I Liga 1978/1979 (piłka nożna)
Z Historia Wisły
Spis treści |
I liga, XIII miejsce
Prasowe podsumowanie kiepskiej gry Wisły: połowa maja
Tabela I ligi 1978/1979
msc | drużyna | m | pkt | zw | r | p | br |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | Ruch Chorzów | 30 | 39 | 16 | 7 | 7 | 44-27 |
2. | Widzew Łódź | 30 | 39 | 14 | 11 | 5 | 37-26 |
3. | Stal Mielec | 30 | 36 | 14 | 8 | 8 | 43-27 |
4. | Szombierki Bytom | 30 | 35 | 11 | 13 | 6 | 42-27 |
5. | Odra Opole | 30 | 34 | 14 | 6 | 10 | 42-28 |
6. | Legia Warszawa | 30 | 33 | 10 | 13 | 7 | 32-28 |
7. | Lech Poznań | 30 | 30 | 11 | 8 | 11 | 34-38 |
8. | GKS Katowice | 30 | 30 | 10 | 10 | 10 | 28-36 |
9. | Zagłębie Sosnowiec | 30 | 29 | 7 | 15 | 8 | 22-25 |
10. | Śląsk Wrocław | 30 | 29 | 11 | 7 | 12 | 23-27 |
11. | Arka Gdynia | 30 | 29 | 11 | 7 | 12 | 29-35 |
12. | ŁKS Łódź | 30 | 26 | 9 | 8 | 13 | 30-36 |
13. | Wisła Kraków | 30 | 26 | 9 | 8 | 13 | 42-43 |
14. | Polonia Bytom | 30 | 24 | 9 | 6 | 15 | 23-39 |
15. | Pogoń Szczecin | 30 | 22 | 7 | 8 | 15 | 31-41 |
16. | Gwardia Warszawa | 30 | 19 | 5 | 9 | 16 | 22-41 |
Mistrz Polski: Ruch Chorzów
Vicemistrz: Widzew Łódź
Spadek: Pogoń Szczecin i Gwardia Warszawa
Awans: Zawisza Bydgoszcz i Górnik Zabrze
Miejsca w tabeli
Źródło: opracowanie własne na podstawie www.90minut.pl. Liczbami rzymskimi oznaczono kolejne kolejki ligowe.
Wyniki poszczególnych meczów
drużyna | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | Ruch Chorzów | x | 1:1 | 1:1 | 2:1 | 0:1 | 3:0 | 1:0 | 1:1 | 2:1 | 3:1 | 1:0 | 6:0 | 3:0 | 2:1 | 1:0 | 1:0 |
2 | Widzew Łódź | 0:1 | x | 1:1 | 1:0 | 1:0 | 1:0 | 1:2 | 3:0 | 1:1 | 1:1 | 4:0 | 1:0 | 2:1 | 1:0 | 1:0 | 1:0 |
3 | Stal Mielec | 1:2 | 1:1 | x | 3:1 | 2:0 | 1:0 | 0:2 | 4:0 | 1:1 | 1:0 | 5:2 | 4:1 | 2:1 | 0:0 | 2:0 | 2:0 |
4 | Szombierki Bytom | 1:1 | 4:1 | 1:0 | x | 0:0 | 0:0 | 1:1 | 3:0 | 3:1 | 1:1 | 0:1 | 1:1 | 1:1 | 3:0 | 3:0 | 1:0 |
5 | Odra Opole | 3:1 | 0:0 | 3:2 | 2:2 | x | 2:1 | 3:1 | 1:2 | 2:0 | 0:1 | 2:3 | 1:0 | 0:0 | 1:2 | 1:0 | 5:0 |
6 | Legia Warszawa | 1:1 | 2:0 | 1:1 | 0:0 | 3:5 | x | 3:1 | 2:2 | 0:0 | 2:0 | 0:0 | 1:0 | 0:0 | 3:0 | 3:1 | 0:0 |
7 | Lech Poznań | 1:2 | 1:1 | 1:0 | 2:2 | 2:1 | 2:1 | x | 3:1 | 1:0 | 1:0 | 0:0 | 1:3 | 2:0 | 2:0 | 0:0 | 3:0 |
8 | GKS Katowice | 2:0 | 1:2 | 0:0 | 0:1 | 1:0 | 1:1 | 0:0 | x | 2:2 | 2:0 | 1:0 | 1:0 | 1:1 | 2:0 | 2:1 | 2:1 |
9 | Zagłębie Sosnowiec | 0:0 | 1:1 | 0:1 | 0:0 | 0:1 | 0:1 | 1:0 | 1:1 | x | 0:0 | 1:0 | 1:1 | 1:0 | 1:1 | 1:0 | 2:1 |
10 | Śląsk Wrocław | 2:1 | 0:1 | 1:0 | 0:2 | 2:1 | 0:1 | 3:0 | 2:1 | 1:1 | x | 2:0 | 1:0 | 2:0 | 2:0 | 0:0 | 0:0 |
11 | Arka Gdynia | 1:0 | 1:1 | 0:3 | 0:1 | 0:1 | 3:0 | 3:2 | 0:0 | 0:0 | 1:1 | x | 2:0 | 4:2 | 4:0 | 2:0 | 1:0 |
12 | ŁKS Łódź | 0:2 | 1:1 | 2:0 | 2:0 | 0:2 | 0:0 | 2:0 | 0:1 | 1:1 | 3:0 | 0:0 | x | 3:1 | 1:0 | 2:1 | 0:1 |
