Ignacy Moeser

Z Historia Wisły

Ignacy Moeser (ur. 28 lutego 1882 w Kołomyji, zm. 15 marca 1968 w Krakowie) - vice dyrektor Banku Przemysłowego w Krakowie, członek komisji rewizyjnej Wisły w latach 1911-1913.

Ignacy Leon Moeser (w niektórych dokumentach nazwisko zapisywane także jako Möser) urodził się 28 lutego 1882 roku w Kołomyji jako syn Józefa i Kamili z domu Grochmann. Rodzina była wyznania rzymskokatolickiego oraz narodowości polskiej. W pierwszych kilku latach swojego życia Moeser mieszkał we Lwowie, w 1889 roku cała rodzina przeprowadziła się na stałe do Krakowa. Tutaj Ignacy uczęszczał do szkoły powszechnej oraz I Szkoły Realnej. Zachowane świadectwa szkolne sugerują, że nie należał do wyróżniających się uczniów - wśród ocen dominują stopnie dostateczne. Kontynuował jednak naukę w Wyższej Szkole Handlowej i w 1905 roku z powodzeniem przystąpił do egzaminu zawodowego z rachunkowości. Co ciekawe, do egzaminu Moeser przygotowywał się we własnym zakresie. Jak stwierdzała C.k. Komisya egzaminacyjna dla umiejętności rachunkowej na dyplomie, Moeser "wyuczywszy się dla braku katedry rachunkowości w miejscu jego zamieszkania umiejętności tej prywatnie, poddał się wobec podpisanej komisyi […] egzaminowi z rachunkowości państwowej, kupieckiej i ogólnej, a na podstawie okazanych przy egzaminie tym wiadomości uznanym został jako dobrze uzdolniony do wszelkiej służby rachunkowej lub kasowej".

W 1905 roku Moeser krótko pracował w Powiatowej Kasie Chorych, następnie w listopadzie 1905 roku na kolejnych kilkanaście lat związał się zawodowo z krakowską filią czeskiego banku Živnostenská banka.

Informacje o działalności Ignacego Moesera w Towarzystwie Sportowym Wisła są jedynie zdawkowe, nie ma jednak wątpliwości, że doświadczenie zawodowe odgrywało w tym szczególną rolę. Moeser w latach 1911-13 zasiadał w komisji rewizyjnej TSu, a więc w organie odpowiadającym za nadzór nad finansami klubu. Wiedza Moesera z zakresu rachunkowości oraz obeznanie w kwestiach finansowych wyniesione z pracy w banku musiały być dla Wisły bardzo cenne. Ponadto w latach 1910-11 Wisła nawiązała silne relacje z klubami czeskimi - poszlaki wskazują, że także tutaj osoba Moesera mogła odegrać znaczącą rolę. Ignacy Moeser w życiu zawodowym miał regularny kontakt z czeskimi sferami finansowymi, przynajmniej do pewnego stopnia musiał znać język czeski (w archiwach zachowały się adresowane do niego pisma w mowie Husa) - to pozwala przypuszczać, że w budowaniu przez Wisłę relacji z czeskimi klubami Moeser był wiodącą postacią. Krótka wzmianka w gazecie Lidové noviny potwierdza, że w maju 1911 roku Ignacy Moeser był kierownikiem drużyny w czasie wyjazdu do Brna na mecz z Morawską Slavią. Moeser wręczył czeskim gospodarzom pamiątkową flagę w polskich barwach narodowych.

Znamienne również, że w programie meczu Wisła-Sparta Praga z 6 listopada 1910 roku 2 z 4 stron zajmuje reklama właśnie czeskiego Banku Przemysłowego (Živnostenská banka). Nie wiemy, czy Moeser był związany z Wisłą już w listopadzie 1910 roku, trudno więc ocenić kierunek tej zależności - czy to za sprawą Moesera bank reklamował się w programie meczowym Wisły, czy też reklama była początkiem współpracy, za sprawą której później Moeser został działaczem Towarzystwa Sportowego.

Kontakty Wisły z Czechami nie miały charakteru czysto sportowego - te sprawy wkraczały także na grunt... polityczny. Wisła inspirując się działalnością Czechów doprowadziła do powołania narodowego związku piłkarskiego, niezależnego od władz austriackich - w okresie zaborów miało to swój niezwykły wymiar patriotyczny. Moeser był zaangażowany w te działania, o czym świadczy wybór jego osoby na skarbnika Związku Footballistów Polskich.

Na tym kończą się posiadane przez nas informacje o działalności Ignacego Moesera na rzecz Wisły.

Moeser kontynuował pracę w krakowskiej filii Živnostenská banka do 30 września 1919 roku. Ostatnim jego stanowiskiem była pozycja kierownika wydziału kasowego. Wraz z końcem września 1919 roku filia czeskiego banku została przejęta przez Polski Bank Przemysłowy, a Moeser kontynuował pracę w tej instytucji. Awansował kolejno na pełnomocnika banku i naczelnika wydziału kasowego i giełdowego, na prokurenta i wreszcie na starszego prokurenta. W obliczu kryzysu gospodarczego bank popadł jednak w trudności, dodatkowo szwankować zaczęło zdrowie Ignacego Moesera. W tych okolicznościach były działacz Wisły w 1928 przeszedł na emeryturę, a w 1930 roku na rentę. Podejmował jeszcze pracę w różnych firmach: w okresie 1929-30 był doradcą w domu bankowym Ambrosa, w latach 1933-35 prowadził wraz z żoną pensjonat w Zakopanem. Na przełomie lat 30 i 40 musiał przechodzić leczenie i dłuższą rekonwalescencję w związku z różnymi chorobami (dwunastnicy, płuc). Pomimo tych trudności pozostał aktywny w życiu społecznym, między innymi w 1939 roku jako skarbnik komitetu Urszulańskiego doprowadził do zakupu z datków samolotu sanitarnego (samolot został uroczyście przekazany Wojsku Polskiemu 20 czerwca 1939 na Błoniach). Po wybuchu wojny Moeser służył w Krakowie w straży obywatelskiej. W 1942 roku rozpoczął pracę w fabryce czekolady Suchard i z zakładem na Grzegórzkach (znacjonalizowanym w 1951 roku i połączonym z innymi fabrykami jako Zakłady Przemysłu Cukierniczego Wawel) pozostał związany do śmierci.

Od 1922 roku był członkiem Bractwa Kurkowego.

Ignacy Moeser zmarł 15 marca 1968 w Krakowie i spoczywa na Rakowicach.

Czytaj też:

"W skład tymczasowych władz Związku weszli niemal wyłącznie ludzie związani z Wisłą wtedy lub później (poza podgórskim radnym Karolem Rolle). Prezesem ZFP wybrano Antoniego Beaupre; wiceprezesami Tadeusza Łopuszańskiego, Karola Rolle i Antoniego Januszewskiego; sekretarzem Jana Weyssenhoffa; a skarbnikiem Ignacego Moesera." >>> Więcej

Według danych zawartych w Krakowskiej Księdze Adresowej z 1908 roku, Moeser pracował w krakowskiej filii Banku Przemysłowego dla Czech i Moraw w Pradze. Rzuca to trochę światła na potencjalną rolę Moesera w kontaktach Wisły z Czechami i ich Związkiem Piłkarskim.