Maciej Żurawski

Z Historia Wisły

Maciej Żurawski

Informacje o zawodniku
kraj	Polska
pseudonim	Żuraw, Magic
urodzony	12.09.1976, Poznań
wzost/waga	182 cm / 76 kg
pozycja	napastnik
sukcesy	Mistrz Polski: 2001, 2003, 2004, 2005, 2011 Mistrz II ligi polskiej: 1993 Mistrz III ligi polskiej: 1997 Mistrz Szkocji: 2006, 2007, 2008 Mistrz Cypru: 2010 Puchar Ligi: 2001 (Polska) Puchar Ligi: 2006 (Szkocja) Puchar Polski: 2002, 2003 Puchar Szkocji: 2007 Superpuchar Polski: 2001 Król Strzelców: 2002, 2004 (Polska)
Reprezentacja
Lata	Drużyna	Mecze	Gole
1990	Polska U-14	2	0
1991–1992	Polska U-15	4	0
1992	Polska U-16	4	0
1994	Polska U-18	2	0
1999	Polska U-23	1	0
1998–2008	Polska A	72	17
Kariera klubowa
Sezon	Drużyna	Mecze	Gole
1992/93 (w)	Warta Poznań	2	0
1993/94	Warta Poznań	0	0
1994/95	Warta Poznań	21	0
1995/96	Warta Poznań	22	1
1996/97	Warta Poznań
1997/98 (j)	Warta Poznań	16	4
1997/98 (w)	Lech Poznań	17	2
1998/99	Lech Poznań	30	11
1999/00 (j)	Lech Poznań	9	6
1999/00	Wisła Kraków	20 (27)	6 (8)
2000/01	Wisła Kraków	27 (40)	8 (11)
2001/02	Wisła Kraków	27 (43)	21 (32)
2002/03	Wisła Kraków	28 (45)	22 (38)
2003/04	Wisła Kraków	26 (35)	20 (25)
2004/05	Wisła Kraków	25 (41)	24 (33)
2005/06	Celtic	24	16
2006/07	Celtic	26	6
2007/08	Celtic	5	0
2007/08 (w)	Larissa	11	6
2008/09	Larissa	27	9
2009/10	Omonia Nikozja	23	8
2010/11	Wisła Kraków	21 (28)	1 (3)
2013/14 (w)	Poroniec Poronin	2	2
2014/15	Poroniec Poronin	20	14
2015/16 (j)	Poroniec Poronin	10	5
W rubryce Mecze/Gole najpierw podana jest statystyka z meczów ligowych, a w nawiasie ze wszystkich meczów oficjalnych.

Maciej Żurawski (ur. 12 września 1976 roku w Poznaniu) – piłkarz grający na pozycji napastnika, kapitan drużyny Wisły Kraków i reprezentacji Polski. Pięciokrotny mistrz Polski z Wisłą.

Spis treści 1 Biografia 1.1 W barwach Kolejorza 1.2 Z Białą Gwiazdą w sercu 1.3 „Magic" 1.4 Z orłem na piersi 1.5 Cztery kraje, osiem mistrzowskich tytułów 2 Statystyki 3 Historia występów w barwach Wisły Kraków 3.1 Lista wszystkich spotkań: 4 Wyróżnienia 5 Mecze w Reprezentacji Polski 5.1 Reprezentacyjna Galeria 6 Kącik poetycki 7 Doniesienia medialne 7.1 Żurawski: Nie składam broni 7.2 Pożegnanie Macieja Żurawskiego 7.3 Maciej Żurawski: Nie traktujcie mnie jak emeryta 7.4 Maciej Żurawski wraca do Wisły 7.5 Maciej Żurawski postanowił wznowić karierę 7.6 Bohaterowie dubletu #1: Maciej Żurawski 7.7 Osiem lat od ostatniego meczu „Żurawia” w Wiśle 7.8 TOP3 napastników: Maciej Żurawski, czyli władca muraw 7.9 Wrzutka Wiślaka: Maciej Żurawski 7.10 Dziesięć lat od powrotu Żurawia na Reymonta 8 Wideo 9 Zdjęcia 9.1 Galeria z pożegnania "Żurawia" 6 lipca 2006 9.2 Galeria z pożegnania "Żurawia" 29 maja 2011 9.3 Pozostałe zdjęcia 10 Jedenastka stulecia Wisły 11 Zobacz też

Biografia

Po sezonie 2010/2011 zakończył sportową karierę. W jej trakcie miał okazję uczestniczyć w największych piłkarskich imprezach świata – był na dwóch mundialach, uczestniczył w mistrzostwach Europy, grał także w Lidze Mistrzów. W trzech różnych krajach sięgał po mistrzowską koronę, a kibice w Polsce do dziś wspominają jego grę i bramki przeciwko Parmie, Lazio czy Schalke.

Maciej Żurawski urodził się 12 września 1976 r. w Poznaniu. Piłkarską karierę rozpoczynał w tamtejszej Warcie, której zawodnikiem i trenerem zespołów młodzieżowych był jego ojciec – Andrzej. Do klubu z Poznania młody Maciej trafił już w 1983 r., a debiutu w Ekstraklasie doczekał się 11 lat później. Przyszły reprezentant kraju zadebiutował już w I kolejce sezonu 1994/1995, dokładnie 31 lipca 1994 r., wybiegając w pierwszym składzie na mecz z Widzewem Łódź. Spotkanie w Poznaniu zakończyło się wprawdzie klęską gospodarzy 0:4, ale Żurawski zaliczył pierwsze 54 minuty w najwyższej klasie rozgrywkowej.

Ostatecznie jego bilans w premierowym sezonie to 21 meczów i 1362 minuty spędzone na boisku. Podczas tych spotkań nie udało mu się zdobyć gola. Trzeba jednak pamiętać, że Żurawski w momencie debiutu nie miał jeszcze skończonych osiemnastu lat i występował w pomocy. Drużyna Warty Poznań okazała się zresztą zdecydowanie najgorsza w stawce pierwszoligowców, zdobywając zaledwie 19 punktów (był to ostatni sezon, kiedy za zwycięstwo przyznawano 2 punkty). Co ciekawe, kiepska postawa drużyny nie przeszkodziła jej napastnikowi – Piotrowi Prabuckiemu włączyć się w walkę o koronę króla strzelców. Ostatecznie zawodnik Warty z 14 golami został czwartym najlepszym strzelcem rozgrywek. Zwycięzca klasyfikacji, Bogusław Cygan ze Stali Mielec, miał na koncie dwa trafienia więcej. Dobra postawa Prabuckiego zaowocowała transferem do Lecha Poznań, dzięki czemu zawodnik uniknął gry w II lidze, do której spadła Warta. Dwa i pół roku później podobny kierunek obrał Maciej Żurawski, jednak zanim to nastąpiło, piłkarz spędził lata 1995-1997 na balansowaniu między II, a III ligą.

W barwach Kolejorza

Do najbardziej utytułowanego klubu ze stolicy Wielkopolski Żurawski przeszedł w przerwie sezonu 1997/1998. Od momentu przyjścia do zespołu stał się jednym z jego najważniejszych piłkarzy. Wystąpił we wszystkich 17 meczach rundy wiosennej, zdobywając 2 bramki. Premierowe trafienie zaliczył 29 marca 1998 r. w zremisowanym 2:2 meczu z Górnikiem Zabrze. Kolejorz sezon zakończył na 10. miejscu, ale rok później kibice mogli cieszyć się z 4. lokaty na finiszu rozgrywek. Maciej Żurawski w sezonie 1998/1999 zaczął być wystawiany w ataku, co przyniosło natychmiastowy efekt – 11 bramek w 30 meczach. Dobry początek sezonu w jego wykonaniu zaowocował powołaniem do reprezentacji Polski, którą prowadził Janusz Wójcik. Żurawski w kadrze zadebiutował 10 listopada 1998 r. w meczu ze Słowacją. W 69. minucie zmienił innego debiutanta – Piotra Reissa, który w debiucie zdobył bramkę. Ta sztuka nie udała się jego młodszemu koledze, ale Polska pokonała rywala w Bratysławie 3:1. Za kadencji Wójcika Żurawski w narodowej drużynie wystąpił jeszcze 4 razy. „Ambicja, walka do końca, zaangażowanie w grę to cechy wyróżniające tego napastnika. Potrafi dokładnie dograć piłkę partnerowi. Na pewno w przyszłości reprezentacja będzie miała z niego pociechę". Tak w autobiografii „Jego biało-czerwoni" w 1999 r. scharakteryzował Żurawskiego ówczesny selekcjoner.

Lech w sezonie 1998/1999 do ostatniej kolejki walczył o wicemistrzostwo. Przed ostatnią serią spotkań był drugi, jednak porażka w ostatnim meczu z Ruchem Radzionków sprawiła, że spadł na czwartą pozycję. Nie przeszkodziło to jednak poznaniakom szykować się do europejskich pucharów, gdyż Wisła Kraków, która zdobyła tytuł, była zawieszona w międzynarodowych rozgrywkach. Było to wynikiem pamiętnego ugodzenia w głowę Dino Baggio nożem rzuconym przez kibica Białej Gwiazdy w meczu tej drużyny z Parmą. Pierwszym przeciwnikiem Kolejorza w rundzie kwalifikacyjnej Pucharu UEFA był łotewski Metalurgs Lipawa. Na wyjeździe Lech przegrał 2:3, ale Maciej Żurawski zdobył bramkę w swoim debiucie w europejskich pucharach. W 24. minucie, po ładnej dwójkowej akcji z Jarosławem Maćkiewiczem pokonał bramkarza gospodarzy, otwierając wynik spotkania. W rewanżu nie udało mu się już trafić, ale Kolejorz pokonał Łotyszy 3:1, zapewniając sobie awans do pierwszej rundy. Tam niestety lepszy okazał się szwedzki IFK Göteborg. W wyjazdowym meczu Lech przegrał 1:2, a bramkę ponownie zdobył Żurawski, tym razem z rzutu karnego. Bezbramkowy remis w rewanżu oznaczał koniec przygody poznaniaków z pucharami.

W międzyczasie wystartowała liga, ale tam Lech spisywał się fatalnie. Pierwsze zwycięstwo odniósł dopiero w 10. kolejce, kiedy przeciwnikiem była Wisła Kraków. Żurawski zdobył dwa gole, czym przyczynił się do efektownej wygranej 4:1. 6 dni później wybiegł już na boisko w barwach... Białej Gwiazdy, do której przeszedł za 2 miliony marek. Mający kłopoty finansowe Lech Poznań musiał sprzedać jednego ze swoich najlepszych piłkarzy. Przejście do krakowskiego zespołu okazało się jednak świetną decyzją. Bogusław Cupiał zaczął bowiem budować najsilniejszą drużynę w Polsce. Żurawski stał się jej bardzo ważnym elementem. W pierwszym, niepełnym jeszcze sezonie po opuszczeniu Lecha, napastnik zdobył dla Wisły 6 goli w 20 meczach. Tyle samo trafień zaliczył w poprzednim klubie, jednak występował tam w sezonie 1999/2000 tylko w 9 spotkaniach, skuteczność miał więc lepszą. Przyszłość zespołów z Poznania i Krakowa była jednak zupełnie inna. Lech z ostatniego miejsca spadł do II ligi, a Wisła zdobyła wicemistrzostwo. Krakowianie z Żurawskim w składzie na długie lata stali się wiodącą siłą w kraju, poznaniacy do ligowej czołówki wrócili dopiero po kilku sezonach.

Z Białą Gwiazdą w sercu

Dla Macieja Żurawskiego zbliżały się właśnie najlepsze lata piłkarskiej kariery. Przez pięć kolejnych sezonów (począwszy od sezonu 2000/2001), zdobywał z Wisłą 4 mistrzowskie tytuły. Jedynie w 2002 r. Biała Gwiazda uplasowała się na drugim miejscu, przegrywając z Legią Warszawa tytuł o zaledwie jeden punkt. Żurawski dwukrotnie zdobywał koronę króla strzelców (2001/2002 i 2003/2004), a także dwa razy sięgał z Wisłą po Puchar Polski (2001/2002 i 2002/2003). Do swoich sukcesów może dopisać również Puchar Ligi i Superpuchar Polski. Przed wyjazdem do Szkocji napastnik „Białej Gwiazdy" w barwach Wisły w lidze rozegrał 153 spotkania, w których zdobył 101 bramek.

Nie gorzej radził sobie wspólnie z kolegami w rozgrywkach europejskich. W drugim sezonie w nowym klubie Żurawski rywalizował w Pucharze UEFA. Była to edycja, w której Biała Gwiazda rozegrała pamiętny dwumecz z Realem Saragossa w I rundzie. Piłkarze klubu z Reymonta odpadli jednak rundzie II, przegrywając rywalizację z FC Porto (0:0 i 0:3). Żurawskiemu nie udało się wpisać w tej edycji na listę strzelców. Na premierowe trafienie w Europie w barwach Wisły musiał poczekać do sezonu 2001/2002 i II rundy eliminacji Ligi Mistrzów. W wyjazdowym spotkaniu ze Skonto Ryga napastnik wykorzystał w 80. minucie rzut karny, ustalając wynik na 2:1 dla Wisły. W rewanżu zdobył jedynego gola, dając swojemu zespołowi awans do kolejnej rundy, gdzie czekała słynna FC Barcelona. Podopieczni Franciszka Smudy w rywalizacji z piłkarzami takimi jak Puyol, Xavi, Rivaldo czy Kluivert zaprezentowali się świetnie, przegrywając minimalnie u siebie 3:4 i na Camp Nou 0:1. Żurawski w tamtych spotkaniach zaliczył 180 minut, jednak bramki nie zdobył. Zaczął trafiać ponownie I i II rundzie Pucharu UEFA. Najpierw pokonał bramkarza Hajduka Split, a jego gol w Krakowie z Interem Mediolan dał Wiśle zwycięstwo nad Włochami. Oznaczało ono jednak pożegnanie z pucharami, gdyż w pierwszym spotkaniu na San Siro Biała Gwiazda przegrała 0:2.

W swoim najlepszym sezonie w europejskich pucharach wiślacy rozpoczęli rywalizację od rundy wstępnej Pucharu UEFA. Po gładkim rozprawieniu się z północnoirlandzkim Glentoranem FC i wyeliminowaniu NK Primorje (8:1 w dwumeczu) w I rundzie, przeszedł czas na poważniejszych rywali – AC Parmę, Schalke 04 i Lazio Rzym. Wszyscy kibice z pewnością pamiętają fantastyczne mecze podopiecznych Henryka Kasperczaka. Przygoda Wisły z europejskimi pucharami zakończyła się dopiero w 1/8 finału, a niekwestionowaną gwiazdą zespołu był Maciej Żurawski. Urodzony w Poznaniu zawodnik strzelał gole każdemu rywalowi, gromadząc ich łącznie aż 10. Jeszcze przed finałem tych rozgrywek, w którym mierzyły się jedenastki FC Porto i Celticu Glasgow, był najskuteczniejszym strzelcem edycji 2002/2003. Ostatecznie dzięki dwóm bramkom w finale taki sam dorobek miał Derlei, a jedno trafienie więcej na swoim koncie zapisał Henrik Larsson, który w ostatnim meczu też dwukrotnie wpisał się na listę strzelców. Kto mógł przypuszczać, że już wkrótce Żurawski stanie się następcą Szweda w drużynie z Celtic Park?

