Ludomir Mazurek

Z Historia Wisły

(Różnice między wersjami)
(Requiescat in pace)
(Nie pokazano 7 wersji pośrednich.)
Linia 1: Linia 1:
[[Grafika:Nekropolie Ludomir Mazurek3.jpg‎|200px|right|thumb|Ludomir Mazurek, zdjęcie z grobu na Cmentarzu Rakowickim]]
[[Grafika:Nekropolie Ludomir Mazurek3.jpg‎|200px|right|thumb|Ludomir Mazurek, zdjęcie z grobu na Cmentarzu Rakowickim]]
-
'''Prof. dr Ludomir Mazurek''' urodził się 27 września 1905 roku w Żelechowie, zmarł 15 maja 1993 roku w Krakowie. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim [[Grafika:Mogiła.jpg|15px]] [[:Grafika:Nekropolie Ludomir Mazurek.jpg|1]] [[Grafika:Mogiła.jpg|15px]] [[:Grafika:Nekropolie Ludomir Mazurek2.jpg|2]]
+
'''Prof. dr Ludomir Mazurek''' urodził się 27 września 1905 roku w Żelechowie, jako jedno z siedmiorga dzieci Ignacego Mazurka i Józefy z domu Galińskiej.
-
Ludomir Mazurek był działaczem Wisły, członkiem Zarządu TS Wisła w latach 1947-1949 oraz członkiem Rady Seniorów.
+
Pierwsze nauki pobierał w szkole powszechnej w Lublinie i miał szczęście ukończyć ją przed wybuchem pierwszej wojny światowej. Rodzina Mazurków padła ofiarą wojennej zawieruchy - została przesiedlona do Rosji. Tam, w miejscowości Połtawa, przeżyli blisko cztery lata. W 1915 roku dziesięcioletni Ludomir po raz pierwszy zetknął się z działającym w konspiracji harcerstwem polskim, wówczas też złożył harcerskie przyrzeczenie.
-
Ludomir Mazurek miał uprawnienia trenerskie w wielu dyscyplinach, od narciarstwa, poprzez dżudo czy boks, po spadochroniarstwo.
+
Zakończenie I wojny światowej oznaczało powrót Mazurków do rodzinnego domu w Lublinie. Ludomir kontynuował przerwaną przez wojnę naukę, stając się uczniem miejscowego gimnazjum. Jednocześnie aktywnie działał w harcerstwie, pilnie pracując nad wzmacnianiem charakteru i tężyzną fizyczną, czemu służyć miały niełatwe do przetrwania obozy. Nabyte w ten sposób doświadczenia okazały się pomocne już w czasie batalii z bolszewikami w 1920 roku, kiedy piętnastoletni Ludomir ochotniczo został gońcem w konnym oddziale partyzanckim, tym samym dając początek przyszłej karierze wojskowej.
-
W latach 1953-60 był prorektorem, a w 1958 - rektorem WSWF w Krakowie.
+
Kiedy ponownie nastał czas pokoju, Ludomir z zapałem rozwijał sportowe zainteresowania, trenując lekką atletykę, jazdę konną i gimnastykę w lublińskim TG "Sokół". Od 1923 roku zainteresował się mocniej piłka nożną, którą uprawiał kolejno w barwach Strzelca i Lublinianki. Co ciekawe, jednocześnie osiągał znakomite wyniki w ... kolarstwie, m.in. w 1924 i 1925 roku wywalczył tytuł mistrza okręgu warszawskiego na dystansie 25 km.
 +
W 1927 roku Mazurek przeprowadził się do Radomia, gdzie zdał maturę. Wkrótce potem znalazł pracę na kolei, jednocześnie kończąc kurs instruktorów gimnastycznych. Posiadane kwalifikacje i powszechnie znana sprawność Ludomira zaowocowały w 1928 roku powołaniem do wojska, gdzie powierzono mu obowiązki instruktora sportowego w Szkole Podchorążych Rezerwy w Tomaszowie Lubelskim. Latem tegoż roku pomyślnie zdał egzaminy do Instytutu Wychowania Fizycznego w Warszawie, a dwa lata później, wciąż jako student, podjął się pracy w ... warszawskiej Legii, gdzie szkolił lekkoatletów.
 +
 +
W 1931 roku udał się do Sosnowca, gdzie otrzymał posadę instruktora wychowania fizycznego w miejscowym seminarium nauczycielskim, prowadził też wyjazdowe praktyki w Rabce i Wiśle. W 1932 roku w Sztokholmie ukończył profesjonalny kurs masażu leczniczego. Kolejne cztery lata spędził szkoląc nauczycieli na Śląsku i podnosząc swoje kwalifikacje. Powierzano mu liczne funkcje kierownicze, m.in. MKS Sosnowiec.
 +
 +
W latach 1934-1936 studiował pedagogikę w Krakowie, następnie podjął pracę nauczyciela w gimnazjum i liceum w Miechowie. Po dwóch latach przeniósł się do Kielc, by 1 września 1938 roku rozpocząć nauczanie m.in. w jednym z kieleckich liceów. Jednocześnie kontynuował studia w Instytucie Wychowania Fizycznego w Warszawie, przygotowując się do obrony pracy magisterskiej. Pełnił też funkcję kierownika Ośrodka Metodycznego WF i PW dla nauczycieli Ziemi Kieleckiej.
 +
 +
Ostatniego dnia sierpnia 1939 roku jako podporucznik rezerwy udał się do Szczakowej, gdzie dołączył do 11. Pułku Piechoty. Stamtąd wraz z towarzyszami skierował się do Kołomyi, gdzie powierzono mu funkcję dowódcy kompanii. 19 września 1939 opuścił Polskę i przedostał się do Rumunii. Wraz z grupą żołnierzy 33. Dywizji Piechoty został internowany w Bals, skąd udało mu się uciec do Francji, gdzie na dłużej zakotwiczył w Bessieres. Po ukończeniu szkolenia oficerskiego dołączył do 3. Dywizji Piechoty tworzonej w Chateaubriand. Następnie już z 4. Dywizją walczył z hitlerowcami pod Nantes. Gdy Francja padła w maju 1940 roku, Mazurek znalazł się w Szkocji. Rok później rozpoczął szkolenie spadochroniarzy w Largo House i Ringway.
 +
 +
20 października 1942 roku to oficjalna data powstania 1. Samodzielnej Brygady Spadochronowej, która niespełna rok później została włączona w struktury 1. Alianckiej Armii Desantu Powietrznego i do 26 września 1944 roku walczyła w Holandii, biorąc udział w dramatycznej bitwie pod Arnhem. Ludomir Mazurek uczestniczył we wszystkich poczynaniach 1.SBS, pełniąc między innymi funkcję referenta wyszkolenia spadochronowego i oficera łącznikowego z dowództwem lotnictwa.
 +
 +
Po upadku Hitlera Mazurek, już w stopniu majora, został wraz z 1.SBS skierowany do niemieckiego Bersenbruck. Tam odpowiadał za krzewienie kultury fizycznej wśród żołnierzy.
 +
 +
W drugiej połowie maja 1947 roku Ludomir Mazurek podjął decyzję o powrocie do Polski. Po roku pracy w roli wuefisty w krakowskich szkołach średnich związał się ze Studium Wychowania Fizycznego Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego, a od 1950 roku z Wyższą Szkołą Wychowania Fizycznego w Krakowie, organizując między innymi pionierskie zajęcia z judo. To on "namaścił" studenta [[Franciszek Hapek|Franciszka Hapka]] na swojego asystenta, który w efekcie doprowadził do powstania sekcji judo w TS Wisła.
 +
 +
Ludomir Mazurek zmarł 15 maja 1993 roku w Krakowie. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
-
Źródło: [["Nekropolie i biogramy działaczy, zawodników i trenerów Towarzystwa Sportowego Wisła Kraków", Roman Pyjos (2001)]]
 
