkę samobójczą. W drugim meczu zdjęto go z boiska przed upływem godziny, w trzecim - sytuacja się powtórzyła...

Nic nie wskazywało na to, że młodzieniec, który rozczarował w swych pierwszych spotkaniach w barwach Wisły, trzydzieści pięć lat później dostąpi najwyższego zaszczytu i zostanie wybrany przez kibiców do "Jedenastki 100-lecia Wisły Kraków" razem z takimi sławami jak Henryk Reyman czy Władysław Kawula.

W ciągu 8 sezonów Henryk Maculewicz reprezentował Wisłę Kraków 235 razy, w tym 193 razy w rozgrywkach ligowych. Strzelił dla "Białej Gwiazdy" 14 bramek, w tym kilka naprawdę ważnych, bo decydujących o zwycięstwie czy remisie - na przykład 27 września 1975 roku to celna główka "Konia" w 9. minucie okazała się jedyną bramką meczu, zapewniającą Wiśle trzy punkty.

Twardą, męską, odważną grą Maculewicz rzetelnie pracował na szacunek kibiców, stając się z czasem ich ulubieńcem. Utalentowany, choć nie bardziej niż większość jego boiskowych kolegów, wspiął się na wyżyny piłkarskiego kunsztu dzięki ciężkiej, solidnej pracy, uczciwemu podejściu do treningów i ciągłemu doskonaleniu własnych umiejętności.

Maculewicz słynął z potężnej mocy strzałów, które budziły trwogę wśród obrońców i bramkarzy rywali, nawet jeśli oddawane były z drugiej połowy boiska. Określenia "Koń" i "Beton" miały doprawdy swoje uzasadnienie ... A skąd się wziął ten "koński" przydomek: „To Cyganie z Nowego Targu wymyślili, że tylko koń ma takie uderzenie. I jak był tylko wolny dla Wisły, to z trybun słyszałem: "Koniu, strzelaj!".

Zdzisław Kapka wspominał między innymi taką historię: "Jesienią 1976 graliśmy ze Śląskiem. Heniek dorwał piłkę na środku boiska i za chwilę zobaczyłem, że szykuje się do strzału. Zdążyłem krzyknąć, aby się nie wygłupiał, bo za daleko, ale on nie posłuchał i bardzo dobrze, bo piłka po jego potwornym uderzeniu o mało nie rozerwała siatki bramki wrocławian. Strzelił z czterdziestu metrów! Gdy podbiegłem z gratulacjami, czułem się dziwnie. Podziw dla siły i precyzji jego strzału musiał malować się na mojej twarzy, a w głębi duszy trochę mu zazdrościłem ..."

Podobnych anegdot o sile jego strzałów krążyło więcej. Jak choćby ta z jesiennego meczu w sezonie 1977/1978 z Arką w Gdyni, zakończonego remisem 2:2. Spotkanie to transmitowała TVP, a wyrównującą bramkę strzelił na pięć minut przed końcem spotkania nie swym firmowym, atomowym uderzeniem z dystansu Henryk Maculewicz, co skwitował zszokowany komentator krótko i lapidarnie: „Jezus, Maria”. Tak z pozycji boiskowych wydarzeń widział to autor tego gola: „To było po wolnym pośrednim, piłkę podał mi Adam Musiał, ja uderzyłem z bodaj 45 metrów... Opowiadano mi potem o tym okrzyku sprawozdawcy”.

Równie legendarne były bite przez niego rzuty wolne: „Wolne ćwiczyłem specjalnie. Zostawałem po treningu, pan Koziarski, gospodarz klubu, dawał 20 piłek. Prosiłem bramkarza Staszka Goneta, żeby stał na bramce i strzelałem. Potem dziękowałem mu w restauracji "Dniepr", stawiałem śledzia i piwo…”. Sportowym podejściem do swych futbolowych obowiązków wyróżniał się wśród wiślackiej braci w tym czasie, sam dawkując sobie dodatkowe zajęcia dla poprawienia piłkarskich mankamentów: „Ćwiczyłem też szybkość, bo mi jej brakowało, biegałem na skarpę i z niej. W Wiśle było dużo piłkarskich diamentów, ale pozostało nieoszlifowanych, dlatego wtedy tylko raz zdobyliśmy mistrzostwo Polski” – skwitował po latach...

Boiskowa dojrzałość i twarda gra spodobały się też Kazimierzowi Górskiemu. Ówczesny selekcjoner Reprezentacji Polski powołał Maculewicza, który swój debiut w koszulce z Orłem Białym zaliczył 31 października 1974 roku w Warszawie, w meczu z Kanadą (2:0). Maculewicz reprezentował Polskę 23 razy, ostatni raz w barwach narodowych wystąpił 15 listopada 1978 roku we Wrocławiu, gdy Polska pokonała Szwajcarię 2:0.

Rok 1978 wspomina zapewne w sposób szczególny - został wówczas z Wisłą Mistrzem Polski, wybrano go najlepszym piłkarzem Krakowa oraz wyjechał na Mistrzostwa Świata w Argentynie, gdzie wystąpił we wszystkich meczach Biało - Czerwonych (Polska zajęła 5. miejsce).