13 | Wisła Kraków | 3:1 | 2:1 | 3:0 | 1:1 | 1:1 | 2:2 | 4:1 | 1:1 | 2:1 | 0:1 | 3:0 | 1:4 | x | 4:0 | 4:0 | 3:1 |
14 | Polonia Bytom | 0:1 | 2:3 | 0:1 | 1:0 | 0:3 | 0:1 | 1:1 | 1:0 | 0:0 | 3:0 | 1:1 | 2:0 | 1:0 | x | 3:1 | 1:0 |
15 | Pogoń Szczecin | 2:2 | 1:1 | 1:1 | 1:4 | 1:0 | 2:3 | 3:0 | 3:0 | 1:2 | 1:0 | 4:0 | 1:1 | 3:0 | 1:1 | x | 2:1 |
16 | Gwardia Warszawa | 2:1 | 1:2 | 1:3 | 4:4 | 0:0 | 0:0 | 1:1 | 2:0 | 0:1 | 0:0 | 1:0 | 2:2 | 3:1 | 0:2 | 0:0 | x |
Frekwencja
Źródło: opracowanie własne na podstawie Gowarzewski, Kolekcja Klubów - Wisła, Katowice 1996. Numery od 1 do 15 oznaczają kolejne mecze u siebie w sezonie.
Zgadnij kto to? Mistrzowie Polski 1978!
W 1978 roku udało się zrealizować wiślackie marzenia - po 28 latach przerwy Biała Gwiazda ponownie została mistrzem Polski! Jak do tego doszło i kto miał w tym swój udział?
24.03.2020r.
HistoriaWisly.pl
HistoriaWisly.pl
Na początku lat 70-tych Wisła Kraków posiadała w swoich szeregach grono już bardzo dobrych, a wciąż jeszcze perspektywicznych zawodników. Dawało to nadzieję na znaczące poprawienie lokat zajmowanych przez drużynę w tabeli ligowej - Biała Gwiazda od dłuższego czasu plasowała się w środku stawki, a sukces w postaci wicemistrzostwa w 1966 roku przyszedł po roku banicji w II lidze. Nic więc dziwnego, że liczne powołania do silnej reprezentacji Polski, medale Igrzysk Olimpijskich 1972 i Mistrzostw Świata 1974 zdobyte przez Wiślaków oraz coraz lepsza postawa krakowian na ligowych boiskach rozbudziły pod Wawelem pozytywne emocje. Wszystko zdawało się zmierzać we właściwym kierunku. W 1976 roku Wisła stanęła na najniższych stopniu ligowego podium i pięknie zaprezentowała się na europejskich arenach, pokonując w Pucharze UEFA Celtic Glasgow i tocząc wyrównany pojedynek z RWD Molenbeek.
W tym kontekście sezon 1976/77 okazał się zimnym prysznicem. Wisła przy kiepskiej skuteczności w ofensywie zajęła ledwie 10 miejsce w lidze - wynik w powszechnej opinii znacząco poniżej potencjału. Przed startem kolejnego sezonu w klubie dogłębnie przeanalizowano przyczyny takiego stanu rzeczy. Zdiagnozowano złą atmosferę w drużynie (między innymi spory między starszymi i młodszymi zawodnikami) skutkującą chęcią odejścia z zespołu kilku ważnych piłkarzy. Wskazywano na błędy w przygotowaniach i znaczną liczbę kontuzji. Konkludowano, że dobre wyniki w pucharach rozprężyły sportowców, co w połączeniu z niepowodzeniami w lidze osłabiło morale drużyny. Przed startem nowych rozgrywek postarano się o naprawienie tych błędów, a jednym z symboli odnowy przy zachowaniu ciągłości było zatrudnienie w roli szkoleniowca Oresta Lenczyka. Lenczyk był asystentem poprzedniego trenera Aleksandra Brożyniaka, znał więc zespół od podszewki. Jednocześnie w wieku 34 lat pierwszy raz stawał przed wyzwaniem samodzielnej pracy w najwyższej klasie rozgrywkowej. Działacze Wisły podjęli więc spore ryzyko, ale - jak się później okazało - opłaciło się ono.