Zanim to nastąpiło, polskiemu napastnikowi przyszło jeszcze dwukrotnie bez powodzenia walczyć o upragnioną Ligę Mistrzów. W sezonie 2003/2004 za mocny okazał się Anderlecht Bruksela, a po odpadnięciu z eliminacji elitarnych rozgrywek, Wisła w Pucharze UEFA znalazła pogromcę w Valarendze Oslo. Przegrana z Norwegami po rzutach karnych sprawiła, że dorobek Żurawskiego w tamtej edycji pucharów zatrzymał się na 5 bramkach. „Żuraw" do siatki nie trafił jednak w ogóle w Pucharze UEFA, co nie pozostało bez wpływu na wstydliwą wpadkę Białej Gwiazdy. W kolejny sezonie dla piłkarzy z Reymonta przeszkodą nie do przejścia okazał się Real Madryt. O ile we wcześniejszej rundzie eliminacji Ligi Mistrzów Wisła nie miała problemów z Georgią Tbilisi, to w I rundzie Pucharu UEFA za mocny okazał się inny zespół ze stolicy Gruzji - Dinamo. Żurawski w tej edycji pucharów zdobył 3 gole, a po sezonie odszedł do Celitcu Glasgow, w którym w końcu zasmakował Ligi Mistrzów.

„Magic"

Nie udało mu się to jednak w pierwszym sezonie po przybyciu do Szkocji. Celtic, do którego trafił także Artur Boruc, odpadł sensacyjnie w eliminacjach tych rozgrywek, przegrywając dwumecz z Artemidą Bratysława. Sezon 2005/2006 był jednak najbardziej udany dla Żurawskiego. Zdobył 16 goli w lidze, 4 w krajowym pucharze, czym przyczynił się do sięgnięcia przez klub po mistrzostwo i Puchar Ligi Szkockiej. W kolejnym sezonie polski napastnik mógł w końcu zadebiutować w Lidze Mistrzów. Miało to miejsce 26 września 2006 r. w meczu z FC Kopenhaga. Żurawski spędził na boisku 73 minuty, a później wystąpił jeszcze w czterech meczach tych rozgrywek, niestety bez zdobyczy bramkowej. Występ w dwumeczu 1/8 finału z AC Milan uniemożliwiła mu kontuzja łydki. W lidze Celtic obronił mistrzostwo, a także sięgnął po Puchar Szkocji. Po dobrym początku sezonu, pozycja polskiego zawodnika jednak osłabła ze względu na kontuzję, a jego dorobek zamknął się ostatecznie na 6 golach w lidze i 4 w krajowym pucharze. W przerwie sezonu 2007/2008 Żurawski przeniósł się do greckiej drużyny AE Larisa, mimo że zapowiadano jego transfer do Stanów Zjednoczonych. W ostatniej rundzie w barwach The Bhoys zaliczył ledwie 5 występów w lidze, a także jeden mecz w eliminacjach Ligi Mistrzów i dwa epizody w fazie grupowej tych rozgrywek. Udało mu się jednak strzelić decydującego o awansie karnego w serii jedenastek podczas meczu III rundy kwalifikacji Champions League ze Spartakiem Moskwa.

Z orłem na piersi

Maciej Żurawski zyskiwał uznanie w oczach kolejnych selekcjonerów. W 2000 r. reprezentację objął Jerzy Engel i, choć w eliminacjach do mundialu w Korei Południowej i Japonii oparł zespół na innych piłkarzach, powoli wprowadzał do kadry napastnika Białej Gwiazdy. 10 lutego 2000 r. w meczu z Wyspami Owczymi Żurawski zaliczył premierowe trafienia w narodowych barwach. Trafienia, gdyż na listę strzelców wpisał się dwa razy, zapewniając Polsce zwycięstwo 2:1. „Żuraw" znalazł się także w kadrze na mundial w 2002 r., choć nie jechał tam jako faworyt trenera. „Maciek Żurawski znajdował się w życiowej formie. Fantastyczna postawa w lidze. (...) Jest na czwartym miejscu w rankingu naszych napastników, ale może się to zmieni podczas turnieju i przeskoczy wyżej. Bardzo mu tego życzę, bo jest wspaniałym piłkarzem i człowiekiem, a na takich piłkarzy zawsze lubię stawiać." Taki zapis dotyczący nominacji króla strzelców polskiej ligi znalazł się w książce Engela „Prosta gra". Jak się okazało, selekcjoner śmiało postawił na zawodnika Wisły Kraków, który w turnieju wystąpił we wszystkich trzech spotkaniach od pierwszych minut, jako jeden z zaledwie czterech polskich zawodników (obok Koźmińskiego, Krzynówka i Olisadebe). Został wprawdzie zmieniony w meczach z Koreą Południową i Portugalią, ale już mecz ze Stanami Zjednoczonymi rozegrał w pełnym wymiarze czasowym. W 77. minucie tego spotkania zmarnował jednak znakomitą okazję do zdobycia gola. Wykonywany przez niego rzut karny obronił Brad Friedel.

Na Żurawskiego pewnie stawiali też następcy Engela – Boniek, Janas i Leo Beenhakker. Holender uczynił go nawet kapitanem reprezentacji. „Żuraw" zaliczył ponownie trzy mecze na mundialu w Niemczech w 2006 r., znów od pierwszych minut. Jeszcze w eliminacjach turnieju finałowego zdobył 7 bramek, zapewniając Polsce awans z drugiego miejsca w grupie. Trafić do siatki nie udało mu się w fazie grupowej, przez co kadra zakończyła turniej z zaledwie dwoma trafieniami, w dodatku autorstwa obrońcy – Bartosza Bosackiego. Nie lepiej było podczas EURO 2008, gdzie Żurawski wystąpił tylko w pierwszym meczu z Niemcami. Zanim jednak Polska uzyskała awans, w eliminacjach musiała rywalizować m.in. z Portugalczykami. Żurawski i spółka odprawili z kwitkiem zespół z takimi gwiazdami jak Deco czy Cristiano Ronaldo, wygrywając w Chorzowie 2:1. Był to najlepszy mecz narodowej drużyny w ostatnich latach, a do sukcesu znacznie przyczynił się „Żuraw". To właśnie po jego strzale piłkę dobił Eugeniusz Smolarek, zdobywając pierwszego gola. Napastnik Celticu też miał swoją okazję, ale w pierwszej połowie trafił w słupek. W eliminacjach do siatki udało mu się trafić jedynie w meczu z Armenią, był to jednak gol na wagę trzech punktów, niezbędnych do awansu. Podczas samego EURO 2008 piłkarz wybiegł na boisko w pierwszym spotkaniu z Niemcami, ale musiał je opuścić w przerwie. Dalszy występ w mistrzostwach uniemożliwiła mu kontuzja. Mecz z naszym zachodnim sąsiadem był ostatnim spotkaniem Macieja Żurawskiego w kadrze. Ostatecznie licznik jego występów z orłem na piersi zatrzymał się na 72 spotkaniach i 17 bramkach. Żadnej z nich nie udało mu się jednak zdobyć w turnieju finałowym mistrzostw świata i Europy, a mniej niż połowę (8), zdobywał w meczach o punkty.

Cztery kraje, osiem mistrzowskich tytułów

W greckiej Larisie, do której trafił w lutym 2008 r., Żurawski spędził półtora sezonu, notując łącznie 42 spotkania i 15 bramek we wszystkich rozgrywkach, doprowadzając ten klub w edycji ligowej 2008/2009 do 5. miejsca. W sezonie 2009/2010 „Żuraw" występował w cypryjskiej Omonii Nikozja, z którą zdobył mistrzostwo kraju. Dla tego zespołu zdobył 12 bramek w 30 meczach. Nie był to jednak koniec sukcesów napastnika. Na jeden sezon powrócił do Polski i sięgnął z Białą Gwiazdą po piąty już w swoim dorobku tytuł mistrzowski. W sezonie 2010/2011 21 razy pojawił się na boiskach Ekstraklasy i zdobył ostatniego gola. Grał także w eliminacjach Ligi Europejskiej i strzelił tam swoją pożegnalną bramkę w europejskich pucharach w spotkaniu z FK Szawle, blisko 11 lat po premierowym trafieniu w Pucharze UEFA jeszcze w barwach Lecha. Przygoda Wisły w europejskich rozgrywkach skończyła się niespodziewanie szybko. W II rundzie podopieczni Kasperczaka przegrali rywalizację z azerskim Karabachem Agdam. Ostatni mecz dla „Białej Gwiazdy" Maciej Żurawski rozegrał 29 maja 2011 r. w 30. kolejce Ekstraklasy. Po sezonie zakończył piłkarską karierę. W klubie z ulicy Reymonta zaliczył łącznie 250 meczów, w których trafił do siatki 150 razy. 23 bramki w europejskich pucharach są najlepszym wynikiem w historii klubu. Dziś Maciej Żurawski jest ambasadorem i skautem Wisły Kraków. Dokładnie przed tygodniem świętował swoje 37. urodziny.

Piotr Stokłosa

Źródła:

• Andrzej Gowarzewski, Jan Rędzioch, „Lech Poznań – kolekcja klubów Fuji", Wydawnictwo GiA, Katowice 2003.
• Andrzej Gowarzewski, Bożena Szmel, „Biało-czerwoni (5)", Wydawnictwo GiA, Katowice 2008.
• Janusz Wójcik, „Jego biało-czerwoni", Krajowa Agencja Promocyjna, Warszawa 1999.
• Jerzy Engel, „Prosta gra", ART Flexo sp. z o.o., Warszawa 2002.
• http://www.90minut.pl
• http://www.wartapoznan.phorum.pl
• http://www.historiawisly.pl
• http://www.uefa.com

Artykuł udostępniony za zgodą autora. Po raz pierwszy opublikowany: sportowahistoria.pl

Statystyki

Klub	Sezon	Liga	Liga		Puchary krajowe		Puchary europejskie		Baraże		Suma
			Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki
Warta Poznań	1992/1993	II Liga	2	0			–		–		2	0
	1993/1994	Ekstraklasa	0	0			–		–		0	0
	1994/1995	Ekstraklasa	21	0	0	0	–		–		21	0
	1995/1996	II Liga	22	1	0	0	–		–		22	1
	1996/1997	III Liga			2	0	–		–		2	0
	1997/1998 (j)	II Liga	16	4	–		–		–		16	4
Lech Poznań	1997/1998 (w)	Ekstraklasa	17	2	1	0	–		–		18	2
	1998/1999	Ekstraklasa	30	11	1	0	–		–		31	11
	1999/2000 (j)	Ekstraklasa	9	6	1	0	4	2	–		14	8
Wisła Kraków	1999/2000	Ekstraklasa	20	6	7	2	–		–		27	8
	2000/2001	Ekstraklasa	27	8	7	3	6	0	–		40	11
	2001/2002	Ekstraklasa	27	21	8	7	8	4	–		43	32
	2002/2003	Ekstraklasa	28	22	7	6	10	10	–		45	38
	2003/2004	Ekstraklasa	26	20	1	0	8	5	–		35	25
	2004/2005	Ekstraklasa	25	24	11	6	5	3	–		41	33
Celtic	2005/2006	SPL	24	16	4	4	2	0	–		30	20
	2006/2007	SPL	26	6	3	4	5	0	–		34	10
	2007/2008	SPL	5	0	0	0	3	0	–		8	0
Larissa	2007/2008 (w)	Super League	11	6	1	0	–		–		12	6
	2008/2009	Super League	27	9	2	0	–		4	0	33	9
Omonia Nikozja	2009/2010	A Katigoria	23	8	4	2	3	2	–		30	12
Wisła Kraków	2010/2011	Ekstraklasa	21	1	3	1	4	1	–		28	3
Poroniec Poronin	2013/2014 (w)	III liga	2	2	0	0	–		–		2	2
	2014/2015	III liga	20	14	0	0	–		–		20	14
	2015/2016 (j)	III liga	10	5	2	6	–		–		12	11
Suma	Warta Poznań		61	5	2	0	–	–	–	–	63	5
Suma	Lech Poznań		56	19	3	0	4	2	–	–	63	21
Suma	Celtic		55	22	7	8	10	0	–	–	72	30
Suma	Larissa		38	15	3	0	–	–	4	0	45	15
Suma	Wisła Kraków		174	102	44	25	41	23	–	–	259	150
Suma	Poroniec Poronin		32	21	2	6	–		–		34	27

Historia występów w barwach Wisły Kraków

Podział na sezony:

Sezon	Rozgrywki	M	0-90
1999/2000	Ekstraklasa	20	9	7	4	6	2
1999/2000	Puchar Polski	7	2		5	2	1
2000/2001	Ekstraklasa	27	17	6	4	8
2000/2001	Puchar UEFA	6	4		2
2000/2001	Puchar Ligi	6	5		1	3
2000/2001	Puchar Polski	1	1
2001/2002	Superpuchar Polski	1	1			1
2001/2002	Ekstraklasa	27	23	3	1	21	1
2001/2002	Puchar Polski	6	2	4		6	1
2001/2002	Liga Mistrzów	4	4			2
2001/2002	Puchar UEFA	4	4			2	1
2001/2002	Puchar Ligi	1			1
2002/2003	Ekstraklasa	28	15	12	1	22	1
2002/2003	Puchar UEFA	10	7	3		10
2002/2003	Puchar Polski	7	2	4	1	6
2003/2004	Ekstraklasa	26	24	2		20
2003/2004	Puchar UEFA	4	3	1			1
2003/2004	Liga Mistrzów	4	3	1		5
2003/2004	Puchar Polski	1	1
2004/2005	Ekstraklasa	25	21	4		24	1
2004/2005	Puchar Polski	11	8	2	1	6	1
2004/2005	Liga Mistrzów	3	3			2	1
2004/2005	Puchar UEFA	2	2			1
2010/2011	Ekstraklasa	21	6	3	12	1
2010/2011	Liga Europy	4	3		1	1	1
2010/2011	Puchar Polski	3	1		2	1
Razem	Ekstraklasa (I)	174	115	37	22	102	5
	Puchar Polski (PP)	36	17	10	9	21	3
	Puchar UEFA (PU)	26	20	4	2	13	2
	Liga Mistrzów (LM)	11	10	1		9	1
	Puchar Ligi (PL)	7	5		2	3
	Liga Europy (LE)	4	3		1	1	1
	Superpuchar Polski (SP)	1	1			1
RAZEM		259	171	52	36	150	12

Lista wszystkich spotkań:

Ilość	Roz.	Data	Miejsce	Przeciwnik	Wyn.	Zm.	B	K
1. (1)	I	1999.10.02	Dom	ŁKS Łódź	1-0
2. (2)	I	1999.10.16	Wyjazd	Górnik Zabrze	0-1
3. (3)	I	1999.10.24	Dom	Zagłębie Lubin	4-0
4. (4)	I	1999.10.30	Wyjazd	Amica Wronki	0-0
5. (5)	I	1999.11.07	Dom	Legia Warszawa	1-1
6. (6)	I	2000.03.04	Dom	Odra Wodzisław Śląski	3-1
7. (1)	PP	2000.03.08	Wyjazd	Stal Stalowa Wola	2-2
8. (7)	I	2000.03.12	Wyjazd	Wisła Płock	1-1
9. (8)	I	2000.03.15	Dom	Widzew Łódź	3-1
10. (9)	I	2000.03.18	Wyjazd	Ruch Radzionków	1-4
11. (10)	I	2000.03.25	Dom	Dyskobolia Grodzisk Wlkp	3-0
12. (11)	I	2000.04.01	Wyjazd	Pogoń Szczecin	3-3
13. (12)	I	2000.04.08	Dom	Stomil Olsztyn	4-2
14. (2)	PP	2000.04.11	Wyjazd	GKS Bełchatów	0-1
15. (13)	I	2000.04.16	Wyjazd	Polonia Warszawa	1-2
16. (3)	PP	2000.04.19	Dom	GKS Bełchatów	2-0
17. (14)	I	2000.04.22	Dom	Ruch Chorzów	4-0
18. (15)	I	2000.04.29	Dom	Lech Poznań	2-0
19. (4)	PP	2000.05.04	Dom	Polonia Warszawa	2-1
20. (16)	I	2000.05.06	Wyjazd	ŁKS Łódź	2-0
21. (5)	PP	2000.05.11	Wyjazd	Polonia Warszawa	2-0
22. (17)	I	2000.05.14	Dom	Górnik Zabrze	6-3
23. (18)	I	2000.05.20	Wyjazd	Zagłębie Lubin	2-3
24. (19)	I	2000.05.24	Dom	Amica Wronki	1-1
25. (20)	I	2000.05.28	Wyjazd	Legia Warszawa	2-0
26. (6)	PP	2000.06.06	Dom	Amica Wronki	2-2
27. (7)	PP	2000.06.09	Wyjazd	Amica Wronki	0-3
28. (21)	I	2000.07.22	Dom	Ruch Radzionków	4-0
29. (22)	I	2000.07.29	Wyjazd	Dyskobolia Grodzisk Wlkp	3-0
30. (23)	I	2000.08.05	Dom	Widzew Łódź	2-2
31. (1)	PU	2000.08.10	Wyjazd	Željezničar Sarajewo	0-0
32. (24)	I	2000.08.13	Wyjazd	Górnik Zabrze	2-1
33. (25)	I	2000.08.19	Dom	Pogoń Szczecin	1-2
34. (2)	PU	2000.08.24	Dom	Željezničar Sarajewo	3-1
35. (26)	I	2000.08.27	Wyjazd	Odra Wodzisław Śląski	2-0
36. (1)	PL	2000.08.30	Wyjazd	Dyskobolia Grodzisk Wlkp	0-0
37. (2)	PL	2000.09.06	Dom	Dyskobolia Grodzisk Wlkp	4-2
38. (27)	I	2000.09.10	Dom	Polonia Warszawa	4-0
39. (3)	PU	2000.09.14	Wyjazd	Real Saragossa	1-4
40. (28)	I	2000.09.17	Wyjazd	Stomil Olsztyn	3-0
41. (8)	PP	2000.09.23	Wyjazd	Górnik Łęczna	1-2
42. (4)	PU	2000.09.28	Dom	Real Saragossa	4-1
43. (29)	I	2000.10.01	Dom	GKS Katowice	3-1
44. (30)	I	2000.10.15	Wyjazd	Śląsk Wrocław	1-0
45. (5)	PU	2000.10.26	Dom	FC Porto	0-0
46. (31)	I	2000.10.29	Wyjazd	Wisła Płock	5-0
47. (32)	I	2000.11.04	Dom	Amica Wronki	4-0
48. (6)	PU	2000.11.09	Wyjazd	FC Porto	0-3
49. (33)	I	2000.11.12	Dom	Legia Warszawa	3-3
50. (34)	I	2000.11.19	Wyjazd	Zagłębie Lubin	2-4
51. (35)	I	2001.03.10	Wyjazd	Ruch Radzionków	2-0
52. (36)	I	2001.03.17	Dom	Dyskobolia Grodzisk Wlkp	1-1
53. (3)	PL	2001.03.21	Dom	Amica Wronki	2-0
54. (37)	I	2001.03.30	Wyjazd	Widzew Łódź	0-3
55. (4)	PL	2001.04.04	Wyjazd	Amica Wronki	0-1
56. (38)	I	2001.04.08	Dom	Górnik Zabrze	3-0
57. (39)	I	2001.04.14	Wyjazd	Pogoń Szczecin	0-0
58. (40)	I	2001.04.21	Dom	Odra Wodzisław Śląski	2-1
59. (41)	I	2001.04.29	Wyjazd	Polonia Warszawa	2-0
60. (42)	I	2001.05.02	Dom	Stomil Olsztyn	2-0
61. (43)	I	2001.05.12	Wyjazd	Ruch Chorzów	1-2
62. (44)	I	2001.05.19	Dom	Wisła Płock	1-2
63. (45)	I	2001.05.23	Wyjazd	Amica Wronki	1-2
64. (5)	PL	2001.05.26	Wyjazd	Zagłębie Lubin	3-0
65. (6)	PL	2001.06.03	Dom	Zagłębie Lubin	1-2
66. (46)	I	2001.06.09	Wyjazd	Legia Warszawa	2-1
67. (47)	I	2001.06.13	Dom	Zagłębie Lubin	3-0
68. (1)	SP	2001.07.15	Wyjazd	Polonia Warszawa	4-3
69. (48)	I	2001.07.21	Wyjazd	KSZO Ostrowiec Świętokrzyski	1-0
70. (1)	LM	2001.07.25	Wyjazd	Skonto Ryga	2-1
71. (49)	I	2001.07.29	Dom	Polonia Warszawa	2-2
72. (2)	LM	2001.08.01	Dom	Skonto Ryga	1-0
73. (50)	I	2001.08.04	Wyjazd	Widzew Łódź	2-3
74. (3)	LM	2001.08.08	Dom	FC Barcelona	3-4
75. (51)	I	2001.08.11	Wyjazd	Górnik Zabrze	2-1
76. (52)	I	2001.08.17	Dom	Odra Wodzisław Śląski	1-0
77. (4)	LM	2001.08.22	Wyjazd	FC Barcelona	0-1
78. (53)	I	2001.08.26	Dom	Zagłębie Lubin	4-0
79. (7)	PL	2001.08.29	Wyjazd	KSZO Ostrowiec Świętokrzyski	3-2
80. (54)	I	2001.09.08	Wyjazd	GKS Katowice	5-1
81. (55)	I	2001.09.16	Dom	KSZO Ostrowiec Świętokrzyski	0-1
82. (7)	PU	2001.09.20	Wyjazd	Hajduk Split	2-2
83. (56)	I	2001.09.23	Wyjazd	Polonia Warszawa	0-2
84. (8)	PU	2001.09.27	Dom	Hajduk Split	1-0
85. (57)	I	2001.09.30	Dom	Widzew Łódź	2-0
86. (9)	PP	2001.10.09	Wyjazd	Ruch Radzionków	3-2
87. (58)	I	2001.10.14	Dom	Górnik Zabrze	2-1
88. (9)	PU	2001.10.18	Wyjazd	Inter Mediolan	0-2
89. (59)	I	2001.10.21	Wyjazd	Odra Wodzisław Śląski	0-1
90. (60)	I	2001.10.26	Wyjazd	Zagłębie Lubin	4-3
91. (10)	PU	2001.10.30	Dom	Inter Mediolan	1-0
92. (61)	I	2001.11.03	Dom	GKS Katowice	3-0
93. (10)	PP	2001.11.10	Dom	Stomil Olsztyn	6-1
94. (62)	I	2001.11.18	Wyjazd	Odra Wodzisław Śląski	3-0
95. (63)	I	2001.11.24	Dom	Pogoń Szczecin	1-0
96. (11)	PP	2001.11.28	Dom	ŁKS Łódź	4-1
97. (64)	I	2002.03.03	Dom	Ruch Chorzów	2-1
98. (65)	I	2002.03.09	Wyjazd	Polonia Warszawa	2-4
99. (66)	I	2002.03.15	Wyjazd	Legia Warszawa	0-1
100. (67)	I	2002.03.19	Dom	GKS Katowice	1-1
101. (68)	I	2002.03.30	Dom	Odra Wodzisław Śląski	1-1
102. (69)	I	2002.04.07	Wyjazd	Pogoń Szczecin	2-1
103. (12)	PP	2002.04.10	Dom	Wisła Płock	3-0
104. (70)	I	2002.04.13	Wyjazd	Ruch Chorzów	2-1
105. (71)	I	2002.04.19	Dom	Polonia Warszawa	4-1
106. (72)	I	2002.04.24	Dom	Legia Warszawa	1-1
107. (73)	I	2002.04.28	Wyjazd	GKS Katowice	1-0
108. (74)	I	2002.05.04	Dom	Amica Wronki	1-0
109. (13)	PP	2002.05.07	Wyjazd	Amica Wronki	4-2
110. (14)	PP	2002.05.10	Dom	Amica Wronki	4-0
111. (75)	I	2002.08.04	Wyjazd	Szczakowianka Jaworzno	1-1
112. (76)	I	2002.08.09	Dom	Ruch Chorzów	5-2
113. (11)	PU	2002.08.15	Wyjazd	Glentoran Belfast	2-0
114. (77)	I	2002.08.18	Wyjazd	Zagłębie Lubin	4-1
115. (78)	I	2002.08.24	Dom	Dyskobolia Grodzisk Wlkp	1-1
116. (12)	PU	2002.08.29	Dom	Glentoran Belfast	4-0
117. (79)	I	2002.09.01	Wyjazd	Legia Warszawa	2-3
118. (15)	PP	2002.09.11	Wyjazd	Szczakowianka Jaworzno	3-1
119. (80)	I	2002.09.14	Dom	Pogoń Szczecin	3-0
120. (13)	PU	2002.09.19	Wyjazd	NK Primorje	2-0
121. (81)	I	2002.09.23	Wyjazd	Górnik Zabrze	2-1
122. (82)	I	2002.09.27	Wyjazd	Amica Wronki	1-1
123. (14)	PU	2002.10.03	Dom	NK Primorje	6-1
124. (83)	I	2002.10.06	Dom	KSZO Ostrowiec Świętokrzyski	4-1
125. (84)	I	2002.10.20	Wyjazd	Odra Wodzisław Śląski	2-3
126. (16)	PP	2002.10.23	Dom	Dyskobolia Grodzisk Wlkp	5-0
127. (85)	I	2002.10.26	Dom	GKS Katowice	2-0
128. (15)	PU	2002.10.31	Wyjazd	Parma Parma	1-2
129. (86)	I	2002.11.03	Wyjazd	Polonia Warszawa	4-0
130. (17)	PP	2002.11.06	Wyjazd	Ceramika Opoczno	2-2
131. (87)	I	2002.11.09	Dom	Wisła Płock	4-0
132. (16)	PU	2002.11.14	Dom	Parma Parma	4-1
133. (88)	I	2002.11.17	Wyjazd	Widzew Łódź	4-2
134. (89)	I	2002.11.23	Dom	Lech Poznań	3-2
135. (17)	PU	2002.11.28	Dom	Schalke 04 GK	1-1
136. (18)	PP	2002.12.01	Dom	Ceramika Opoczno	5-0
137. (18)	PU	2002.12.10	Wyjazd	Schalke 04 GK	4-1
138. (19)	PU	2003.02.20	Wyjazd	Lazio Rzym	3-3
139. (20)	PU	2003.03.05	Dom	Lazio Rzym	1-2
140. (90)	I	2003.03.16	Wyjazd	Ruch Chorzów	3-0
141. (91)	I	2003.03.19	Dom	Szczakowianka Jaworzno	2-2
142. (92)	I	2003.03.22	Dom	Zagłębie Lubin	4-1
143. (93)	I	2003.04.09	Dom	Legia Warszawa	2-1
144. (94)	I	2003.04.19	Dom	Górnik Zabrze	4-0
145. (19)	PP	2003.04.23	Dom	Widzew Łódź	1-1
146. (95)	I	2003.04.26	Dom	Amica Wronki	1-1
147. (96)	I	2003.05.03	Wyjazd	KSZO Ostrowiec Świętokrzyski	1-0
148. (20)	PP	2003.05.07	Dom	Wisła Płock	0-1
149. (97)	I	2003.05.10	Dom	Odra Wodzisław Śląski	4-0
150. (21)	PP	2003.05.14	Wyjazd	Wisła Płock	3-0
151. (98)	I	2003.05.18	Wyjazd	GKS Katowice	0-1
152. (99)	I	2003.05.21	Dom	Polonia Warszawa	3-0
153. (100)	I	2003.05.25	Wyjazd	Wisła Płock	3-0
154. (101)	I	2003.05.31	Dom	Widzew Łódź	1-0
155. (102)	I	2003.06.03	Wyjazd	Lech Poznań	4-2
156. (5)	LM	2003.07.30	Dom	Omonia Nikozja	5-2
157. (22)	PP	2003.08.02	Wyjazd	Arka Gdynia	0-2
158. (6)	LM	2003.08.06	Wyjazd	Omonia Nikozja	2-2
159. (103)	I	2003.08.09	Wyjazd	Górnik Polkowice	2-0
160. (7)	LM	2003.08.13	Wyjazd	Anderlecht Bruksela	1-3
161. (104)	I	2003.08.16	Dom	Świt Nowy Dwór Mazowiecki	4-0
162. (105)	I	2003.08.22	Dom	Górnik Zabrze	2-0
163. (8)	LM	2003.08.26	Dom	Anderlecht Bruksela	0-1
164. (106)	I	2003.08.30	Wyjazd	Amica Wronki	0-2
165. (107)	I	2003.09.13	Dom	Wisła Płock	3-1
166. (108)	I	2003.09.19	Wyjazd	Legia Warszawa	1-4
167. (21)	PU	2003.09.25	Dom	NEC Nijmegen	2-1
168. (109)	I	2003.09.28	Dom	Dyskobolia Grodzisk Wlkp	3-2
169. (110)	I	2003.10.04	Wyjazd	Widzew Łódź	3-1
170. (22)	PU	2003.10.15	Wyjazd	NEC Nijmegen	2-1
171. (111)	I	2003.10.19	Dom	GKS Katowice	5-0
172. (112)	I	2003.10.24	Wyjazd	Odra Wodzisław Śląski	2-3
173. (113)	I	2003.10.30	Dom	Górnik Łęczna	4-0
174. (23)	PU	2003.11.06	Wyjazd	Valerengens Valerengens	0-0
175. (114)	I	2003.11.09	Wyjazd	Polonia Warszawa	5-2
176. (115)	I	2003.11.22	Dom	Lech Poznań	4-2
177. (24)	PU	2003.11.27	Dom	Valerengens Valerengens	0-0
178. (116)	I	2004.03.13	Dom	Górnik Polkowice	2-1
179. (117)	I	2004.03.20	Wyjazd	Świt Nowy Dwór Mazowiecki	2-1
180. (118)	I	2004.03.27	Wyjazd	Górnik Zabrze	4-0
181. (119)	I	2004.04.04	Dom	Amica Wronki	2-1
182. (120)	I	2004.04.10	Wyjazd	Wisła Płock	4-4
183. (121)	I	2004.04.17	Dom	Legia Warszawa	1-0
184. (122)	I	2004.04.23	Wyjazd	Dyskobolia Grodzisk Wlkp	6-1
185. (123)	I	2004.05.02	Dom	Widzew Łódź	3-1
186. (124)	I	2004.05.09	Wyjazd	GKS Katowice	2-0
187. (125)	I	2004.05.16	Dom	Odra Wodzisław Śląski	2-1
188. (126)	I	2004.05.21	Wyjazd	Górnik Łęczna	1-0
189. (127)	I	2004.06.08	Dom	Polonia Warszawa	4-1
190. (128)	I	2004.06.11	Wyjazd	Lech Poznań	2-2
191. (9)	LM	2004.07.27	Wyjazd	WIT Georgia Tbilisi	8-2
192. (129)	I	2004.07.31	Dom	Górnik Łęczna	5-1
193. (130)	I	2004.08.07	Dom	Polonia Warszawa	4-0
194. (10)	LM	2004.08.11	Dom	Real Madryt	0-2
195. (131)	I	2004.08.21	Wyjazd	GKS Katowice	3-0
196. (11)	LM	2004.08.25	Wyjazd	Real Madryt	1-3
197. (132)	I	2004.08.28	Dom	Wisła Płock	4-0
198. (133)	I	2004.09.12	Wyjazd	Pogoń Szczecin	5-0
199. (25)	PU	2004.09.16	Dom	Dinamo Tbilisi	4-3
200. (134)	I	2004.09.19	Dom	Amica Wronki	1-1
201. (23)	PP	2004.09.22	Wyjazd	Stal Tłoki Gorzyce	3-0
202. (135)	I	2004.09.25	Wyjazd	Zagłębie Lubin	7-1
203. (26)	PU	2004.09.30	Wyjazd	Dinamo Tbilisi	1-2
204. (136)	I	2004.10.03	Dom	Cracovia	0-0
205. (137)	I	2004.10.17	Wyjazd	Odra Wodzisław Śląski	2-1
206. (24)	PP	2004.10.24	Wyjazd	Koszarawa Żywiec	2-0
207. (138)	I	2004.10.29	Dom	Legia Warszawa	2-0
208. (139)	I	2004.11.07	Wyjazd	Górnik Zabrze	3-1
209. (25)	PP	2004.11.10	Dom	Stal Tłoki Gorzyce	2-0
210. (140)	I	2004.11.13	Dom	Lech Poznań	4-1
211. (141)	I	2004.11.21	Wyjazd	Dyskobolia Grodzisk Wlkp	4-2
212. (26)	PP	2004.11.24	Wyjazd	Szczakowianka Jaworzno	2-1
213. (27)	PP	2004.11.28	Dom	Szczakowianka Jaworzno	4-0
214. (28)	PP	2004.12.01	Dom	Koszarawa Żywiec	4-0
215. (142)	I	2005.03.12	Dom	GKS Katowice	1-0
216. (29)	PP	2005.03.16	Dom	Polonia Warszawa	5-0
217. (143)	I	2005.03.20	Wyjazd	Polonia Warszawa	3-1
218. (144)	I	2005.04.09	Wyjazd	Wisła Płock	1-1
219. (145)	I	2005.04.17	Dom	Pogoń Szczecin	1-1
220. (146)	I	2005.04.20	Wyjazd	Górnik Łęczna	2-2
221. (147)	I	2005.04.24	Wyjazd	Amica Wronki	1-0
222. (148)	I	2005.05.02	Dom	Zagłębie Lubin	6-0
223. (149)	I	2005.05.06	Wyjazd	Cracovia	1-0
224. (30)	PP	2005.05.11	Wyjazd	Pogoń Szczecin	0-0
225. (150)	I	2005.05.14	Dom	Odra Wodzisław Śląski	3-1
226. (31)	PP	2005.05.17	Dom	Pogoń Szczecin	1-0
227. (151)	I	2005.05.22	Wyjazd	Legia Warszawa	1-5
228. (152)	I	2005.05.25	Dom	Górnik Zabrze	2-1
229. (32)	PP	2005.06.06	Dom	Zagłębie Lubin	1-0
230. (153)	I	2005.06.12	Dom	Dyskobolia Grodzisk Wlkp	3-0
231. (33)	PP	2005.06.15	Wyjazd	Zagłębie Lubin	1-3
232. (1)	LE	2010.07.15	Wyjazd	FK Szawle	2-0
233. (2)	LE	2010.07.22	Dom	FK Szawle	5-0
234. (3)	LE	2010.07.29	Dom	Qarabag Agdam	0-1
235. (4)	LE	2010.08.05	Wyjazd	Qarabag Agdam	2-3
236. (154)	I	2010.08.08	Dom	Arka Gdynia	1-0
237. (155)	I	2010.08.15	Wyjazd	Ruch Chorzów	0-2
238. (156)	I	2010.08.21	Wyjazd	Widzew Łódź	1-0
239. (157)	I	2010.08.28	Dom	Polonia Bytom	2-1
240. (158)	I	2010.09.10	Wyjazd	Jagiellonia Białystok	1-2
241. (159)	I	2010.09.17	Dom	Korona Kielce	2-2
242. (160)	I	2010.09.26	Wyjazd	GKS Bełchatów	1-1
243. (161)	I	2010.10.01	Dom	Śląsk Wrocław	0-0
244. (162)	I	2010.10.17	Wyjazd	Górnik Zabrze	0-1
245. (163)	I	2010.10.23	Dom	Lechia Gdańsk	5-2
246. (34)	PP	2010.10.26	Dom	Widzew Łódź	1-0
247. (164)	I	2010.10.31	Wyjazd	Lech Poznań	1-4
248. (165)	I	2010.11.05	Wyjazd	Cracovia	1-0
249. (166)	I	2010.11.12	Dom	Legia Warszawa	4-0
250. (167)	I	2010.11.21	Dom	Zagłębie Lubin	1-0
251. (168)	I	2011.02.25	Wyjazd	Arka Gdynia	1-0
252. (35)	PP	2011.03.01	Dom	Podbeskidzie Bielsko-Biała	0-1
253. (36)	PP	2011.03.16	Wyjazd	Podbeskidzie Bielsko-Biała	2-2
254. (169)	I	2011.03.20	Wyjazd	Polonia Bytom	2-2
255. (170)	I	2011.04.21	Wyjazd	Śląsk Wrocław	0-2
256. (171)	I	2011.04.30	Dom	Górnik Zabrze	0-2
257. (172)	I	2011.05.11	Dom	Lech Poznań	1-0
258. (173)	I	2011.05.15	Dom	Cracovia	1-0
259. (174)	I	2011.05.29	Dom	Polonia Warszawa	0-2