W klubie grał jako stoper, na Mundialu wystąpił jako boczny obrońca. Złośliwi twierdzą, że Jacek Gmoch, który prowadził wówczas kadrę narodową, na siłę znalazł miejsce w składzie dla Maculewicza, który imponował selekcjonerowi głównie ... wyższym wykształceniem technicznym ("Koń" ukończył Akademię Górniczo - Hutniczą ze stopniem inżyniera metalurga, był też absolwentem Akademii Wychowania Fizycznego). Jacek Gmoch sam szczycił się tytułem inżyniera, dlatego ponoć łaskawszym okiem spoglądał na tych, którzy oprócz biegania za piłką potrafili się zmobilizować do nauki. Przed argentyńskim mundialem w telewizji „poproszono selekcjonera Jacka Gmocha, aby każdego kadrowicza scharakteryzował tylko jednym słowem. Przy Maculewiczu trener powiedział: inżynier. Kiwano z uznaniem głową, Gmoch trafił w sedno: Maculewicz studiował w AGH, a na boisku był konstruktorem szczelnej obrony oraz prób zaczepnych... Studia wśród piłkarzy zdarzały się wtedy bardzo rzadko”, trudno było bowiem połączyć obowiązki wyczynowego sportowca i studenta. Maculewicz studiował wieczorowo. Pracę dyplomową pisał u dr. Marka Rzeszowskiego i został inżynierem metalurgiem. Nigdy jednak nie pracował w tym zawodzie.

Swoją przygodę z reprezentacją i występy na Mistrzostwach Świata w 1978 z boku obrony (zagrał we wszystkich spotkaniach) kwitował krótko: „Starałem się dostosować do poleceń, biegałem przy linii i centrowałem z obu nóg”. Cenił zresztą Jacka Gmocha za „naukowe podejście do sportu”: „U niego byliśmy zawsze świetnie teoretycznie przygotowani, znaliśmy dokładnie każdego rywala”.

Po argentyńskiej przygodzie Maculewicz jeszcze tylko jeden sezon grał w Wiśle, z którą pożegnał się meczem z Arką przy Reymonta 10 czerwca 1979 roku.

Paradoksalnie jego rozstanie z reprezentacją nastąpiło po jego wyjeździe do Francji. Był wówczas w kwiecie piłkarskiego wieku (liczył 29 lat), ale trener Kulesza nie widział go w reprezentacyjnej kadrze, co mogło dziwić, bo warunkową zgodę na zagraniczny wyjazd uzyskał z zastrzeżeniem, że ma się stawiać na każde wezwanie selekcjonera...

Sezony 1979/1980 oraz 1980/1981 spędził we francuskim Racing Club de Lens, gdzie był podstawowym zawodnikiem - zagrał w 51 meczach, strzelił jednego gola. Potem bywało różnie, głównie z powodu bardzo ciężkich kontuzji, w tym zerwania ścięgna Achillesa. Dlatego pobytu w innych francuskich klubach - Paris FC w sezonach 1981-84 oraz później w półamatorskim Nanterre - nie może zaliczyć do szczególnie udanych.

Najcięższe w życiu chwile Maculewicz przeżył jednak później - w 1987 roku w Gabonie, gdzie po zakończeniu zawodniczej kariery pracował jako trener, w klubie CSB Batevall w stolicy kraju Libreville. Wpadł wówczas pod ciężarówkę z żandarmerią wojskową, z wypadku tego cudem uszedł z życiem. Przez wiele tygodni pozostawał w śpiączce, lekarze nie robili rodzinie wielkich nadziei. Tymczasem "Beton" okazał się twardszy niż śmierć i powrócił do życia, choć kilka lat musiał spędzić intensywnie się lecząc, wędrując od szpitala do szpitala. Wypadek i doświadczenia z nim związane sprawiły, że w 1992 roku Maculewicz postanowił na stałe powrócić do Polski.

"Jedenastka" Stulecia Wisły Kraków Jerzy Jurowicz - Adam Musiał, Władysław Kawula, Henryk Maculewicz, Antoni Szymanowski - Adam Nawałka, Zdzisław Kapka, Mirosław Szymkowiak - Henryk Reyman, Kazimierz Kmiecik, Maciej Żurawski

Źródła: Encyklopedia Piłkarska Fuji Andrzeja Gowarzewskiego; sitercl.com; Rzeczpospolita; Gazeta Krakowska; zamieszczone cytaty z artykułu Jana Otałęgi, HISTORIA HENRYKA MACULEWICZA. Między wielką piłką a egzystencją rencisty (Dziennik Polski z 26.01.2009)

wislakrakow.com(dorotja)

Spis treści

1 Gwiazdy Białej Gwiazdy #25: Twardziel z niesamowitym „kopytem” - Henryk Maculewicz
2 Historia występów w barwach Wisły Kraków
- 2.1 Lista wszystkich spotkań:
3 Mecze w Reprezentacji Polski
4 Kącik poetycki
5 Galeria
- 5.1 Pożegnanie Henryka Maculewicza
6 Jedenastka stulecia Wisły
7 Artykuły prasowe. Materiały do biografii

Gwiazdy Białej Gwiazdy #25: Twardziel z niesamowitym „kopytem” - Henryk Maculewicz

Data publikacji: 12-09-2017 21:30

Obrońca, który znalazł się w jedenastce stulecia Wisły Kraków, choć jego początki przy Reymonta nie były łatwe. Piłkarz ceniony nie tylko za inteligencję boiskową, lecz także za wykształcenie. Gracz, po którego strzałach futbolówka niemal rozrywała siatkę. Autor wielu przepięknych goli i reprezentant Polski na Mistrzostwach Świata w 1978 roku. Wiślak na mur beton - Henryk Maculewicz.

