I. Igrzyska Polskie

Z Historia Wisły

Idea zorganizowania zawodów sportowych zrodziła się przed zbliżającymi się V Igrzyskami Olimpijskimi w Sztokholmie w 1912 roku. Polska nie mogła w nich wystartować, jednakże w reprezentacji Rosji oraz Austrii wielu naszych rodaków się znalazło. Byli to między innymi: Władysław Ponurski z Pogoni Lwów (bieg na 400m.), Fiodor Rimsza (piłka nożna), czy Oswald Reszke (strzelectwo). Olimpiada wśród Polaków została uznana za wzór do organizacji większych imprez sportowych. Tak powstały m.in. I. Igrzyska Polskie oraz Wielkie Igrzyska Olimpijskie (Łódź, 1912).

I. Igrzyska Polskie, zorganizowane przez Towarzystwo Zabaw Ruchowych, miały odbyć się w dniach 14-18 października 1911 roku we Lwowie. Do zawodów zgłosiło się wiele drużyn piłkarskich, więc zdecydowano się tą konkurencję rozpocząć wcześniej, bo już 10 października. Na początek rozegrano mecze: Czarni Lwów – Sparta Lwów oraz Pogoń Lwów – Lechia Lwów. Prócz wymienionej czwórki, w zawodach uczestniczyły jeszcze: Pogoń II Lwów, "Litwa", Czarni II Lwów, San Przemyśl, Rewera Stanisławów oraz oczywiście Wisła. Nie wiadomo, czy tych drużyn nie było więcej. W/w nazwy pojawiają się w ówczesnej prasie. Regulamin turnieju był zbliżony do tego z turnieju jesiennego z 1906r., a więc drużyna, która przegrała trzy mecze z rzędu odpada z zawodów. Ponadto "...5.minutowe spóźnienie sprowadza walkower", jak pisano w "Czasie" z 11 października 1911 roku. Wisła w zawodach zagrała trzy mecze. W swym inauguracyjnym spotkaniu 13 października pokonała Rewerę aż 9:2. Dzień później wiślacy rozprawili się z Lechią 4:0. Ostatni mecz przypadł na niedzielę 15 października. Wisła grając w zmienionym składzie zwyciężyła z Czarnymi 3:1, choć do przerwy to lwowiacy prowadzili. J. Kukulski pisał, że "Po niedzielnym zwycięstwie nad Czarnymi [Wisła - przyp. red.] otrzymała w nagrodę dyskobola z brązu". Nagroda ta znajduje się w muzeum Wisły, a jej zdjęcie w ramce obok. "Biała Gwiazda" rozegrała w całym turnieju trzy mecze, wszystkie zwyciężyła i to dało jej wygraną również w całym turnieju. W planach był jeszcze pojedynek z Pogonią. Mecz miał odbyć się 15 października, natomiast z Czarnymi dzień później. Pogoń, a także Sparta wycofały się z zawodów, przez co harmonogram gier został zmieniony.

Złoty Dyskobol - nagroda za zwycięstwo w turnieju piłkarskim.
Złoty Dyskobol - nagroda za zwycięstwo w turnieju piłkarskim.

Poza piłką rywalizacja toczyła się w konkurencjach lekkoatletycznych. Tutaj Wisła nie miała przedstawicieli. Niewielu zawodników zgłosiło się do tych zawodów, toteż nazwiska zwycięzców powtarzały się niejednokrotnie. W zawodach na pewno wystąpili: Jakubowicz, Radzki, Kirchner (wszyscy Czarni Lwów), Nowak (Sokół z Berlina) oraz Nieniewski. Czy są to wszystkie nazwiska – nie wiadomo. Z powodu braku zgłoszeń z harmonogramu wypadł pięciobój nowoczesny, przez co zawody zostały skrócone i zakończyły się 17 października.

"Spóźniona pora, w parze z nią idąca mała liczba zgłoszeń i krótkość dnia pozbawiają lwowskie igrzyska polskie obranego tytułu i sprowadzają je do rozmiarów wszechstronnego meetingu". Tak pisał "Czas" jeszcze podczas trwania igrzysk. Mała ilość zgłoszeń, nie najlepsza pogoda, niewielu kibiców oraz znaczne "odległości placów Towarzystwa zabaw ruchowych od środka miasta" spowodowały, że Igrzyska można uznać raczej za nieudane.

Spis treści

Zestawienie spotkań piłkarskich

Inne

W zawodach szermierczych startował Konrad Winkler, o czym informował "Sport" przy okazji meczu Lechia-Wisła. Nie jest pewne, czy Winkler reprezentował wówczas jakiś klub.

Igrzyska w prasie

Zobacz też

Żródła

"Powstanie i działalność polskich związków sportowych (I) Przełom wieku XIX i XX" - Historia Sportu, Maria Rutkiewicz, Kajetan Hądzelek
"Czas" - z 11, 16 i 17 października 1911 roku

Źródło: "http://historiawisly.pl/wiki/index.php?title=I._Igrzyska_Polskie"