Jerzy Jurowicz

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 10:10, 24 maj 2008 (edytuj) Tomek (Dyskusja | wkład) (Nowa strona: {|style="text-align:center;border:2px red solid" width=30% rules=all cellspacing=1 cellpadding=1 align="right" |+ '''pełne imię nazwisko''' |- |colspan=4|zdjęcie |-align="left" |nar...) ← Poprzednia edycja		Wersja z dnia 18:36, 6 cze 2008 (edytuj) (anuluj zmianę) Emjot (Dyskusja | wkład) Następna edycja →
Linia 53:		Linia 53:
	|}		|}
		+	Jerzy Jurowicz we wspomnieniach Leszka Snopkowskiego, byłego wieloletniego kapitana "Białej Gwiazdy".
		+
		+	- To był jeden z najlepszych polskich bramkarzy. Ale mimo tej wysokiej oceny i jemu, takiemu mistrzowi, przytrafiały się błędy. Pamiętam mecz z ŁKS-em Łódź na naszym boisku: Jurek puścił piłkę do bramki z połowy boiska! Była wiosna, boisko zmarznięte, zawodnikowi ŁKS-u piłka zeszła z nogi (chciał zacentrować) - odbiła się od grudy zlodowaciałej ziemi i przeleciała nad Jurkiem. Do końca życia nie mógł o tym zapomnieć.
		+	Jurek był trochę bojaźliwy. Nieswojo czuł się na obcych boiskach, szczególnie gdy publika stała tuż za jego plecami. Na meczu z Górnikiem Knurów w pewnym momencie podbiegł do sędziego, trzymając w ręce pokaźny kamień. Mówił, że boi się, iż go zabiją, bo rzucają w jego kierunku kamieniami. W Tarnowie, podczas meczu z Tarnovią, dostał czymś w głowę - padł na ziemię jak ścięty, tracąc przytomność. Gra została przerwana, człowiek udzielający mu pomocy wlał mu parę kropel soku cytrynowego do ust i Jurek oprzytomniał. Krzyknął nawet: "A nie macie trochę cukru?".
		+
		+
		+	Źródło: Gazeta Wyborcza

---

Wersja z dnia 18:36, 6 cze 2008

pełne imię nazwisko

zdjęcie
narodowość	x
data urodzenia	x
miejsce urodzenia	x
data śmierci	x
miejsce pochówku	x
wzost/waga	x
pozycja	x
przebieg kariery	x
reprezentacja	x
sukcesy	x
pseudonim	x
sezon	drużyna	mecze	bramki
x	x	x	x
Suma	x	x	x

Jerzy Jurowicz we wspomnieniach Leszka Snopkowskiego, byłego wieloletniego kapitana "Białej Gwiazdy".

- To był jeden z najlepszych polskich bramkarzy. Ale mimo tej wysokiej oceny i jemu, takiemu mistrzowi, przytrafiały się błędy. Pamiętam mecz z ŁKS-em Łódź na naszym boisku: Jurek puścił piłkę do bramki z połowy boiska! Była wiosna, boisko zmarznięte, zawodnikowi ŁKS-u piłka zeszła z nogi (chciał zacentrować) - odbiła się od grudy zlodowaciałej ziemi i przeleciała nad Jurkiem. Do końca życia nie mógł o tym zapomnieć. Jurek był trochę bojaźliwy. Nieswojo czuł się na obcych boiskach, szczególnie gdy publika stała tuż za jego plecami. Na meczu z Górnikiem Knurów w pewnym momencie podbiegł do sędziego, trzymając w ręce pokaźny kamień. Mówił, że boi się, iż go zabiją, bo rzucają w jego kierunku kamieniami. W Tarnowie, podczas meczu z Tarnovią, dostał czymś w głowę - padł na ziemię jak ścięty, tracąc przytomność. Gra została przerwana, człowiek udzielający mu pomocy wlał mu parę kropel soku cytrynowego do ust i Jurek oprzytomniał. Krzyknął nawet: "A nie macie trochę cukru?".

Źródło: Gazeta Wyborcza