==Wojenne losy==
==Wojenne losy==
Ludomir Mazurek był majorem I Polskiej Samodzielnej Brygady Spadochronowej, żołnierzem gen.St.Sosabowskiego.
Ludomir Mazurek był majorem I Polskiej Samodzielnej Brygady Spadochronowej, żołnierzem gen.St.Sosabowskiego.
 +
 +
==Zdjęcia i pamiątki==
 +
 +
[[:Kategoria: Dokumenty Ludomira Mazurka|Zdjęcia i pamiątki Ludomira Mazurka]]
 +
 +
==Zobacz też==
 +
 +
[http://www.awf.krakow.pl/index.php/uczelnia/poczet-rektorow Poczet Rektorów Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie ]
 +
 +
 +
==Requiescat in pace==
 +
 +
Kwatera XX, rząd 18, grób 20.
 +
<gallery>
 +
Grafika:Nekropolie Ludomir Mazurek.jpg|Grób Ludomira Mazurka na Cmentarzu Rakowickim (15.08.2010)
 +
Grafika:Nekropolie Ludomir Mazurek2.jpg|Grób Ludomira Mazurka na Cmentarzu Rakowickim (15.08.2010)
 +
Grafika:Nekropolie Ludomir Mazurek 4.jpg|Grób Ludomira Mazurka na Cmentarzu Rakowickim (11.11.2014)
 +
Grafika:Nekropolie Ludomir Mazurek 5.jpg|Grób Ludomira Mazurka na Cmentarzu Rakowickim (11.11.2014)
 +
</gallery>
 +
 +
[[Kategoria: Działacze Wisły|Mazurek Ludomir]]
[[Kategoria: Działacze Wisły|Mazurek Ludomir]]