Henryk Maculewicz urodził się 24 kwietnia 1950 roku w małej miejscowości Grudza na Dolnym Śląsku. Do Krakowa przyjechał na studia i został w nim na dużo dłużej. „Beton” zaczynał krakowski rozdział kariery skutecznie łącząc treningi z Garbarnią i wykłady na Akademii Górniczo-Hutniczej. Już po niecałym sezonie działacze Białej Gwiazdy złożyli klubowi z Ludwinowa ofertę nie do odrzucenia - za 21-letniego Maculewicza oddali do lokalnej rywalki Zdzisława Koniora i Józefa Polonka.

Wisła: złe dobrego początki

Premierowy występ wcale nie należał jednak do najlepszych - w debiucie 7 sierpnia 1971 roku Wisła uległa ŁKS-owi 0:3, a on sam pokonał własnego golkipera. Zdecydowanie były to jednak złe dobrego początki - w sezonie 1972/1973 Maculewicz zadomowił się bowiem na stałe w pierwszej jedenastce Białej Gwiazdy, a po dwóch pełnych cyklach rozgrywkowych został po raz pierwszy powołany do reprezentacji narodowej.

U Kazimierza Górskiego „Beton” zagrał dwa razy - tuż po Mistrzostwach Świata w 1974 roku i dwa lata później. Gdy selekcjonerem został Jacek Gmoch, a więc od połowy roku 1976, Maculewicz grał niemal w każdym spotkaniu reprezentacji od deski do deski. Co ciekawe, w koszulce z orzełkiem na piersi Wiślak najczęściej był prawym obrońcą, choć w Wiśle na co dzień prezentował swe umiejętności na pozycji stopera. Jedynym, czego zabrakło mu w karierze reprezentacyjnej to gol i medal mistrzostw. Polska była bardzo blisko powtórzenia wyczynu z 1974 roku, lecz ostatecznie zajęła piąte miejsce. „Inżynier”, jak Maculewicza nazywał trener Gmoch, dowodził defensywą, która w czterech z sześciu spotkań zagrała na zero z tyłu. Sęk w tym, że w najważniejszych meczach - z Argentyną i Brazylią Polacy nie sprostali przeciwnikom.

Obrońca na mur beton!

By jednak nieprzerwanie być kluczową postacią w kadrze, Maculewicz musiał wyróżniać się i w I lidze. Tak też było - twardą, męską i nieustępliwą grą obrońca rzetelnie pracował na szacunek kibiców, stając się z czasem ich ulubieńcem. To właśnie ze względu na sposób gry do Maculewicza przylgnął przydomek „Beton”. Po latach przyjął się i drugi - „Koń”. Wynikał on z niesamowitej siły uderzeń z dystansu, w jakich specjalizował się wychowanek BKS-u Bolesławiec.

Najbardziej pamiętnymi golami zdobytymi przez stopera Wisły były te ze starcia ze Śląskiem Wrocław z 1976 roku i z Arką Gdynia z roku 1977. W pierwszym z wyżej wymienionych potyczek „Koń” wyręczył napastników i potężnym strzałem z koła środkowego nie dał szans bramkarzowi Wojskowych, Jackowi Wiśniewskiemu. W mistrzowskim, jak się później okazało, sezonie 1977/1978 strzałem z 45. metrów defensor Wisły ustrzegł swój klub przed pierwszą porażką w całych rozgrywkach. Gdy mecz zbliżał się do końca, a napastnicy Białej Gwiazdy nie mogli pokonać doskonale spisującego się między słupkami Władysława Żemojtela, „Koń” postanowił wykorzystać swój atut i kropnął niemal z połowy boiska. Na nic zdały się rozpaczliwe próby interwencji - piłka odbiła się jeszcze od poprzeczki i przekroczyła linię bramkową! „Jezus Maria” - tylko albo i aż tyle wyrwało się z ust komentatorowi tego spotkania, które nadawane było w publicznej telewizji.

Kopyto w nodze!

Henryk Maculewicz potrafił również świetnie znajdować się pod polem karnym rywali i zdobywać ważne gole strzałami głową, większą część z jego wszystkich 14 goli dla Wisły stanowiły te zdobyte po rzutach wolnych. „Kopyto” Maculewicza często dawało o sobie znać - i przyzwyczajeni do pięknych bramek „Konia” kibice zwykle skandowali nazwisko obrońcy, gdy tylko sędzia podyktował stały fragment gry. Po jednym z nich, gdy piłka odbiła się od poprzeczki, spadła na ziemię dopiero w okolicach środka boiska - taką siłą dysponował „Beton”! Jedynym mankamentem w grze Henryka Maculewicza była nieco słabsza motoryka. Jednak i na to piłkarz do spółki z trenerem Marianem Kurdzielem znaleźli sposób - defensorowi Białej Gwiazdy aplikowane były dodatkowe treningi na… przyboiskowej skarpie. „Koń” wbiegał i zbiegał z niej raz po raz i, jak potem przyznawał, bardzo mu to pomagało!

Sezon 1978/1979 był dla Henryka Maculewicza ostatnim w barwach Wisły. Był on jednak także szczególny - rok po zdobyciu Mistrzostwa Polski, udziale w mundialu i wygraniu plebiscytu na najlepszego sportowca Krakowa, Henryk Maculewicz zrealizował ostatnie marzenie z Białą Gwiazdą - walkę o Puchar Europy. Krakowianie odprawili Club Brugge i przystąpili do 1/8 finału, gdzie los złączył ich ze Zbrojovką Brno. „Beton” wprawił w osłupienie 30 000 czechosłowackich kibiców, zapewniając ukochanemu klubowi remis 2:2 w końcowej fazie meczu, oczywiście po perfekcyjnie wykonanym rzucie wolnym. W rewanżu pod Wawelem zespół Oresta Lenczyka zremisował 1:1 i awansował do ćwierćfinału, w którym odpadł po dramatycznym boju z Malmö FF. Skupiona na kontynentalnych rozgrywkach Wisła w lidze zajęła dopiero 13. miejsce, a w Pucharze Polski w finale uległa Arce Gdynia. Również meczem z Arkowcami Henryk Maculewicz zakończył karierę w klubie z Reymonta - 10 czerwca 1979 roku krakusi wygrali u siebie 3:0 po hat-tricku Kazimierza Kmiecika.