Wyróżnienia

Piłkarski Oskar "Najlepszy piłkarz ligi": 2001, 2002

Piłkarski Oskar 2002: Piłkarz Roku

Piłkarski Oskar 2003: Najlepszy napastnik

3. miejsce w plebiscycie "Dziennika Polskiego" na najlepszego sportowca Małopolski 2001.

Piłkarz roku 2002 w plebiscycie "Piłki Nożnej".

2. miejsce w plebiscycie "Dziennika Polskiego" - 10 asów Małopolski: 2002, 2003

Najlepszy napastnik w Polsce wg "Piłki Nożnej": 2002, 2003, 2004

Najlepszy piłkarz Małopolski. Plebiscyt "GK" i "Tempa": 2001, 2002, 2003

4. miejsce w plebiscycie "Sportu" na najlepszego piłkarza w Polsce. 2003.

4. miejsce w plebiscycie "Dziennika Polskiego" - 10 asów Małopolski 2004.

Piłkarz miesiąca w szkockiej Premier League: Luty 2006

Mecze w Reprezentacji Polski

Maciej Żurawski wystąpił w 72 spotkaniach Reprezentacji Polski (w tym w 38 jako piłkarz Wisły: od meczu z Hiszpanią 26.01.2000 do meczu z Azerbejdżanem 04.06.2005), zdobył 17 bramek, zobaczył 2 żółte kartki. Grał z Reprezentacją na Mistrzostwach Świata (2002 i 2006) i Mistrzostwach Europy (2008). Jest członkiem Klubu Wybitnego Reprezentanta.

• 1998-11-10 Słowacja - Polska 1:3 (od 69 minuty), mecz towarzyski
  
• 1999-02-03 Malta - Polska 0:1 (od 82 minuty), mecz towarzyski
  
• 1999-04-28 Polska - Czechy 2:1 (od 71 minuty), mecz towarzyski
  
• 1999-06-19 Polska - Nowa Zelandia 0:0, mecz towarzyski
  
• 2000.01.26 Hiszpania - Polska 3:0, (od 53 minuty), mecz towarzyski
  
• 2000.04.26 Polska - Finlandia 0:0, (od 70 minuty), mecz towarzyski
  
• 2001.04.25 Polska - Szkocja 1:1, (od 75 minuty), mecz towarzyski
  
• 2002.02.10 Polska - Wyspy Owcze 2:1, bramki w 12 i 43 minucie, mecz towarzyski
  
• 2002.04.17 Polska - Rumunia 1:2, (do 46 minuty), mecz towarzyski
  
• 2002.05.18 Polska - Estonia 1:0, (od 46 minuty), bramka w 56 minucie, mecz towarzyski Zobacz bramkę
  
• 2002.06.04 Korea Południowa - Polska 2:0, (do 46 minuty), MŚ 2002
  
• 2002.06.10 Polska - Portugalia 0:4, (do 56 minuty), MŚ 2002
  
• 2002.06.14 Polska - USA 3:1, MŚ 2002
  
• 2002.08.21 Polska - Belgia 1:1, (do 46 minuty), bramka w 6 minucie, mecz towarzyski Zobacz bramkę
  
• 2002.09.07 San Marino - Polska 0:2, el. ME 2004
  
• 2002.10.12 Polska - Łotwa 0:1, el. ME 2004
  
• 2002.10.16 Polska - Nowa Zelandia 2:0, (do 69 minuty), mecz towarzyski
  
• 2002.11.20 Dania - Polska 2:0, (do 75 minuty), mecz towarzyski
  
• 2003.02.12 Chorwacja - Polska 0:0, (do 78 minuty), mecz towarzyski
  
• 2003.04.02 Polska - San Marino 5:0, el. ME 2004
  
• 2003.08.20 Estonia - Polska 1:2, (od 46 minuty), żółta kartka w 70 minucie, mecz towarzyski
  
• 2003.09.06 Łotwa - Polska 0:2, żółta kartka w 63 minucie, el. ME 2004
  
• 2003.09.10 Polska - Szwecja 0:2, (do 74 minuty), el. ME 2004
  
• 2003.11.12 Polska - Włochy 3:1, (od 79 minuty), mecz towarzyski
  
• 2003.11.16 Polska - Serbia 4:3, (od 46 minuty), bramka w 82 minucie, mecz towarzyski
  
• 2004.02.18 Polska - Słowenia 2:0, (do 46 minuty), mecz towarzyski
  
• 2004.02.21 Polska - Wyspy Owcze 6:0, mecz towarzyski
  
• 2004.03.31 Polska - USA 0:1, mecz towarzyski
  
• 2004.04.28 Polska - Irlandia 0:0, mecz towarzyski
  
• 2004.05.29 Polska - Grecja 1:0, (do 89 minuty), mecz towarzyski
  
• 2004.06.05 Szwecja - Polska 3:1, mecz towarzyski
  
• 2004.08.18 Polska - Dania 1:5, (od 46 minuty), bramka w 76 minucie, mecz towarzyski Zobacz bramkę
  
• 2004.09.04 Irlandia Północna - Polska 0:3, (do 84 minuty), bramka w 4 minucie, el. MŚ 2006
  
• 2004.09.08 Polska - Anglia 1:2, bramka w 48 minucie, el. MŚ 2006 Zobacz bramkę
  
• 2004.10.09 Austria - Polska 1:3, el. MŚ 2006
  
• 2004.10.13 Walia - Polska 2:3, bramka w 81 minucie, el. MŚ 2006 Zobacz bramkę
  
• 2004.11.17 Francja - Polska 0:0, mecz towarzyski
  
• 2005.02.09 Polska - Białoruś 1:3, bramka w 51 minucie, mecz towarzyski
  
• 2005.03.26 Polska - Azerbejdżan 8:0, (do 74 minuty), el. MŚ 2006
  
• 2005.03.30 Polska - Irlandia Północna 1:0, bramka w 85 minucie, el. MŚ 2006
  
• 2005.05.29 Polska - Albania 1:0, (do 63 minuty), bramka w 1 minucie, mecz towarzyski Zobacz bramkę
  
• 2005.06.04 Azerbejdżan - Polska 0:3, bramka w 79 minucie, el. MŚ 2006 Zobacz bramkę
  
• 2005-08-15 Polska - Serbia 3:2 (od 71 minuty), mecz towarzyski
  
• 2005-08-17 Polska - Izrael 3:2, mecz towarzyski
  
• 2005-09-03 Polska - Austria 3:2, bramka w 68 minucie, el. MŚ 2006 Zobacz bramkę
  
• 2005-09-07 Polska - Walia 1:0, bramka z karnego w 54 minucie, el. MŚ 2006 Zobacz bramkę
  
• 2005-10-07 Polska - Islandia 3:2, mecz towarzyski
  

• 2005-10-12 Anglia - Polska 2:1 (do 39 minuty), el. MŚ 2006
  
• 2006-05-30 Polska - Kolumbia 1:2 (do 82 minuty), mecz towarzyski
  
• 2006-06-03 Chorwacja - Polska 0:1 (do 89 minuty), mecz towarzyski
  
• 2006-06-09 Polska - Ekwador 0:2 (do 84 minuty), MŚ 2006
  
• 2006-06-14 Niemcy - Polska 1:0, MŚ 2006
  
• 2006-06-20 Kostaryka - Polska 1:2 (do 46 minuty), MŚ 2006
  
• 2006-08-16 Dania - Polska 2:0, mecz towarzyski
  
• 2006-09-02 Polska - Finlandia 1:3, el. ME 2008
  
• 2006-09-06 Polska - Serbia 1:1, el. ME 2008
  
• 2006-10-07 Kazachstan - Polska 0:1 (do 72 minuty), el. ME 2008
  
• 2006-10-11 Polska - Portugalia 2:1, el. ME 2008
  
• 2006-11-15 Belgia - Polska 0:1 (do 62 minuty), el. ME 2008
  
• 2007-03-24 Polska - Azerbejdżan 5:0, el. ME 2008
  
• 2007-03-28 Polska - Armenia 1:0, bramka w 26 minucie, el. ME 2008 Zobacz bramkę
  
• 2007-06-02 Azerbejdżan - Polska 1:3 (do 57 minuty), el. ME 2008
  
• 2007-06-06 Armenia - Polska 1:0 (od 60 minuty), el. ME 2008
  
• 2007-09-08 Portugalia - Polska 2:2 (do 56 minuty), el. ME 2008
  
• 2007-09-12 Finlandia - Polska 0:0 (od 80 minuty), el. ME 2008
  
• 2007-10-13 Polska - Kazachstan 3:1 (od 46 minuty), el. ME 2008
  
• 2007-11-17 Polska - Belgia 2:0 (do 82 minuty), el. ME 2008
  
• 2008-02-06 Czechy - Polska 0:2 (od 46 minuty), mecz towarzyski
  
• 2008-03-26 Polska - USA 0:3 (do 46 minuty), mecz towarzyski
  
• 2008-05-27 Albania - Polska 0:1 (do 61 minuty), bramka w 3 minucie, mecz towarzyski Zobacz bramkę
  
• 2008-06-01 Polska - Dania 1:1 (do 46 minuty), mecz towarzyski
  
• 2008-06-08 Niemcy - Polska 2:0 (do 46 minuty), ME 2008
  

Pogrubiono występy Żurawskiego jako Wiślaka.