Wersja z dnia 12:47, 22 sty 2019

Ludomir Mazurek, zdjęcie z grobu na Cmentarzu Rakowickim
Ludomir Mazurek, zdjęcie z grobu na Cmentarzu Rakowickim

Prof. dr Ludomir Mazurek urodził się 27 września 1905 roku w Żelechowie, jako jedno z siedmiorga dzieci Ignacego Mazurka i Józefy z domu Galińskiej.

Pierwsze nauki pobierał w szkole powszechnej w Lublinie i miał szczęście ukończyć ją przed wybuchem pierwszej wojny światowej. Rodzina Mazurków padła ofiarą wojennej zawieruchy - została przesiedlona do Rosji. Tam, w miejscowości Połtawa, przeżyli blisko cztery lata. W 1915 roku dziesięcioletni Ludomir po raz pierwszy zetknął się z działającym w konspiracji harcerstwem polskim, wówczas też złożył harcerskie przyrzeczenie.

Zakończenie I wojny światowej oznaczało powrót Mazurków do rodzinnego domu w Lublinie. Ludomir kontynuował przerwaną przez wojnę naukę, stając się uczniem miejscowego gimnazjum. Jednocześnie aktywnie działał w harcerstwie, pilnie pracując nad wzmacnianiem charakteru i tężyzną fizyczną, czemu służyć miały niełatwe do przetrwania obozy. Nabyte w ten sposób doświadczenia okazały się pomocne już w czasie batalii z bolszewikami w 1920 roku, kiedy piętnastoletni Ludomir ochotniczo został gońcem w konnym oddziale partyzanckim, tym samym dając początek przyszłej karierze wojskowej.

Kiedy ponownie nastał czas pokoju, Ludomir z zapałem rozwijał sportowe zainteresowania, trenując lekką atletykę, jazdę konną i gimnastykę w lublińskim TG "Sokół". Od 1923 roku zainteresował się mocniej piłka nożną, którą uprawiał kolejno w barwach Strzelca i Lublinianki. Co ciekawe, jednocześnie osiągał znakomite wyniki w ... kolarstwie, m.in. w 1924 i 1925 roku wywalczył tytuł mistrza okręgu warszawskiego na dystansie 25 km.

W 1927 roku Mazurek przeprowadził się do Radomia, gdzie zdał maturę. Wkrótce potem znalazł pracę na kolei, jednocześnie kończąc kurs instruktorów gimnastycznych. Posiadane kwalifikacje i powszechnie znana sprawność Ludomira zaowocowały w 1928 roku powołaniem do wojska, gdzie powierzono mu obowiązki instruktora sportowego w Szkole Podchorążych Rezerwy w Tomaszowie Lubelskim. Latem tegoż roku pomyślnie zdał egzaminy do Instytutu Wychowania Fizycznego w Warszawie, a dwa lata później, wciąż jako student, podjął się pracy w ... warszawskiej Legii, gdzie szkolił lekkoatletów.