Zagranica: dobre złego początki

W wieku 29 lat Henryk Maculewicz przeniósł się do francuskiego Lens, które dwa lata wcześniej osiągnęło największy sukces - wicemistrzostwo kraju, po czym spadło na zaplecze Ligue 1. Po roku piłkarze ze Stade Félix Bollaert wrócili do najwyższej klasy rozgrywkowej i z „Betonem” w składzie zajęli dziewiąte i trzynaste miejsce w lidze. Niestety we Francji „Koń” nie mógł poszczycić się już końskim zdrowiem, przez co po dwóch latach w Ligue 1 przeniósł się do czwartoligowego Paris FC.

Potem przyszedł czas na karierę trenerską w… Gabonie. Maculewicz miał za zadanie utrzymać w pierwszej lidze CSB Batevall. Sztuka ta powiodła się, lecz wiślacki obrońca o mało co nie przypłacił tego osiągnięcia życiem. Podczas święta z okazji końca sezonu, 37-letni wówczas szkoleniowiec został potrącony przez ciężarówkę gabońskiej żandarmerii wojskowej. Tylko „Koń” mógł przeżyć taki wypadek - rekonwalescencja trwała kilka lat, po których Henryk Maculewicz powrócił do miasta, w którym spędził największą część swej bogatej kariery.

Jakub Pobożniak

Biuro Prasowe Wisły Kraków SA

Źródło: wisla.krakow.pl

Historia występów w barwach Wisły Kraków

Podział na sezony:

Sezon	Rozgrywki	M	0-90
1971/1972	Ekstraklasa	9	4	1	4
1971/1972	Puchar Intertoto	3	3
1971/1972	Puchar Polski	1	1
1972/1973	Ekstraklasa	21	18	2	1	1
1972/1973	Puchar Intertoto	6	5	1		1
1972/1973	Puchar Polski	1	1
1973/1974	Ekstraklasa	29	29				1
1973/1974	Puchar Intertoto	6	6			1
1973/1974	Puchar Polski	2	2			1
1974/1975	Ekstraklasa	25	25			2	3
1974/1975	Puchar Polski	2	2
1975/1976	Ekstraklasa	27	24	3		1	2
1975/1976	Puchar Polski	1	1
1976/1977	Ekstraklasa	27	26	1		1
1976/1977	Puchar UEFA	4	4			1	1
1976/1977	Puchar Polski	3	3
1977/1978	Ekstraklasa	29	29			3
1977/1978	Puchar Polski	3	3			1
1978/1979	Ekstraklasa	26	26			3	2
1978/1979	Puchar Europy	6	6			1	1
1978/1979	Puchar Polski	5	5
Razem	Ekstraklasa (I)	193	181	7	5	11	8
	Puchar Polski (PP)	18	18			2
	Puchar Intertoto (IT)	15	14	1		2
	Puchar Europy (PE)	6	6			1	1
	Puchar UEFA (PU)	4	4			1	1
RAZEM		236	223	8	5	17	10

Lista wszystkich spotkań:

Ilość	Roz.	Data	Miejsce	Przeciwnik	Wyn.
1. (1)	I	1971.08.07	Wyjazd	ŁKS Łódź	0-3
2. (2)	I	1971.08.14	Dom	Zagłębie Sosnowiec	0-0
3. (3)	I	1971.08.22	Wyjazd	Szombierki Bytom	1-3
4. (4)	I	1971.08.25	Dom	Gwardia Warszawa	0-2
5. (1)	PP	1971.09.26	Wyjazd	Star Starachowice	2-0
6. (5)	I	1972.03.25	Dom	ŁKS Łódź	1-1
7. (6)	I	1972.04.30	Dom	Szombierki Bytom	3-0
8. (7)	I	1972.06.17	Wyjazd	Stal Rzeszów	1-1
9. (8)	I	1972.06.21	Dom	Górnik Zabrze	1-5
10. (1)	IT	1972.06.24	Dom	Atvidabergs FF Atvidabergs	1-1
11. (9)	I	1972.06.28	Wyjazd	Odra Opole	4-1
12. (2)	IT	1972.07.01	Wyjazd	Young Boys Berno	1-1
13. (3)	IT	1972.07.08	Wyjazd	Saint-Étienne Loire	0-0
14. (2)	PP	1972.09.06	Wyjazd	Odra Wrocław	0-1
15. (10)	I	1972.09.17	Wyjazd	ROW Rybnik	1-2
16. (11)	I	1972.09.23	Dom	Stal Mielec	0-3
17. (12)	I	1972.09.30	Dom	ŁKS Łódź	1-2
18. (13)	I	1972.10.04	Wyjazd	Legia Warszawa	1-1
19. (14)	I	1972.10.08	Wyjazd	Zagłębie Sosnowiec	0-2
20. (15)	I	1972.10.22	Dom	Ruch Chorzów	0-1
21. (16)	I	1972.10.29	Wyjazd	Gwardia Warszawa	1-0
22. (17)	I	1972.11.04	Dom	Odra Opole	2-0
23. (18)	I	1972.11.12	Wyjazd	Polonia Bytom	4-1
24. (19)	I	1973.03.11	Wyjazd	Zagłębie Wałbrzych	1-0
25. (20)	I	1973.04.01	Wyjazd	Górnik Zabrze	1-0
26. (21)	I	1973.04.08	Dom	Legia Warszawa	2-1
27. (22)	I	1973.04.15	Wyjazd	Lech Poznań	0-3
28. (23)	I	1973.04.29	Dom	ROW Rybnik	0-0
29. (24)	I	1973.05.06	Wyjazd	Stal Mielec	0-2
30. (25)	I	1973.05.09	Wyjazd	ŁKS Łódź	1-1
31. (26)	I	1973.05.20	Dom	Zagłębie Sosnowiec	2-0
32. (27)	I	1973.05.27	Wyjazd	Ruch Chorzów	0-2
33. (28)	I	1973.06.16	Dom	Gwardia Warszawa	1-1
34. (29)	I	1973.06.21	Wyjazd	Odra Opole	0-3
35. (30)	I	1973.06.24	Dom	Polonia Bytom	2-0
36. (4)	IT	1973.06.30	Wyjazd	BK 1903 Kopenhaga	3-1
37. (5)	IT	1973.07.07	Dom	Kickers 1901 Offenbach	1-1
38. (6)	IT	1973.07.14	Dom	Wacker Innsbruck	3-2
39. (7)	IT	1973.07.21	Wyjazd	Kickers 1901 Offenbach	2-0
40. (8)	IT	1973.07.28	Wyjazd	Wacker Innsbruck	0-1
41. (9)	IT	1973.08.04	Dom	BK 1903 Kopenhaga	3-3
42. (31)	I	1973.08.25	Wyjazd	Gwardia Warszawa	2-0
43. (32)	I	1973.08.28	Dom	Legia Warszawa	1-0
44. (33)	I	1973.09.07	Wyjazd	Szombierki Bytom	3-1
45. (3)	PP	1973.09.09	Wyjazd	Raków Częstochowa	1-1
46. (34)	I	1973.09.12	Dom	Polonia Bytom	1-1
47. (35)	I	1973.09.16	Wyjazd	Śląsk Wrocław	1-1
48. (36)	I	1973.10.07	Wyjazd	Lech Poznań	1-3
49. (37)	I	1973.10.27	Dom	ROW Rybnik	1-0
50. (38)	I	1973.10.31	Wyjazd	Stal Mielec	2-2
51. (39)	I	1973.11.04	Dom	Pogoń Szczecin	4-0
52. (40)	I	1973.11.11	Wyjazd	Zagłębie Wałbrzych	0-2
53. (41)	I	1973.11.14	Dom	ŁKS Łódź	1-0
54. (42)	I	1973.11.24	Wyjazd	Ruch Chorzów	0-1
55. (4)	PP	1973.11.28	Wyjazd	Stal Rzeszów	1-2
56. (43)	I	1973.12.02	Dom	Górnik Zabrze	1-1
57. (44)	I	1973.12.08	Wyjazd	Odra Opole	2-0
58. (45)	I	1974.03.09	Dom	Gwardia Warszawa	0-1
59. (46)	I	1974.03.17	Wyjazd	Legia Warszawa	2-1
60. (47)	I	1974.03.23	Dom	Szombierki Bytom	1-0
61. (48)	I	1974.03.31	Wyjazd	Polonia Bytom	0-0
62. (49)	I	1974.04.03	Dom	Śląsk Wrocław	1-1
63. (50)	I	1974.04.06	Wyjazd	Zagłębie Sosnowiec	1-1
64. (51)	I	1974.04.21	Wyjazd	ROW Rybnik	0-1
65. (52)	I	1974.04.24	Dom	Lech Poznań	0-0
66. (53)	I	1974.04.27	Dom	Stal Mielec	0-0
67. (54)	I	1974.05.01	Wyjazd	Pogoń Szczecin	1-3
68. (55)	I	1974.05.05	Dom	Zagłębie Wałbrzych	2-1
69. (56)	I	1974.05.11	Wyjazd	ŁKS Łódź	2-2
70. (10)	IT	1974.06.15	Wyjazd	Spartak Trnava	0-0
71. (11)	IT	1974.06.29	Dom	VöeST Linz	1-1
72. (12)	IT	1974.07.06	Dom	AIK Solna	1-0
73. (13)	IT	1974.07.13	Dom	Spartak Trnava	2-2
74. (14)	IT	1974.07.20	Wyjazd	VöeST Linz	0-2
75. (15)	IT	1974.07.27	Wyjazd	AIK Solna	3-0
76. (57)	I	1974.07.31	Dom	Ruch Chorzów	0-0
77. (58)	I	1974.08.04	Wyjazd	Górnik Zabrze	2-3
78. (59)	I	1974.08.06	Dom	Odra Opole	1-1
79. (60)	I	1974.09.11	Dom	Ruch Chorzów	2-1