Reprezentacyjna Galeria

2007.11.17 Polska - Belgia 2:0

2008.03.26 Polska - USA 0:3

2008.03.26 Polska - USA 0:3

Kącik poetycki

„	Lubię Brahmsa, Straussa, także Pucciniego Lecz najbardziej lubię z Wisły Żurawskiego	”
— Dariusz Zastawny, Stuletnia nasza historia, czyli Wisła Kraków, Biała Gwiazda w słów orszaku i obrazkach

Doniesienia medialne

Żurawski: Nie składam broni

02-01-2011

Minęło już kilka miesięcy od powrotu Macieja Żurawskiego do Wisły Kraków. Jak napastnik podsumowuje swoje pół roku gry dla Białej Gwiazdy? Zapraszamy na pierwszą część rozmowy z piłkarzem.

Jak pan w skrócie może ocenić rundę jesienną w swoim wykonaniu?

Fajnie by było, gdybym mógł powiedzieć, że grałem w każdym meczu i strzeliłem 10-12 bramek.

Czyli nie jest pan z siebie zadowolony?

No pewnie, że nie. Abstrahując od tego, że gdzieś tam te lata uciekają i człowiek nie jest w takiej formie, jak był, to czegoś brakuje. Ale zawsze ma się tę ambicję, żeby dobrze grać, tym bardziej ja, który ma już ileś tam osiągnięć na swoim koncie. Pogodzenie się z faktem, że nie jest się na topie, na pewno jest trudne. Trudniejsze niż zawodnikowi, który nie ma większych osiągnięć w swoim dorobku. Nie jestem zadowolony z tego ostatniego półrocza, ale cieszę się, że zespół wyszedł z tego dołka. Obojętnie jak ta gra wyglądała, to punkty były zdobywane i jest w tym momencie dosyć klarowna sytuacja.

Wierzy pan, że wróci na szczyt?

Wierzyć trzeba, natomiast to wszystko zależy od tego, jak to się będzie układało. Trener ma koncepcję gry jednym wysuniętym napastnikiem, a wiadomo, że w obecnej sytuacji moja rola ogranicza się do bycia zmiennikiem. Jak się nie gra od początku, a tylko wchodzi, to oczywiście można się pokazać, ale jest to dużo trudniejsze niż kiedy się rozpoczyna mecz od pierwszej minuty. Można wtedy więcej pokazać.

Patrzy pan czasem na Tomasza Frankowskiego, który po zagranicznych wojażach wrócił do Jagiellonii i jest liderem drużyny, i myśli: „Kurczę, ten ‘Franek’ to dopiero gra. Też bym tak chciał”?

To nie jest tak, że każdy, kto strzelał mnóstwo bramek i wraca, ciągle będzie te gole strzelał. Jest to na pewno wstrzelenie się w zespół. Sama drużyna też jest ważna. Ja trafiłem na taki moment, gdzie przyszło mnóstwo zawodników i Wisła została praktycznie przebudowana. Ten cały etap zgrywania się drużyny jest cały czas i jest to mozolne, tym bardziej, że pewnie piłkarz taki jak ja inaczej sobie to wszystko wyobrażał. Tomek Frankowski wrócił do Jagiellonii, która jest poukładana i wszedł w to wszystko bardzo dobrze. Nie chcę mówić, że miał prościej, ale inaczej to wyglądało. Wiadomo, że człowiek zawsze w jakiś sposób może tego zazdrościć, ale nie robię z tego powodu tragedii. Takie jest życie. Natomiast zdaję sobie z tego sprawę, że to co mam, co zrobiłem, nikt mi tego nie odbierze. Fajnie by było, gdyby w tej rundzie w tej rundzie było tego więcej, ale spokojnie czekam, trenuję, walczę, nie składam broni. Zobaczymy, co z tego wyniknie.

Czy drugie miejsce Wisły w tabeli po rundzie jesiennej jest dla pana zaskoczeniem, biorąc pod uwagę początek sezonu i słaby wynik w europejskich pucharach?

Myślę, że bardzo ważne były te zwycięstwa z Cracovią i Legią. Szkoda tego potknięcia w Poznaniu. Trzeba zdać sobie sprawę z tego, że Wisła zagrała może ze trzy mecze, w których grała ładnie. Tak naprawdę w większości tych spotkań dominowała walka, gdzie było dużo szczęścia i wiary w zwycięstwo. Jednak z formy tej walki nikt pewnie nie jest zadowolony, bo każdy pamięta Wisłę, która grała i ładną dla oka, i skuteczną piłkę. Każdy chciałby powrócić do tego momentu.

Czy według pana przerwa zimowa i zgrupowania pozwolą drużynie na zgranie się i lepsze zrozumienie piłkarzy polskich z zagranicznymi na boisku?

Grałem w klubach, w których nie było przerw w lidze. Były cztery dni przerwy na święta i tyle, i to było w porządku. Jeśli chodzi o Wisłę, to wydaje mi się, że tak. Przerwa ligowa może być pomocna przy zbudowaniu większej siły drużyny i lepszej gry, ale największą rolę gra tu czas. Każdy zawodnik, który jest coraz dłużej w jakimś klubie, zaczyna czuć się coraz pewniej. Nasi piłkarze z zagranicy mają też lekcje języka polskiego, więc czują się bardziej jak u siebie, bo więcej rozumieją. A to się potem przekłada na grę. Nie zna się tak naprawdę zachowań na boisku piłkarza, który jest w klubie krótko i nie rozumie języka – gdzie poda piłkę, jak poda, gdzie pobiegnie, gdzie wyjdzie na pozycje. Teraz ta przerwa i przygotowania będą dla naszego zespołu bardzo ważne.

Wróćmy na chwilę do momentu, kiedy przechodził pan do Celtiku Glasgow w 2005 roku. Był pan wówczas jedynym obcokrajowcem, który dołączył do tej drużyny?

Nie, ja przyszedłem razem z Arturem Borucem. Ja pojechałem na obóz przygotowawczy, a Artur dotarł bodajże dwa tygodnie później. Kiedy wyjeżdżałem z kraju, to szczerze mówiąc, tego angielskiego nie umiałem za wiele. Ale powiedziałem sobie, że muszę się go nauczyć, że muszę wytrwać, że dam radę, bo to Celtic. Natomiast jest trudno wejść do zespołu, gdzie grają gwiazdy, bo wtedy był i Chris Sutton, i John Hartson. To zawodnicy, o których było głośno i gdzieś tam pojawiłem się ja, który właśnie przyjechał z Polski.

Jak wyglądały pana pierwsze chwile po przybyciu do Celtiku?

Wtedy dojechałem na obóz, wszedłem w porze lunchu i to ja się ze wszystkimi witałem. Człowiek był trochę przestraszony, bo wchodził w otoczenie obcokrajowców, gdzie były zupełnie inne zwyczaje. Wtedy byłem sam, bo Artura jeszcze nie było. Takie pierwsze słowa powiedział do mnie Stilian Petrow, który był najbardziej otwarty wobec mnie. Był też jeden Słowak – Stan Varga, którego można było jeszcze zrozumieć. To bardzo ważne, jeśli są chociaż dwie osoby, które mówią tym samym językiem. To bardzo dużo daje.

Tamci gracze starali się integrować z nowymi zawodnikami?

Może nie wszyscy, ale było kilku, z którymi złapaliśmy lepszy kontakt, z którymi przyjaźń została i z nimi się trzymaliśmy.

Czy w tym momencie jest pan dla któregoś z naszych zagranicznych graczy kimś takim, jak wówczas dla pana Stilian Petrow?

Dla Radka Sobolewskiego (śmiech). Myślę, że wszyscy tacy jesteśmy dla siebie. Ogólnie to raczej jestem osobą nieśmiałą, więc przeważnie stałem sobie z boku. Nie jestem taki wszędobylski. Ale myślę, że to jest też tak, że jak ktoś nowy przychodzi do klubu, musi przekonać do siebie nowych kolegów przede wszystkim na boisku.

W mediach podkreślane są ciągle podziały w Wiśle między Polakami a zagranicznymi zawodnikami, i to w negatywnym sensie.

Nie chodzi tu o podziały. Jest 25 zawodników i nigdy nie będzie tak, że wszyscy będą ze sobą przebywać, ale nie ma czegoś takiego, że tu jest trzech piłkarzy, tam jest trzech i patrzą na siebie z wrogością. Zawsze będą jakieś grupki, podgrupki, ale my mamy tworzyć zespół przede wszystkim na boisku.

To ja na koniec zapytam tak: czy według pana z tej mąki będzie w przyszłości chleb?

Jest dobrze pod względem wyniku, ale wszyscy dobrze wiemy, że gra nie powala na kolana. Na pewno czeka nas dużo pracy, ale mimo wszystko jest dużo lepiej niż było na początku. Gdzieś tam wyplątaliśmy się z tego dołu. Natomiast ten zespół czeka dużo pracy, żeby wyniki szły w parze z dobrą grą.

AM
Biuro Prasowe Wisły Kraków SA
Źródło: wisla.krakow.pl

Pożegnanie Macieja Żurawskiego

29. maja 2011

Blisko 24 tysiące fanów Białej Gwiazdy podziękowało wczoraj Maciejowi Żurawskiemu za lata występów przy Reymonta i 102 ligowe bramki strzelone rywalom Wisły. Niedzielny mecz był dla niego ostatnim w barwach naszego zespołu.

Robert Maaskant wystawił "Żurawia" w pierwszym składzie, by ten miał okazję godnie pożegnać się z kibicami. Choć swoją grą nie zachwycił, w 48. minucie opuszczał boisko przy owacji na stojąco. Koledzy z drużyny utworzyli szpaler, podobny do tego, w jakim Jerzego Dudka żegnali koledzy z Realu.

"Żuraw, Żuraw, władca muraw" wiele razy niosło się po stadionie. Niosło się także podczas fety w Rynku Głównym, gdzie fani raz jeszcze dziękowali mu za wszystko, co zrobił dla klubu.

Od prezesa Bogdana Basałaja otrzymał pamiątkowy plakat ze swoją podobizną. Żegnali go także byli wiślacy - bracia Brożkowie, Cleber i Mariusz Pawełek, którzy sami dostali kwiaty i drobne upominki, by odznaczyć ich wkład w 13. tytuł mistrza Polski.

Źródło: wislakrakow.com

Maciej Żurawski: Nie traktujcie mnie jak emeryta

2012-01-08

- Mieszkam w centrum Krakowa, wszędzie mam blisko, więc nie pozostaje nic innego, jak cieszyć się życiem - mówi w rozmowie z "Gazetą Krakowską" były piłkarz Wisły, Maciej Żurawski.

- Coś o Panu ostatnio cicho w mediach. Zdradzi nam Pan, co słychać u Macieja Żurawskiego?

- Wszystko jest w jak najlepszym porządku. Żyję sobie spokojnie w Krakowie i odpoczywam.

- Proszę zatem powiedzieć, jak mamy traktować tę rozmowę. Jako wywiad z piłkarskim emerytem czy raczej zawodnikiem, który zrobił sobie przerwę i za chwilę wróci na boisko?

- Jako emeryta proszę mnie jeszcze absolutnie nie traktować, bo póki co oficjalnie nie ogłosiłem zakończenia kariery.

- Ale nie słychać również, żeby miał ją Pan wznowić. Kilka dni temu otworzyło się okienko transferowe. Czy to oznacza, że jest szansa, iż wkrótce zobaczymy Pana w nowym klubie? - Tego nie powiedziałem. Nie mam ofert i nie prowadzę w tym momencie rozmów z żadnym klubem. Jeśli mam być szczery, to nawet fakt, że okienko transferowe się otworzyło, mi umknął. Zresztą jestem wolnym zawodnikiem, więc dla mnie nie ma to większego znaczenia. Mogę związać się z jakimkolwiek klubem w każdej chwili

- To ile potrwa jeszcze ta Pańska przerwa w grze?

- Odpowiem szczerze - nie wiem. Nie wiem też, czy wrócę jeszcze na boisko. Na razie się zastanawiam, czy w ogóle wracać. Sytuacja jest taka, że w czasie swojej kariery byłem związany z pewnymi klubami, głównie Wisłą, i dzisiaj nie jestem pewny, czy jest w ogóle sens wiązać się z kolejnym. Jeszcze nie potrafię sobie jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, dlatego nie ogłaszam, że zakończyłem karierę. Nie chcę tego robić, bo być może przyjdzie taki moment, że dojdę do wniosku, że warto jednak jeszcze trochę pograć.

- Przez tyle lat grał Pan w piłkę. Gdy Pan teraz wstaje rano, nie brakuje Panu treningu?

- Nie, bo wstaję teraz o takich porach, że byłoby już dawno po treningu... [śmiech].

- I nic Pan nie robi, żeby utrzymać się w odpowiedniej formie fizycznej?

- Spokojnie, aż tak bardzo się nie zapuściłem. Owszem, muszę przyznać, że był krótki okres po tym, jak skończyła się moja umowa z Wisłą, że nie robiłem prawie nic. Teraz jednak dbam o siebie i jestem w niezłej dyspozycji fizycznej. Gdybym zatem podjął decyzję o powrocie na boisko, pod tym względem poradziłbym sobie.

- Co zatem robi Pan w wolnym czasie, którego ma Pan teraz sporo?

- Powiedzmy, że korzystam z uroków życia. Mieszkam w centrum Krakowa, wszędzie mam blisko, więc nie pozostaje nic innego, jak właśnie cieszyć się życiem.

- I nie ciągnie Pana do futbolu, choćby w innej roli niż piłkarz?

- Nie ciągnie. Gdy kończyłem grę w Wiśle, miałem rozmowę z prezesem Bogdanem Basałajem. Pojawił się podczas niej pomysł, żebym został skautem "Białej Gwiazdy", żebym oglądał i oceniał piłkarzy pod kątem ich przydatności dla Wisły. Nie miałem jednak do tego pomysłu przekonania, a nie chciałem robić czegoś na siłę. Sprawa jest oczywiście ciągle otwarta. Być może przyjdzie moment, że poczuję potrzebę powrotu do piłki nożnej, że zacznie mi tego po prostu brakować. Już nawet nie gry, ale tego wszystkiego, co związane jest z futbolem. Może wtedy rzeczywiście zostanę skautem, może odnajdę się w innej roli. Potrzebuję jednak jeszcze trochę czasu, żeby dojrzeć do pewnych decyzji.

- A śledzi Pan przynajmniej to, co się dzieje w Wiśle?