Wisła zaczęła ligę od mocnego uderzenia: pięć kolejnych zwycięstw i prowadzenie w ligowej tabeli. A to był dopiero początek. Biała Gwiazda nie dała się pokonać rywalom aż w 18 kolejnych meczach! Faktem jest, że Wisła notowała dużo remisów (w tym serię 8 kolejnych gier zakończonych podziałem punktów), ale w tamtych czasach za wygraną przyznawano 2 punkty. Remisy nie były więc tak „bolesne” punktowo, jak obecnie.
Runda rewanżowa była skrócona ze względu na Mistrzostwa Świata i w tej intensywnej wiośnie Wisła złapała lekką zadyszkę: przegrała z Odrą Opole oraz straciła punkty z głównymi rywalami do mistrzostwa: Lechem Poznań (remis 1:1) i Śląskiem Wrocław (przegrana 1:3). Biała Gwiazda nie oddała jednak prowadzenia w tabeli. Naprawdę nerwowo stało się dopiero po przedostatniej kolejce. Krakowianie przegrali z Ruchem Chorzów, co oznaczało, że wysiłek całego sezonu może pójść na marne, jeżeli Wisła nie wygra w ostatniej kolejce z Arką Gdynia. 2 maja 1978 roku stadion przy Reymonta zapełnił się kibicami, którzy z jednej strony pełni byli obaw, a z drugiej - nadziei. Wiślacy stanęli na wysokości zadania i wygrali 3:1. Na dodatek dzięki dwóm zdobytym tego dnia bramkom Kazimierz Kmiecik został samodzielnym Królem Strzelców!
Kluczem do sukcesu Wisły było umiejętne połączenie doświadczenia z młodością. Bramki Białej Gwiazdy strzegł Stanisław Gonet, który w pierwszym składzie debiut zaliczył już 10 lat wcześniej. W linii obrony miał przed sobą rutynowanych Antoniego Szymanowskiego i Adama Musiała, ale także młodziutkiego Marka Motykę. W pomocy wyróżniał się Adam Nawałka, który przecież dopiero co zdobywał mistrzostwa Polski, ale w juniorach Wisły! Podobnie w ataku znakomicie spisywał się Andrzej Iwan, którego postawa wypracowała mu powołanie na Mistrzostwa Świata 1978 (na których był najmłodszym piłkarzem). Klasę samą w sobie prezentował Kazimierz Kmiecik, regularnie pokonując golkiperów rywali na przestrzeni całego sezonu (w sumie zdobył 15 bramek). Dzielnie wtórował mu Zdzisław Kapka, który zakończył rozgrywki z 7 golami. Nie można też pominąć wkładu w ostateczny triumf takich zawodników, jak Henryk Szymanowski, Henryk Maculewicz, Krzysztof Budka, Zbigniew Płaszewski, Jan Jałocha, Leszek Lipka, czy Michał Wróbel.
W wielu wspomnieniach ówcześni piłkarze Wisły podkreślają doskonałą atmosferę w drużynie, cementującą zespół i pozwalającą uwolnić pełen potencjał zawodników. Zwraca się uwagę, że po mistrzostwo sięgnął skład złożony w dużym stopniu z zawodników z Krakowa i okolic. Tym bardziej podkreślić należy zasługi tych, którzy często pozostają w cieniu. W sztabie trenerskim ówczesnej sekcji piłkarskiej pracowali znakomici fachowcy: od Stanisława Chemicza, Andrzeja Turczyńskiego, poprzez Wiesława Lendziona, Mieczysława Jezierskiego i Lucjana Franczaka aż po Oresta Lenczyka. Techniczna, kombinacyjna gra krótkimi podaniami w wykonaniu wiślackich wychowanków - taki styl dla wielu kibiców jeszcze dziś pozostaje wzorem do naśladowania!
Wygrana w lidze w 1978 roku była przepustką do Pucharu Europy. O sukcesach Wisły w tych rozgrywkach możecie przeczytać w naszym cyklu Mistrzowska Opowieść >>
Na zdjęciu, od lewej w górnym rzędzie: Budka, Kmiecik, A. Szymanowski, Motyka, Płaszewski, Maculewicz, Kapka; w środkowym rzędzie: Lendzion, Lipka, H. Szymanowski, Nawałka, Targosz, Gonet, Gazda, Krupiński, Lenczyk, Turczyński; u dołu: Adamczyk, Wróbel.
Źródło: wisla.krakow.pl
Tabela wszech czasów I ligi 1979
- Zobacz więcej w osobnym artykule: Tabela wszech czasów I ligi 1979.