80. (61)	I	1974.09.14	Wyjazd	Gwardia Warszawa	0-0
81. (62)	I	1974.09.21	Dom	Polonia Bytom	2-1
82. (63)	I	1974.09.28	Wyjazd	ŁKS Łódź	2-0
83. (64)	I	1974.10.13	Dom	Stal Mielec	1-1
84. (65)	I	1974.10.16	Wyjazd	Zagłębie Sosnowiec	1-2
85. (66)	I	1974.10.20	Wyjazd	Lech Poznań	1-4
86. (67)	I	1974.10.27	Dom	Górnik Zabrze	0-2
87. (5)	PP	1974.11.03	Wyjazd	Urania Ruda Śląska	3-2
88. (68)	I	1974.11.10	Wyjazd	Legia Warszawa	1-2
89. (69)	I	1974.11.17	Dom	Pogoń Szczecin	3-0
90. (6)	PP	1974.11.20	Wyjazd	GKS Katowice	0-0
91. (70)	I	1974.11.24	Wyjazd	Szombierki Bytom	1-0
92. (71)	I	1974.11.30	Dom	GKS Tychy	1-1
93. (72)	I	1975.03.08	Dom	ROW Rybnik	2-0
94. (73)	I	1975.03.15	Wyjazd	Śląsk Wrocław	0-2
95. (74)	I	1975.03.22	Dom	Arka Gdynia	2-0
96. (75)	I	1975.03.29	Wyjazd	Ruch Chorzów	2-3
97. (76)	I	1975.04.02	Dom	Gwardia Warszawa	0-0
98. (77)	I	1975.04.06	Wyjazd	Polonia Bytom	1-1
99. (78)	I	1975.04.26	Dom	ŁKS Łódź	3-1
100. (79)	I	1975.05.04	Wyjazd	Stal Mielec	1-0
101. (80)	I	1975.05.10	Dom	Zagłębie Sosnowiec	0-2
102. (81)	I	1975.05.17	Dom	Lech Poznań	2-0
103. (82)	I	1975.05.21	Wyjazd	Górnik Zabrze	2-3
104. (83)	I	1975.06.01	Dom	Legia Warszawa	2-0
105. (84)	I	1975.06.04	Wyjazd	Pogoń Szczecin	1-1
106. (85)	I	1975.08.06	Dom	ROW Rybnik	2-0
107. (86)	I	1975.08.16	Wyjazd	Legia Warszawa	2-1
108. (87)	I	1975.08.20	Dom	Pogoń Szczecin	0-1
109. (7)	PP	1975.08.23	Wyjazd	GKS Jastrzębie	0-1
110. (88)	I	1975.09.13	Wyjazd	ŁKS Łódź	0-2
111. (89)	I	1975.09.20	Dom	Górnik Zabrze	1-0
112. (90)	I	1975.09.24	Wyjazd	Szombierki Bytom	0-0
113. (91)	I	1975.09.27	Dom	Śląsk Wrocław	1-0
114. (92)	I	1975.10.05	Wyjazd	Stal Rzeszów	1-0
115. (93)	I	1975.11.09	Wyjazd	GKS Tychy	1-2
116. (94)	I	1975.11.16	Dom	Widzew Łódź	0-0
117. (95)	I	1975.11.23	Wyjazd	Lech Poznań	0-3
118. (96)	I	1975.11.26	Dom	Ruch Chorzów	0-0
119. (97)	I	1975.11.30	Dom	Polonia Bytom	0-1
120. (98)	I	1976.02.29	Dom	Stal Mielec	1-1
121. (99)	I	1976.03.07	Wyjazd	ROW Rybnik	3-1
122. (100)	I	1976.03.14	Wyjazd	Zagłębie Sosnowiec	0-2
123. (101)	I	1976.03.20	Dom	Legia Warszawa	2-0
124. (102)	I	1976.03.27	Wyjazd	Pogoń Szczecin	1-1
125. (103)	I	1976.03.31	Dom	ŁKS Łódź	2-0
126. (104)	I	1976.04.04	Wyjazd	Górnik Zabrze	2-0
127. (105)	I	1976.04.10	Dom	Szombierki Bytom	1-0
128. (106)	I	1976.04.18	Wyjazd	Śląsk Wrocław	0-1
129. (107)	I	1976.04.30	Dom	Stal Rzeszów	0-1
130. (108)	I	1976.05.15	Wyjazd	Ruch Chorzów	1-1
131. (109)	I	1976.05.19	Dom	GKS Tychy	5-0
132. (110)	I	1976.05.22	Wyjazd	Widzew Łódź	1-0
133. (111)	I	1976.05.30	Dom	Lech Poznań	8-0
134. (8)	PP	1976.08.18	Wyjazd	Sparta Zabrze	2-0
135. (112)	I	1976.08.21	Dom	Pogoń Szczecin	1-1
136. (113)	I	1976.08.25	Wyjazd	Legia Warszawa	0-1
137. (114)	I	1976.09.04	Dom	Lech Poznań	4-1
138. (115)	I	1976.09.11	Wyjazd	Arka Gdynia	0-1
139. (1)	PU	1976.09.15	Wyjazd	Celtic Glasgow	2-2
140. (116)	I	1976.09.19	Dom	ŁKS Łódź	2-2
141. (117)	I	1976.09.25	Wyjazd	Zagłębie Sosnowiec	0-0
142. (2)	PU	1976.09.29	Dom	Celtic Glasgow	2-0
143. (118)	I	1976.10.03	Dom	Odra Opole	0-0
144. (3)	PU	1976.10.20	Dom	RWD Molenbeek	1-1
145. (119)	I	1976.10.24	Wyjazd	Szombierki Bytom	0-0
146. (4)	PU	1976.11.03	Wyjazd	RWD Molenbeek	1-1
147. (120)	I	1976.11.07	Dom	Ruch Chorzów	1-0
148. (121)	I	1976.11.13	Wyjazd	Stal Mielec	0-1
149. (122)	I	1976.11.20	Dom	Widzew Łódź	0-1
150. (9)	PP	1976.11.24	Wyjazd	Olimpia Elbląg	1-0
151. (123)	I	1976.11.27	Wyjazd	Górnik Zabrze	1-0
152. (124)	I	1976.12.05	Dom	Śląsk Wrocław	5-0
153. (125)	I	1977.02.27	Wyjazd	Pogoń Szczecin	1-2
154. (126)	I	1977.03.05	Dom	Legia Warszawa	3-1
155. (10)	PP	1977.03.16	Wyjazd	Zagłębie Sosnowiec	1-3
156. (127)	I	1977.03.20	Dom	ROW Rybnik	0-0
157. (128)	I	1977.03.26	Wyjazd	Lech Poznań	1-2
158. (129)	I	1977.03.30	Dom	Arka Gdynia	1-0