- Naturalnie. Aż tak bardzo nie zerwałem z futbolem, żeby nie być na bieżąco. I muszę powiedzieć, że tak jak wszystkim wiele radości sprawił mi awans w Lidze Europy, i to w tak dramatycznych okolicznościach. Wiadomo, jak wyglądała miniona jesień. Ten sezon przyniósł Wiśle tyle zakrętów, rozczarowań, trudnych chwili, że taki pozytywny akcent był bardzo potrzebny, i mam nadzieję, że będzie impulsem, który sprawi, że wiosną będzie jeszcze wiele radości. Jestem zdania, że Standard Liege jest zespołem absolutnie do przejścia. Uważam, że Twente Enschede czy Fulham Londyn, z którymi Wisła grała w grupie, były silniejszymi zespołami, a jednak krakowianie potrafili z nimi wygrywać. Dlatego wierzę, że w Lidze Europy "Biała Gwiazda" może odnieść duży sukces.

- I może wtedy dziennikarze przestaną dzwonić do Pana czy Kamila Kosowskiego i pytać o pamiętne mecze z Parmą czy Schalke, bo o wiele ciekawsza będzie wówczas całkiem nowa historia...

- Czas nie stoi w miejscu i tamte mecze to coraz bardziej odległa, choć oczywiście wciąż bardzo przyjemna, historia. Nie miałbym jednak nic przeciwko temu, żeby teraz młodsi koledzy przebili nasze osiągnięcia i zaszli dalej niż my wtedy. Niech piszą swoją nową historię na boisku. Ja w każdym razie trzymam za nich kciuki z całych sił.

- Proszę powiedzieć, jak podoba się Panu decyzja klubu o pozostawieniu Kazimierza Moskala na stanowisku pierwszego trenera na stałe?

- Bardzo mi się podoba! Byłem gorącym zwolennikiem tego, żeby Kaziu został trenerem Wisły nie tylko na chwilę, kilka tygodni, ale na dłużej. Uważam, że swoją pracą po prostu zasłużył na prawdziwą szansę, a nie tylko na pełnienie funkcji strażaka, który poprowadzi drużynę w kilku meczach i ustąpi miejsca innemu trenerowi. Wiem, że Kaziu ma swój pomysł na tę drużynę, i zresztą już w kilku jesiennych meczach było widać jak na dłoni, że jest postęp w grze. Podoba mi się, że Kaziu stawia na grę krótkimi podaniami, że Wisła długo utrzymuje się przy piłce. Taka gra zawsze podobała się wszystkim najbardziej i przynosiła najlepsze efekty. Wierzę, że te efekty będzie widać również wiosną. Mówiłem już, że liczę na to, iż Wisła zajdzie daleko w Lidze Europy. W ekstraklasie straty są co prawda duże, ale też jeszcze nie wszystko stracone, więc trzeba dobrze się przygotować i grać.

- To na koniec zapytam jeszcze raz - kiedy podejmie Pan ostateczną decyzję o swojej przyszłości na boisku lub poza nim?

- Obiecuję, że jak to się stanie, dam znać...

Źródło: gazetakrakowska.pl
Autor: Bartosz Karcz

Maciej Żurawski wraca do Wisły

24 lutego 2012

Były piłkarz Białej Gwiazdy i jedna z jej legend wraca na Reymonta 22! Maciej Żurawski będzie pełnił rolę ambasadora Wisły Kraków. Przy okazji „Żuraw” poinformował, że z końcem lutego oficjalnie kończy karierę piłkarską.

Na specjalnej konferencji prasowej prezes Bogdan Basałaj przedstawił dziennikarzom nowego działacza klubu. „Od 1 marca Maciej Żurawski będzie ambasadorem Wisły Kraków. W naszym klubie.

po raz pierwszy pojawia się taka funkcja, w Polsce to też pewne novum” – powiedział prezes klubu. Głównymi obowiązkami nowego ambasadora Wisły będzie dbanie o wizerunek klubu w kontaktach ze sponsorami czy z partnerami biznesowymi. Swój nieformalny debiut „Żuraw” miał już podczas meczu krakowskiej drużyny ze Standardem Liege, kiedy to odwiedził gości na loży Gold i Silver. Jednak to nie wszystko, co Maciej Żurawski będzie robił dla klubu. „W miarę swoich możliwości będzie wykorzystywany także przez dyrektora sportowego do działań skautingowych” – dodał Bogdan Basałaj.

„Rozpoczyna się praktycznie całkiem nowy czas dla mnie. Człowiek inaczej funkcjonuje będąc piłkarzem, a inaczej jest po tej drugiej stronie barykady. Z końcem lutego oficjalnie kończę moją karierę piłkarską. Sam jestem ciekaw tej swojej nowej roli. Chciałbym się w niej sprawdzić dla dobra Wisły Kraków” – powiedział Maciej Żurawski, który dodał, że nie czuje tremy przed nowym wyzwaniem. „Połączenie funkcji ambasadora i skauta będzie na pewno ciekawe” – dodał były napastnik.

Pięciokrotny mistrz Polski w barwach Wisły Kraków będzie reprezentował klub nie tylko w Polsce, ale ii za granicą, podczas meczów w europejskich pucharach. Ambasador Białej Gwiazdy będzie również obecny z ramienia klubu na posiedzeniach Polskiego Związku Piłki Nożnej, Ekstraklasy SA czy meczów reprezentacji.

Biuro Prasowe Wisły Kraków SA

Maciej Żurawski postanowił wznowić karierę

4 maja 2014 r

Były napastnik krakowskiej Wisły, Maciej Żurawski, postanowił wznowić swoją karierę. Popularny "Żuraw" grać będzie w III-ligowym Porońcu Poronin, któremu ma zamiar pomóc w utrzymaniu się w tej klasie rozgrywkowej.

Można tym samym żałować, że nasze rezerwy mecz z klubem z Poronina mają już za sobą (wygrali 2-0), byłaby to bowiem bardzo ciekawa konfrontacja.

Źródło: wislaportal.pl

Bohaterowie dubletu #1: Maciej Żurawski

Data publikacji: 10-05-2018 19:06

Sezon 2002/2003 dla Białej Gwiazdy był jak sen. Piękna kampania w Pucharze UEFA, mistrzostwo Polski i Puchar Polski - czyż mogło być piękniej? We wszystkich rozgrywkach wystąpiło wówczas 23 piłkarzy - a jednym z najbardziej wyróżniających się był Maciej Żurawski. I nie chodziło tu tylko o charakterystyczną fryzurę! Przed Wami Bohater Dubletu - „Żuraw - władca muraw” i jego osiągnięcia we wszystkich rozgrywkach sezonu 2002/2003.

Przed sezonem 2002/2003 jedna rzecz była jasna. „Żuraw” potrzebował partnera do ataku po tym, jak poważnej kontuzji nabawił się Tomasz Frankowski. Sam mógłby nie być w stanie sprostać trzem rozgrywkom naraz. Gdy na przedsezonowym zgrupowaniu we Francji do obozu Wisły dołączył Marcin Kuźba, było jasne, że wsparcie zaprocentuje. I zaprocentowało tak, iż we wszystkich rozgrywkach duet ten zdobył aż 66 goli!

Start rodem z bajki

„Żuraw” rozpoczął sezon tak, że eksperci łapali się za głowy. Po pierwszych trzech ligowych meczach supersnajper Wisły miał już na koncie 7 goli, do których dołożył także trafienie w eliminacjach Pucharu UEFA z Glentoranem Belfast. Hat-tricki zdobyte z Ruchem Chorzów i Zagłębiem Lubin pozwoliły Białej Gwieździe wygrać z rywalami różnicą właśnie trzech goli, zaś bramka wbita w delegacji do Irlandii Północnej pozwoliła skruszyć mur zawodników z Belfastu, którzy do 73. minuty pierwszego spotkania mocno dawali się we znaki piłkarzom Henryka Kasperczaka. Zaskakujący in minus był remis ze Szczakowianką, lecz kilka tygodni później Wiślacy mieli okazję zrewanżować się ekipie dowodzonej przez Marka Motykę, pokonując ją w Pucharze Polski 3:1 po dwóch trafieniach „Żurawia”.

Maciej Żurawski zaczynał wszystkie spotkania od pierwszej minuty i opuszczał plac gry tylko wtedy, gdy było to umotywowane wysokim prowadzeniem. Motor napędowy Białej Gwiazdy tylko dwa razy w sezonie zaciął się na więcej niż dwa spotkania z rzędu - a takie statystyki w naszej lidze to rzadkość - i tak było wówczas, jak i jest teraz! Do końca roku 2002 Wisła z nim w składzie przegrała tylko trzy spotkania, a w dwóch z nich „Żuraw” i tak zdobywał on gole. Taki obrót spraw miał miejsce w starciach z Legią i Parmą na wyjazdach. Warszawianie nawet na chwilę objęli fotel lidera, lecz Wisła czaiła się tuż za ich plecami licząc na potknięcia, które mogłaby wykorzystać dzięki trafieniom blondwłosego wówczas napastnika. Tak - choć nie wszyscy pamiętają, mowa o Macieju Żurawskim, który choćby w rewanżowym meczu z Parmą był najbardziej widoczny na boisku nie tylko dzięki grze, ale właśnie nowej fryzurze! Jednak to za sprawą naprawdę świetnego występu „Żurawia”, okraszonego dubletem zaczęło mówić się o możliwym transferze do klubów z czołowych lig europejskich. Wiślak ani jednak myślał zmieniać klubu - wolał pisać jego historię w Pucharze UEFA i lidze, na czoło której krakowianie wysunęli się po 14. kolejce - oczywiście dzięki hat-trickowi „Żurawia” w starciu z Widzewem.

Europejskie dublety

11 dni później Wiślacy mieli za zadanie pokonać Schalke 04 Gelsenkirchen u siebie, by liczyć na szanse w rewanżu. Maciej Żurawski dwoił się i troił, ale nie mógł zaskoczyć Franka Rosta. Mecz zakończył się remisem 1:1 po błędach Poulsena, który skierował piłkę do własnej siatki oraz Huguesa, który nie trafił w futbolówkę przed polem karnym, co skrzętnie wykorzystał Mpenza. O wszystkim miał decydować rewanż na Arena aufSchalke. Na najnowocześniejszym wówczas stadionie w Niemczech „Żuraw” spisał się tak, jakby grał u siebie - w 40. minucie pięknym wolejem wyprowadził Wisłę na prowadzenie, zaś strzałem z półobrotu na pięć minut przed końcem podwyższył na 3:1. Dzieła zniszczenia dopełnił chwilę później Kosowski i Biała Gwiazda wyeliminowała czwartą ekipę Bundesligi z Pucharu UEFA.

Pierwszym starciem w 2003 roku było wyjazdowe starcie z Lazio w IV rundzie europejskich rozgrywek. A skoro rok poprzedni „Żuraw” zakończył z dubletem, to i rozpocząć wypadało tak samo. Dwie bramki z karnych dały Wiśle cenny remis 3:3. Do awansu potrzebny był korzystny rezultat u siebie. I wtedy zaczęły dziać się niestworzone historie. Włosi zgłosili protest na stan murawy przy Reymonta, a oficjele UEFA nakazali przełożyć spotkanie o tydzień. Za drugim razem udało się rozegrać spotkanie, lecz Lazio było górą i po zwycięstwie 2:1 to ekipa Roberto Manciniego przeszła do kolejnego etapu.

Strzelba strzela dalej!

Podopiecznym Henryka Kasperczaka na otarcie łez zostały kampanie w lidze oraz Pucharze Polski. Obie zaczęły się bardzo dobrze. Oprócz kolejnego niespodziewanego remisu ze Szczakowianką Jaworzno, Wiślacy nie stracili punktów w starciach z Zagłębiem Lubin, Legią i Górnikiem Zabrze. Oczywiście we wszystkich z tych spotkań piłkę do siatki wbił postrach golkiperów ówczesnej I ligi - Maciej Żurawski! Zwycięstwo z Legią pozwoliło Białej Gwieździe wygodnie rozsiąść się w fotelu lidera - i, jak się później okazało, nie oddać palmy pierwszeństwa do samego końca. Na fakt ten nie wpłynęła nawet gorsza dyspozycja strzelecka Żurawskiego, który wyraźnie odczuwał już trudy sezonu. Grunt, że w najważniejszym momencie wiślacka strzelba wypaliła ponownie - po przegranym pierwszym spotkaniu finałowym Pucharu Polski z Wisłą Płock (0:1), na stadionie gości to „Żuraw” napoczął Pawła Kapsę jako pierwszy. Następnie dwa gole zapisał na swym koncie Marcin Kuźba i to Wisła z Krakowa mogła świętować czwarty triumf w drugich najważniejszych rozgrywkach w kraju.

Na koniec sezonu Żurawski miał do wykonania jeden cel - wyszarpanie tytułu króla strzelców snajperowi Legii, Stanko Svitlicy. W ostatnich dwóch spotkaniach „Magic” wpisał się na listę strzelców po raz 21 i 22, ale do Serba zabrakło mu dwóch trafień. Trofea indywidualne mogłyby być jednak tylko dodatkiem do fenomenalnego sezonu Wisły.

We wszystkich rozgrywkach napastnik Białej Gwiazdy zdobył 38 goli w 45 meczach, popisał się trzema hat-trickami i sześcioma dubletami i uniósł w górę Puchar Polski oraz trofeum za mistrzostwo kraju! Bez „Żurawia” tych sukcesów bez wątpienia by nie było - dlatego też jeden z ojców sukcesu z sezonu 2002/2003 bezwzględnie zasługuje na tytuł „Bohatera Dubletu”!

Jakub Pobożniak

Biuro Prasowe Wisły Kraków SA

Źródło: wisla.krakow.pl

Osiem lat od ostatniego meczu „Żurawia” w Wiśle

29 maja to data nie tylko związana ze zdobyciem ostatniego mistrzostwa Polski przez Białą Gwiazdę. Tego dnia swój ostatni mecz w barwach Wisły Kraków rozegrał jeden z najlepszych napastników w historii klubu. Człowiek, który zapisał się w naszej historii w bardzo pozytywny sposób. Osiem lat temu swoją karierę w zespole 13-krotnego Mistrza Polski rozegrał Maciej Żurawski.

29.05.2019r.

Arek Warchał

„Żuraw" przed przyjściem do Wisły Kraków miał okazję występować w dwóch klubach z Poznania - Warcie i Lechu. Kolejorz mający swoje problemy postanowił sprzedać napastnika do Białej Gwiazdy. Patrząc z perspektywy krakowskiego klubu, była to bardzo dobra decyzja. Żurawski podczas swojej kariery rozegrał 259 meczów dla Białej Gwiazdy strzelając łącznie 150 bramek.