W 1931 roku udał się do Sosnowca, gdzie otrzymał posadę instruktora wychowania fizycznego w miejscowym seminarium nauczycielskim, prowadził też wyjazdowe praktyki w Rabce i Wiśle. W 1932 roku w Sztokholmie ukończył profesjonalny kurs masażu leczniczego. Kolejne cztery lata spędził szkoląc nauczycieli na Śląsku i podnosząc swoje kwalifikacje. Powierzano mu liczne funkcje kierownicze, m.in. MKS Sosnowiec.

W latach 1934-1936 studiował pedagogikę w Krakowie, następnie podjął pracę nauczyciela w gimnazjum i liceum w Miechowie. Po dwóch latach przeniósł się do Kielc, by 1 września 1938 roku rozpocząć nauczanie m.in. w jednym z kieleckich liceów. Jednocześnie kontynuował studia w Instytucie Wychowania Fizycznego w Warszawie, przygotowując się do obrony pracy magisterskiej. Pełnił też funkcję kierownika Ośrodka Metodycznego WF i PW dla nauczycieli Ziemi Kieleckiej.

Ostatniego dnia sierpnia 1939 roku jako podporucznik rezerwy udał się do Szczakowej, gdzie dołączył do 11. Pułku Piechoty. Stamtąd wraz z towarzyszami skierował się do Kołomyi, gdzie powierzono mu funkcję dowódcy kompanii. 19 września 1939 opuścił Polskę i przedostał się do Rumunii. Wraz z grupą żołnierzy 33. Dywizji Piechoty został internowany w Bals, skąd udało mu się uciec do Francji, gdzie na dłużej zakotwiczył w Bessieres. Po ukończeniu szkolenia oficerskiego dołączył do 3. Dywizji Piechoty tworzonej w Chateaubriand. Następnie już z 4. Dywizją walczył z hitlerowcami pod Nantes. Gdy Francja padła w maju 1940 roku, Mazurek znalazł się w Szkocji. Rok później rozpoczął szkolenie spadochroniarzy w Largo House i Ringway.

20 października 1942 roku to oficjalna data powstania 1. Samodzielnej Brygady Spadochronowej, która niespełna rok później została włączona w struktury 1. Alianckiej Armii Desantu Powietrznego i do 26 września 1944 roku walczyła w Holandii, biorąc udział w dramatycznej bitwie pod Arnhem. Ludomir Mazurek uczestniczył we wszystkich poczynaniach 1.SBS, pełniąc między innymi funkcję referenta wyszkolenia spadochronowego i oficera łącznikowego z dowództwem lotnictwa.

Po upadku Hitlera Mazurek, już w stopniu majora, został wraz z 1.SBS skierowany do niemieckiego Bersenbruck. Tam odpowiadał za krzewienie kultury fizycznej wśród żołnierzy.

W drugiej połowie maja 1947 roku Ludomir Mazurek podjął decyzję o powrocie do Polski. Po roku pracy w roli wuefisty w krakowskich szkołach średnich związał się ze Studium Wychowania Fizycznego Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego, a od 1950 roku z Wyższą Szkołą Wychowania Fizycznego w Krakowie, organizując między innymi pionierskie zajęcia z judo. To on "namaścił" studenta Franciszka Hapka na swojego asystenta, który w efekcie doprowadził do powstania sekcji judo w TS Wisła.

Ludomir Mazurek zmarł 15 maja 1993 roku w Krakowie. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.


Spis treści

Wojenne losy

Ludomir Mazurek był majorem I Polskiej Samodzielnej Brygady Spadochronowej, żołnierzem gen.St.Sosabowskiego.

Zdjęcia i pamiątki

Zdjęcia i pamiątki Ludomira Mazurka

Zobacz też

Poczet Rektorów Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie


Requiescat in pace

Kwatera XX, rząd 18, grób 20.