159. (130)	I	1977.04.02	Wyjazd	ŁKS Łódź	0-2
160. (131)	I	1977.04.17	Dom	Zagłębie Sosnowiec	1-1
161. (132)	I	1977.04.20	Wyjazd	Odra Opole	0-2
162. (133)	I	1977.05.04	Wyjazd	Śląsk Wrocław	0-2
163. (134)	I	1977.05.07	Dom	Szombierki Bytom	3-1
164. (135)	I	1977.05.10	Wyjazd	Ruch Chorzów	1-0
165. (136)	I	1977.05.18	Dom	Stal Mielec	1-1
166. (137)	I	1977.05.22	Wyjazd	Widzew Łódź	0-1
167. (138)	I	1977.05.25	Dom	Górnik Zabrze	0-1
168. (139)	I	1977.07.23	Dom	Stal Mielec	1-0
169. (140)	I	1977.07.30	Wyjazd	Górnik Zabrze	3-2
170. (141)	I	1977.08.03	Wyjazd	Widzew Łódź	1-0
171. (142)	I	1977.08.07	Dom	Legia Warszawa	2-1
172. (143)	I	1977.08.14	Wyjazd	Zawisza Bydgoszcz	2-1
173. (144)	I	1977.08.27	Wyjazd	Zagłębie Sosnowiec	0-0
174. (145)	I	1977.08.31	Dom	Śląsk Wrocław	2-0
175. (146)	I	1977.09.11	Dom	ŁKS Łódź	1-1
176. (147)	I	1977.09.24	Wyjazd	Pogoń Szczecin	1-0
177. (11)	PP	1977.09.27	Wyjazd	GKS Tychy	0-0
178. (148)	I	1977.10.01	Dom	Odra Opole	2-1
179. (149)	I	1977.10.12	Wyjazd	Szombierki Bytom	0-0
180. (150)	I	1977.10.19	Dom	Ruch Chorzów	1-1
181. (151)	I	1977.11.01	Wyjazd	Lech Poznań	0-0
182. (152)	I	1977.11.06	Wyjazd	Arka Gdynia	2-2
183. (12)	PP	1977.11.09	Wyjazd	Bałtyk Gdynia	2-1
184. (153)	I	1977.11.16	Wyjazd	Stal Mielec	1-1
185. (154)	I	1977.11.20	Dom	Górnik Zabrze	0-0
186. (155)	I	1977.11.26	Dom	Widzew Łódź	1-1
187. (156)	I	1977.12.04	Wyjazd	Legia Warszawa	0-2
188. (157)	I	1978.02.26	Dom	Zawisza Bydgoszcz	2-1
189. (13)	PP	1978.03.01	Dom	Lech Poznań	1-3
190. (158)	I	1978.03.05	Wyjazd	Polonia Bytom	1-1
191. (159)	I	1978.03.09	Dom	Zagłębie Sosnowiec	1-0
192. (160)	I	1978.03.12	Wyjazd	Śląsk Wrocław	1-3
193. (161)	I	1978.03.19	Dom	Lech Poznań	1-1
194. (162)	I	1978.03.26	Wyjazd	ŁKS Łódź	0-0
195. (163)	I	1978.03.30	Dom	Pogoń Szczecin	2-0
196. (164)	I	1978.04.16	Wyjazd	Odra Opole	0-1
197. (165)	I	1978.04.19	Dom	Szombierki Bytom	4-0
198. (166)	I	1978.04.29	Wyjazd	Ruch Chorzów	0-2
199. (167)	I	1978.05.02	Dom	Arka Gdynia	3-1
200. (168)	I	1978.07.29	Dom	Ruch Chorzów	3-1
201. (169)	I	1978.08.02	Wyjazd	Legia Warszawa	0-0
202. (170)	I	1978.08.06	Dom	Szombierki Bytom	1-1
203. (171)	I	1978.08.09	Wyjazd	Odra Opole	0-0
204. (172)	I	1978.08.12	Wyjazd	Widzew Łódź	1-2
205. (173)	I	1978.08.16	Dom	Śląsk Wrocław	0-1
206. (174)	I	1978.08.20	Dom	Stal Mielec	3-0
207. (1)	PE	1978.09.13	Wyjazd	Club Brugge	1-2
208. (14)	PP	1978.09.16	Wyjazd	Arkonia Szczecin	2-0
209. (175)	I	1978.09.24	Wyjazd	GKS Katowice	1-1
210. (2)	PE	1978.09.27	Dom	Club Brugge	3-1
211. (176)	I	1978.10.01	Dom	Gwardia Warszawa	3-1
212. (177)	I	1978.10.07	Dom	ŁKS Łódź	1-4
213. (178)	I	1978.10.14	Wyjazd	Polonia Bytom	0-1
214. (3)	PE	1978.10.18	Wyjazd	Zbrojovka Brno	2-2
215. (15)	PP	1978.10.22	Dom	Pogoń Szczecin	2-1
216. (4)	PE	1978.11.01	Dom	Zbrojovka Brno	1-1
217. (179)	I	1978.11.05	Wyjazd	Zagłębie Sosnowiec	0-1
218. (180)	I	1978.11.19	Dom	Lech Poznań	4-1
219. (181)	I	1978.11.22	Wyjazd	Arka Gdynia	2-4
220. (16)	PP	1978.11.26	Wyjazd	Lechia Gdańsk	2-1
221. (182)	I	1979.03.03	Wyjazd	Ruch Chorzów	0-3
222. (5)	PE	1979.03.07	Dom	Malmo FF Malmo	2-1
223. (183)	I	1979.03.11	Dom	Legia Warszawa	2-2
224. (184)	I	1979.03.17	Wyjazd	Szombierki Bytom	1-1
225. (6)	PE	1979.03.21	Wyjazd	Malmo FF Malmo	1-4
226. (185)	I	1979.03.25	Dom	Widzew Łódź	2-1
227. (17)	PP	1979.03.28	Wyjazd	Zagłębie II Lubin	3-0
228. (186)	I	1979.03.31	Wyjazd	Stal Mielec	1-2
229. (187)	I	1979.04.08	Dom	Odra Opole	1-1
230. (188)	I	1979.04.25	Wyjazd	Pogoń Szczecin	0-3
231. (18)	PP	1979.05.09	Wyjazd	Arka Gdynia	1-2
232. (189)	I	1979.05.20	Dom	Polonia Bytom	4-0
233. (190)	I	1979.05.26	Wyjazd	ŁKS Łódź	1-3
234. (191)	I	1979.05.30	Dom	Zagłębie Sosnowiec	2-1
235. (192)	I	1979.06.06	Wyjazd	Lech Poznań	0-2
236. (193)	I	1979.06.10	Dom	Arka Gdynia	3-0