„Żuraw, Żuraw władca muraw”

To hasło nie bez powodu zostało stworzone na cześć Macieja Żurawskiego. Nasz zawodnik niejednokrotnie pokazywał, że na boisku potrafił siać zagrożenie pod bramkami rywali. Demonstrował niemałe umiejętności, dzięki czemu kibice Wisły mogli dzięki niemu przeżyć wiele wspaniałych chwil, ciesząc się z bramek dla Białej Gwiazdy. Jak wtedy, gdy trafiał do siatki takich drużyn jak Inter Mediolan, Lazio Rzym czy FC Schalke 04. Warto jednak zaznaczyć, że nie tylko w europejskich pucharach nasz były zawodnik pokazywał klasę. Gdyby nie jego wysoka dyspozycja, kto wie jak potoczyłyby się losy Białej Gwiazdy w ówczesnych sezonach. Jedno jest pewne – Maciej Żurawski zaznaczył się bardzo wyraźnie na kartach historii Wisły Kraków i był bardzo ważną postacią, jeśli chodzi o zdobycie przez krakowski klub wielu Mistrzostw Polski.

Wyjechał, lecz wrócił

Maciej Żurawski dołączył do drużyny z Krakowa w sezonie 1999/2000. Grał w niej nieprzerwanie do sezonu 2004/2005, po czym wyjechał zagranicę. Podczas swojej przygody na zagranicznych boiskach występował w Szkocji, Grecji i na Cyprze. Absolutnie największe sukcesy w swojej karierze odnosił w Wiśle, ale co warte podkreślenia – również w tamtych krajach pokazywał dobrą dyspozycję. Grając w Celticu Glasgow, trzykrotnie sięgał po mistrzostwo Szkocji. Do tego w sezonie 2005/2006 wywalczył Puchar Ligi Szkockiej, a sezon później wygrał Puchar Szkocji. Z kolei w cypryjskiej Omonii Nikozja zdobył mistrzostwo. Po udanej kampanii na południu Europy postanowił wrócić na Reymonta. Sezon, gdy Wiślacy po raz ostatni zdobyli mistrzostwo Polski był także ostatnim Żurawskiego w barwach klubu z Krakowa. W sezonie 2010/2011 zagrał w 21 meczach Ekstraklasy z bramką i asystą na koncie. Do tego dołożył jeszcze trzy spotkania w Pucharze Polski, gdzie w pojedynku z Widzewem Łódź trafił do siatki. Rozegrał także cztery potyczki w kwalifikacjach Ligi Europy. Strzelił gola i dwukrotnie zanotował ostatnie podanie.

Reprezentacja

Przygoda Macieja Żurawskiego z piłką nożną to nie tylko klubowa piłka. Żurawski rozegrał także wiele spotkań w barwach narodowej reprezentacji. Łącznie miał zaszczyt wystąpił w aż 72 meczach z orzełkiem na piersi. Na swoim konie ma 38 gier w barwach Biało-Czerwonych, gdy był zawodnikiem Wisły Kraków. Miał okazję dwukrotnie pojechać na Mistrzostwach Świata. Pierwszym razem miało to miejsce w 2002 roku podczas MŚ w Korei i Japonii. Za drugim „Żuraw” znalazł się w kadrze na Mistrzostwa Świata w Niemczech cztery lata później.

Źródło: wisla.krakow.pl

TOP3 napastników: Maciej Żurawski, czyli władca muraw

Wisła Kraków w swojej ponad stuletniej historii miała wielu napastników, którzy byli postrachem bramkarzy rywali Białej Gwiazdy. Na przestrzeni lat w krakowskim zespole występowało wielu piłkarzy stanowiących o sile ofensywnej 13-krotnego Mistrza Polski. Według głosowania, w którym wzięliście udział, najlepszym napastnikiem Wisły w historii naszego klubu został Maciej Żurawski. Przypomnijmy jego sylwetkę!

03.04.2020r.

Arek Warchał

Maciej Żurawski urodził się 12 września 1976 roku w Poznaniu. Swoją przygodę z futbolem rozpoczął w poznańskiej Warcie, której jest wychowankiem - trafił do niej już jako kilkuletni chłopiec. To właśnie w zespole Zielono-Białych zadebiutował w najwyższej klasie rozgrywkowej. 31 lipca 1994 roku, w ramach pierwszej kolejki sezonu, Warta grała z Widzewem Łódź, a „Żuraw” wyszedł w podstawowym składzie swojego zespołu. Poznaniacy tę potyczkę przegrali aż 0:4, a przyszły zawodnik krakowskiej Wisły spędził na boisku 54 minuty. Co ciekawe, w swoim debiucie w najwyższej klasie rozgrywkowej w Polsce zagrał w drugiej linii. Ostatecznie w swoim premierowym sezonie w Ekstraklasie, Żurawski rozegrał 21 meczów, nie udało mu się jednak ani razu trafić do siatki rywala. Dla poznańskiej Warty też nie skończył się on dobrze, ponieważ zespół spadł z ligi. Przygoda „Żurawia” w tym klubie trwała jeszcze przez dwa i pół roku, jednak w tym czasie poznaniakom nie udało się wrócić do najwyższej klasy rozgrywkowej. W przerwie sezonu 1997/1998 po Żurawskiego zgłosił się inny poznański klub – Lech Poznań.

Piłkarz praktycznie od początku swojej przygody z Kolejorzem stał się podstawowym zawodnikiem w poznańskim zespole. W swojej premierowej rundzie w tej drużynie rozegrał 17 meczów i strzelił w nich dwie bramki. Pierwszym trafieniem „Żurawia” w barwach nowego klubu był gol z 29 marca 1998 roku w meczu z Górnikiem Zabrze, który zakończył się wynikiem 2:2. Warto wspomnieć o tym, że to właśnie w tej drużynie późniejszy zwycięzca plebiscytu na najlepszego napastnika krakowskiej Wisły zaczął być wystawiany na pozycji snajpera. Na efekty nie trzeba było długo czekać - Maciej Żurawski praktycznie od razu zaczął strzelać sporą liczbę bramek. W sezonie 1998/1999 do siatek rywali trafił jedenastokrotnie. Dobra gra w Kolejorzu zaowocowała powołaniem do reprezentacji Polski, w której debiut zaliczył 10 listopada 1998 roku. Wówczas Polacy mierzyli się ze Słowacją, a „Żuraw” wszedł na boisko w 69. minucie meczu, zmieniając Piotra Reissa. „Ambicja, walka do końca, zaangażowanie w grę to cechy wyróżniające tego napastnika. Potrafi dokładnie dograć piłkę partnerowi. Na pewno w przyszłości reprezentacja będzie miała z niego pociechę" – w ten sposób ówczesny selekcjoner piłkarskiej reprezentacji Polski, Janusz Wójcik, wypowiadał się na temat piłkarza. Co warte podkreślenia, Żurawski w europejskich pucharach zadebiutował, grając właśnie w poznańskim zespole, a miało to miejsce podczas kwalifikacji do Pucharu UEFA. Przeciwnikiem Lecha był wówczas Metalurgs Lipawa. Poznaniacy co prawda przegrali w pierwszym meczu 2:3, jednak dla Żurawskiego był to z pewnością bardzo istotny pojedynek, tym bardziej, że w swoim debiucie na europejskich arenach strzelił bramkę i to właśnie on otworzył wynik meczu.

Po kilku latach spędzonych w poznańskim Lechu, Maciej Żurawski przeniósł się do krakowskiej Wisły. Dołączył do niej w sezonie 1999/2000 i rozegrał wtedy 20 meczów, w których sześciokrotnie wpisywał się na listę strzelców. Warto wspomnieć o tym, że piłkarz po swoim przyjściu pod Wawel praktycznie od razu stał się podstawowym zawodnikiem 13-krotnego Mistrza Polski. Napastnik był jednym z najskuteczniejszych zawodników, którzy mieli okazję występować wówczas w barwach Białej Gwiazdy. Siał postrach wśród linii defensywnych zarówno polskich, jak i zagranicznych klubów. Miał okazję występować przeciwko takim zespołom, jak na przykład Inter Mediolan, Parma, FC Schalke 04 czy Lazio Rzym. Co bardzo istotne, wszystkim z wymienionych drużyn strzelił przynajmniej jedną bramkę.

Maciej Żurawski największe sukcesy w swojej piłkarskiej karierze osiągał, grając w krakowskiej Wiśle, jednak należy wspomnieć także o tym, że polski napastnik miał możliwość występów jeszcze w takich zespołach jak Celtic Glasgow, do którego przeszedł z Wisły Kraków. W szkockim klubie trzykrotnie udało mu się zdobyć mistrzostwo Szkocji. Następnie grał również w greckiej Larissie czy cypryjskiej Omonii Nikozja. W sezonie 2010/2011 wrócił na Reymonta 22 i zagrał w 21 meczach Ekstraklasy, w których raz wpisał się na listę strzelców i jednokrotnie wykonał ostatnie podanie przed strzeleniem gola. Rozegrał także cztery spotkania w kwalifikacjach Ligi Europy, strzelając gola i dwukrotnie asystując przy bramkach kolegów z zespołu.

Kariera Macieja Żurawskiego to nie tylko mecze w ramach rozgrywek klubowych. Napastnik z powodzeniem występował także w reprezentacji Polski - łącznie zagrał w 72 meczach piłkarskiej kadry narodowej (38 meczów, gdy był zawodnikiem Białej Gwiazdy). W swojej karierze miał okazję dwukrotnie pojechać na Mistrzostwa Świata. Po raz pierwszy miało to miejsce w 2002 roku w Korei i Japonii. „Maciek Żurawski znajdował się w życiowej formie. Fantastyczna postawa w lidze. (...) Jest na czwartym miejscu w rankingu naszych napastników, ale może się to zmieni podczas turnieju i przeskoczy wyżej. Bardzo mu tego życzę, bo jest wspaniałym piłkarzem i człowiekiem, a na takich piłkarzy zawsze lubię stawiać" - komentował wówczas ówczesny selekcjoner reprezentacji Polski. Jak się później okazało, Żurawski rozegrał wszystkie cztery mecze na tych mistrzostwach. Drugą taką imprezą były Mistrzostwa Świata w 2006 roku w Niemczech. Ponadto napastnik wziął także udział w EURO 2008. Wystąpił wtedy jednak tylko w pierwszym meczu z Niemcami, bowiem kontuzja jakiej doznał sprawiła, że musiał zostać zmieniony już w przerwie spotkania.

Po zakończeniu piłkarskiej kariery Maciej Żurawski pozostał przy piłce. Obecnie pojawia się jako ekspert w wielu programach o tematyce związanej z futbolem. Miał okazję skomentować spotkania w ramach Mistrzostw Świata, które w 2018 roku odbywały się w Rosji, a także w jednej ze stacji miał możliwość skomentowania meczów najwyższej klasy rozgrywkowej w Polsce.

Źródło: wisla.krakow.pl

Wrzutka Wiślaka: Maciej Żurawski

Pod Wawel trafił w 1999 roku, szybko stając się prawdziwym idolem kibiców. Swój snajperski instynkt wykazywał zarówno na boiskach ligowych, jak i na arenie międzynarodowej, stając się najskuteczniejszym zawodnikiem Wisły Kraków w historii jej występów w europejskich pucharach. Przed Wami Maciej Żurawski, który jest naszym dzisiejszym rozmówcą. Zapraszamy!

23.04.2020r.

Jakub Sumera

W. Sierakowski

Nie sposób nie zacząć naszej rozmowy od pytania, jak mija Panu ten specyficzny czas?

Wiadomo, jaki jest teraz okres dla nas wszystkich. Trzeba się dostosować do sytuacji, którą mamy w tym momencie. Ja staram się minimalizować wszelką aktywność, większość czasu spędzam w domu. Wychodzę, jeśli naprawdę jest taka potrzeba, czyli najczęściej do sklepu. Chyba nikt nie jest przyzwyczajony do takiego funkcjonowania, jednak trzeba sobie jakoś z tym poradzić. Ja osobiście z niecierpliwością czekam na powrót sportu, w jakiejkolwiek formie.

Zakończenie kariery to dla wielu zawodników ciężki moment. Jak to wyglądało w Pańskim przypadku?

Myślę, że każdy ten moment przeżywa w inny sposób. W moim przypadku zakończenie kariery wyglądało nieco inaczej, niż to sobie wyobrażałem. Mimo iż zostałem przy futbolu, to ciężko było pogodzić się z tym, że nie gram już w piłkę. Brak adrenaliny z tym związanej, brak kibiców na trybunach. To jest chyba w tym wszystkim najtrudniejsze, bo trzeba się odnaleźć w zupełnie nowej rzeczywistości i zacząć inaczej funkcjonować. Potrzeba czasu, żeby to wszystko sobie poukładać.

Nadal jest Pan blisko piłkarskich wydarzeń, lecz w zupełnie innej roli – komentatora. Jak się Pan w niej odnajduje?

Każdy z nas po zakończeniu kariery musi znaleźć swoje miejsce i pomysł na siebie. Myślę, że dla większości byłych piłkarzy, najłatwiej i najprzyjemniej pozostać przy swojej dyscyplinie, czyli przy piłce nożnej. Dla mnie to było więc naturalne. Początkowo zostałem skautem, a następnie dostałem propozycję od jednej ze stacji telewizyjnych, by dołączyć do ekipy komentującej mecze. Zgodziłem się, lecz była to dla mnie zupełna nowość i do końca nie wiedziałem, jak się tam odnajdę. Jednak z biegiem czasu ta funkcja bardzo mi się spodobała i cieszę się z tego, co robię. Sprawia mi to dużą przyjemność i satysfakcję, a to najważniejsze. Miałem okazję skomentować m.in. Mistrzostwa Świata w Rosji, co było dla mnie wielkim doświadczeniem i przeżyciem.

Jak Pan wspomina okres gry w Wiśle?

Czas gry w Wiśle Kraków był dla mnie wyjątkowy. W tym klubie osiągałem największe sukcesy i przeżyłem jedne z najpiękniejszych chwil mojej kariery. Tytuły mistrzowskie, piękne chwile w europejskich pucharach, a także indywidualne wyróżnienia. To na zawsze pozostanie w mojej pamięci.

Kiedy w 1999 roku przechodził Pan do Wisły, to przypuszczał, że pod Wawelem uda się tyle osiągnąć?

Powiem szczerze, że nie myślałem o tym. Jako młody chłopak moim największym marzeniem była możliwość występów w ekstraklasie. Nie stawiałem sobie celów, aby grać w świetnym zagranicznym klubie, czy nawet w reprezentacji Polski. Te cele dotyczyły przede wszystkim gry w polskiej ekstraklasie. Przejście do Wisły Kraków było kontynuacją tej drogi, którą sobie założyłem. Sam jednak nie spodziewałem się, że będę realizował większe marzenia, że będę jeszcze lepszym piłkarzem, niż to sobie wyobrażałem

Wisła Kraków była wówczas prawdziwym hegemonem, mającym w swoich szeregach zabójczy duet napastników: Maciej Żurawski - Tomasz Frankowski. Jak wyglądała wasza współpraca? Jeden napędzał drugiego?

W polskich klubach bardzo rzadko się zdarza, że jest dwóch, czy trzech napastników, którzy gwarantują zdobycie około 20 bramek w sezonie, a tak wówczas było w Wiśle. Był to klub, w którym nie brakowało niczego, a przede wszystkim mieliśmy mocny i wyrównany skład. Był problem bogactwa, który dotyczył również napastników. Byłem ja, Tomek Frankowski, ale pamiętajmy, że kiedy przychodziłem byli również Olgierd Moskalewicz czy Grzesiu Niciński. Oczywiście dochodziło do zmian, ale później przyszedł również Marcin Kuźba i tworzyliśmy trio napastników, w którym każdy potrafił strzelać bramki i gwarantował odpowiednią jakość. Oczywistym jest, że jeśli jeden zawodnik z linii ataku zdobywa bramki, to napędza innych do tego, żeby również wykazywali się skutecznością. To jest normalna i zdrowa rywalizacja, bo każdy napastnik chce tych bramek strzelać jak najwięcej.

