Marian Kiliński

Z Historia Wisły

Marian Kiliński
Informacje o zawodniku
kraj Polska
urodzony 02.11.1904, Kraków
zmarł 19.04.1995, Kraków
miejsce pochówku Cmentarz Rakowicki, kwatera pas-19 płd., rząd 1, grób 19
wzost/waga 176/69
pozycja bramkarz
reprezentacja 1A
Kariera klubowa
Sezon Drużyna Mecze Gole
1922-1933 Wisła Kraków 11(13) 0
W rubryce Mecze/Gole najpierw podana jest statystyka z meczów ligowych, a w nawiasie ze wszystkich meczów oficjalnych.


Marian Kiliński ( ur. 2 listopada 1904 w Krakowie, zm. 19 kwietnia 1995 w Krakowie) - piłkarz, bramkarz, zawodnik Wisły.

Był najmłodszym z czterech braci , synów Jana, związanych z Wisłą. Najstarszy Zdzisław, był działaczem Wisły, następni w kolejności to Adam, oraz Szczęsny i najmłodszy Marian, którzy byli piłkarzami Wisły.

Spis treści

Kolekcja zdjęć i pamiątek

Album zdjęć Mariana Kilińskiego zawiera 89 fotografii. Tylko kilka z nich było wcześniej opublikowanych - zdecydowana większość po raz pierwszy została zamieszczona na stronach historiawisly.pl. Stało się to możliwe dzięki wnuczce Mariana, p. Agnieszce, która udostępniła przechowywany w rodzinie album.

Zobacz kolekcję zdjęć i pamiątek Mariana Kilińskiego

Historia występów w barwach Wisły Kraków

Podział na sezony:

Sezon Rozgrywki M 0-90 grafika:Zk.jpg grafika:Cz.jpg
1925 Eliminacje MP 2 2          
1929 Ekstraklasa 3 2   1      
1931 Ekstraklasa 1     1      
1933 Ekstraklasa 7 6 1        
Razem Ekstraklasa (I) 11 8 1 2      
Eliminacje MP (EMP) 2 2          
RAZEM 13 10 1 2      


Lista wszystkich spotkań:

Ilość Roz. Data Miejsce Przeciwnik Wyn. Zm. B K
1. (1)EMP1925.03.29WyjazdŁKS Łódź1-2   
2. (2)EMP1925.04.05WyjazdAKS Chorzów3-0   
3. (1)I1929.08.18WyjazdUnion Touring Łódź3-0   
4. (2)I1929.08.25WyjazdWarszawianka Warszawa2-3   
5. (3)I1929.09.29Wyjazd1.FC Katowice4-2  
6. (4)I1931.09.06DomCracovia Kraków1-2  
7. (5)I1933.04.23WyjazdRuch Chorzów0-1   
8. (6)I1933.04.30WyjazdWarta Poznań2-1   
9. (7)I1933.05.03DomCracovia Kraków1-1   
10. (8)I1933.05.29DomGarbarnia Kraków0-2  
11. (9)I1933.06.10WyjazdCracovia Kraków0-3   
12. (10)I1933.06.18DomWarta Poznań2-1   
13. (11)I1933.06.25WyjazdGarbarnia Kraków2-2   

Statystyki rozgrywek A-klasy

  • Statystyki rozgrywek A-klasy z lat dwudziestych zamieszczamy osobno. Nie są one uwzględniane w ogólnych zestawieniach, gdyż nie udało nam się skompletować wszystkich składów meczowych Wisły w tych rozgrywkach (zobacz listę spotkań z brakującym składem).
Ilość Roz. Data Miejsce Przeciwnik Wyn. Zm. B K
1.A1924.08.03DomBBSV Bielsko4-0   
2.A1924.09.06DomJutrzenka Kraków7-0   
3.A1924.09.21WyjazdCracovia0-2   
4.A1924.09.28DomWawel Kraków3-0   
5.A1924.10.05WyjazdBBSV Bielsko5-2   
6.A1924.10.12DomCracovia4-2   
7.A1924.10.19WyjazdWawel Kraków1-2    
8.A1924.10.26DomOlsza Kraków3-0   

Mecz w Reprezentacji Polski

Marian Kiliński wystąpił w jednym spotkaniu Reprezentacji Polski. 31 sierpnia 1924 roku Polska przegrała w Budapeszcie z Węgrami 4:0, ale to nie bramkarz Wisły przepuścił te gole. Węgrzy strzelali Emilowi Görlitzowi - zastępujący go na ostatnie pół godziny gry Kiliński nie dał sobie wbić ani jednej bramki. Jest jednym z niewielu golkiperów, którzy wystąpili w Reprezentacji i nie przepuścili ani jednego strzału.

Pogrubiono występ Kilińskiego jako Wiślaka.