Mecze w Reprezentacji Polski

Henryk Maculewicz wystąpił w 23 spotkaniach Reprezentacji Polski (we wszystkich jako Wiślak). Nie zdobył bramki, otrzymał dwie żółte kartki.

1974.10.31 Polska - Kanada 2:0, mecz towarzyski
1976.04.24 Francja - Polska 2:0, mecz towarzyski
1976.10.16 Portugalia - Polska 0:2, żółta kartka, el. MŚ 1978
1976.10.31 Polska - Cypr 5:0, el. MŚ 1978
1977.05.15 Cypr - Polska 1:3, (do 85 minuty), el. MŚ 1978
1977.06.10 Peru - Polska 1:3, mecz towarzyski
1977.06.12 Boliwia - Polska 1:2, mecz towarzyski
1977.06.19 Brazylia - Polska 3:1, mecz towarzyski
1977.08.24 Austria - Polska 2:1, mecz towarzyski
1977.09.07 ZSRR - Polska 4:1, mecz towarzyski
1977.09.21 Polska - Dania 4:1 el. MŚ 1978
1977.10.29 Polska - Portugalia 1:1 el. MŚ 1978
1977.11.12 Polska - Szwecja 2:1, (od 65 minuty), mecz towarzyski
1978.03.22 Luksemburg - Polska 1:3, mecz towarzyski
1978.06.01 Polska - RFN 0:0, MŚ 1978
1978.06.06 Polska - Tunezja 1:0, MŚ 1978
1978.06.10 Polska - Meksyk 3:1, (od 85 minuty), MŚ 1978
1978.06.14 Argentyna - Polska 2:0, żółta kartka, MŚ 1978
1978.06.18 Polska - Peru 1:0 MŚ 1978
1978.06.21 Polska - Brazylia 1:3 MŚ 1978
1978.08.30 Finlandia - Polska 0:1, żółta kartka, mecz towarzyski
1978.09.06 Islandia - Polska 0:2 el. ME 1980
1978.11.15 Polska - Szwajcaria 2:0 el. ME 1980

Pogrubiono występy Maculewicza jako Wiślaka.

Kącik poetycki

„	Na Henryka M. Strzałów z dystansu królewicz Henryk „Koniu” Maculewicz.	”
— Dariusz Zastawny, Stuletnia nasza historia, czyli Wisła Kraków, Biała Gwiazda w słów orszaku i obrazkach

Galeria

		Maculewicz właśnie zatrzymał napastnika Ruchu, 1974 rok	1975
W drużynie Wisły w 1975 roku	W drużynie Wisły w 1975 roku	W drużynie Wisły w sezonie 1975/75	Maculewicz (z lewej) pierwszy pogratulował Kmiecikowi jednej z bramek z Celtikiem, 1976 rok
1977/78	1977/78	1978.06.14 Argentyna - Polska 2:0
Autograf z kolekcji Jerzego Michalskiego	1978.06.14 Argentyna - Polska 2:0	1978.06.14 Argentyna - Polska 2:0	1978.08.02 Legia Warszawa - Wisła Kraków 0:0
1978.11.01 Wisła Kraków - Zbrojovka Brno 1:1	1978.11.01 Wisła Kraków - Zbrojovka Brno 1:1	1978.11.01 Wisła Kraków - Zbrojovka Brno 1:1	1978.11.01 Wisła Kraków - Zbrojovka Brno 1:1
1978.11.01 Wisła Kraków - Zbrojovka Brno 1:1		1979.03.07 Wisła Kraków - Malmö FF 2:1