Rozegraliście wiele wspaniałych spotkań w europejskich pucharach, które kibice wspominają po dzień dzisiejszy. Któryś mecz szczególnie utkwił Panu w pamięci?

Jest kilka spotkań, które szczególnie zapamiętałem. Pamiętamy przecież dwumecz z Realem Saragossa, gdzie po dotkliwej porażce w pierwszym spotkaniu, następuje cudowna pogoń w rewanżu i zwycięstwo po rzutach karnych. Takie spotkania, z taką dramaturgią są dla kibiców fantastyczne. Ale były też inne emocjonujące mecze, choćby rewanż z Schalke, gdzie grając na wyjeździe z teoretycznie lepszą drużyną zdołaliśmy wygrać i to bardzo pewnie. Wyjątkowym sentymentem darzę spotkanie z Parmą, gdzie również tej dramaturgii nie brakowało, szczególnie w meczu przy Reymonta, gdzie doprowadziliśmy do dogrywki i zaprezentowaliśmy się z naprawdę dobrej strony. Miło wspominam również spotkanie z Lazio w Rzymie, kiedy po szalonym spotkaniu zremisowaliśmy 3:3.

Nie udało się Wam jednak awansować do Ligi Mistrzów. To niespełnione marzenie?

Tak. To był główny cel Wisły Kraków, główny cel prezesa Cupiała. Mieliśmy bardzo dobrą drużynę, która naprawdę miała wszelkie predyspozycje do tego, aby się w tych elitarnych rozgrywkach znaleźć. Trzeba pamiętać jednak, że eliminacje wyglądały zupełnie inaczej i zadanie było mocno utrudnione, gdyż trzeba było się w nich mierzyć z rywalami z najwyższej europejskiej półki. Obecnie jest to dużo łatwiejsze.

Utrzymuje Pan kontakt z kolegami z zespołu?

Oczywiście, jednak jest on teraz sporadyczny. Wiadomo, że każdy ma swoje obowiązki i ten kontakt nie wygląda tak, jak za czasów, kiedy byliśmy w jednej drużynie, ale z racji tego, że większość z nas została przy piłce, to co jakiś czas mamy okazję się spotkać, porozmawiać i powspominać.

Dziękuję za rozmowę!

Źródło: wisla.krakow.pl

Dziesięć lat od powrotu Żurawia na Reymonta

Równo dziesięć lat temu, bo 28 czerwca 2010 roku, kontrakt z krakowską Wisłą po raz drugi w swojej piłkarskiej karierze podpisał jeden z najskuteczniejszych zawodników w historii klubu z R22. Chodzi oczywiście o Macieja Żurawskiego, który w sezonie 2010/2011 związał się z Białą Gwiazdą rocznym kontraktem z opcją przedłużenia go.

28.06.2020r.

Arek Warchał

Maciej Żurawski to postać, której nikomu, kto interesuje się polskim futbolem, nie trzeba przedstawiać. „Władca Muraw” swoje największe piłkarskie sukcesy święcił właśnie z krakowską drużyną, zasilając ją po raz pierwszy po sezonie 1999/2000. Żuraw trafił do Białej Gwiazdy w okresie, kiedy ta była bezapelacyjnie najlepszą drużyną w Polsce, a jednym z zawodników, którzy przyczynili się do takiego stanu rzeczy był właśnie wspominany dziś napastnik. Wychowanek poznańskiej Warty występował w Krakowie nieprzerwanie do sezonu 2004/2005. W tym okresie aż czterokrotnie udało mu się wraz z Białą Gwiazdą sięgnąć po tytuł mistrzowski. Następnie przeniósł się do szkockiego Celtiku.

Skuteczny napastnik

Były gracz krakowskiej Wisły w trakcie swojej piłkarskiej kariery wielokrotnie potwierdzał swoje umiejętności strzeleckie. Podczas gry dla Białej Gwiazdy, Żurawski dwukrotnie sięgał po tytuł najskuteczniejszego strzelca ligi. Pierwszy raz miało to miejsce w sezonie 2001/2002, który dla wielu fanów krakowskiego klubu był nieudanym sezonem. Dlaczego? Ponieważ Wiślacy na koniec rozgrywek uplasowali się „tylko” na drugim miejscu w tabeli, a taki wynik w tamtym czasie nie był powodem do dumy. Mimo wszystko dla Macieja Żurawskiego ówczesna kampania ułożyła się bardzo dobrze. Udało mu się aż dwadzieścia jeden razy pokonywać bramkarzy rywali, co było najlepszym wynikiem spośród wszystkich graczy w lidze. W meczu przeciwko GKS-owi Katowice Żuraw aż pięciokrotnie wpisał się na listę strzelców, a Janusz Białek, który w tamtym czasie był trenerem katowickiej drużyny tak podsumował jego występ: „Wpadliśmy dziś pod walec, którego kierowcą był Żurawski”. W sezonie 2003/2004 gracz krakowskiej Wisły ponownie błysnął niesamowitą skutecznością. Snajperowi udało się wówczas dwudziestokrotnie wpisać się na listę strzelców i po raz drugi w trakcie swojej przygody z Białą Gwiazdą został najskuteczniejszym piłkarzem w kraju. Warto jednak przypomnieć, że konkurencje miał wówczas sporą, ponieważ tylko o dwa trafienia gorszy okazał się Ireneusz Jeleń, który występował w tamtym czasie w Wiśle Płock, a trzy gole mniej zanotował na swoim koncie zawodnik Legii Warszawa, Marek Saganowski.

Zagraniczna kariera

Żurawski w trakcie swojej piłkarskiej kariery miał możliwość gry w wielu klubach, również tych zagranicznych. Wychowanek Warty Poznań największą liczbę tytułów zdobył w momencie gry dla krakowskiej Wisły, jednak nie tylko w ekipie 13-krotnego mistrza Polski był ważną postacią. Jego kolejnym klubem po Wiśle Kraków był Celtic Glasgow, w którym Polak trzykrotnie sięgał po tytuł mistrzowską koronę. Ponadto w 2007 roku klub polskiego zawodnika zwyciężył w pucharowych rozgrywkach, znaczącao zaznaczając swoją obecność na arenie międzynarodowej. Po kilku latach spędzonych w Szkocji, Polak przeniósł się do greckiej Larissy, a później stał się graczem Omonii Nikozja, z którą to wywalczył mistrzostwo Cypru.

Wrócił na R22

Pod koniec czerwca 2010 roku Maciej Żurawski ponownie stał się piłkarzem krakowskiej Wisły. W sezonie 2010/2011 występował z numerem 79 na koszulce, łącząc w ten sposób doświadczenia wyniesione z gry z Celtiku (numer 7) oraz z Wisły (numer 9. „Zatoczyłem takie koło, ponieważ wracam do klubu z którym święciłem największe sukcesy. Bardzo się cieszę, że będę mógł wspomóc kolegów. Myślę, że mogę pomóc swoim doświadczeniem, dać innym bodziec do tego, aby grali jeszcze lepiej” - mówił chwilę po podpisaniu kontraktu z Białą Gwiazdą.

Wiślacy w ówczesnym sezonie radzili sobie solidnie, czego dowodem było na przykład drugie miejsce w tabeli po rundzie jesiennej. Mimo udanej lokaty, Żurawski nie był zadowolony przede wszystkim ze swoich osiągnięć w tamtych rozgrywkach. „Abstrahując od tego, że gdzieś tam te lata uciekają i człowiek nie jest w takiej formie, jak był, to czegoś brakuje. Ale zawsze ma się tę ambicję, żeby dobrze grać, tym bardziej ja, który ma już ileś tam osiągnięć na swoim koncie. Pogodzenie się z faktem, że nie jest się na topie, na pewno jest trudne. Trudniejsze niż zawodnikowi, który nie ma większych osiągnięć w swoim dorobku. Nie jestem zadowolony z tego ostatniego półrocza, ale cieszę się, że zespół wyszedł z tego dołka. Obojętnie jak ta gra wyglądała, to punkty były zdobywane i jest w tym momencie dosyć klarowna sytuacja” - mówił.

Żurawski w sezonie 2010/2011 wystąpił na boiskach najwyższej klasy rozgrywkowej w Polsce w dwudziestu jeden meczach. Udało mu się wówczas strzelić jednego gola. Miało to miejsce podczas starcia z Polonią Bytom, który Wiślacy zwyciężyli, pokonując rywala 2:1. Ponadto Żuraw zaliczył jedną asystę. Zagrał także w trzech spotkaniach w ramach Pucharu Polski. W starciu z Widzewem Łódź strzelił bramkę, która dała Wiślakom awans do kolejnej rundy rozgrywek.

Swoje ostatnie spotkanie w barwach krakowskiej Wisły rozegrał 29 maja 2011 roku. Wówczas Biała Gwiazda mierzyła się w ligowej potyczce z Polonią Warszawa, a napastnik wyszedł w podstawowym składzie krakowskiej drużyny. Spędził na boisku 48 minut. Gdy schodził z boiska, aby usiąść na ławce rezerwowych, piłkarze utworzyli dla niego specjalny szpaler, a z trybun niosło się głośne „Żuraw, Żuraw, władca muraw”.

Źródło: wisla.krakow.pl

Wideo

Bramka w barwach Porońca Poronin
>>> Bramka Macieja Żurawskiego (video):PoroniecPoroninTV

Zdjęcia

Galeria z pożegnania "Żurawia" 6 lipca 2006

Autorem wszystkich zdjęć jest Rzepa. Źródło: wislakrakow.com.

Galeria z pożegnania "Żurawia" 29 maja 2011

Autorką wszystkich zdjęć jest Nikoletta Kula. Źródło: wislakrakow.com.

Pozostałe zdjęcia

2000.02.29 Bocheński - Wisła Kraków	2000.09.28 Wisła Kraków - Real Saragossa		Koszulka Macieja Żurawskiego z sezonu 2000/01
2001.03.21 Wisła - Amica [Foto:wislakrakow.com]	2001.04.08 Wisła - Górnik [Foto:wislakrakow.com]	2001.04.08 Wisła Kraków - Górnik Zabrze	2001.06.09 Legia Warszawa - Wisła Kraków
2001.06.13 Wisła - Zagłębie [Foto:wislakrakow.com]	2001.06.13 Wisła - Zagłębie [Foto:wislakrakow.com]	2001.06.13 Wisła - Zagłębie [Foto:wislakrakow.com]	2001.06.13 Wisła Kraków - Zagłębie Lubin
2001.06.13 Wisła Kraków - Zagłębie Lubin	2001.07.15 Wisła Kraków - Polonia Warszawa 4:3	2001.08.08 Wisła Kraków - FC Barcelona 3:4	2002.05.10 Wisła Kraków - Amica Wronki 4:0
Autograf z kolekcji Jerzego Michalskiego	2002.11.28 Wisła-Schalke		Wisła-Legia [Foto:Zbiory TSW]
2003.02.20 SS Lazio - Wisła Kraków 3:3	2003.05.14 Wisła Płock - Wisła	2003.07.30 Wisła-Omonia [Foto:Zbiory TSW]	2003.09.19 Legia Warszawa - Wisła Kraków
2004.08.07 Wisła-Polonia Warszawa [Foto:Mati/wislakrakow.com]	2004.08.11 Wisła Kraków – Real Madryt 0:2	2004.08.11 Wisła-Real [Foto:Rav/wislakrakow.com]	2004.08.11 Wisła-Real [Foto:Zbiory TSW]
2004.08.25 Real Madryt - Wisła [Foto:Mati/wislakrakow.com]	2004.09.16 Wisła - Dinamo Tbilisi [Foto:Tequilla/wislakrakow.com]	2004.10.03 Wisła Kraków – Cracovia	2004.10.29 Wisła Kraków – Legia Warszawa
2004.10.29 Wisła Kraków – Legia Warszawa	2005.03.20 Polonia Warszawa-Wisła [Foto:Rzepa/wislakrakow.com]	2005.04.09 Wisła Płock - Wisła Kraków	2005.04.20 Górnik Łęczna-Wisła [Foto:Rzepa/wislakrakow.com]
2005.05.25 Wisła - Górnik [Foto:Mati/wislakrakow.com]	2005.06.12 Wisła - Dyskobolia [Foto:B.Jurecki/wislakrakow.com]	2010-09-17 Wisła - Korona [Foto:D.Gołda/wislakrakow.com]	2010.07.03 1.FC Germania - Wisła Kraków
2010.07.22 Wisła - FK Szawle [Foto:T.Burda/wislakrakow.com]	2010.07.22 Wisła - FK Szawle [Foto:T.Burda/wislakrakow.com]	2010.07.29 Wisła - Karabach Agdam [Foto:T.Burda/wislakrakow.com]	2010.08.21 Widzew Łódź - Wisła [Foto:D.Gołda/wislakrakow.com]
2010.08.28 Wisła - Polonia Bytom [Foto:T.Burda/wislakrakow.com]	2010.08.28 Wisła - Polonia Bytom [Foto:T.Burda/wislakrakow.com]	2010.09.10 Jagiellonia - Wisła [Foto:N.Kula/wislakrakow.com]	2010.11.21 Wisła - Zagłębie Lubin [Foto:T.Burda/wislakrakow.com]
2011.03.01 Wisła - Podbeskidzie [Foto:T.Burda/wislakrakow.com]	2011.05.15 Wisła - Cracovia [Foto:LukL/wislakrakow.com]	2011.05.29 Wisła - Polonia Warszawa [Foto:T.Burda/wislakrakow.com]	2012.10.23 Wisła - Świt Krzeszowice Oldboje Źródło:http://porebski.blogspot.com
2015. Jako komentator Eurosport2 podczas meczu Wisły	2015.10.10 Wisła Kraków - Gwiazdy Białej Gwiazdy	2016.03.14 Termalica Bruk-Bet Nieciecza - Wisła Kraków	Autograf z kolekcji Jerzego Michalskiego
2018.05.09 Wisła Kraków - Zagłębie Lubin, wspólne zdjęcie z Arkadiuszem Głowackim i Pawłem Brożkiem w kabinie komentatorskiej.	2018.12.14 Wisła Płock - Wisła Kraków	W Legends Corner	W Legends Corner
Koszulka Macieja Żurawskiego z sezonu 2004/05 w Legends Corner	Spotkanie w Legends Corner, 2024	Spotkanie w Legends Corner, 2024	Spotkanie w Legends Corner, 2024
Spotkanie w Legends Corner, 2024	Spotkanie w Legends Corner, 2024	Spotkanie w Legends Corner, 2024

Jedenastka stulecia Wisły

Maciej Żurawski został wybrany do jedenastki stulecia Wisły Kraków w plebiscycie zorganizowanym w 2005 roku. Zobacz więcej

Zobacz też

• Maciej Żurawski - król strzelców