Jan Gabryś
Z Historia Wisły
Linia 1: | Linia 1: | ||
- | Jan Gabryś Rudolf – urodził się 1 stycznia 1891 roku | + | '''Jan Gabryś Rudolf''' – urodził się 1 stycznia 1891 roku w Krakowie jako syn Pawła i Marceli z Odziomków. Podczas I wojny światowej początkowo służył w armii austriackiej, gdzie ukończył kurs szkoły oficerów piechoty. Od listopada 1918 roku żołnierz Wojska Polskiego. Uczestnik wojen 1918-20 o niepodległość Polski (w tym wojny polsko-bolszewickiej) . Jako kapitan (awansowany w 1919) dowodził 13 pp od 29 sierpnia do 18 września . Zawodowy wojskowy. |
- | + | Po wojnie służył w 13 pp. w latach 1921-1922, uczestnicząc w kursie doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. W 1922 roku awansowany do stopnia majora. W latach 1922-1926 pełnił funkcję szefa wyszkolenia Dowództwa Okręgu Korpusu nr V w Krakowie. 15 VIII 1924 został awansowany do stopnia podpułkownika. W 1926 przeniósł się z Dowództwa Okręgu Korpusu nr V do Biura Ogólno-Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. W tym samym czasie został przydzielony do Kadry Oficerów Piechoty. | |
- | + | W 1928 został przeniesiony z Biura Ogólno-Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych do 32 pp w Modlinie, początkowo na stanowisko zastępcy dowódcy pułku, później dowódcy pułku. | |
- | II wiceprezes Zarządu TS Wisła | + | 1 kwietnia 1932 został oddelegowany z 32 pp na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Jarocin. Od 1934 pełnił funkcję kierownika Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego Dowództwa Okręgu Korpusu nr V w Krakowie. Służył też w Dowództwie Okręgu Korpusu nr IV w Łodzi na stanowisku kierownika Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego (do 4 września 1937). |
+ | |||
+ | Od 1938 roku był dowódcą baonu Obrony Narodowej „Cieszyn” Śląsko-Cieszyńskiej Półbrygady Obrony Narodowej i w tej roli wziął udział w zajęciu Zaolzia. | ||
+ | |||
+ | 11 lipca 1939 mianowany został mianowany dowódcą 52 pp Strzelców Kresowych, który podczas Kampanii Wrześniowej wchodził w skład 12 dywizji piechoty generała bryg. Gustawa Paszkiewicza, będącej częścią Armii Prusy. Brał udział między innymi w bitwie pod Iłżą 8 września 1939 roku. | ||
+ | |||
+ | Udało mu się ujść z życiem z niemieckiego okrążenia, lecz podczas prób przedarcia się na Wschód, dostał się do niewoli sowieckiej. Trafił do obozu w Starobielsku. | ||
+ | |||
+ | Jan Gabryś został zamordowany przez NKWD w kwietniu 1940 r., w Charkowie. | ||
+ | |||
+ | Decyzją Prezydenta RP w 2007 r. mianowany pośmiertnie generałem brygady. <br><br> | ||
+ | |||
+ | II wiceprezes Zarządu TS Wisła w połowie lat 20-tych.<br><br> | ||
[[Kategoria:Działacze Wisły|Gabryś Jan]] | [[Kategoria:Działacze Wisły|Gabryś Jan]] |
Wersja z dnia 15:34, 5 mar 2012
Jan Gabryś Rudolf – urodził się 1 stycznia 1891 roku w Krakowie jako syn Pawła i Marceli z Odziomków. Podczas I wojny światowej początkowo służył w armii austriackiej, gdzie ukończył kurs szkoły oficerów piechoty. Od listopada 1918 roku żołnierz Wojska Polskiego. Uczestnik wojen 1918-20 o niepodległość Polski (w tym wojny polsko-bolszewickiej) . Jako kapitan (awansowany w 1919) dowodził 13 pp od 29 sierpnia do 18 września . Zawodowy wojskowy.
Po wojnie służył w 13 pp. w latach 1921-1922, uczestnicząc w kursie doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. W 1922 roku awansowany do stopnia majora. W latach 1922-1926 pełnił funkcję szefa wyszkolenia Dowództwa Okręgu Korpusu nr V w Krakowie. 15 VIII 1924 został awansowany do stopnia podpułkownika. W 1926 przeniósł się z Dowództwa Okręgu Korpusu nr V do Biura Ogólno-Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. W tym samym czasie został przydzielony do Kadry Oficerów Piechoty.
W 1928 został przeniesiony z Biura Ogólno-Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych do 32 pp w Modlinie, początkowo na stanowisko zastępcy dowódcy pułku, później dowódcy pułku.
1 kwietnia 1932 został oddelegowany z 32 pp na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Jarocin. Od 1934 pełnił funkcję kierownika Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego Dowództwa Okręgu Korpusu nr V w Krakowie. Służył też w Dowództwie Okręgu Korpusu nr IV w Łodzi na stanowisku kierownika Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego (do 4 września 1937).
Od 1938 roku był dowódcą baonu Obrony Narodowej „Cieszyn” Śląsko-Cieszyńskiej Półbrygady Obrony Narodowej i w tej roli wziął udział w zajęciu Zaolzia.
11 lipca 1939 mianowany został mianowany dowódcą 52 pp Strzelców Kresowych, który podczas Kampanii Wrześniowej wchodził w skład 12 dywizji piechoty generała bryg. Gustawa Paszkiewicza, będącej częścią Armii Prusy. Brał udział między innymi w bitwie pod Iłżą 8 września 1939 roku.
Udało mu się ujść z życiem z niemieckiego okrążenia, lecz podczas prób przedarcia się na Wschód, dostał się do niewoli sowieckiej. Trafił do obozu w Starobielsku.
Jan Gabryś został zamordowany przez NKWD w kwietniu 1940 r., w Charkowie.
Decyzją Prezydenta RP w 2007 r. mianowany pośmiertnie generałem brygady.
II wiceprezes Zarządu TS Wisła w połowie lat 20-tych.