Komentarze prasowe po występach w reprezentacji:

  • 1924.08.31 Węgry - Polska 4:0 (od 60 minuty), mecz towarzyski
    • Kiedy w 61’ schodzi z boiska Goerlitz „i zastępuje go Kiliński II, rezerwowy bramkarz Wisły. W obecnych na zawodach Polakach cierpną serca, młody niedoświadczony bramkarz, przy pechu widocznym od początku gry, wynik dwucyfrowy nieunikniony. Wbrew obawom, Kiliński spisuje się bez zarzutu, brani cztery strzały, w tem dwa bardzo ciężkie, poczem polski atak przechodzi do ofensywy, niestety, jednak marnuje wiele dobrych szans podbramkowych”.
    • Węgrzy do 35’ mając bezwzględną przewagę nie wykorzystują dużo momentów, w czem utrudnia im Kiliński, który przynajmniej 2 pewne bramki robinzonadą obronił, mając więcej szczęścia od Gorlitza.
    • Górlitz broni, puszcza jednak zaraz następny strzał, przy którym zwichnął rękę; złamał palec. Zastępuje go Kiliński i broni bez zarzutu.
    • Kiliński miał więcej szczęścia niż Gorlitz. Dwa szczury obronił b. ładnie.

Galeria

Zobacz kolekcję zdjęć i pamiątek Mariana Kilińskiego

Wspomnienia

Były bramkarz Wisły Marian Kiliński wspomina: Gra w piłkę sprawiała mi radość.

To była usportowiona rodzina. Trzej bracia związali się z Wisłą. Zdzisław był w roku 1914 jej sekretarzem, a Adam i Szczęsny grali w jej barwach przez I wojną światową. Po zakończeniu działań wojennych Szczęsny jeszcze występował w rezerwie Wisły, później był członkiem zarządu. No i Marian Kiliński - chyba najsłynniejszy z nich - od 1923 roku do 1933 bronił bramki Wisły, początkowo w drużynie młodszych, później w pierwszym zespole. W 1924 roku zdobył z drużyną mistrzostwo okręgu krakowskiego. Z tego zespołu żyje chyba jeszcze tylko Mieczysław Balcer, zresztą świetny niegdyś lekkoatleta.

Najbardziej utkwił mi w pamięci mecz o Puchar Żeleńskiego, ojca Boya, rozgrywany między reprezentacjami Lwowa i Krakowa - wspomina p. Marian - Kto wygrał trzy spotkania z rzędu, otrzymywał go na własność. Dwukrotnie triumfowali lwowiacy. W trzecim - na ich terenie - mieli duże szanse. Ponieważ w tym czasie odbywały się mecze z Wiedniem i ze Lwowem równocześnie, skład Krakowa na zawody z Austriakami oparto na piłkarzach Cracovii, a na mecz z reprezentacją Lwowa na zawodnikach Wisły, jedynie Czulaka zastąpił Krumholz z Jutrzenki. Przy stanie 0:0 złożyłem się do obrony strzału Słoneckiego klękając - jak to było wówczas w modzie - na ziemi. Niestety, piłka odbiła się przede mną od ziemi, wyszła w górę, a nadbiegający Wacek Kuchar fatalnie spudłował. Zdopingowało nas to do lepszej gry, strzeliliśmy bramkę i mecz wygraliśmy. Następne dwa również. Puchar powędrował do Krakowa.

W reprezentacji Polski grałem w 1924 roku przeciwko Węgrom w Budapeszcie. Przegraliśmy 0:4. Naszej bramki bronił Gorlitz ze Śląska. Przy obronie strzału zwichnął sobie palec. Gdy go usiłował nastawić, padła czwarta bramka i Gorlitz opuścił boisko. Musiałem go zastąpić. Broniło mi się dobrze. Wiele ciepłych słów pod moim adresem wypowiedzieli prezes PZPN - dr Cetnarowski - i kapitan związkowy - Obrubański.

Gra w piłkę zawsze sprawiała mi radość. Grało się z potrzeby serca. Nie było kontraktów. Czasem klub fundował obiad. Wówczas zawodnicy zasłaniali w karcie nazwy potraw, patrzyli na ceny, wybierając najdroższe dania. Gdy płacono gotówką, często chodzili głodni wydając diety na słodycze. Przeważnie do wyjazdów się dopłacało. Ale w drużynie panowała zawsze bardzo koleżeńska atmosfera.

Dziś p. Marian Kiliński ma 85 lat i pracuje na 1/4 etatu w Krakbudzie, firmie znanej nie tylko z dobrej roboty, ale i z zamiłowań sportowych załogi. Jest członkiem Rady Seniorów Wisły. Na mecze chodzi rzadko. To już nie to co dawniej - wzdycha.

Źródło: „Dziennik Polski” nr 218/1989

Requiescat in pace

Grób Mariana i Szczęsnego Kilińskich na Cmentarzu Rakowickim.

Kwatera pas-19 płd., rząd 1 , grób 19.